कायापालट

[rajsharma]

कायापालट - पुर्वार्ध

सोनियाच्या ताटी... उजळल्या ज्योती... ओवाळीते भाऊराया... वेड्या बहिणीची वेडी ही माया...

सोनियाच्या ताटी... उजळल्या ज्योती... ओवाळीते भाऊराया... वेड्या बहिणीची वेडी ही माया...

संगीताताई मिश्किलपणे हसत हसत मला ओवाळत हे गाणे गुणगुणत होती... मी खाली पाटावर बसलो होतो आणि ती खाली वाकुन मला ओवाळत होती... ती खाली वाकल्यामुळे तिच्या ब्लाउजच्या गळ्याला चांगलीच फट पडली होती आणि तिच्या उभारांचे गोळे मला दिसत होते. तिला माहीत होते की ब्लाउजमध्ये ठासून भरलेले तिच्या उभारांचे गोळे बघायला मला खुप आवडतात म्हणून तिने तिच्या उजव्या उभारावरील पदर अर्धाधिक बाजुला सरकवला होता. त्यामुळेच तिच्या ब्लाउजच्या गळ्याची फट पुर्णपणे उघडी दिसत होती आणि आत घातलेली काळी ब्रेसिअर आणि भरगच्च गोळे खाली लोंबताना मोहक दिसत होते!

माझ्या उजव्या बाजुला किंचित मागे सोफ्यावर बसलेल्या जिजूंना माझी कामूक नजर कळु नये ह्याची मी काळजी घेत होतो. संगीतादिदीनेही मुद्दाम त्यांना कळु नये म्हणून मला ओवाळायचा पाट त्यांच्यापासून थोडा पुढे ठेवला होता, जेणेकरून माझी नजर कोठे आहे ह्याची त्यांना कल्पना येवू नये. ती बाकी साळसुदासारखी गाणे गुणगुणत पदर सरकवून पुर्ण खाली वाकुन मला पुरेपूर आपल्या गोळ्यांचे दर्शन देत होती आणि मी वर तिच्या चेहऱ्याकडे पहातोय असे दाखवत नजरेनेच तिच्या भरगच्च उभारांचे मनातल्या मनात रसपान करत होतो...

मला ओवाळून झाल्यावर मी तिच्या ताटात ५००० रुपये ओवाळणी टाकली अन म्हणालो,

"तुला आवडेल 'ती' गोष्ट घे..."

"होऽऽऽ नक्कीच..." ती हसून म्हणाली.

"पण मला दाखव 'काय' घेशील ते... मला पण आवडेल असेच 'काहितरी' घे..." मी मिश्किलपणे हसत तिला म्हणालो.

"तुलाच घेवून जाते ना बरोबर 'ते' घ्यायला... म्हणजे तुझ्या 'आवडीचीच' घेवुया..." तिने चावटपणे म्हटले.

"बरं... पण आता मला रिटर्न गिफ्ट काय देणार आहेस?" मी हसून विचारले...

"हो, देते ना... माझ्या लाडक्या भावा!! त्याच्याशिवाय का तुला मी जावू देणार आहे?," संगीतादिदी चावटपणे हसत बोलली आणि पुढे म्हणाली, "चल जरा आत किचनमध्ये... जेवणाची ताटे घ्यायला मदत कर... तुझे रिटर्न गिफ्ट तिथेच देते..."

मी आनंदाने उचंबळुन पटकन उभा राहिलो... आता आत किचनमध्ये गेलो की मला काय रिटर्न गिफ्ट मिळणार ह्याची मला साधारण कल्पना होती! कदाचित संगीताताईच्या ओठांवर कसून चुंबन घ्यायला मिळेल... किंवा तिच्या भरगच्च उभारांचे गोळे दाबायला मिळतील... किंवा कदाचित तिच्या नितंबांना दाबायला किंवा त्यावर लंड घासायला मिळेल... असेच काहितरी दिदीला चोंबाळायला मिळेल ह्याची खात्री होते तेव्हा त्या विचारानेच माझ्या लंडाला आचका बसला! संगीतादिदी ते भाऊबिजेचे गाणे गुणगणत आपली गांड मटकवत माझ्या पुढे पुढे चालु लागली आणि मी मागून साडीतून दिसणाऱ्या तिच्या मादक सेक्सी फिगरचे अन भरीव गोलाकार नितंबाचे निरिक्षण करत तिच्या मागे मागे चालू लागलो...

आम्ही दोघे किचनमध्ये शिरलो आणि ओवाळणीचे ताट संगीतादिदीने ओट्यावर ठेवले... तसे मी पटकन तिचा हात धरून तिला खसकन माझ्या अंगावर ओढले अन तिच्या टपोऱ्या ओठांवर माझा ओठ दाबत तिला गच्च आवळले... लटकेपणे माझ्या मिठीतून सुटायचा प्रयत्न करत संगीतादिदी माझ्या तोंडात पुटपुटू लागली...

"अरे थांब, इतका काय उतावळा झालायस??... देतेय ना मी तुझे गिफ्ट..."

पण मी संगीतादिदीच्या बोलण्याकडे दुर्लक्ष करत तिच्या तोंडात जीभ सारून तिची जीभ चोखायला लागलो आणि तिच्या पुच्चीचा भाग माझ्या कडक लंडावर दाबत मागून मी तिचे दोन्ही नितंब करकचून पकडत ते दाबत कुस्करू लागलो... मध्येच मी एक हात वर आणला आणि तिच्या उभाराचा गोळा पकडून त्याला चिवडू लागलो... एक गोळा काही सेकंद चिवडल्यावर मी हात दुसऱ्या गोळ्यावर नेला आणि तो गोळाही कुस्करू लागलो... ती माझ्या तोंडात उन्मादाने हुंकारत मला साथ द्यायला लागली आणि एखाद मिनिट मला तसे चोंबाळुन, चुंबून दिल्यावर तिने जोर लावून मला मागे ढकलले...

