लपा-छपी

[rajsharma]

[rajsharma]

दुसऱ्या दिवशी सकाळी उठल्यापासून माझ्या मनात विचारचक्र चालू झाले होते की आजही लपाछपीचा डाव खेळला जाणार होती की नाही? आणि जर खेळला गेला तर कालच्यासारखी संगीताताई पण खेळेल की नाही?? अन ती जर खेळली तर मग पुन्हा कालच्यासारखे आम्ही त्या अडगळीच्या खोलीत तेथे परत एकत्र लपू की नाही??? आणि जर लपलोच तिथे तर कालच्यासारखी 'मजा' संगीताताईबरोबर मिळेल की नाही????

अश्या सगळ्या विचारांनी माझ्या मनाला भंडावून सोडले होते... मध्यानीला साडे-बाराच्या दरम्यान आम्ही सगळी मुलें मागच्या आवाराच्या भिंतीच्या मागे जी झाडी होती तेथे खेळत होतो तेव्हा संगीताताई आम्हाला जेवायला बोलवायला आली... आल्या आल्या तिने आम्हा सगळ्यांना गोळा केले आणि उत्साहाने आम्हाला म्हणू लागली,

"मुलांनो... आज पण आपल्याला लपाछपी खेळायची आहे...," इतके बोलून तिने माझ्याकडे एक चोरटा कटाक्ष टाकून स्मित हास्य केले अन मग पुढे बोलायला लागली, "मी तर म्हणेन आता तुम्ही सगळे जितके दिवस इथे असाल तितके दिवस रोज आपण नेमाने लपाछपी खेळायची... कारण...," पुन्हा इतके बोलून ताईने माझ्याकडे चोरटा कटाक्ष टाकून माझी रिॲक्शन पाहिली आणि माझा खुललेला चेहरा पाहून ती पुढे उत्साहाने बोलायला लागली...

"कारण मलाही खुप मजा वाटायला लागली आहे तुमच्याबरोबर लपाछपी खेळायला... तेव्हा आता आपण रोज न चुकता लपाछपी खेळायची..."

तिने तसे जाहीर केल्यावर सगळ्या मुलांनी उत्साहाने गलका करत आपला आनंद व्यक्त केला अन मलाही ओरडून माझा आनंद व्यक्त केल्याशिवाय रहावले नाही... मग संगीताताई आम्हा सगळ्यांना गप्प करत हळूच पुढे म्हणाली,

"गोंधळ करू नका अन माझे नीट ऐका... तुम्हाला जर रोज लपाछपी खेळायची असेल अन इतर घरातल्या मोठ्या माणसांनी आपल्याला ओरडू नये असे वाटत असेल तर मग तुम्हाला काही गोष्टी स्ट्रिक्टली पाळाव्या लागतील..."

सगळे गलका करत काय काय म्हणून विचारू लागले तसे संगीताताई तोंडावर बोट ठेवत म्हणाली,

"एक तर कोणीही जास्त गडबड-गोंधळ करायचा नाही... आपण एकदम गुपचूप लपाछपी खेळायची... अजिबात वायफळ ओरडायचे नाही की कसला हल्ला-गुल्ला करायचा नाही..."

"अग पण, ताई... हल्लागुला केल्याशिवाय खेळ होईल कसा??" मी अन ताई सोडून इतर चौघांमधील मोठा असलेला राहुल ओरडत बोलला आणि पुढे म्हणाला, "लपाछपी खेळायची म्हटले तर ओरडावे लागणारच ना आकडे मोजायला??... ज्याच्यावर राज्य येईल त्याला तो येतोय हे ओरडून सांगायला तर पाहिजे??... तसेच कोणाला पकडले तर ओरडून इतरांना सांगायला नको??..."

त्याचे ऐकून सगळे गलका करून त्याला दुजोरा द्यायला लागले अन संगीताताईने सगळ्यांना गप्प करत पुढे म्हटले,

"हो... आपण आत्तापर्यंत असे हल्लागुल्ला करत लपाछपी खेळत होतो... पण आता आपण 'वेगळी' लपाछपी खेळुया... छुपी लपाछपी... सायलेंट लपाछपी..."

