वैजू वहिनी

[rajsharma]

"एकच ना रे... नंतर माझी अवस्था इनकी वाईट झाली की बस्स... नतर अही काल संध्याकाळी फिरायला गेलो तर मला चालतानापप त्रास होत होता.. खाली पण सगळ दुखत होत...

" बोलताना बैजूने लाजून माझ्या खांद्यावर डोक टेकवल. तिच्या छातीवरचा पदर जगसा ढळला. त्यातून दिसपारी तिची घळ मला खुपावू लागली.

"अजून दुखतंय?" माझ्या स्वरातला मत्सर मलाच जापवला पप वैजूला नाही.

"हे बघ ना. म्हपत बैजूने पदर खाली पाडून ब्लाऊजचे हूक्स काढले. मग हात मागे नेत बैजूने बाचा हूक उघडला आपि अपली छाती माझ्यापुढे उघडी केली. तिच्या गोऱ्यापान स्तनावर नखांचे अरखडे दिसत होते. ने बघताना माझ्या मनातली असूयेची भावना जास्तच भडकली. जपू काही 'माझ्या बैजूला दुसऱ्या कोपीतरी जास दिला होता...

मी पुढे होत तिच्या स्तनांवर अंठ टेकले. त्या नखाच्या ओरखडयांना अलगद ओठांनी चुंबत मी तिचे स्तन हातात तोलले. स्तनांवर हळुवार हात फिरवत मी तिच्या नाजूक जखमाना चुकत राहिलो. तसं बैजूने माझं डोकं आपल्या छातीशी अवळून घेतलं. तिच्या स्तनांना चुबन मी तिचे निप्पल्स ओठात धरले. हळुहळू ताठ होत असलेले निपल्स ओठांत पकडून बढतानाच माझा हात बैजूच्या कोवर पोचला. परकगत खोचलेली तिची साडी खेचून सोडन मी परकर वर सरकवू लागलो.

"नको रे जय.... आज नको..." म्हणत वैजू मला मागे ढकलू लागली. तिचे निप्पल्स सोडून मी वर सरकत बैजूचे अंठ माझ्या ओठान बंद केले. साडी-परकर वर सरकवून माझा हात तिच्या पटीवर गेला. पटीच्या इलॉस्टकमधून आत शिरला. तिच्या नवऱ्याने चौदून चोटून दुखावलेली पुच्ची मी हाताने चाचपू लागला. बैजून मान हलवत मला दूर लोटायचा प्रयन केला तस मी तिला मागे ढकलत बेडवर अडवी केली. तिला सावरायची संधी न देता मी तिच्या मांड्यामध्ये डोक खुपसल. पॅटी हाताने बाजूला सरकवत वैजूच्या पुच्चीवर जीभेने हल्ला केला.

जगशी तिची पुच्ची चाटली पप बैजू अजून नको रे जय' सुरुच होत. मिकडे दुर्लक्ष करत ती 'ओली होण्याची वाट न बघता मी एका हाताने पॅटची झीप खाली खेचत लंड बाहेर काढला.... वर सरकत बैजूचे स्तन आवळत लंड निच्या कोरड्या पुच्चीत घुसवला. बैजूच्या ओल्या न झालेल्या पुच्चीत माझा लंड घुसताना बरंच दुखल. तिकडे दुर्लक्ष करत मी दपादप बैजूची पुच्ची चादू लागलो. "प्लीज जय.... नको रे...." म्हणत.. आपली मान डावी-उजवीकडे हलवत.... मला हाताने मागे ढकलून घाबवायचा निष्फळ प्रयन करत बैजू आपल्या पुच्चीत होपार घर्षप सहन करू लागली. बैजूच्या स्तनाना मी गनटीपप जागने दाबत होतो... पिळन होता... माझी नखं लागून तिच्या स्तनावर आधीच उमटलेल्या अरखडयामध्ये अजून भर पडत होती.

