अनोखी पाहणी

[rajsharma]

अनोखी पाहणी

लेखक - चंदू

सलग तीन दिवसांची सुट्टी व जोडून आलेला रनिगार म्हणून मी जळगावला घरी जाऊन आलो. सोमवारी सकाळी ऑफिस असल्याने मी नागपूरला रविवारी रात्रीच परतलो. रूमवर पोहोचायला मला रात्रीचे साडेदहा झालेत. बस मधून उतरून पहिले एका हॉटेलमधे जेवण घेतले व मगच रूमवर आलो; इतक्या रात्री थोडी स्वयंपाक करणार होतो. नागपूरला ट्रांसफर होऊन आता तीन एक महिने झाले होते व मी इथे रुळलोही होतो. सध्या माझी पंचविशी सुरू होती. घरात मी एकुलता एक होतो. आई-वडील लग्नाची घाई करत होते, पण मी सध्या टाळत होतो. इथे, मी एक रूम घेऊन राहत होतो. स्वयांपाकाची आवड असल्याने, रूमवर सगळे साहित्य जमवून मी घरीच सर्व करायचो. ही रूम मला वडिलांच्या मित्राच्या ओळखीने, पहिल्या मजल्यावर मिळाली होती.

घरमालक तळमजल्यावर राहायचे. पहिल्या मजल्यावर दोन ब्लॉक्स होते; एकात मी राहायचो व दुसऱ्या ब्लॉकमधे, माझ्यासारखेच दोघे ब्रम्हचारी राहत होते. त्यातल्या एकाचे नाव दिलीप व दुसऱ्याचे शरद होते. दोघेही तिशीच्या घरातले होते. मी त्यांना दिलीपभाऊ व शरदभाऊ म्हणून हाक मारायचो. ते दोघेही बालमित्र होते. शिक्षण बरोबरच झालेले व आता नोकरीलाही एकाच फॅक्टरीत होते. त्यांना तिथे शिफ्ट ड्यूटी होती. मी त्या दोघांबरोबर एकदम मिसळून गेलो होतो. बरेचदा मी त्यांना सकाळचा चहा द्यायचो, त्यांच्या शिफ्टप्रमाणे ते घरी असतील तर. कधी ब्रेकफास्टला पोहे, तर कधी उपमा वगैरे देखील द्यायचो. मी स्वतः नॉन-व्हेज खात नाही वा डिक्सही घेत नाही पण मी एक-दोनदा त्यांच्या ओल्या पार्टीच्या वेळेस त्यांना जानदेशी स्टाईनने मटण बनवून दिने होते; ते माझ्या हातच्या स्वयंपाकावर बेहद्द खूष होते. मलाही ते लहान भावाप्नमाणेच वागवायचे. एकंदरीत, घरापासून दूर असूनही मला एकाकीपणा असा अजिबात जाणवत नव्हता.

सोमवारी सकाळी उठल्यावर प्रथम स्नान वगैरे उरकून घेतले. आज एका कॉन्फरन्सला जायचे असल्याने स्वयंपाक नव्हताच. म्हणून पहिले चहा केला. आज दिलीपभाऊ व शरदभाऊ दोघेही घरी होते म्हणून त्यांचाही चहा केला. आता साडेसहा वाजले होते, त्यांची आठची शिफ्ट होती. त्यांना चहासाठी बोलवायला म्हणून त्यांच्या रूमची बेल वाजवली. रूमचा दरवाजा उघडला आणि मी पहातच राहिलो. एका सावळ्याशा, साधारणतः पस्तिशीच्या स्त्रीने दरवाजा उघडला. तिची उंची पाच फुटाच्या थोडी अधिक असावी. नुकतीच झोपून उठल्याने केस विस्कटलेले दिसत होते. ती पदर सावरतच आली होती, पण तो तरीही व्यवस्थित नव्हता. त्यामुळे, ब्लाऊजचा गळा बऱ्यापैकी उघडा होता. चेंडूसारखा गोलाकार डावा स्तन व स्तनांमधली खोल घळ मला अगदी जवळून दिसत होती. डाव्या बाजूच्या ब्लाऊजच्या शोल्डर मधून पांढऱ्या रंगाची ब्रेसियरची पट्टीही दिसत होती. त्यातच तिने केस नीट करायला हात डोक्यामागे नेल्याने छातीवरचे उभार अजूनच तटतटून पुढे आले होते. साडी खाली नेसल्याने गुबगुबीत पोटावरची खोल बेंबी स्पष्ट दिसत होती. सकाळी सकाळी असले