संगीताताई गुढपणे हसत सगळ्यांना म्हणाली आणि सगळे प्रश्नार्थक मुद्रेने एकमेकांकडे पाहून खुणवू लागले की ही कोठली नवीन छुपी लपाछपी?? मग संगीताताईने पुढे खुलासा केला...

"ह्या छुप्या लपाछपीत ज्याच्यावर राज्य येईल त्याने पहिल्यासारखे पुढच्या आवाराच्या दरवाज्याला शिवून शंभर आकडे म्हणायचे, पण मनातल्या मनात... तोपर्यंत इतरांनी इकडे-तिकडे लपून जायचे... ज्याच्यावर राज्य तो प्रामाणिकपणे मनातल्या मनात शंभर आकडे म्हणणार अन सगळ्यांना शोधायला येणार गुपचूप... त्याने कोठला आरडाओरडा करायचा नाही की कसला आवाज करायचा नाही..."

सगळे ह्या वेगळ्या छुप्या लपाछपीचे हे नवीन नियम ऐकून हरखून गेले अन काहीसे संभ्रमात पडत एकमेकांना खुणवू लागले... मी त्या लहान चौघांसारखा गोंधळेला नव्हतो पण मनातून मलाही प्रचंड उत्सुकता होती संगीताताई ह्या वेगळ्या लपाछपीच्या नवीन नियमाबद्दल अजुन काय काय सांगते ह्याबद्दल... इतरांना अजुन संभ्रमात पाडत संगीताताई पुढे बोलायला लागली...

"मग ज्याच्यावर राज्य आहे तो सगळ्यांना गुपचूप शोधायला लागेल अन इतर सारे जे लपले आहेत त्यांना कळणार नाही की तो कोठे आहे ते... लपलेल्या जागेतून कोणाला जर तो दिसला तरच कळेल की तो नक्की कोठे आहे ते... पण जर लपलेल्या जागेतून कोणाला तो दिसला नाही तर कोणालाही कळणार नाही की तो कोठे आहे अन त्याला धपाटा घालायला कसे जायचे ते..." इतके बोलून संगीताताई थांबली अन सगळ्यांची रिॲक्शन बघू लागली...

"अग पण, ताई...," राहुल नंतर मोठा असलेला रोहित म्हणायला लागला, "तो जर कोठे आहे दिसला नाही किंवा कळले नाही तर त्याला धपाटा घालायला जायचे कसे?? धपाटा घालायला बाहेर आलो अन तो लांब असेल तर तो आऊट करेन ना आम्हाला???"

त्याची शंका ऐकून संगीताताईने गुढ स्मितहास्य केले आणि खुलासा करू लागली,

"हो बरोबर... तो तुम्हाला पकडू शकतो... पण म्हणूनच तुम्ही जर त्याला पाहिले तरच धपाटा घालायला बाहेर यायची रिस्क घ्यायची... नाहीतर आहे तिथेच लपून रहायचे... कदाचित एखाद्यावरील राज्य खुप वेळ चालेल... कोणी आवाजच करत नाहिये तर राज्य असलेल्याला कळणार नाही की कोण कोठे लपलेय अन लपलेल्यांना कळणार नाही की राज्य असलेला कोठेय... तेव्हा मग सगळ्यांनी जास्त वेळ लपून रहायचे अन राज्य असलेल्याने त्यांना बरोबर शोधून काढायचे... आणि..."

इतके बोलून संगीताताई थांबली तसे सगळ्यांनी गलका करत 'आणि काय?' म्हणून तिला विचारले अन ती हसून सांगायला लागली,

[rajsharma]

"आणि राज्य असलेल्याने कोणाला पकडले तर त्याने जराही आवाज करायचा नाही की ओरडून कोणाला सांगायचे नाही की कोणाला पकडले ते... अन जो पकडला जाईल त्यानेही अजिबात आवाज करायचा नाही की त्याच्या आवाजाने इतरांना कळेल की कोणाला पकडले आहे ते... ज्याला पकडले त्याने गुपचूप जावून पुढच्या पडवीत बसून रहायचे अन गुपचूप राहून काहितरी टाईमपास करायचा... एक एक करून पकडले गेलेले पडवीत जावून बसतील अन राज्य असलेला इतर राहिलेल्यांना वाड्यात शोधत राहिल... अश्याने त्याला इतर कोणाची मदत मिळणार नाही अन त्याला एकट्यालाच राहिलेल्यांना शोधावे लागेल... तेही अजिबात आवाज न करता..."