मग पटकन संगीतादिदी माझ्या पुढे खाली गुढग्यावर बसली आणि ती माझ्या जीन्सचा बेल्ट खोलायला लागली... आता ती काय करणार ह्याची मला कल्पना आली आणि मी आनंदाने माझी जीन्स खोलायला तिला मदत करू लागलो... माझी जीन्स आणि आतली अंडरवेअर दोन्ही खसकन खाली खेचून तिने माझा कडक झालेला लंड मोकळा केला... जराही वेळ वाया न घालवता माझा लंड मुळाशी धरून तिने सरळ केला आणि आपले मुलायम टपोरे ओठ माझ्या लंडाच्या सुपाड्यावर टेकवले...

एखाद क्षण त्याचे चुंबन घेवून तिने तोंड उघडले आणि पटकन माझा लंड पुर्णपणे आपल्या ओलसर तोंडात मुळापर्यंत आत घेतला... वर माझ्याकडे मादक कटाक्ष टाकत ती माझा लंड कसून चोखायला लागली. भाऊबिजेनिमित्त किंचित मेकप केलेला तिचा सुंदर चेहरा आणि ओठांच्या चंबूत धरलेला माझा लंड पाहून माझ्या लंडाने उत्तेजनेचा एक आचका दिला...

भाऊबिजेच्या दिवशी ओवाळणी झाल्यानंतर जिजू बाहेर बसलेले असताना किचनमध्ये संगीतादिदी माझ्या समोर गुढग्यावर बसून माझा लंड बाहेर काढुन चोखत होती आणि वासनेने मोहरून जात मी अती सुखाने डोळे मिटून घेत त्या कामसुखाचा आनंद घेवू लागलो... मध्ये मध्ये मी डोळे उघडून खाली तिच्या चेहऱ्याकडे बघत होतो आणि ती पण वर माझ्याकडे चावटपणे पहात आसुसल्यासारखी माझा लंड चोखत होती... वरून दिदीला तसे माझा लंड चोखताना बघताना मला इतकी उत्तेजना वाटत होती की असे वाटायला लागले की आता कोठल्याही क्षणी मी तिच्या तोंडात माझ्या विर्याची पिचकारी सोडणार...

'संगीतादिदी माझा लंड चोखतेय... माझी बहिण माझा लंड चोखतेय... एक बहिण भावाचा लंड चोखतेय... नवरा बाहेर बसलाय आणि एक बाई आपल्या भावाचा लंड चोखतेय... वाऊऽऽऽ... किती उत्तेजक भावना आहे ही!... किती सेक्सी फिलिंग आहे हे!... संगीतादिदीचा चेहरा किती मादक दिसतोय... तिच्या चेहऱ्यावर किती हपापलेपणा दिसतोय... भावाचा लंड चोखायला किती आसुसलेली दिसतेय ती... आहहह... स्वर्ग सुख म्हणतात ते हेच का???'

'अरे?... हे काय??... काय आहे हे???... ही आग कसली???... हे काय पेटलेय???... कसे काय पेटले???... अरे!!!... हा तर संगीतादिदीचा पदर पेटलाय!!!... कसा काय???... इथे खाली आग कोठली???... ती खाली बसलीय इथे तिचा पदर पेटेल कसा???... पणतीने पेटला???... कसे काय??? इथे कोठे पेटती पणती आली???...'

"दिदी आगऽऽऽ... तुझा पदर पेटलायऽऽऽ... उठऽऽ... उठ लवकरऽऽऽ... मागे होऽऽऽ..." मी जोरजोराने ओरडायला लागलो...

बघता बघता संगीतादिदीची शिफॉनची साडी पेटली आणि आग भडकायला लागली... ती अशीच मागे पडली आणि खाली गडाबडा लोळत आग विझवायला लागली...

"सागरऽऽऽ... मला वाचव... मी पेटलेय... ही आग विझव... साऽऽगऽऽरऽऽऽ... मला वाचवऽऽऽ... आहहहऽऽऽऽ..."

संगीतादिदीने आर्त किंचाळी फोडली!!... मी थिजल्यासारखा तिच्याकडे नुसताच पहात राहिलो... मी जागेवरून हलूच शकत नव्हतो... मला हलताच येत नव्हते... मी खुप प्रयत्न करत होतो पण माझे पाय जणू जमिनीला चिकटले होते... मी असाह्यपणे संगीतादिदीकडे पहात होतो आणि आग अजुन पेटत संगीतदिदीला आपल्या बाहुपाशात घेत होती... ती किंचाळत होती, मला मदतीला बोलवत होती... अन मी नुसताच पहात उभा होतो... मला काही करताच येत नव्हते... मी काहीच करू शकत नव्हतो... शरमेने मी डोळे मिटुन घेतले...

[rajsharma]

'छी तुझ्या जिंदगानीवर, सागर... बहिण समोर आगीने पेटलीय... अन तु काहीही करत नाही आहेस??? तिला पेटलेली पहात उभा आहेस??? तिला वाचवण्याचा जराही प्रयत्न करत नाही आहेस?? जीव दे कोठेतरी जावून... तुला जगायचा काही हक्क नाही... तु पण मर असाच... सागर तु मर... सागरऽऽऽ... सागरऽऽऽ... ट्रिंगऽऽऽ ट्रिंगगगगगऽऽऽ'

आणि खाडकन माझे डोळे उघडले...

डोळ्यापुढे अंधुक प्रकाशच होता... मग पुढच्याच क्षणी मला प्रथम जाण झाली ती 'ट्रिंगगगऽऽऽ' असे वाजणाऱ्या अलार्मची... टेबल क्लॉकचा अलार्म वाजतोय हे माझ्या लक्षात आले... मी सवयीप्रमाणे पटकन हात लांब केला आणि वाजत असलेला अलार्म बंद केला... मग डोळे मिटून घेत मी दोन्ही हाताने माझे तोंड झाकून घेतले आणि विचार करायला लागलो...

आज पुन्हा मला सकाळी सकाळी ते विचित्र स्वप्न पडले!!