मादक दृष्य बघून माझा बाबूराव क्षणार्धात अॅट-ईझ मधून अटेंशन मधे आला. माझ्या चेहन्यानरचे भाव बघून तिला लाजल्यासारखे झाले. तिने घाईघाईने पदर नीट लपेटून घेतला. मीही भानावर आलो. "दिलीपभाऊ, शरदभाऊ नाही आहेत?" "आहेत ना! मी सांगते त्यांना!" त्या स्त्रीचा आवाज तिच्या मादक शरीरासारखाच मादक म्हणजे किंचीतसा घोगरा होता.

"कोण सुधीर का रे?" आतून दिलीपभाऊंचा आवाज आला.

"हो!" मी म्हणालो.

"अरे, मग आत ये ना!" ती स्त्री वळून आतमधे गेली. मी तिच्या मागोमाग आत गेलो. चालताना मटकणाऱ्या तिच्या पुष्ट नितंबांवर तिची जाड वेणी छान हेलकावे खात होती. कोण असावी बरं ही पुरंध्री? ह्या आधी मी हिला कुठे बघितलं नव्हतं.

"कधी आलास तू?" शरदभाऊंनी विचारले.

"काल रात्री! पण उशीर झाला, बस लेट आल्याने!"

"तरीच म्हटलं! आम्ही काल तुझी वाट बघितली होती!" मी त्या आकर्षक स्त्रीकडे नजर टाकली व प्रश्नार्थक चेहऱ्याने दिलीपभाऊंकडे बघितले.

"अरे हो, तुमची ओळख करून द्यायची राह्यली." दिलीपभाऊ म्हणाले.

"शमावहिनी, हा सुधीर! काल ज्याच्याबद्दल बोलत होतो ना, तोच हा! आणि सुधीर, ह्या सुषमावहिनी! ह्यांच्या नवन्याचं पण नाव सुधीरच! आमचा जिवलग मित्र! अमरावतीला असतो! शमावहिनी स्वतःचं ब्यूटीपार्लर टाकणार आहेत, अमरावतीला! त्याच्या साठी इथल्या एका मैत्रीणीकडे ट्रेनिंग घ्यायला आल्यायत. पंधरा दिवस इथेच राहणार आहेत!" दिलीपभाऊंची मालगाडीच्या लांबीची इंट्रोडक्शन अखेर संपली. तर एकंदरीत अशी पार्श्वभूमी होती तर ह्या आकर्षक महिलेची! जेव्हा दिलीपभाऊंनी तिच्या नवऱ्याचंही नाव सुधीरच आहे हे सांगितलं, तेव्हा मी चमकून तिच्याकडे बघितलं. मला ह्या योगायोगाची गंमत वाटली अन् त्याच वेळेस मनात कुठेतरी त्या सुधीरचा हेवा वाटून गेला. माझ्या मनातले भाव बहुधा ताडून शमावहिनी (हो, त्यांना ह्याच नावाने संबोधायचे मी मनातल्या मनात ठरवून टाकले देखील!) झकास लाजल्यात. त्यांची ऑकवर्ड अवस्था जाणून मी विषय बदलला. "दिलीपभाऊ, मी चहा झालाय ते सांगायला
आलो होतो!"

[rajsharma]

"अरे हो, तुला सांगायचंच राहिलं, आता चहा शमावहिनीच करत जातील इथे आहेत तो पर्यंत! आणि संध्याकाळचा व सुट्टीच्या दिवसाचा स्वयंपाकही त्याच करतील! हे आम्ही तुला कालच सांगणार होतो, पण तू उशीरा आलास." शरदभाऊ म्हणाले.

"स्वयंपाकाचे ठीक आहे, पण चहा मात्र मीच करणार. उगीचच वहिनींना कशाला त्रास?"

"अरे, मला कसला आला आहे त्रास, सुधीर?" माझं नांव उच्चारतांना त्या लाजल्याचं मला उगीचच वाटून गेलं. कदाचित माझा भ्रमही असावा.

"बरं, मी तुला सुधीर म्हटलं आणि अरे,तुरे म्हटलं तर चालेल ना?"