"हॅऽऽऽ ताई... अशी गुपचूप गुपचूप लपाछपी खेळण्यात काय मजा आहे???" सगळ्यात छोटा, आत्याचा मुलगा, अंकित कुरबुरत म्हणाला, "हल्लागुल्ला करत वाडा डोक्यावर घेवून खेळण्यात खरी मजा..."

"होऽऽऽ... मग घरातल्या मोठ्या माणसांनी ओरडू दे अन खेळ बंद करू दे... मग रोज रोज खेळायला मिळणार नाही अन मजा करायला मिळणार नाही... तुम्हाला जर माझी ही वेगळी छुपी लपाछपी पटत नसेल तर मग मी जाते... तुम्ही आपले खेळा अन मला बोलवू पण नका... मी परत तुमच्यात खेळणारच नाही..."

असे म्हणत संगीताताई लटक्या रागाने फणकारत वळून चालायला लागली... ती खरोखर रागाने जातेय की नाटक करतेय हे मला कळेना अन तिला जर थांबवून तिचे ऐकले नाही तर ती अनोखी लपाछपी तर खेळायला मिळणार नव्हती अन नॉर्मल नेहमीची हल्लागुला लपाछपीही बंद झाली असती... तेव्हा मग मी घाबरून हळुच सगळ्यांना म्हणालो,

"अरे ताईला जावू देवू नका अन तिचे ऐका... नाहीतर ती आधीची लपाछपीही आपल्याला खेळू देणार नाही अन आपल्यात खेळायला येणार नाही... तेव्हा पळा पळा, तिला थांबवा..."

म्हणत मी त्यांना तिच्या दिशेने ढकलू लागलो. त्यांनाही ते पटले अन सगळे गलका करत तिच्याकडे धावून तिला थांबवायला लागले. मी पण पळत त्यांच्या जवळ आलो अन तिला थांबायची गळ घालू लागलो. ती पटकन थांबली अन उगाच लटक्या रागाने त्यांच्याकडे बघायला लागली. मी राहुलला खूण केली तसे तो बोलायला लागला,

"ताई ताई... आम्हाला मान्य आहे तुझी छुपी लपाछपी!... प्लिज तु रागावू नकोस!... आम्ही कधी असे खेळलो नाही ना... म्हणून ह्यात मजा येईल की नाही हे माहित नाही..."

त्यावर संगीताताईने चेहऱ्यावरील लटका राग संपवत माझ्याकडे कटाक्ष टाकून एक गुढ हास्य केले अन त्यांच्याकडे पाहून हसत म्हणाली,

"माझ्यावर विश्वास ठेवा!... तुम्हाला खुप मजा वाटेल अशी छुपी लपाछपी खेळायला!... अन अशी लपाछपी आपण रोज खेळलो तर घरातल्या मोठ्या माणसांना कळणारच नाही की आपण खेळतोय अन त्यांना कोठला त्रासही होणार नाही... तेव्हा मग कोणी ऑब्जेक्शन घेणार नाही अन आपण रोज नेमाने ही छुपी लपाछपी खेळू शकतो... तेव्हा सांगा मला... तुम्ही सगळे तयार आहात ना अशी छुपी लपाछपी खेळायला??"

संगीताताईने पुन्हा शेवटचे सगळ्यांना निक्षून विचारले आणि सगळ्यांनी गलका करत 'होऽऽऽ... मान्य... ॲग्री...' अशी ग्वाही दिली... त्यांच्यात अर्थात, मी पण होतो अन मी पण आनंदाने ओरडत तिला अनुमोदन दिले...

कारण ह्या अनोख्या छुप्या लपाछपीचा सगळ्यात जास्त फायदा मला मिळणार होता!... संगीताताईने ज्या अर्थी ही छुपी लपाछपी जाहीर केली होती त्या अर्थी त्यावर तिने काहितरी विचार करूनच हे ठरवले होते. अन त्याचा संबंध अडगळीच्या खोलीतील त्या सिक्रेट जागेत लपण्याबद्दलच होता हे मी नक्कीच ओळखू शकत होतो!...