दिवाळी जवळ आली आणि दिवाळीचे नाव कानावर पडायला लागले की ह्या दिवसात मला ते स्वप्न पडायला लागते... आणि म्हणूनच मला दिवाळी आवडत नाही!! दिवाळी सण कधी येवूच नये असे विचार मनात यायला लागतात...

खरे तर दिवाळी सण किती शुभ आहे... आपल्या हिंदू धर्मात हा सण सगळ्यात पवित्र आणि शुभ आहे... तेव्हा कोठल्याही हिंदू व्यक्तीला दिवाळी म्हटले की कसे प्रसन्न वाटायला पाहिजे, उत्साही वाटायला पाहिजे, एक वेगळाच सळसळणारा आनंद वाटायला पाहिजे... पण मला तसे वाटत नाही!!... दिवाळी म्हटले की माझे मन उदासच होते, दु:खी होते, हृदयात एक वेदना जाणवते!!...

त्याला कारण ३ वर्षापुर्वीची दिवाळी होती, ज्यावेळी नियतीने माझ्या संगीतादिदीवर घाला घातला...

*********

संगीतादिदी माझ्यापेक्षा ४ वर्षाने मोठी होती... गोरी गोरी पान अन दिसायला अतिशय सुंदर... साडे पाच फूटापेक्षा उंच आणि भरलेली अंगकाठी... सुडौल बांधा आणि प्रमाणबद्ध वळणदार अवयव... माझ्या वयाच्या १७/१८व्या वर्षी लैंगिक कामवासनेच्या भावना जागृत झाल्या तसे संगीतादिदीच्या आकर्षक सौंदर्याची आणि मादक सेक्सी अंगाची मला जाणीव झाली... आणि तेव्हापासूनच मी मनातल्या मनात तिच्यावर मरायला लागलो आणि तिच्याबद्दल मनात कामूक कल्पना करायला लागलो...

मग तिच्याबद्दलच्या माझ्या मनातील कामूक भावनांना चालना देण्यासाठी जे काही करता येईल ते सगळे चावट उद्योग मी केले... घरात ती आजुबाजुला असताना चोरून तिचे निरिक्षण करून तिच्या सेक्सी अंगाचे नेत्रसुख घेणे... संगीतादिदीला कपडे बदलताना चोरून अर्धनग्न पहाणे नाहीतर प्रसंगी पुर्ण नग्न पहाणे... येता-जाता तिला कामूकपणे स्पर्श करणे आणि तिच्या मांसल भरीव अंगाचे स्पर्शसुख घेणे... तिच्या ब्रा-पॅन्टी चोरून घेवून त्यावर मूठ मारणे वगैरे वगैरे सगळे चावट धंदे मी करत होतो...

यथावकाश माझ्या वयाच्या २४व्या वर्षी आणि संगीतादिदीच्या २८व्या वर्षी तिचे लग्न झाले आणि ती मुंबईतच एका उपनगरात तिच्या सासरी नवऱ्याबरोबर रहायला गेली... तिचा नवरा म्हणजे माझ्या जिजूंचे आई-वडील वगैरे पुण्यात रहात होते पण ते जॉबनिमित्त मुंबईत एकटेच रहात होतो... लग्न होवून संगीतादिदी त्यांच्या घरी गेली आणि ते दोघे नवरा-बायको फक्त तेथे रहात होतो.

मुंबईतच असल्याने सहाजिकच मला जसा चान्स मिळेल तसे मी संगीतादिदीच्या घरी जात असे आणि तिला अन जिजूंना माझ्यापरीने जी काही मदत वगैरे लागेल ती करत असे... ते दोघे एकटेच असल्याने मी त्यांच्याकडे गेलो की माझी त्यांना मदतच व्हायची... त्यांची बरीच कामे मी स्वत:कडे घेतली होती आणि माझी एक छोटीशी गरजच त्यांच्यासाठी निर्माण केली होती, जेणेकरून मला सतत त्यांच्याकडे जाण्याचा चान्स मिळावा...

अर्थात, संगीतादिदीबद्दल माझ्या मनात लैंगिक आकर्षण होते म्हणूनच मी चान्स मिळेल तसे तिच्या घरी जात होतो जेणेकरून माझी तिच्याबद्दलची लैंगिक कामवासना थोडीफार शमवता यावी... लग्नानंतर संगीतादिदी अंगाने अजुनच भरायला लागली होती आणि अजुन जास्त सेक्सी दिसायला लागली होती... कदाचित जिजूंना आवडते म्हणून किंवा रिझवायला म्हणून की काय पण ती आता जरा जास्तच सेक्सी ब्रा-पॅन्टी अन नाईट गाऊन वगैरे घालायला लागली होती...

तिच्या साड्या जास्तीत जास्त शिफॉनच्या व्हायला लागल्या होत्या आणि त्या पारदर्शक शिफॉनच्या साड्यांमध्ये तिचे वळणदार सेक्सी अंग अजुनच जास्त खुलून दिसायला लागले होते... मी तिचा एकुलता एक लाडक लहान भाऊ असल्याने तिच्यात अन माझ्यात खुप जवळीक होती आणि ह्याच जवळीकतेचा फायदा घेत मी तिच्या नकळत तिच्याकडुन भरपूर लैंगिक नेत्रसुख अन स्पर्शसुख मिळवत होतो...

पण प्रत्येक सुखाचा कधी ना कधी अंत असतो तसे माझ्याही संगीतादिदीबद्दलच्या चोरट्या लैंगिक सुखाचा तात्पुरता अंत आला!... संगीतादिदीचे लग्न होवून एक वर्ष झाले होते आणि माझ्या वयाच्या २५व्या वर्षी मला दुबईत जॉबचा चान्स आला. मी खरे तर हा चान्स घेवून दुबईला जाण्यास नाखूष होतो पण चांगली ऑफर असल्याने जिजू आणि दिदीने मला ती स्विकारण्यास भर घातली... दुबईला जॉब करत तेथेच सेटल हो म्हणजे बऱ्यापैकी पैसा मिळवता येईल... तसे पुढे लग्न वगैरे करून तेथे व्यवस्थित सेटल झालास की आम्हालाही दुबई बघायला तुझ्याकडे येता येईल अशी स्वप्ने त्या दोघांनी मला दाखवली म्हणून मी शेवटी तयार झालो...