मी थांबणार नाही हे लक्षात अल्यावर "हळू रे जय....." म्हणत बैजूने अपले पाय फाकवून धरले आपि मला जास्त जागा करून देत आपला त्रास कमी करायचा प्रयत्न करू लागली. आपले ओठ दातात दाबून धरत बैजू माझा हल्ला सहन करत होती. पप मला त्याची जापित नव्हती. जापवत होतं ते फक्त वैजूचं शरीर.... मला हवं असलेलं... दोन दिवस माझ्यापासून दूर गहिलेलं.... तिच्या नवऱ्याने हक्काने उपभोगलेलं वैजूचं शरीर... नवऱ्याने दिलेल्या सुखाच्या खुपा स्वत:वर मिखपार शरीर... मला हवहवस असलेल पप काल माझ्यापासून लाब गहिलेल बैजूच शरीर!
दोन दिवस लांब गहिली तर काय झालं? वैजू तर माझीसुद्ध अहेच ना... मग मी का मागे गहू ? माझं सुख का नको घेऊ? मी पप तिला उपभोगपार... रमेशदादासारखंच मीपप तिच्या स्तनावर माझ्या नखाचे ओरखडे उमटवणार! मीपप तिच्या बरोबर झकी मजा करणार की तिला दोन दिवस चालता येणार नाही!

मनात येपार अस्पष्ट विचार दूर करत मी वैजूचं शरीर उपभोगत गहिलो. बैजूच्या शरीरच्या जापिपेक्षा आपला हक्क स्थापित केल्याच्या सुखद भावनेने मी तिला भोगत राहिलो. स्फुचत.. बिहळत... स्वत:च शरीर माझ्या अंगाखाली चिरडून घेत बैजू मला सहन करत राहिली. शरीरातला सगा जोर कंबरेत अपून मी बैजूची पुच्ची कुटत राहिलो. एका क्षपी शरीरातला सगळा जाळ बाहेर पडला... बैजूच्या अंठांचं करकचून चुंबन घेत तिला घुसमटून टाकत मी तो सगळा गरम जाळ तिच्या शरीरात ओतला.

शांत झाल्यावर मी वैजूवरून ऊलो. मागे उभा राहात बैजूकडे बघितलं. तिची अवस्था बघवत नव्हती. साडी-परकर वर सरकून उघडया पडलेल्या मांड्यामधली पँटी एकीकडे सरकली होती. उघडया पुच्चीतून माझ्या चीक बाहेर औघळन होता. बर साडीचा पदर केडकर पसरला होता तर ब्लाऊजच्या पुढच्या दोन्ही बाजू साईडला झाल्या होत्या. वर सरकलेल्या काखालच्या उघडया स्तनांवर दाबल्याच्या लाल लाल खुपा आपि अनेक नवीन ओरखडे... माझ्या मर्दानगीच्या खुणा!

ते बघताना माझी मलाच लाज वाटली. बैजूवर मी जवळजवळ बलात्कारच केला होता. ती नको नको म्हणत असताना... 'अली व्हायची वाट न बघता मी तिला चौदलं होत, तिच्या मनाविरुद्ध! मला हवं होत म्हणून! झके दिवस बैजू तयार व्हायची मी वाट बघितली होती. तेव्हा मी सतन तिच्या मनाचा विचार केला आपि आज... अज काय झालं मला? ज्यावर फक्त तिच्या नवऱ्याचाच हक्क होता ते सुख वैजूने मला स्वतःहून दिलं होतं... तेच सुख आज मी तिचा
अजिबात विचार न करता औरबाडून घेतलं. मला 'आपल' मानपा-या वैजूचा अजिबात विचार न करता!!

शरमेने मान खाली घालत मी बेडवर वैजूजवळ गेला. तिच्या कपाळावर हात ठेवून धोपटलं. तसं बैजून डोळे उघडले. काही न बोलता माझ्याकडे बघत राहिली. तिच्याकडे बघत.... काही न बोलता नजरेनेच तिची माफी मागत मी मिला थोपटून शात करायचा प्रयच करत गहिलो. जरा वेव्यने माझा हात बाजूला करून उठन वैजू अपले कपडे सावरू लागली.

"सॉरी..." मी बोललो तसं बैजूने माझ्याकडे बघितलं.

कसला राक्षस संचारला होता आज ?" "सॉरी हटल ना.....

"सॉरी मटल्याने काय होतं? माझी काय अवस्था केलीस माहिने का?" वैजूचा राग शांत होईपर्यंत मी तिचा भडिमार सहन केला. मग मी तिची समजूत काढू लागलो.

"खरं सांगू? मी तुझी काल खूप खूप वाट बघितली ग... तू अली नाहीस अणि फोन पण केला नाहीस..." "अरे तुला सागितल ना काल काय झाल ते..." साडी नीट करत वैजू बोलली.
तू ने सांगितल्यामुळेच तर हे सगळं झाल...' मी मनात बोललो. पप वरकरपी बैजूची समजून काहप सुरुच ठेवल.