"ओके आता जेवायला चला पटापटा... जेवण झाले अन घरातले सगळे दुपारची झोप घेत असतील तेव्हा आपण ही नवीन छुपी लपाछपी गुपचूप खेळायला सुरुवात करायची... कोणाला कळणारही नाही कधी आपण खेळायला लागलो अन किती वेळ खेळत बसलोय ते..."

असे म्हणत तिने सगळ्यांचे फायनल ॲग्रीमेंट असलेली टाळी घेण्यासाठी हात वर केला अन सगळ्या मुलांनी उड्या मारत मारत तिच्या हातावर हात मारून तिला टाळी देत आश्वासन दिले!... सगळ्यात शेवटी तिने हात माझ्या दिशेने केला अन मला नजरेने इशारा केला. मी पण गुढपणे हसून पुढे झालो अन हात वर करून तिच्या हातावर टाळी दिली... तिने वर पटकन माझा तो हात पंज्यात पकडला आणि धरून खाली घ्यायला लागली... मी तो सोडवायचा किंचित प्रयत्न केला पण तिने तो घट्ट पकडलेला होता... माझा हात पकडून खाली घेताना तिची नजर माझ्या नजरेला भिडली होती अन डोळ्यात खट्याळपणा होता...

बाकीची मुले पुढे पळाली होती अन तेथे आता आम्ही दोघेच होतो... तेव्हा आमचे काय चाललेय ते पहायला तेथे कोणीच नव्हते... माझ्या नजरेला नजर देत चेहऱ्यावर मिश्किल हास्य खेळवत संगीताताई माझा पंज्यात पकडलेला हात धरून खाली आणत होती अन तो आता तिच्या खांद्याच्या खाली गेला होता...

पुढच्याच क्षणी मला जाणवले की खांद्याच्या खाली हात नेताना माझ्या हाताचा स्पर्श तिच्या उजव्या उभाराच्या गोळ्यावर साईडने घासला गेला... तेवढा तिच्या उभाराचा भाग हातावर घासला जात असताना तिचा स्पीड कमी झालेला होता ज्यामुळे मला तिच्या उभाराचा स्पर्श किंचित जास्त वेळ मिळाला... पण ती असे अजिबात दाखवत नव्हती की तिने तिच्या उभारावर माझा हात मुद्दाम घासला होता हे!... जणू काही तिच्या उभाराचा स्पर्श माझ्या हाताला झालच नाही इतक्या सहजपणे तिने हात उभारावर घासून खाली नेला...

मग संगीताताई खुदकन हसली आणि पटकन पळत आवाराच्या दरवाज्याकडे पळाली. मी खुळ्यासारखा जागीच उभा राहून तिच्याकडे पहात राहिलो!... तिने माझा हात धरून खाली करताना मुद्दामहून आपल्या उभारावर साईडने घासला होता... ते करून तिने काय सुचित केले होते ह्याचा मी विचार करून गुंग झालो... तिला असे तर सुचवायचे नव्हते की तिच्या उभारांना आता मी स्पर्श करू शकत होतो?? किंवा आता मी तिच्या उभारांना स्पर्श करायला पाहिजे, कदाचित तिच्या उभारांना मी दाबायला पाहिजे???

संभ्रमाने मी दूरवर पळणाऱ्या संगीताताईकडे पाहू लागलो. ती पळत आवाराच्या दरवाज्याजवळ गेली अन तेथे थांबून वळुन माझ्याकडे पाहू लागली. तिच्या डोळ्यात खट्याळपणा होता आणि चेहऱ्यावर मिश्किल हसू होते...

नजरेनेच तिने मला जवळ यायचा इशारा केला अन मी भारावल्यासारखा तिच्याजवळ जावू लागलो... तिच्या जवळ जेव्हा मी पोहचलो तेव्हा ती हळुच मला म्हणाली,

"ही छुपी लपाछपी चालू झाली की आधी आपण इतरांना लपायचा चान्स द्यायचा... मग एकदा सगळे इकडे तिकडे पांगले की मग आपण गुपचूप अडगळीच्या खोलीत जायचे अन आपल्या सिक्रेट जागी लपायचे... तेथे तु आधी जावून लप किंवा मी आधी जावून लपेन... आपल्यातले नंतर कोण येईल त्याला समजेलच आधी कोण तेथे लपलेय... पण कोठल्याही परिस्थितीत इतर कोणासमोरही त्या जागेत जायचे नाही की इतर कोणाला ती जागा कळू द्यायची नाही... कळले का???" म्हणत शेवटी तिने जरबेने मला विचारले...