त्यावर्षीची दिवाळी साजरी करून मी नोव्हेंबर महिन्यात दुबईला निघून गेलो... मग अर्थात, फोनवर मी माझ्या कुटुंबाच्या आणि खासकरून संगीतादिदीच्या संपर्कात होतो... तिचे फोटो पाहून आणि चोरून आणलेल्या तिच्या २/३ जुन्या ब्रा-पॅन्टीच्या जोडीबरोबर हस्तमैथुन करून मी माझी तिच्याबद्दलची कामवासना शमवत होतो...

नेटवर अनेक सोशल ॲडल्ट साईटवर मी माझ्यासारखेच इंसेस्ट भावना असलेल्या अनेकांशी चाट करून माझ्या बहिणीबद्दलच्या कामभावना व्यक्त करून वेगळेच सुख घेत होतो... त्यातच याहू ग्रूपमध्ये मला मराठी चावट कथांचा एक ग्रूप सापडला ज्यावर मी संगीतादिदीबद्दल काल्पनिक लैंगिक कथा लिहू लागलो आणि अश्या मराठी चावट कथा लिहून माझ्या मनातली संगीतादिदीबद्दलची वासना शमवू लागलो...

दुबईच्या जॉबमध्ये एक वर्ष होत आले तसे दिवाळीत मी पहिल्या सुट्टीवर मुंबईत गेलो होतो... पहिली वेळ परदेशातून मुंबईत गेलो होतो तेव्हा कुटुंबातील सगळ्यांना छान छान भेटवस्तु घेवून गेलो होतो... अर्थात, संगीतादिदीसाठी मी साडी, इतर ड्रेस, मेकपचे काही सामान वगैरे अनेक भेटवस्तु नेल्या होत्या... वर्षभरानंतर मी त्यांना भेटत होतो तेव्हा सगळे खुष होते आणि दिवाळी झाल्यानंतर आम्ही दोन-तीन फॅमिली पिकनिकही केल्या होत्या... बघता बघता माझी महिनाभराची सुट्टी संपली होती आणि मी पुन्हा दुबईला आलो होतो... आता पुढच्या वर्षीच्या दिवाळीच्या सुट्टीची मी वाट बघायला लागलो...

दुबईत बॅचलर लाईफ एंजॉय करत मी मित्रांबरोबर विकएंडला बार आणि क्लबमध्ये जायला लागलो आणि देशी-विदेशी रांडा झवायला लागलो... त्यातच एकदा मला एक देशी रांड मुलगी मिळाली जी दिसायला ७०/८० टक्के संगीतादिदीसारखी होती आणि तिला त्या एका रात्री मी संगीतादिदी समजुन मनसोक्त झवलो... मग मला अशी सवयच लागली की साधारण संगीतादिदीसारख्या दिसणाऱ्या रांडा मुली सिलेक्ट करायच्या आणि त्यांना दिदी बनवून झवायचे सुख घ्यायचे... अश्याने संगीतादिदीबद्दलची माझी कामोत्तेजना अजुनच वाढत गेली आणि तिच्याबद्दल मी जास्तच कामासक्त होत गेलो...

आणि यथावकाश पुढिल वर्षीची दिवाळी येत होती आणि मी दुसऱ्या वर्षीही दिवाळीनिमित्त दुबईवरून मुंबईत सुट्टीवर जाणार होतो... दोन महिने आधीच मी सुट्टीचा अर्ज देवून ती पास करून घेवून फ्लाईटचे तिकिट वगैरेही बूक करून ठेवले होते... फक्त त्यावेळेच्या कामाचा व्याप पाहून मला दिवाळीच्या आधी सुट्टी मिळाली नाही तर दिवाळी चालु होवून चवथ्या दिवशीपासून पुढे महिनाभर सुट्टी मिळाली होती.

मी खुप प्रयत्न केला की दिवाळी चालु व्हायच्या आधी आठवडाभर तरी सुट्टी मिळावी म्हणजे दिवाळीच्या खरेदीची मजा वगैरे घेता आली असती. खासकरून संगीतादिदीबरोबर मार्केटमध्ये जावून तिला आपल्या चॉईसप्रमाणे 'वेगवेगळे कपडे' वगैरे खरेदी करून द्यावे आणि खूष करावे... पण मला सुट्टी आधी मिळालीच नाही आणि माझी सुट्टी दिवाळीच्या चवथ्या दिवसापासूनच चालु होणार होती...

दिवाळीचा पहिला दिवस धनत्रयोदशी होता आणि दुसरा दिवस नरक चतुर्थीचा होता. तिसरा दिवस लक्ष्मी पुजनचा होता आणि त्या दिवशी मध्यरात्रीचे माझे फ्लाईट होते. चवथा दिवस दिवाळी पाडवा आणि पाचवा दिवस अर्थात भाऊबिज होती... दिवाळीचे पहिले तीन दिवस माझे चुकत होते पण चवथा आणि पाचवा दिवस कमीतकमी मला मुंबईत साजरा करायला मिळणार होता ह्याचा मला आनंद होता...

[rajsharma]

आणि अर्थात सगळ्यात जास्त आनंद भाऊबिजेचा होता कारण त्यासाठी मला संगीतादिदीकडे जावून रहायला मिळणार होते... दिवाळीच्या चवथ्या दिवशी सकाळी सकाळी मी मुंबईत उतरल्यावर पहिले माझ्या घरी जाणार होतो आणि दुपारीच संगीतादिदीकडे जावून पुढे २/३ दिवस तिच्याकडे रहाणार होतो...