"चालेल का, असं का विचारता? मी लहान आहे तुमच्यापेक्षा, तुमचा अधिकारच आहे तो!" मी 'अधिकार' ह्या शब्दावर जोर दिला. "आणि, मी पण तुम्हाला दिलीपभाऊ आणि शरदभाऊंसारखे
शमावहिनी म्हणेन. तुम्हाला चालेल ना?"

"हो! तू पण माझा छोटा दीरच आहेस! बरं, चल, तुझ्या रूमवर जाऊ! चहाचं सगळं इकडेच घेऊन येऊ. आज चहा इकडे, मग उद्या पासून बघू, तुझ्याकडे घेत जाऊ!" मी सुषमावहिनींना माझ्या किचनमधे घेऊन गेलो. त्यांनी किटलीत चहा भरला, ओट्यावर असलेल्या ट्रे मधे किटली व रिकामे कप्स ठेवलेत. त्यांना सगळी भांडी व किचनची व्यवस्था दाखवायच्या वेळेस मी त्यांच्या निकटच होतो. त्यांच्या भरलेल्या शरीराची उष्णता मला ताप देत होती. त्यांच्या शरीराला एक आकर्षकसा गंधही येत होता. एका रसरशीत स्त्रीच्या सान्निध्याचा अनुभव मी आयुष्यात प्रथमच घेत होतो. त्यांच्याबद्दल वाटणारी लालसा त्यांना जाणवू नये ह्याचा मी कसोशीने प्रयत्न करत होतो. "शमावहिनी, तुम्ही जेवणाचं काय करणार आहात?"

"तू माझी मुळीच काळजी करू नकोस, अरे! माझ्या ट्रेनिंगच्या ठिकाणी माझी सकाळची जेवायची व्यवस्था आहे. बरं, मला एक सांग, घरात स्वयंपाकाची सगळी तयारी आहे ना?"

"सध्या सामग्री सगळी आहे, फक्त भाजी आणावी लागेल. आपल्या घराच्या समोरच भाजीवाला आहे बघा."

"मग मी संध्याकाळी येतांना घेऊन येईन. बरं, आता ब्रेकफास्ट काही करायचा आहे का?"

"नको! मी जनरली काही खात नाही सकाळी! फक्त ब्रेड लागते कधी कधी, ती आज घेऊन येईन." नंतर आमचे चहापान झाले. मी ही मग माझ्या नेहमीच्या वेळेला ऑफिसला निघून गेलो.
त्या दिवशी संध्याकाळी सुषमावहिनींनी स्वयंपाक केला होता. त्यांच्या हाताला छान चव होती.

"शमावहिनी, स्वयंपाक छान झाला आहे हं!" मी जेवताना म्हणालो.

"अरे त्यांचा कुकींगमधे कोणी हात्त धरू शकत नाही. सुध्या साला लकी माणूस आहे!" दिलीपभाऊ म्हणाले. तो सुधीर नुसता ह्याच बाबतीत लकी नव्हता! नुसती सुग्रणच नाही तर बायको सेक्सीपण होती.

नंतर दोन दिवस असेच गेलेत. आमचं रुटीन सेट झालं होतं. माझं ऑफिस, दिलीपभाऊ व शरदभाऊंची शिष्ट, सुषमावहिनींचं ट्रेनिंग, आमचं जेवणखाण चाकोरीप्रमाणे सुरू होतं. त्या दिवशी मी संध्याकाळी थोडासा लवकर आलो ऑफिसमधून. आज बहुधा दिलीपभाऊंची इव्हिनींग शिफ्ट असावी. रात्रीच्या जेवणाचं म्हणून विचारायला मी त्यांच्या रूमवर गेलो. रूमचा बाहेरचा दरवाजा उघडा होता. आत गेल्यावर व्हरांड्यासारखं होतं, आणि नंतर आतली खोली होती. त्या खोलीचा दरवाजा बंद दिसला. मी दरवाजावर थाप देणार होतोच तेव्हढ्यात आतून काहीसा
आवाज आला.