"हो हो, ताई... मी कोणालाही कळू देणार नाही!..." मी पटकन होकार देत दिला दुजोरा दिला आणि आश्वस्त केले!...

आणि मग तिने एक मिश्किल हास्य चेहऱ्यावर आणले अन वळून ती माझ्या पुढे चालायला लागली. मी पण तिच्या मागे चालायला लागलो अन नकळत मी तिचे मागून निरिक्षण करायला लागलो. परकरमध्ये तिच्या नितंबाचे उठाव मला मोहक वाटायला लागले अन त्यांची डुचमुळणारी हालचाल पाहून माझा लंड कासावीस व्हायला लागला!

आता पुन्हा काही तासांनी ताईच्या ह्या हिंदळणाऱ्या नितंबावर मी नक्कीच माझा लंड दाबणार होतो ह्या विचाराने माझी उत्तेजना वाढायला लागली!... आणि निव्वळ नितंबच नाही तर आता अजुन काय काय तिचे उन्नत अवयव मला स्पर्श करायला मिळणार होते... नकळत मी ताठणारा लंड शॉर्टवरून दाबला अन त्याला गप्प बसण्याचा इशारा केला... कारण आता जर तो ताठून त्याला गाळायला लागले तर पुढची एक्साईटमेंट एंजॉय करायला पुर्ण एनर्जी रहाणार नव्हती...

आमची दुपारची जेवणे झाली आणि घरातली वडिलधारी मंडळी वामकुक्षी घ्यायला आपापल्या रूममध्ये निघून गेली... आम्ही सगळी मुलें अन अर्थात संगीताताई पुढच्या आवारात जमलो आणि आमची अनोखी छुपी लपाछपी आम्ही चालू केली... सगळ्यात पहिले माझ्यावर राज्य आले आणि मी हडबडलो!... आता मला आधी सगळ्यांना शोधून काढावे लागणार होते अन दुसऱ्या कोणावर राज्य आले की अडगळीच्या खोलीतील त्या सिक्रेट जागी मला लपायला जायला मिळणार होते... आवाराच्या मुख्य दरवाज्याजवळ जावून मनातल्या मनात भरभर शंभर आकडे म्हटले अन सगळ्यांना शोधायला वाड्यात पळालो...

[rajsharma]

एक तर कोणीही काहीही आवाज करायचा नव्हता तेव्हा सगळ्यांना शोधून काढणे म्हणजे एक दिव्यच होते! त्यात आता किती वेळ जाणार होता ह्याची काही कल्पना नव्हती... माझा समज होता की दुसऱ्या कोणावर राज्य येईल आणि लगेच मी अडगळीच्या खोलीतील सिक्रेट जागी लपायला जाईन अन तेथे संगीताताईबरोबर काहीतरी मजा करायला मिळेल... पण नशीब फुटके की पहिले माझ्यावरच राज्य आले होते!... त्यात आणि माझ्यावर किंवा संगीताताईवर राज्य आले तर आपण काय करायचे ह्याबद्दल संगीताताई काही बोलली नव्हती...

मी दहा ते पंधरा मिनिटे सगळ्यांना शोधत होतो पण मला एकही सापडला नाही... तेव्हा मग मी नाईलाजाने वरच्या मजल्यावरील अडगळीच्या खोलीत गेलो अन दरवाज्या मागील आमच्या त्याच्या सिक्रेट जागेजवळ उभा राहिलो... त्या जागेकडे पाठ करून मी अडगळीच्या खोलीत सगळीकडे पाहू लागलो की मला तेथील सामानांच्या मागे कोणी दिसत तर नाही ना... मला कोणीही दिसले नाही तसे मी हळुच बोलायला लागलो...