"हो ग.... पप ते मला अधी माहित नव्हतं ना... पखाच्या प्रसंगानंतर तुला कधी एकदा परत भेटतो असं झालं होतं मला... माझं बोलप ऐकून बैजूने माझ्याकडे नजर रोखून बघितलं. मी तिच्या नजरेला नजर देत राहिली आणि मग एका क्षपी माझी नजर शरमेने खाली कळली. वैजू आन बाथरूम मध्ये जाऊन फ्रेश होऊन आली तस मी तिच्याजवळ गेलो.

"सॉरी वैजू डार्लिंग.... परन असं नाही वागपार..." तिला जवळ घ्यायचा प्रयत्न करत मी बोललो नस "तसा चान्सच मी तुला देणार नाही..." बोलून मला मागे ढकलत बैजू निघून गेली. परत चान्सच देपार नाही म्हणजे? मी विचार करत क्सून राहिलो. झालेली चूक माझ्या लक्षात आली होती. बैजूने मला जवळ येऊ दिलं असलं तरी तिच्या मनातलं रमेशदादाच स्थान अबाधित होत. आपि मला त्याचाच गग आला होता. मला झझके दिवस अप्राप्य असलेली बैजू माझ्याजवळ आली असली तरी मी तिच्या नवऱ्याची जागा घ्यायचा प्रयत्न केला होता. पप बैजूला है समजलं होतं का?

की मी केलेल्या जबरदस्तीमुळे ती चिडली होती?

परन बैजूशी बोलून तिची समजूत काढायची मी ठखलं. पप नंतर बैजू स्टुडिओत आलीच नाही. ती मार्केटला जाता-येताना दिसेल ह्या आशेने मी तिचे चकरा मारल्या पण इतक्या मोठया मार्केटमध्ये ती मला कुठेच दिसली नाही अनेक मिस कॉल्स आणि अगपिन 'अय [म सॉरीचे एस.एम.एस. नंतर पाठवल्यानंतर चार दिवसानंतर वैजूने मला कॉल केला.

[rajsharma]

[SATISH]

हॉट & सेक्सी स्टोरी भाऊ एकदम मस्त मजा आली

[rajsharma]

"ह बोल..." "तुझा गग जाण्यासाठी मी काय करू?" मी डायरेक्ट मुद्यालाच हात घातला.
"काही नको."

"मी परत असं नाहीं बागपार. मला माझी चूक समजली आहे." मी फोनवर हात जोडायचेच बाकी ठेवले... "आणि मला माझी..."

"तुझी काहीच चूक नाही... माझी चूक मी मान्य करतोय ना...." मी झटल पप बैजूने उपर न देता कॉल कट केला. च्यायला मी माझी झालेली चूक मान्य केली तरी पप ही अशी वागते? माझ डोकं च फिरलं. कामान तर मन लागन नव्हतंच. शेवटी स्टुडि ओ लवकर कर कस्न घरी आली तर अई-बाबा सामानाची बाधाकांध करत होते.

"अरे तुझ्या काकाची तब्येत ठीक नाही असा फोन आला होता. आम्ही गावी जाऊन येतो." बाबा बोलले. "कसे जाताय?" कारण काबानी हल्ली स्ट्रेस नको म्हपून लॉन्ग ड्रायविंग बंद केलं होतं. मग कार कोण चालवणार? "ड्रायव्हर सागितलाय..."

"कॅन्सल कग, मी येतो तुमच्याबरोबर..." मी एका क्षणात निर्पय घेतला. इथे राहून बैजूची वाट बघत बसायची अपि डोक पिकवून घ्यायचं... त्यापेक्षा दोन दिवस गावाला जाऊन यावं... जरा चेंज होईला आपि डोक पण शांत होईल!

अम्ही लगेच तयार होऊन गाडी काढली आप गावी गेलो. काकाची नव्येत तशी ठीक होती पप जग काही झाल की मुंबईकरांना कळ्यायच्या सवयीनुसार त्यानी आम्हाला कळवलं होतं. आता आला आहात तर चार दिवस गहून जा.. असं करत चागचे आठ दिवस झाल्यावर आम्ही घरी मुंबईला परत अलो. गावाला भरपूर टाईमपास झाला होता. बैजूची सतत आठवप येत असली तरी तिच्यापासून लांब जाप योग्यच ठरलं होतं. तिथे राहून कदाचित उगीच वाद वाढला असता. मी तर तिला कॉलसुद्धा केला नाही. आता परत गेल्यावर बघूया!