[rajsharma]

"नको ना! जोरात नको ना! दुखतं मला!" आवाज किंचीतसा गुदमरलेला होता, पण निःसंशय तो सुषमावहिनींचा होता. त्या आवाजात मला वेगळाच भाव जाणवला. क्षणभर वाटलं की आवाज देऊन विचारावं काय झालं म्हणून. पण माझं अंतर्मन सांगत होतं की त्या आवाजामागचं रहस्य काही तरी दुसरंच होतं. काय करावं बरं? अचानक मला दरवाज्यातून एका ठिकाणी काहीतरी चमकल्या सारखं दिसलं. मी नीट बघितलं असता लक्षात आलं की तिथे एक बारीकसं भोक होतं आणि त्यातून आतल्या दिव्याचा उजेड आला म्हणून चमकल्यासारखं भासलं. एथिक्स वगैरे गेले खड्ड्यात असा विचार करून त्या भोकाला डोळा लावला.
आतमधे सुषमावहिनी दाराकडे तोंड करून उभ्या होत्या आणि शरदभाऊ त्यांना मागून चिपकून उभे होते. सुषमावहिनींचा पदर खाली लोंबत होता आणि कंबरेच्या वर त्या पूर्ण उघड्या होत्या. ब्लाऊज व ब्रेसियर त्यांच्या पायापाशी पडलेली दिसत होती. पहिल्या दिवशी ब्लाऊजच्या आड असणारे त्यांचे चेंडू आता उघडे असून शरदभाऊ बहिनींच्या काखेतून आपले हात पुढे आणून व्यवस्थित
बॉलिंग करत होते. त्यांच्या बॉलिंगमुळेच सुषमावहिनी 'नको ना! जोरात नको ना! दुखतं मला!' असं म्हणाल्या होत्या. त्या बारीकशा भोकातून मला त्यांचा चेहरा स्पष्ट दिसत होता. त्यांच्या चेह-यावर वेदनेचे भाव नसून उलट कुरगाळले जाण्यामुळे सुखाचीच भावना होती. आपली कंबर त्या शरदभाऊंच्या अंगाला घासत होत्या. हे उत्तेजक दृष्य बघून माझा श्वासच थांबल्यासारखे वाटले. त्या भोकातून सुषमावहिनींचे पुष्ट,सावळे स्तन, त्यांधील खोल चीर, टरारलेली स्तनाग्र आणि त्यावरून फिरणारे शरदभाऊंचे हात - उफ्फ, काय नजारा होता. मी लाईव्ह ब्ल्यू फिल्मच बघत होतो. श्वास घ्यायचीही मला भिती वाटत होती, न जाणो त्यामुळे ह्या दृष्यात निघ्न यायचं! "काल दिलीपने कितीदा केले तुम्हाला?" शरदभाऊंनी सुषमावहिनींना विचारले. काल त्यांची नाईट शिफ्ट होती व दिलीपभाऊंची डे शिफ्ट होती.

"तीनदा! अगदी पिट्टा पाडला माझा!" सुषमावहिनी कौतुकाच्या स्वरात म्हणाल्यात.

"मग मी पण आज तीनदा करणार." शरदभाऊ म्हणाले. त्यांची बोटं आता वहिनींची स्तनाग्रं कुस्करत होती.

"स्स...हळू नं! तुम्ही तीनदा काय चारदा, पाचदा कितीदाही करा. माझी काही हरकत नाही."

"तुम्हाला त्रास तर नाही ना होणार?"

"त्रास? ह्यासारखं सुख नाही मला दुसरा तुमचे मित्र अगदीच हे आहेत ह्या बाबतीत! म्हणून तर दर चार-पाच महिन्यातून मी येते तुमच्याकडे, काही ना काही कारण काढून! आता माझा गेल्या चार महिन्यांचा उपास संपवा आणि मला अगदी पोटभर करून तृप्त करून टाका!" सुषमावहिनींच्या अश्या म्हणण्याने शरदभाऊंना एकदम चेव आला. एक हात वहिनींच्या पोटाला व बेंबीला स्पर्शत त्यांनी त्यांच्या निरीला घातला व एक झटका देऊन निन्या खेचून काढल्यात. आणि अहो आश्चर्यम्! वहिनींनी साडीत काहीच घातले नव्हते. साडी खाली गळून त्यांच्या मांड्यांमधील दौलत उघडी झाली. त्यांच्या मांड्या भरदार होत्या. माझ्या मिळता तिथे त्यांचा फुगीर योनीप्नदेश के शरहित दिसत होता. त्या पूर्ण नागव्या आहेत ह्याची शरदभाऊंनाही जाणीव झाली. त्यांनी खुषीने आपला हात वहिनींच्या योनीमुखावर दाबला. वहिनींनी आपले शरीर अजूनच शरदभाऊंच्या शरीराला भिडवले. शरदभाऊंचे एक बोट वहिनींच्या मर्मस्थानी शिरले. त्याबरोबर वहिनी एकदम शहारल्यात व शरदभाऊंच्या मिठीत फिरत त्यांना सामोन्या झाल्यात. शरदभाऊंनी सुषमावहिनींना आवळून घेतले. मला आता वहिनींचे भरदार नितंब व त्यामधील भेग दिसू लागले. शरदभाऊ नहिनींची चुंबनं घेऊ लागलेत. त्यांच्या ओल्या चुंबनांचा आनाज खोलीत घुमू लागला.