"संगीताताई... आहेस का तू इथे लपलेली??" ती त्या सिक्रेट जागी असेल ह्याची मला खात्री होती...

अचानक माझा हात ओढला गेला अन मी त्या सिक्रेट जागेत ओढला गेलो... अर्थात, संगीताताईने मला ओढून घेतले होते!... त्या जागेत मी स्वत:ला दाबून घेतले अन माझ्या लक्षात आले की पुन्हा एकदा मी संगीताताईच्या अंगावर पुढून दाबला गेला होतो... त्यात कहर म्हणजे संगीताताईने माझ्या कंबरेला हाताचा विळखा घालून मला स्वत:च्या अंगावर अजुन दाबून धरले होते... तेव्हा मी मागे सरकायचे मनात जरी आणले असते तरी मागे सरकू शकत नव्हतो...

मग मला हळु हळु जाणीव व्हायला लागली की खाली माझ्या मांड्या संगीताताईच्या मांड्यांवर दाबल्या गेल्या होत्या... माझ्या लंडाचा भाग तिच्या जांघेत दाबला गेला होता... माझे पोट तिच्या पोटाला भिडले होते अन तिचे उभार माझ्या छातीवर चिरडले गेले होते... वर माझे तोंड तिच्या तोंडाच्या डाव्या बाजुला खुपसले गेले होते अन तिच्या डाव्या गालाला माझा डावा गाल चिकटला होता... मी माझे ओठ तिच्या डाव्या कानाजवळ नेले अन हळुच कुजबुजलो,

"ताई... आपल्यावर राज्य आले तर आपण काय करायचे हे ठरवलेच नाही... आता काय करायचे??"

"काय करायचे म्हणजे?? राज्य पुर्ण करायचे... सगळ्यांना शोधून काढून दुसऱ्यावर राज्य येवू द्यायचे..."

संगीताताई माझ्या डाव्या कानाच्या पळीला जीभ लावत माझ्या कानात उत्तर दिले... त्याने माझ्या अंगावर शहारा आला अन माझ्या अंगाला एक झटका बसला!...

"अग पण आवाज करायचा नाहीये तेव्हा कोण कोठे लपलेय ते कळतही नाही... तेव्हा सगळ्यांना शोधायला खुप वेळ जाणार!..."

मी किंचित त्रासिकपणे म्हणालो अन माझी जीभही तिच्या कानाच्या पळीला लावली... तिलाही त्याची मजा वाटली अन तिने तिची मान किंचित आकसली!... मग परत माझ्या कानाच्या पळीला जीभ लावत ती कुजबुजली,

"मग लागू दे की वेळ... कसली घाई आहे तुला??" तिच्या आवाजाला चावट टोन होता...

"अग पण... आपण... इथे..." काय बोलावे ते मला समजेना. त्या सिक्रेट जागी आम्ही जे केले होते अन करत होतो त्याबद्दल उघड काही बोलता येत नव्हते...

"आपण इथे काय, सागर??" तिने परत चावटपणे मला विचारले...

"आपल्याला इथे एकत्र लपायचा चान्स पटकन मिळणार नाही..." मी कसेबसे बोललो अन तिच्या कानावर ओठ दाबले... त्यावर ती खुसकुसत हसून म्हणाली,

"नको मिळू दे पटकन... लागू दे की वेळ... इतका का उतावळा होतोय??..." तिने मिश्किलपणे हसत म्हटले अन माझ्या कानावर ओठ दाबले...

"अग ताई... उगाच टाईमपास होईल... तु सांग ना काय करायचे?... लवकर माझे राज्य संपायला पाहिजे..." मी उतावळ्यासारखा हतबलपणे म्हणालो...

"ओके ओके... तु एक काम कर... बाहेर पडून इतरांना शोधायला लाग... मी पण बाहेर पडून त्यांना शोधते... मग मला कोणी कोठे लपलेय ते सापडले की मी तुला गुपचूप येवून सांगते... मग मी परत इथे येवून लपते आणि तु इतरांना पकडून आऊट कर... सगळ्यांना आऊट करून बाहेर पडवीत बसायला सांग... सगळे आऊट झाले की मग तू इथे येवून मला सांग अन आपण शेवटी खाली जावून सगळ्यांना सांगू की तु मला शेवटी पकडले... मग ज्याला तु पहिले पकडले त्याच्यावर राज्य येईल..."