खरं तर गावाला असताना मला एकीकडे बैजूची आठवप ठळन होती तर दुसरीकडे स्वत:चीच चीड येत होती. झर मुलीबरोबर माझे संबंध किती मस्त होते! एखादी मुलगी पटली की तिला हवं ते मी द्यायची आपि मला हब असेल ते ती मला द्यायची! शरीराची भूक मिटवायचा सरळ मार्ग होता तो. त्यात ही असली मनाची गुंतागुंत नव्हती. होता तो फक्त शारिरीक सुखाचा अनंद! पण मग वैजू आठवायची... तिचं हसप...नागप... बोलप आठवायच. जे फिलिग मला बैजूसोबत मियलं होत.. जो आनंद मला वैजूला चोदताना मियला होता... त्याची तुलनाच झर कुठल्याही अनुभवाशी होऊ शकन नव्हती. पप तस असतानाही मी त्या दिवशी बैजूशी तसा वागलो होतो ... नसलेला मालकी हक्क दाखवत तिला पाशवीपपे झवलो होतो.... माझ्या त्या चुकीचा गग अजून किती दिवस ती धरपार होती... कोपास ठाऊक!
#+++
घरी परत अल्यावर दुस-या दिवशी अईने गावाहून आपलेल्या काही वस्तू वैजूच्या घरी नेऊन द्यायचं काम मला सांगितलं. जावं की न जावं ह्याचा विचार करून शेवटी मी बैजूच्या घरी गेलोच.

"अरे ये रे जय... कधी आलात गावाहून? तुझे अई-बावा जापार असं बोलले होते पप नूसुद्धा जापार है माहित नहतं. म्हातारीने चौकशा सुरु करत टेप लावली. तिच्या हातात आईने दिलेल सामान देत मी बसलो. तोच बैजू समोर
अली
"मी नव्हती जापार पप मग म्हटलं जाऊ या. इधे राहून बोअर होण्यापेक्षा गावाला जाऊन आराम करावा." बैजूकडे बघन मी बोललो.
"ते पण बरोबरच आहे. इथे तुझी सारखी धावपळ सुरु असते. वेळेवर जेवतसुद्धा नाहीस... तुझी आई सांगत असते ना नेहमी." बोलताना मी आपलेल्या सामानाची एक पिशवी उचलून म्हातारी अत जाऊ लागली.
"आणि आई गावाला गेल्यावर मला इथे जेवायला देपार आपल अस कोप होतं?" म्हातारी आत गेल्यावर मी बैजूकडे बघत बोललो. माझ है बोलपं म्हपजे बैजूला टोला होता कारण जेंव्हा कधी आई गावी जायची तेव्हा माझ जेवप त्यांच्याच घरी असायचं. बैजूच्या हातचं चविष्ट जेवप जेवताना तिला न्याहाळप हा माझा अवडता कार्यक्रम होता. बोलताना मी 'अपल' ह्या शब्दावर दिलेला जोर वैजूने बरोबर टिपला. माझ्याकडे रोखून बघत ती बोलली, "गावाला सगळी अपली माणसं भेटली असतील ना... प्रेमाने भरपूर जेवू घालपारी..." बैजूनेसुद्ध बोलताना आपली मापस बर मुद्यमहून जोर दिला होता!
"का ग अस बोलतेस त्याला?" म्हातारी बाहेर येत बोलली. "म्हपून तर दोन दिवसासाठी गेला आपि आठ दिवस राहून आलाय." वैजू बोलली. "अजून आबे झाले नसतील ना.... यंदा मौहर कसा आहे?" म्हातारीने विचारलं.
"मस्त आहे. छोटया छोटया कै-या अल्यात.... गावच्या कै-यांची चवच वेगळी, मी बोलली तसं बैजूने माझ्याकडे टोळे मोठे करून बघितल.

[rajsharma]

"तुला कै-या कधीपासून आवायला लागल्या रे?" वैजूने विचारल.

"आता आ मिळत नाहीत तर किती वाट बघपार? मग कै-यावर भूक भागवली." माझं बोलप ऐकून बैजून दुसरी पिशवी उचलली आपि ती घेऊन अत गेली. बैजू जी आत गेली ती परत बाहेर आलीच नाही. शेवटी मी वैतागून बाहेर पडलो.

दुस-या दिवशी अगदी सकाळी सकाळी वैजू स्टुडिओत हजर! गप एकटी नाही तर रमेशदादाबरोबर!