त्याप्रमाणे दिवाळीच्या चवथ्या दिवशी पाडव्याला पहाटे मी मुंबई एअरपोर्टला पोहचलो आणि माझे लगेज वगैरे घेवून बाहेर पडत असताना मला जिजूंचा फोन आला... ते मला न्यायला एअरपोर्टवर आले होते आणि बाहेर माझी वाट बघत होते... मला आश्चर्य वाटले की ते कसे काय मला न्यायला आले कारण तसे आमचे काही ठरले नव्हते आणि मी एअरपोर्टवरून टॅक्सी करूनच घरी जाणार होतो...

बाहेर पडल्यावर जिजू हसत हसत मला सामोरे आले आणि त्यांनी मला प्रेमाने आलिंगन दिले... त्यांच्या ओठावर हसू होते पण चेहऱ्यावर किंचित उदासपणा होता, जो माझ्या नजरेतून सुटला नाही... आम्ही त्यांच्या कारमध्ये बसलो आणि गप्पा मारत घरी निघालो... त्यांच्या बोलण्यात म्हणावा तसा उत्साह नव्हता जो माझ्या लगेच लक्षात आला...

मी त्यांना खोदून खोदून विचारत होतो की काहितरी झाले आहे आणि त्यांची मनस्थिती नॉर्मल नाही आहे... पण ते मला कसलाही थांगपत्ता लागू देत नव्हते... आम्ही एका हॉस्पिटलच्या बाहेर पोहचलो आणि पार्किंगमध्ये कार पार्क झाली तसे मला काहितरी भयंकर घडले असल्याची जाणीव झाली!... मी घाबरून जिजूंना विचारायला गेलो तसे ते बोलायला लागले आणि त्यांनी माझ्यावर एक लाईफटाईम उध्वस्त करणारा बॉम्ब टाकला!!!

नरक चतुर्थीच्या दिवशी संध्याकाळी संगीतादिदी नटुन-थटुन तयार झाली आणि तिने सगळीकडे पणतीचे दिवे लावले. दरवाज्याच्या बाहेरही तिने दिवे लावले आणि ती रांगोळी काढायला दारात बसली... तल्लिन होवून ती रांगोळी काढत होती आणि तिच्या लक्षात आले नाही की एका क्षणी तिने पदर सावरला होता पण तो पेटत्या पणतीला लागला होता... जेव्हा तिच्या लक्षात आले तोपर्यंत तिच्या शिफॉनच्या साडीच्या पुर्ण पदराने पेट घेतला होता...

जसे ते लक्षात आले तसे घाबरून तिने आरडाओरड करायला सुरुवात केली आणि पदराची आग विझवायला सुरुवात केली... त्यांच्या बिल्डिंगमध्ये त्यांच्या मजल्यावर जेमतेम दोन फ्लॅट होते आणि समोरच्या फ्लॅटचा दरवाजा बंद होता... त्यांच्या फ्लॅटचा दरवाजाही बंद झालेला होता तेव्हा तिचा आरडाओरडा आत टिव्ही पहात बसलेल्या जिजूंना पटकन ऐकायला गेला नाही...

जिजूंच्या कानावर संगीतादिदीच्या किंचाळ्यांचा आवाज पडून ते धावत बाहेर येईपर्यंत दिदीच्या साडीने चांगलाच पेट घेतला होता... त्यांनी धडाधडा बाजुच्या मित्राच्या फ्लॅटचा दरवाजा वाजवला आणि पळत ते आपल्या घरात गेले... एक जाडजूड चादर घेवून ते बाहेर पळत आले तोपर्यंत समोरच्या फ्लॅटमधील लोकं बाहेर आली होती... मग त्यांनी ती चादर संगीतादिदीच्या अंगावर टाकून तिच्या अंगाला लपेटली आणि तिच्या अंगाची आग विझवली...

त्या समोरच्या फ्लॅटमधील मित्राच्या कारनेच सगळ्यांनी संगीतादिदीला हॉस्पिटलमध्ये नेले... जाता जाता जिजूंनी माझ्या घरी फोन केला आणि त्यांना स्पष्ट काही न सांगता लगेच त्या हॉस्पिटलमध्ये त्यांना यायला सांगितले जेथे ते संगीतादिदीला घेवून जात होते... माझ्या घरची लोक हॉस्पिटलमध्ये पोहचली तसे त्यांना कळले की संगीतादिदी ५०/६० टक्के भाजली होती...

ते सगळे ऐकून माझ्यावर जणू वज्रघात झाला!!... माझी डोके सुन्न झाले आणि काही क्षण मला काही ऐकूच येत नव्हते... जिजूंनी मला हलवून ताळ्यावर आणले आणि जसेजसे मी ऐकू लागलो तसे दु:खाने माझ्या डोळ्यात अश्रू वाहू लागले... ते काय सांगत होते ते मला कोठेतरी श्युन्यातून आवाज आल्यासारखे ऐकायला येत होते आणि म्हटले तर मला कळत नव्हते की माझा मेंदू द्याची नोंद घेत होता... नंतर कधीतरी पुन्हा पुन्हा काय घडले ह्यावर चर्चा झाली तेव्हा त्यांनी त्यावेळी मला काय काय सांगितले त्याची संगती मला लागली होती... मध्ये मध्ये मला हलवून मी ठिक आहे ना ह्याची जाणीव करून देत मला ते सगळे सांगत होते...

माझी तेव्हाची अवस्था पाहून ते म्हणू लागले की त्यामुळेच ज्या दिवशी ते घडले त्या दिवशी त्यांनी कोणी मला ते कळू दिले नाही... जे घडायचे ते घडून गेले होते आणि संगीतादिदीला वाचवण्यासाठी त्यांच्या सगळ्यांच्या परीने जे करायला पाहिजे ते त्यांनी केले होते... जरी त्याक्षणी मला ते कळले असते तर मला धक्का बसल्याशिवाय वेगळे काही झाले नसते. ना मला तेथून दुबईवरून काही करता आले असते ना मला लगेच येता आले असते ह्याची त्यांना कल्पना होती. आणि तसेही माझे फ्लाईट दुसऱ्या दिवशी रात्री होते तेव्हा मी येणारच होतो तर मग मला सांगून माझी मनस्थिती कशाला बिघडवा असा विचार त्यांनी केला... म्हणून त्यांनी मला काही कळू दिले नाही आणि मला घेवून ते त्या हॉस्पिटलमध्ये पोहचले तेव्हाच त्यांनी मला जी दु:खद घटना घडली ती सांगितली होती...