[rajsharma]

माझ्या कानाची पळी चाटत तर माझ्या कानावर ओठ फिरवत संगीताताईने मला सगळा प्लान समजावून सांगितला... मी अर्थात प्रचंड खूष झालो आणि नकळत माझ्या हाताचा विळखा तिच्या कंबरेला घालून तिला मी माझ्या अंगावर अजुन दाबून घेत आनंदाने तिच्या कानात कुजबुजलो,

"वाऊऽऽऽ सुपर, ताईऽऽऽ... काय डोके लढवतेस!... हुश्शार आहेस!... चल मी जातो!..."

असे म्हणत मी तिला अजुन गच्च माझ्या अंगावर आवळून माझे तोंड वळवले. मग तिच्या डाव्या गालावर माझे ओठ दाबून तिची कसून पप्पी घेतली अन तिला सोडून देवून मी मागे सरकलो!... त्या जागेतून बाहेर पडत मी अडगळीच्या खोलीतून बाहेर पडलो अन इतर रूममध्ये इतर मुलांना शोधायला लागलो...

माझ्या मनात मी डेअरिंग करून संगीताताईच्या गालाची पप्पी घेतली तो विचार होता... मी सरळ सरळ जोराने माझे ओठ तिच्या मऊशार गालावर दाबून पप्पी घेतली होती अन त्याबद्दल तिने काही नाराजी व्यक्त केली नव्हती... तिला जर ते आवडले नसते तर तिने तिथेच मला पकडून धरून खडसावले असते... किंवा मी बाहेर पडल्यावर माझ्या मागे येवून मला धपाटा घातला असता किंवा काही बडबड केली असती... पण तिने असे काहीही केले नव्हते याचा अर्थ मी पप्पी घेतलेली तिला चालले होते... कदाचित तिला आवडलेही असावे...

माझ्या मागे अर्थात, संगीताताईही त्या सिक्रेट जागेतून बाहेर पडली अन इतर मुलांना शोधायला लागली... दहा मिनिटांनी ती माझ्याजवळ आली आणि गुपचूप तिने मला सांगितले की बाकीचे चौघे कोठे लपले आहेत ते... ते सांगताना तिच्या चेहऱ्यावर उत्साह होता म्हणजे मघाच्या पप्पीचा तिला राग आलेला दिसत नव्हता... मला सांगून मग ती परत अडगळीच्या खोलीत लपायला निघून गेली...

'च्या आयला! मी इतका वेळ शोधतोय तर मला कोणी सापडत नव्हते... अन ह्या ताईला बरे सगळे कोठे लपलेत ते पटापटा मिळाले??... खरंच हुश्शार होती संगीताताई!...' मी मनातून तिला मानले!

मी मग जावून तिने सांगितलेल्या जागेत एक एकाला पकडून आऊट करू लागलो... सगळ्यात पहिला मला रोहितच भेटला म्हणजे आता त्याच्यावर राज्य येणार होते... त्याला नंतर मी सगळ्यात छोट्या अंकितला पकडून आऊट केले... मग त्याच्यापेक्षा मोठा असलेला छोट्या काकांच्या मुलगा, अमोलला आऊट केले... आणि सगळ्यात शेवटी मोठा असलेल्या राहुलला आऊट केले...

त्या सगळ्यांना पडवीत बसायला लावून मी वरच्या मजल्यावर संगीताताईला 'शोधायला' गेलो... अडगळीच्या खोलीत येवून मी पुन्हा त्या सिक्रेट जागेच्या बाहेर उभा राहिलो अन पहिल्यासारखेच मी हळुच संगीताताईला हाक मारली...

"संगीताताई, ये बाहेर... आऊट झाले सगळे..."

पण संगीताताई ना बाहेर आली ना तिने मला आवाज दिला... मला वाटले बहुतेक पहिल्यासारखेच ती मला आत ओढून घेईल म्हणून मी त्याची वाट पाहू लागलो तर तिने काही मला आत ओढून घेतले नाही... मग माझ्या लक्षात आले की कदाचित तिला वाटत असावे मीच स्वत:हून आत शिरावे... मीच आत शिरून तिच्या अंगावर स्वत:ला दाबून घ्यावे किंवा सरळ तिला मिठी मारावी... तो विचार करून मी पुढे झालो अन त्या अंधाऱ्या जागेत शिरलो...