[rajsharma]

अखोर, त्यांनी सुषमावहिनींना आपल्यापासून दूर केले. वहिनींचा मादक देह ते कौतुकाने न्याहाळत होते.

"जेवायच्या आधी एक राऊंड उरकून घ्यायचा का?" त्यांनी अधीरपणे विचारले.

"माझी हरकत नाही! पण लवकर उरका बाई. मग मला स्वयंपाक करायचा आहे."

"स्वयंपाक को मारो गोली! आज बाहेरच जेऊ! सुधीर आला की मी विचारतो त्याला. तोही तयार होईल."

"खरंच, मी सुधीरला विसरूनच गेले होते. पटापट कार्यक्रम उरका आता. मग रात्री निवांतपणे करता येईल." आता त्या दोघांना काय माहित की मी बाहेर उभा राहून त्यांचा सिनेमा बघतो आहे म्हणून. सुषमावहिनी अगोदरच नागोळ्या झालेल्या होत्या. त्या तिथल्या पलंगावर आडव्या झाल्यात. पलंगावरून लोंबकळणारे आपले पाय त्यांनी फाकवून घेतले. शरदभाऊंनी आपली पॅण्ट व अंडरवियर खाली सरकवली व शर्ट थोडा वार खोचून घेतला. वाहिनींना चोदायचे म्हणून त्यांचा लवडा ताठ नागोबासारखा डोलत होता.

"भारी मोठं आहे बाई तुमचं हत्यार! हळु हळु घाला, नाहीतर माझी नाजूक छकुली फाटून जायची.

" सुषमावहिनी मधाळ आवाजात म्हणाल्यात. त्यांचे डोळे शरदभाऊंच्या लवड्याकडे कौतुकाने बघत होते. मलाही त्यावेळेला शरदभाऊंचा हेवा वाटला. शरदभाऊंनी बहिनींची योनी चाचपून बघितली.

"हे काय करताय तुम्ही? जे घालायचं ते सोडून हात काय घालताय?" सुषमावहिनी अधीर झाल्या होत्या.

"अहो शमावहिनी, तुम्हाला त्रास व्हायला नको ना, म्हणून बघत होतो, तुमची पिच रेडी आहे की नाही माझ्या बॅटींगसाठी."

"मग, कशी वाटली माझी पिच?"

"अगदी झकास पाणी दिल्यासारखी ओलीचिंब आहे. आता भरपूर रन्स काढता येतील." .. शरदभाऊ वहिनींच्या पायांमधे उभे राहिलेत. त्यांनी वहिनींच्या योनीचे ओठ फाकवले व आपल्या एका हातात लवडा धरून बरोबर योनीच्या भोकावर ठेवला. बरोबर सेटींग होताच एक जोरात दणका दिला. बुळबुळीत झालेल्या योनीत 'पच्याक' आवाज करत लवडा अर्ध्यापेक्षा आत घुसला. त्यांचा दणका वहिनींनी लीलया झेलल्ला.

"आई गं . . . कित्ती छान! किती बरं वाटलं बघा. असेच करत रहा हो शरदभाऊजी! तुम्ही आता कमीत कमी सेंच्युरी मारा." सुषमावहिनी एकदमच रंगेल दिसत होत्या.