ज्या रात्री ती घटना घडली त्या रात्रीपासून माझ्या घरचे सगळे जिजूंबरोबर हॉस्पिटलमध्येच होते आणि म्हणूनच एअरपोर्टवरून जिजू मला सरळ हॉस्पिटलमध्ये घेवून आले होते... पार्किंगमध्ये आम्ही कार पार्क केली तेव्हा माझ्या आई-बाबांनी लांबून मला पाहिले होते. जिजू मला सगळे सांगणार होते आणि सांगत होते म्हणून ते आधी आमच्या जवळ आले नाही. नंतर आम्ही कारमधुन बाहेर पडलो तेव्हा माझे आई-वडिल आणि इतर काही नातेवाईक मला सामोरे आले...

अर्थात, मी प्रचंड धक्क्यात होतो, दु:खात होतो आणि माझ्या डोळ्यातून अश्रूं वहात होते... आईने रडतच मला मिठी मारली आणि आम्ही दोघे एकमेकांचे सांत्वन करून एकमेकांना धीर देवू लागलो... मग एक एक करून सगळे मला आलिंगन देत माझे सांत्वन करू लागले तर धीर देवू लागले... दु:खाच्या पहिल्या धक्क्याचा भर ओसरल्यावर मी म्हणालो की मला संगीतादिदीला पहायचे आहे... मग आम्ही सगळे हॉस्पिटलमध्ये गेलो आणि संगीतादिदीला ठेवले होते त्या रुमकडे गेलो...

[rajsharma]

इन्फेक्शन होवू नये म्हणून सगळ्यांना एकदम आत जायची परवानगी नव्हती तेव्हा फक्त जिजू अन मीच रुमच्या आत गेलो... अंगाचा बराचसा भाग भाजलेला असल्याने संगीतादिदीला जाळीच्या आत ठेवलेले होते आणि वरून चादर घातलेली होती... श्वास घेण्यासाठी फक्त तिचे डोके थोडेसे बाहेर ठेवलेले होते. सकाळची वेळ होती अन ती अजुनही झोपेत होती... मी तिच्या चेहऱ्याकडे पाहिले आणि पुन्हा माझ्या डोळ्यातून अश्रूं वाहू लागले...

अतिशय देखणा आणि सुंदर असा माझ्या संगीतादिदीचा चेहरा अर्ध्या गालावरून खाली भाजल्यामुळे विद्रुप झालेला होता... तिचे ते रुप पाहून माझे हृदय पिळवटून निघाले आणि मी तिचा चेहरा पाहूच शकलो नाही... दु:खाने मी माझे डोळे मिटून घेतले आणि मान फिरवून बाहेर पडलो... दुबईवरून येताना मी काय काय विचार करून आलो होतो आणि येथे आल्यावर जे कळले त्याने मन उध्वस्त झाले...

माझी त्यावेळेची महिनाभराची सुट्टी संगीतादिदीच्या त्या अपघाती दु:खात अशीच संपून गेली... तो महिनाभर तिला हॉस्पिटलमध्येच ट्रिटमेंटसाठी ठेवण्यात आले होते... पहिले १०/१२ तर ती कोणाला भेटायला तयारच नव्हती कारण तिचा विद्रुप झालेला चेहरा कोणी बघू नये असे तिला वाटत होते... फक्त जिजू अन मी आणि आमचे आई-वडिल फक्त तिला भेटत होते आणि ती सतत रडत असायची तर आम्ही सगळे आमच्या परीने तिला धीर देत होतो...

दोन आठवड्यानंतर संगीतादिदीने स्वत:ला आवरले आणि तो थोडी थोडी नॉर्मल व्हायला लागली... तो एक अपघात होता आणि देवाची कृपा की त्यातून ती वाचली ह्यातच सगळ्यांना समाधान वाटत होते... भाजल्याने तिचा चेहरा अन अंग विद्रुप झाले होते पण जीव वाचला हे महत्वाचे होते...

माझी सुट्टी संपत आली आणि मी ती वाढवून घ्यायचा विचार घरच्यांना बोलून दाखवला. पण सगळ्यांनी मला सांगितले की मी सुट्टी न वाढवता परत दुबईला जावे कारण ते सगळे होतेच संगीतादिदीची पुर्ण काळजी घ्यायला... मी त्यासाठी आधी तयार नव्हतो पण सगळ्यांनी माझी समजूत काढली आणि मला परत दुबईला जाण्यास भाग पाडले...

दु:खी मनाने मी माझी त्यावेळेची महिनाभराची सुट्टी संपवून दुबईला परत गेलो... येताना मी ज्या आनंदात होतो, सुट्टीत किती धमाल करायची ह्या प्लनिंगमध्ये होतो त्या सगळ्याला सुरुंग लागून माझ्या आयुष्यात अन मनात पुर्ण उलथापालथ झाली होती...

***********

तुमच्यावर कितीही दु:खाचा डोंगर कोसळला तरी तो झेलून तुमचे आयुष्य पुढे जात असते... संगीतादिदीला तो अपघात होवून ती भाजली अन त्यातून तिचा जीव वाचला होता ही देवाची कृपा होती... जवळ जवळ दिड महिना ती हॉस्पिटलमध्ये ट्रिटमेंट घेत होती आणि नंतर तिला डिसचार्ज देवून घरी आणण्यात आले. तिच्या अंगावरील जखमा भरून आल्या होत्या पण तिची त्वचा पुर्ण नॉर्मल व्हायला पुढे जवळ जवळ तीन महिने लागले... मी परत दुबईत आल्यानंतर म्हटले तर रोज घरी फोन करत होतो आणि संगीतादिदीची खबरबात घेत होतो...