माझ्या मनात लड्डू फुटत होते की आता मी संगीताताईच्या मांसल अंगाला चिटकेल... तिच्या मांड्यांवर, जांघेवर, पोटावर अन उभारावर माझे अंग दाबले जाईल... अन तिने माझ्या कंबरेला हाताचा विळखा घातला तर मग मी पण माझ्या हाताचा विळखा घालून तिला घट्ट मिठी मारून कवेत घेईल...

असे गोड विचार मनात उचंबळून आणत मी बेधडक आत शिरलो होतो... पण मला काही संगीताताईचे मांसल भरीव अंग जाणवले नाही!... मी अजुन जोरात पुढे झालो तर माझे डोके भिंतीला आपटले अन मी किंचित कळवळलो...

"आईगगगग..."

"हाऽऽऽ हाऽऽऽ हाऽऽऽऽ..." माझ्या मागे खुसखुसत हसण्याचा आवाज झाला...

मी डोके चोळत वळलो अन पहातो तर संगीताताई त्या अंधाऱ्या जागेच्या बाहेर तोंडावर हात ठेवून जोराने फुटणारे हसू दाबत होती... मी डोके चोळत बाहेर आलो अन त्रासिकपणे तिच्याकडे पाहिले तसे तिने कसेबसे हसूं आवरत म्हटले,

"मला माहित होते की तु मला शोधायला इथे आत शिरशील... पण मी मुद्दाम तिकडे त्या टेबलाच्या मागे लपले होते... तु आत शिरला तसे मी उठून जवळ आले... तुला मस्त प्रसाद मिळाला ना भिंतीचा? हाऽऽ हाऽऽ हाऽऽ..." ताई हसूं आवरत म्हणाली...

"काय हे, ताई... माझा पोपट केला ना??..." मी डोके चोळत वैतागून म्हणालो...

"अल्ले अल्ले माज्या लाज्या... तुजे डोके आपटले??... बगू बगू इकडे..."

हसत लाडाने बोबडे बोलत संगीताताईने माझे डोके धरले आणि खाली झुकवले... मग माझ्या कपाळावर आपले ओठ टेकवून तिने तेथे कसून चुंबन घेतले अन माझे डोके वर करत माझ्या डोळ्यात पहात चावटपणे म्हणाली,

"आता बरे होईल बघ पटकन!... अन काळजी करू नकोस!... माझ्यामुळे तुझे डोके आपटले ना... त्याचा गोड मोबदला मिळेल तुला नंतर... चल लवकर खाली जावू..."

असे म्हणत संगीताताईने माझा हात धरला अन मला ओढत बाहेर घेवून जावू लागली... मी लहान बाळ असल्यासारखा तिच्याबरोबर ओढला जात चालू लागलो... खालच्या मजल्यावर आल्यानंतर तिने माझा हात सोडला अन मला पुढे ढकलले... तो इशारा मला समजला अन मी पुढे पळत पुढच्या पडवीत गेलो अन आनंदाने सगळ्यांना सांगायला लागलो की शेवटी मी संगीताताईलाही पकडून आऊट केले...

जेव्हा संगीताताई सगळ्यांच्या जवळ आली तेव्हा राहुलने आश्चर्याने म्हटले, "ही ताई कुठे लपते कोणास ठाऊक?? तिला आजपर्यंत कोणी लपलेले पकडले नाही... आता पण ती धपाटा घालायला बाहेर आली असेल अन पकडली गेली असेल... हो ना??"

त्याच्या म्हणण्याला मी लगेच दुजोरा देत म्हटले, "हो बरोबर रे... ही कुठे लपते कोणालाच कळत नाही... वरच्या मजल्यावर मी शोधत फिरत होतो तर कोठून बाहेर आली कोणास ठाऊक?? पण माझ्या जवळ पोहचायच्या आधीच मी तिला आऊट केले... नाहीतर मला हिचा धपाटा पडला असता अन परत माझ्यावर राज्य आले असते..."