आता शरदभाऊ वहिनींच्या अंगावर झुकलेत. आधार म्हणून आपले दोन्ही हात त्यांनी वहिनींच्या स्तनांवर ठेवलेत. वहिनींनी आपल्या लोंबकळणाऱ्या पायांनी शरदभाऊंच्या कंबरेभोवती विळखा घातला. शरदभाऊंनी स्तनमर्दन करता करता आपले धक्के सुरू केलेत. त्यांच्या लवड्याच्या आतबाहेर होण्यामुळे ओलसर 'च्यपक च्यापक' आवाज येत होता.

"काय शमावहिनी, कसं वाटतंय?"

"खूपच छान! अला बाई तुमची ही रन्स काढायची स्टाईल खूप आवडते. लवकर आऊट नका
होऊा"

"माझी स्टाईल चांगली आहे की दिलीपची?"

"मी तुमच्यात भेदभाव नाही करत. त्यांची शैली वेगळी आणि तुमची वेगळी! पण मला दोन्हीही
आवडतात.

" सुषमावहिनींना चोदता चोदता शरदभाऊंनी अचानक आपला लवडा बाहेर काढला.

"का हो काय झालं?"

"बाबूरावांना मळमळून राहिलंय. म्हटलं ओकारी व्हायच्या आधी बाहेर काढून त्यांना जरा दम घेऊ दे."

"शरदभाऊजी, माझं तात्पुरतं समाधान झालंय. तुम्हाला पाडायचं असल्यास पाडा, माझी हरकत नाही. अन् सुधीरपण यायची वेळ झाली आहे."

"अरे हो, तुम्हाला एक विचारायचं होतं, आपला सुधीर कसा वाटला तुम्हला?" शरदभाऊंनी माझा उल्लेख करून विचारल्यामुळे मी माझे कान टवकारलेत.

"का बरं?"

"नाही आपलं सहजच!" शरदभाऊंनी परत आपला लवडा सुषमावहिनींच्या आतुर योनीत खुपसत म्हटलं.

"स्स . . . हळ! पण का हो, तुमचा हेतू काय आहे विचारण्यामागचा?"

"म्हटलं, त्यालाही एक चांस द्या नं!" आयला, शरदभाऊ माझी चांगली वकिली करतायत. पण मला ही आयडिया जाम आवडली. "काही तरीच काय बोलताय शरदभाऊजी तुम्ही? तो लहान आहे अजून!

" हरे राम! ही बया मला लहान समजते? मी तर केव्हा वहिनींना लावायला मिळते ह्याचा विचार करत होतो आतापर्यंत. "पण एक आहे हं, तो खूप लाईन मारत असतो, माझ्यावर!" म्हणजे, मी त्यांच्याकडे चोरून पहात असतो हे त्यांच्या ध्यानात आले होते तर. पण मला त्यांचा राग आला होता. मला बच्चा समजतात म्हणजे काय? मी दरवाज्यापासून दूर झालो.

अचानक मला जोराची शिंक आली. त्या शांत वातावरणात माझ्या शिंकेचा आवाज जोरात घुमला.

"कोण आहे बाहेर?" शरदभाऊंनी आतून जोरात विचारले.

"अहो, सुधीरचा आवाज वाटला मला!" आतून सुषमावहिनींचा दबका आवाज आला. मी तिथे न थांबता, काढता पाय घेतला व तडक माझ्या रूममधे येऊनच थांबलो. नंतर, बराच वेळ माझी छाती धडधड करत होती.

[rajsharma]

जवळपास पंधरा मिनिटे मी तसाच पलंगावर बसून राहिलो. माझ्या शिंकेमुळे, शरदभाऊंच्या व सुषमावहिनींच्या प्रणयक्रीडेत व्यत्यय तर नाही ना आला असाना? की शरदभाऊंनी सेंच्युरी पूर्ण केली असानी? काही वेळाने मला रूमच्याबाहेर हालचाल जाणवली.

"सुधीर, आहेस का रे?" शरदभाऊजी आत येत म्हणाले. सुषमावहिनीही त्यांच्या पाठोपाठ आत
आल्यात.

"कधी आलास तू?".

"हा काय आत्ताच येतोय. हार्डली पाचेक मिनिटं झाले असतील. आल्यावर थोडा फ्रेश झालोय, नुकताच!" मी लोणकढी ठोकून दिली.

"हो का? आम्ही तुझीच वाट बघत होतो." शरदभाऊंच्या आवाजात हायसं वाटल्याचा भाव होता.