"अरे बॅन्केत दोघांचा एकत्र असा फोटो द्यायचा आहे. आमच जॉईट अकाऊंट आहे ना त्यासाठी... तू गावाला गल्यामुळे गहूनच गेलं होतं, आता फोटो काढ आपि आज लगेच दे बघू..." म्हपत रमेशदादा माझ्यासमोर बसला. मग मी त्या दोघांना बाजूला बसवून फोटो काढला. फोटो काढताना रमेशदादाने बैजूच्या खात्यावर हात ठेवलेला बघून परत एक कळ ऊली
"कधी देशील?" रमेशदादाने उठत विचारलं.

"आता अर्ध्या तासात देतो ना... तुला ऑफिसला जायचं असेल तर जा. बहिनी घेऊन जाईल." झक्या दिवसानी वैजू समोर आली आहे... तिला असंच कस जाऊ देईन? अजून किती दिवस असा राग धरून क्सपार आहेस? हे तरी मिला विचारतो...

"गुड आयडिया. तू फोटो घेऊनच घरी जा ग.." म्हपत रमेशदाता निघून गेला.

तो गेल्यावर बैजूची चुळकुळ सुरु झाली. "लवकर फोटो प्रिंट कर आणि दै..." तिने मला फर्मावलं. मी तिच्याकडे न बघता पीसी ऑन केला. मग पीसी चालू व्हायची वाट बघताना मी गाण्याची अंळ गुणगुपली, "अ55 जूनी रुसूनी
बैजूने डोळे मोठ्ठे करून माझ्याकडे बघितलं. तिच्याकडे न बघता मी माझं गापं गुणगुपप सुरुच ठेवलं, "खुलना कळी खुलेना, मिटले तसेच अठच... पाकळी हलेना...."

"कशाला त्या गाण्याची वाट लावतोयस?" शेवटी न राहावून वैजू बोललीच. तसं तिच्याकडे बघत मी टेबलवर कोटांनी ताल धरत परत एकदा "आ55 जूनी रुसुनी आहे..." गायलो. वैजू माझ्याकडे रागाने बघत राहिली. मी पप गाणं याबवून तिच्या डोळ्याला डोळ्य मिडवून बचन राहिलो, मग अचानक बोललो, "हा रुसवा सोड सखे... पुरे हा बहापा.... सोड ना अबोला..."

मी ही अळ म्हणताच बैजू खुदकन हसली. मग घाईघाईने तिने आपले ओठ घट्ट मिटून घेत चेहरा गंभीर करायचा गायन केला. पण तिच्या हसप्यात मला ग्रीन सिग्नल दिसला होता. उठून तिच्याजवळ जान मी गाण्याच्या पुढच्या ओळी गात राहिलो, "झुरतो तुझ्याविना... घडला काय गुन्हा.... कनला निशापा... सोड ना अबोला...."

मी बैजूजवळ गेलो तसं ती पटकन उठून उभी गहिली. तिच्या गालावर टिचकी मारत मी गाप पूर्ण केलं, "ए.... सोड ना अबोला..." अपले ओठ दाबून वैजूने हसू दाबायची पराकाष्ठा केली पण शेवटी मिचं हसू बाहेर पडलच. खुदकन काहेर पडलेल तिच हसू माझ्या ओठावर टिपायचा मोह आवरत मी तिला बघत तिच्या अगदी जवळ उभा राहिलो. हसताना बैजू झकी गोड दिसत होती! इतके दिवस मी काय मिस करत होतो ने मला त्या क्षपी समजल. तसाच मंत्रमुग्ध झाल्यासारखा मी बैजूकडे बघत राहिलो.

___ माझ्या नजरेने अस्वस्थ झालेली वैजू हसू आवरत मान खाली घालून उभी गहिली. काही सेकंद असेच अवघडल्या स्थितीत गेले. शेवटी न राहवून मी हात पुढे करत वैजूचा चेहरा बर केला. मिटल्या डोळ्यांनीच बैजूने चेहग वर केला, निच्या पापण्या फडफडत होत्या. धरधरपाऱ्या ओठावर मी हलकेच बोट टेकलं तसं वैजूने डोळे उघडले. माझ्या नजरेला निची नजर मियली तसं परत गापण्या मिटल्या. तिच्या ओठांवरच बोट सरकत खाली मानेवर उतरलं. बैजू अजून तशीच उभी होती... मिटल्या खेळ्यांनी मान वर करून... काही तरी घडप्याच्या अपेक्षेत!