मी निघुन आलो त्याच्या आठवड्याभरानंतर मी प्रथम संगीतादिदीशी बोललो होतो. आमच्या बोलण्यापेक्षा रडणेच जास्त झाले होते त्यामुळे फक्त काही मिनिटेच बोलणे झाले. त्यानंतर ज्या दिवशी तिला हॉस्पिटलमधुन घरी आणले त्या दिवशी माझे तिच्याशी फोनवर बोलणे झाले... नंतर मग म्हटले तर रोजच तिच्याशी बोलणे होवू लागले आणि मी तिची विचारपूस करत जमेल तसे तिला धीर देवू लागलो...

त्या दु:खद घटनेनंतर सगळे नॉर्मल व्हायला जवळ जवळ ३/४ महिने गेले... संगीतादिदी पुन्हा पहिल्यासारखी नॉर्मल झाली पण आता फरक हा होता की ती आता पहिल्यासारखी सुंदर अन देखणी राहिली नव्हती. आगीने अंग भाजल्यामुळे तिचा गालाखालील चेहरा ते खाली पायापर्यंतचे अंग जळल्याचे व्रण राहिल्याने विद्रुप झाले होते... सौंदर्याची खाण असलेली माझी बहिण मलिन झाली होती आणि आपले सौंदर्य गमावल्याची खंत अन उदासपणा तिच्या चेहऱ्यावर अन मनावर कायम दिसू लागला होता...

मी तिला तिचे फोटो पाठवायला सांगितले तर ती दाखवायला तयारच होत नव्हती. मी तिला समजावले की असे किती दिवस तु लपवून ठेवणार आहेस आणि जे आहे ते फेस करणे तिला भाग होते अन आम्हाला स्विकारणे भाग होते... पण ती आता कशी दिसतेय ते मला दाखवायला तिचे मन तयार होत नव्हते...

मी सुट्टीवरून निघून आलो त्याला जवळ जवळ चार महिने होत आले होते आणि ह्या चार महिन्यात मला एकदाही संगीतादिदी आता कशी दिसते ते बघायला मिळाले नव्हते... शेवटी मी ठरवले की एका विकएंडला २/३ दिवस तातडीची रजा घेवून मुंबईला जावे आणि संगीतादिदीला भेटून यावे... त्याप्रमाणे मी एका विकएंडला २ दिवसाची रजा मंजूर करून घेतली आणि फ्लाईट तिकिट बूक केले. मी येतोय ह्याबद्दल कोणाला सांगितले नाही कारण मला सगळ्यांना आणि खासकरून संगीतादिदीला सरप्राईज द्यायचे होते...

मी मुद्दाम दुपारचे फ्लाईट घेतले होते आणि संध्याकाळी मुंबईला पोहचलो. हातात फक्त एक हॅन्ड बॅग होती तेव्हा एअरपोर्टवरून मी सरळ संगीतादिदीच्या घरी गेलो... जिजू ऑफिसला गेले असणार आणि दिदी एकटी घरी असेल ह्याची मला कल्पना होती... मी बेल मारली आणि दरवाज्याच्या सेफ्टी पिपहोलवर बोट ठेवले, जेणेकरून दिदीने मला आतून पाहू नये म्हणून... दिदीला पिपहोलमधुन काही दिसले नाही म्हणून तिने आधी दरवाजा उघडला नाही पण मी पुन्हा पुन्हा बेल मारली तसे नाईलाजाने तिला दरवाजा उघडावा लागला...

आधी तिने दरवाज्याला किंचित फट पाडली आणि बाहेर माझ्याकडे पाहिले... त्या फटीतून तिचा थोडा चेहरा मला दिसला तसे मी आनंदाने ओरडत 'दिदी, मी आलोय' म्हणालो अन माझा आवाज ओळखून तिने पटकन पुर्ण दरवाजा उघडला... मी आधीच मनाला बजावले होते की जेव्हा मी प्रथम दिदीला पाहिल तेव्हा ती कशीही दिसत असली तरी त्याची खंत चेहऱ्यावर दिसू न देता फक्त आनंद चेहऱ्यावर दाखवायचा आणि जणू ती पहिल्यासारखीच सुंदर दिदी आहे असे भासवत तिला सामोरे जायचे...

[rajsharma]

तेव्हा तिचा चेहरा माझ्या नजरेस पडला त्याबद्दल माझ्या चेहऱ्यावर कोठलेही उदास भाव न दाखवता मी आनंदाने हसत हसत आत शिरलो आणि मागे दरवाजा लावून घेत माझे हात पसरले... मला पाहून अर्थात संगीतादिदीला प्रचंड आनंद झाला आणि ती किंचाळत माझ्या मिठीत शिरली... मी प्रेमाने तिला आलिंगन दिले आणि माझ्या हृदयाशी कवटाळले... आनंदाने हसत हसत संगीतादिदी रडायला लागली आणि माझ्याही डोळ्यातून अश्रूं वाहू लागले...

पण माझ्या मनावर मी लगेच कंट्रोल केला आणि मी तिचे सांत्वन करत तिची समजूत घालू लागलो की कशाला रडते आहेस, गप्प बस बघू वगैरे... तिचा रडण्याचा भर ओसरला तसे ती शांत होत गेली... आणि मग तिला तसेच कवेत धरून आम्ही दोघे सोफ्याकडे चालत गेलो आणि एकमेकांना आलिंगन देत सोफ्यावर बसलो...