"बरं, मी काय म्हणतो, आज आपण बाहेरच जाऊ या का जेवायला?"

"जाऊ ना! कुठे जायचं?"

"अमरावती रोडनर एक नवीन हॉटेल उघडलंय. जेवण छान मिळतं तिथे. आणि छोटे छोटे बूथ्स आहेत तिथे, त्यामुळे आपल्याला प्रायव्हसीही मिळेल. मी कार काढतो, तुम्ही दोघं खाली या!" असं म्हणून शरदभाऊ खाली चालले गेलेत. माझे ऑफिसचे कपडे मी बदललेले नव्हते, पण चांगल्या स्थितीत असल्याने मी तसेच बाहेर पडायचे ठरवले.

"शमावहिनी, चला नं, मी कुलूप लावून घेतो." मी त्यांच्याकडे बघितले. त्यांचा चेहरा निर्विकार दिसत होता. बाहेर जायचे म्हणून त्यांनी चेह-यावरून हलकासा पावडरचा हात फिरवल्याचे दिसत होते. गुलाबी रंगाची लिपस्टिक लावून त्यांनी आपल्या लुसलुशीत ओठांना अजूनच आकर्षक बनवलेले होते. केसांचा मानेमागे अंबाडा बांधलेला होता. त्यांच्या अंगावर फिकट आकाशी रंगाची साडी व मॅचिंग स्लीव्हलेस ब्लाऊज होते. केसांना नीट करण्यासाठी एक हात डोक्यामागे नेल्यामुळे त्यांची मऊ काख उघडी पडली. त्यांची काखेची जागा एकदम चिकणी दिसत होती. काख उघडल्यामुळे, तिथे मारलेल्या डिओचा मंद वास माझ्या नाकात शिरला. त्यांनी अजून कुठे कुठे आपल्या शरीरावर डिओ लावला असेल? तलम साडीमुळे, पदराआडचं मनोरम दृष्य स्पष्ट दिसत होतं. भरदार स्तनांचे उभार, पोटावरील खोल नाभी, ब्लाउजच्या आडची काळी ब्रेसियर! ही बया आज मला घायाळ करून सोडत होती..

"काय बघतोस रे, सुधीर?" माझ्या डोळ्यात डोळे रोखून त्यांनी विचारले. मी गोरामोरा झालो.

"अन् मला एक गोष्ट सांग, मघाशी तूच होता नं तिथे?"

"कुठे म्हणताय वहिनी तुम्ही? मी तर आताच आलोय," मी त्या गावचाच नाही असं दर्शवत म्हटलं.
आपल्ला पदर थोडा साजरल्यागत करत त्यांनी आपला डावा स्तन ताणत त्यांनी मला आमिष दाखवलं.

"खोटं बोलू नकोस! तूच शिंकला दरवाज्याशी. हो ना?"

"हो . . . मीच . . . होतो . . ." मी चाचरलो. "काय करत होतास तिथे?" सुषमावहिनींनी डोळे वटारलेत. पण त्यांच्या चेह-यावर रागाची छटाही नव्हती.

"मी... तुमची . . . मॅच बघत होतो." धाडस करत मी खारं बोलून गेलो.

"अरे लबाडा! असे आहे होय?" असे म्हटत त्यांनी माझ्याजवळ येऊन माझा कान पकडला. त्यांचा उष्ण मादक देह माझ्या अगदी जवळ आला होता. त्यांचा डिओमिश्रित देहगंध मला चालवू लागला.

"चांगला बदमाश दिसतोस तू! असं चोरून बघणं चांगलं नाही!"

"वहिनी . . . मी आता लहान नाही म्हटलं!" मी मनातली खदखद काढून टाकली.

"ते मी ठरवेन की तू लहान आहेस की नाही! असे सूचकपणे बोलून त्यांनी डोळे मिचकावलेत.

"अरे काय उशीर करताय, तुम्ही दोघं?" खालून शरदभाऊंचा आवाज आला. चपापत, मी दरवाजाला कुलूप लावले व आम्ही दोघं खाली गेलो. शरदभाऊंनी कार रोडवर काढलेली होती. ते ड्रायव्हींग करायला बसलेत. मी व सुषमावहिनी मागच्या सीटवर बसलो. त्या माझ्यापासून थोडेसे अंतरच ठेऊन बसल्या होत्या, पण आपला पदर त्यांनी सरकवून माझ्या आतुर डोळ्यांना मेजवानी सर्व्ह करून ठेवली होती.