माझे ओठ तिच्या गालावर टेकत मी वैजूच्या कानात हलकेच बोललो, “सॉरी... " तसं बैजूच्या ओठातून एक हुकार निघाला. तीच परवानगी समजत माझे अठ बैजूच्या गालावरून औठावर गेले... बैजूने आपले अठ विलग करत मला माफ केलं.... आपले हात माझ्या गळ्यात टाकून मला जवळ खेचलं, वैजूला घट्ट मिठी मारत.... अबळ... ओठानी मेच्या ओठाचा चोळामोळा करत मी तिची माफी स्विकारली

बैजूच शरीर मिठीन कुस्करताना मी बेभान होऊ लागली. हात तिच्या छातीवर कधी पोचला आपि तिचे स्तन दाबू लागला.. ते माझं मलाच समजलं नाही. पप बैंजूला ते समजलं तस माझ्या गळ्यातले आपले हात काढून तिने मला माग ढकललं.

"मी तुला माफ केलय ह्याचा अर्थ तुला चावटपपा करायला मिळेल अस नाही..." "म्हपजे?" "म्हपजे तुला माझ फक्त शरीर हवं आहे असं मला वाटतंय..."

"नाही ग... "मग माझ्याजवळ अलास की तुझं तेच सुरू होतं..." "नसं नाही ग बैजू..."

"माझ्यावर प्रेम असतं तर झके दिवस गावाला जाऊन राहिला असतास का? तिश्वे गेल्यावर साधा एक पत्रैनपप नाही केलास..." वैजूचं पायरींग सुरुच होत. च्यायला इथे असताना सारखा फोन करायची तर फोन उचलत नव्हती. आपि गावाहून फोन केला नाही म्हणून चिडली अहे...

"कशाला फोन करशील? तिथे तुझी आपली माणसं होती ना..." बोलताना वैजूचे डोळे पाण्याने डबडबले. अपलं रडू आवरायचा प्रयत्न करत बैजू उभी गहिली. पण शेवटी दोन अश्रू बाहेर ओघळलेच..

काय बोलावं तेच समजेना. मी हात पुढे करून तिच्या गालावर नेत बोटांनी ते पापी पुसायचा प्रयन केला तसं "हात लावू नकोस मला..." म्हपत वैजू मागे सरकली. माझ्याकडे भरल्या डोळ्यानी बघत राहिली आणि मग अचानक गुढे होऊन तिने मला घट्ट मिठी मारली. तिच्या डोक्यावर थोपटून मी तिला शांत करत राहिलो. मच मुसमुसप कमी झाल्यावर मी तिचा चेहरा उचलून माझ्याकडे वळवला.

"वाईट आहेस तू अगदी..." माझ्या छातीवर एक बुक्की मारत बैजू बोलली. हसू अवरत मी तिला परत जबळ घेतलं. जग वेळ असाच गेला. मी वैजूला अतीशी धरून उभा राहिलो. पप त्या वेळी माझ्या मनात फक्त तिला घिर देऊन शान करायचाच विचार होता. अजपर्यंत वैजू जवळ आली की शरीरात जशी वीज खेब्ययची... तस काहीच बाटन नव्हत.

"मी इथे सारखी तुझ्या फोनची वाट बघत होते आपि तुला माझी आठवप तरी येत होती का?" "मग तु काही नाही पन केलास मला? मागे सरकत माझ्यापासून दूर होत बैजू बोलली, "मला वाटल तुला कोपी तरी भेटली असेल... रीटासारखी दुसरी
"शक्य आहे का?" "मग तर गावाला जाऊन कै-या खाऊन आलो अस बोललास ते?"

अता मात्र मला राहवेना.... वैजूला परत जवळ खेचत मी बोललो, "तुला खरं वाटतं का की एखाद्या दुसऱ्या मुलीशी असं काही करेन? आणि तुझे अबे खाल्ल्यावर आता मला कै-या आवडतील का?" बोलताना माझा हात आपोआप बैजूच्या छातीवर गेला. तो हात आपल्या हाताने अहवन बैजू बोलली, "आता आंबे वगैरे सगळं विसरा..."

"म्हपजे मला त्या दिवशी तू दुखावलंस ना... त्याची शिक्षा... आता उपाशी राहायचं...." "किती दिवस?" "मी म्हणेपर्यंत.." वळून समोरच्या अरशात आपले केस सावरत वैजू बोलली. मी तिच्याकडे बघतच गहिलो!
*****