आणि मग आमच्या गप्पा चालु झाल्या की मी कसे काय असे अचानक आलो आणि तिला खास भेटायला अन पहायला मी दोन दिवसाकरीता आलोय वगैरे वगैरे... तिच्याशी बोलताना मी गुपचूप तिच्या चेहऱ्याचे निरिक्षण करत होतो आणि माझ्या नजरेस आले की तिच्या गालावरून खालील चेहऱ्यावर भाजल्याचे व्रण होते... तिने साडीचा पदर खांद्यावरून पुर्ण अंगभर घेतला होता त्यामुळे मानेच्या खाली तिचे कोठलेच अंग उघडे दिसत नव्हते जेणेकरून तिच्या अंगावरील भाजल्याचे व्रण दिसू शकत नव्हते...

बोलता बोलता ती मध्ये मध्ये मला म्हणत होती की 'बघ, मी कशी विद्रुप झाली आहे अन आता कोणाला मी आवडत पण नसेल'... ज्यावर मी तिला प्रेमाने अंगाशी कवटाळून तिला आश्वस्त करत होतो की तिच्या अंगावर फक्त काही व्रण उठले होते पण तिचे मन तसेच पहिल्यासारखे सुंदर आहे तेव्हा कोणाचेही तिच्याबद्दलचे प्रेम तिच्या बिघडलेल्या बाह्यरुपावरून कमी न होता उलट आता जास्तच वाढले आहे...

नंतर मग आम्ही जिजूंना फोन करून मी आल्याची बातमी दिली आणि माझ्या आई-बाबांनाही फोन करून कळवले. जिजू लगेच ऑफिसमधून घरी निघून आले आणि माझे आई-बाबाही लगबगीने संगीतादिदीच्या घरी आले. पुढे दोन दिवस मी आणि माझे आई-बाबा संगीतादिदीकडे राहिलो आणि आम्ही एकत्र वेळ घालवत थोडीशी मौज-मजा केली.

संगीतादिदीचे सौंदर्य आता लोप पावले होते तेव्हा तिच्या वागण्या-बोलण्यात किंचित संकोच आला होता आणि उदासपणाची एक झालर तिच्या स्वभावात निर्माण झाली होती... पण आम्ही कोणीही तिला त्या गमावलेल्या सौंदर्याची जाणीव करून न देता पहिल्यापेक्षा जास्त प्रेम तिला दाखवत होतो आणि मनापासून तिच्यावर प्रेमाचा वर्षाव करत होतो...

आगीने भाजल्यामुळे संगीतादिदीच्या अंगावर सगळीकडे व्रण होते आणि ते कोणाच्या नजरेस पडू नये म्हणून ती आता अंगभर कपडे घालायला लागली होती... चेहरा आणि हाता-पायाची पाऊले झाकून घेवू शकत नाही म्हणून तेवढेच फक्त उघडे ठेवून ती बाकी सगळे अंग झाकून घेवू लागली होती... तिने पुर्ण हात झाकला जाईल असे ब्लाऊज शिवून घेतले होते. साडी नेसली की तिचा पदर ती अगदी गळा झाकला जाईल असा लपेटून घेत होती.. त्यामुळे जेमतेम तिच्या गळ्याच्या वरील चेहरा, मनगटापर्यंत हात आणि पायाचे पाऊल दिसत असे...

शक्यतो आता ती बाहेर कोठे जायचे टाळत असे. अगदीच बाहेर जायचे असेल तर जाताना ती पायात मोजे आणि हातात ग्लोज घालू लागली होती तेव्हा हाता-पायावरील भाजल्याचे व्रणही कोणाला दिसू नये... कोठल्याही फंक्शनला वगैरे जायचे ती टाळत असे आणि जर गेलीच तर एका कोपऱ्यात बसून रहात असे जेणेकरून तिला जास्त कोणी पाहू नये किंवा कोणाशी तिचा संपर्क होवू नये...

माझ्या त्या विजिटमध्ये घरात असताना आता अंगावर भाजल्याचे व्रण असल्याने ती पुर्वीसारखी माझ्यासमोर बिनधास्त कपडे बदलत नव्हती की पुर्वी जसे तिला कपड्याचे भान न रहाता तिचे अंगप्रदर्शन व्हायचे तसे आता होत नव्हते... पण तरीही तिच्याकडे पाहिले की तिचे आधीचे सौंदर्य आठवायचे आणि त्याने मनातली कामभावना विचलित व्हायला लागली होती...

संगीतादिदीबद्दल माझ्या मनात जी कामवासना होती, लैंगिक भावना होत्या, त्याचा अंत त्या दिवशी झाला होता ज्या वेळी जिजूंनी मला तिच्या अपघाताबद्दल सांगितले होते तेव्हा. आदल्या रात्री मी एअरपोर्टवर जायला घरून निघणार होतो तेव्हा अंघोळ करताना शॉवरमध्ये संगीतादिदीचे मादक सेक्सी अंग आठवून मी शेवटची मूठ मारून लंड गाळला होता. त्यानंतर तिच्या अपघाताबद्दल ऐकल्यावर माझ्या मनातून तिच्याबद्दलची कामवासना गायब झाली होती...

संगीतादिदीबाबत जी दु:खद घटना घडली होती त्यानंतर माझ्या जागी कोणी वासनांध किंवा लिंगपिसाट पुरुष जरी असला असता तरी त्याच्या मनात तिच्याबद्दल कामवासना किंवा लैंगिक भावना राहिल्या नसत्या. पण काळ हा कोठल्याही भावना किंवा परिस्थिती बदलण्यास कारणीभूत ठरतो ह्यात शंका नाही... संगीतादिदीबद्दलची कामवासना, जी तिच्या अपघातानंतर माझ्या मनातून गायब झाली होती, ती पुन्हा तिला बरी झालेली पाहून हळु हळु परत मनात घर करू लागली... खासकरून मी मुंबईला दोन दिवस रजेवर गेलो तेव्हा तिच्याबद्दलची कामवासना पुन्हा उफाळून आली... त्या सरप्राईज विजिटमध्ये दोन दिवस मला संगीतादिदीचा जो सहवास लाभला त्याने माझ्या मनात दबुन गेलेली तिच्याबद्दलची कामवासना पुन्हा जागृत झाली...