संध्याकाळच्या ट्रॅफिकला पार करत आम्ही एकदाचे हॉटेलमधे पोहोचलो. आम्हाला एक कोपऱ्यातला बूथ मिळाला. आत जाऊन आम्ही स्थानापन्न झालोत. आश्चर्य (आणि माझ्यासाठी खुषीची गोष्ट म्हणजे) सुषमावहिनी माझ्या बाजूला बसल्यात तर टेबलच्या दुसऱ्या बाजूला शरदभाऊ. "काय सुधीर, मला कंपनी देणार का?" उजव्या हाताचा अंगठा वाकवून तोंडाजवळ आणत शरदभाऊंनी मला विचारले. त्यांना कशासाठी कंपनी पाहिजे हे मला व सुषमावहिनींना कळले.

"भाऊजी, जास्त घेऊ नका हं! नाहीतर जातांना कार कशी चालवाल?" वहिनींनी त्यांना बजावले.

"ओ, तुम्ही काळजी करू नका! सुधीर उत्तम ड्रायव्हींग करतो. काय घेशील माझ्याबरोबर?" शरदभाऊंचं शेवटचं वाक्य मला उद्देशून होतं.

"भाऊ, तुम्हाला तर माहित आहे की मी घेत नाही म्हणून!" "अगदी पुचाट आहेस रे बाबा तू! कधी आमच्यासारखा माणसांत येशील तू?"

"काही नको त्याने तुमच्यासारखं व्हायला. सुधीर, मला आवडलं बाई तुझं! असाच निर्धार टिकवून ठेव पुढेही, म्हणजे झालं.

" आता वहिनी माझ्या अजून जवळ सरकल्या. माझा उजवा हात आमच्या दोघांच्या मधे मी कोचवर ठेवलेला होता, तो त्यांनी टेबलजालीच आपल्या डाव्या हातात घेतला. त्यांच्या मांसल तळहाताचा स्पर्श मला सुखावून गेला. त्यांचा हात सोडवूच नये असे मला बाटले.

"काय ऑर्डर द्यायची बोला!" बेअरा आलेला बघून शरदभाऊजी म्हणाले.

"मी ऑरेंज ज्यूस घेईन!" मी म्हणालो.

"मी सुध्दा!" सुषमावहिनींनी दुजोरा दिला. त्याप्रमाणे, शरदभाऊंनी आमच्यासाठी ऑरेंज ज्यूस व स्वतःसाठी व्हिस्कीचा लार्ज पेग आणि स्नॅक्स म्हणून व्हेज कबाब व चिली चिकनची ऑर्डर दिली. बेअराने थोड्याच वेळात ती सर्व्ह केली. थोडी व्हिस्की पोटात जातात शरदभाऊ रंगात आलेत. मग त्यांनी इकडचे तिकडचे किस्से सांगायला सुरूवात केली. पहिला पेग संपत्ताच लगेच दुसरा मागवला. पाहता पाहता त्यांचे चार पेग झाले देखील. आता त्यांचे विमान हवेत तरंगायला लागले होते. मी संधि साधून माझा उजवा हात सुषमावहिनींच्या पोटावर ठेवला. तो त्यांनी प्रथम झटकून टाकला. मी पुन्हा तो त्यांच्या पोटावर ठेवला. तो त्यांनी पुन्हा झटकला. हे असे तीन-चारदा झाले. मी काही नाद सोडला नाही.

"ए नको ना!" शेवटी सुषमावहिनी दबक्या आवाजात म्हणाल्या.

"वहिनी . . . प्लीज . . ." माझा हात अजून वर सरकवून त्यांचा स्तन दाबत मी म्हणालो. त्यांना काय वाटले कुणास ठाऊक, माझा हात त्यांनी ह्या वेळी हटवला नाही. मी मग त्यांच्या स्तनाला हळुवारपणे कुरळवायला सुरुवात केली. मी आयुष्यात प्रथमच एका स्त्रीला अशा प्रकारे स्पर्श करत होतो.

"इथे नको! घरी गेल्यावर मग बघू!" सुषमावहिनींनी माझा हात दूर लोटत म्हटलं.

"प्रॉमिस?"