सुईची सल-दनीडल प्रिक

[rajsharma]

सुईची सल-दनीडल प्रिक

लेखिका- 'सिल्की' सुहासिनी

(लेखिकेचे मनोगत : बाचकांचा सूर आणि दर्शकांचा नूर पाहूनच आपल्या कलेचं प्रदर्शन करावं.... त्यासाठी हा छोटासा प्रयास... मनाच्या खोल कप्प्यात दडलेले काही प्रसंग... घटना ...
ह्या कथेत सांगत आहे... आवडले तर नक्की कळवा. भविष्यात यातलाच एखादा प्रसंग आपल्या समोर सादर करण्याचा प्रयत्न असेल)
रेखाने थकून सोफ्यावर अंग टाकलं.... हलकासा निश्वास सोडून कपाळावरची केसांची बट मागे सारत तिने मानेला झटका दिला तसे तिचे दाट काळेभोर केस पाठीवर रुळू लागले... तिने मान मागे टेकली... तिची नजर टिकटिकणा घड्याळाकडे गेली... दुपारचे दीड... म्हणजे अजून सात | तास!!! ... दुकान बंद करून घरी येईपर्यंत दहा सुद्धा होतात सुभाषला.
आशाबाई आज नाही आल्या त्यामुळे सकाळी दमणूक झाली नुसती. चहा नाश्त्यापासून दुपारचं जेवण संध्याकाळचा नाश्ता ... शिवाय बेळ पडेल तेव्हा धुणी भांडी ... काम कसं चोख होतं... म्हणूनच तिचं फटकळ तोंड खपवून घेत होते ना...
बाजूच्या स्टुलावर ठेवलेली पाण्याची बाटली तिने तोंडाला लावली आणि एका दमात निम्मी संपवली. रेखीव नाजूक ओठांच्या कोपऱ्यातून ओघळणारे पाणी पालथ्या मुठीने पुसले तरी फेर धरणारे विचार काही डोक्यातून जात नव्हते... मनात पिंगा घातलेल्या विचाराना तिने मोकळी
बाट दिली. कालच बासंतीचा फोन आलेला... जनचं डोहाळजेवण आहे... तू शेणारेस ना?. बोलावणं ||
आहे ना तुला?.. आणि त्यावर रेखाने केलेली सारवासारव...
'पैशासाठी लग्न केलंत का?..बाबांशी... नाही म्हणजे तुम्ही इतक्या तरुण आणि तुमचे हे इतके म्हातारे दिसतात म्हणून विचारल... केव्हातरी आशाबाईंनी केलेला रोख ठोक सवाल.
त्यावेळीस रेखा केवळ हसली... तसं त्यांच्यात जेमतेम पाच वर्षाचच अंतर पण आताशा सुभाष साठीला पोहोचलेला बाटतो... सुटलेलं पोट... अस्ताव्यस्त वाढलेले केस... चुरगळलेला सदरा लेंगा... खांद्यात बाकलेला... पाठीला थोडं पोक काढून चालायची सवय.... आणि नाही म्हणायला डोळ्यात जाणवणारा हळ्यास... आसक्ती... तेच त्याच्या जिवंतपणाचा लक्षण होतं.
रेखा... तशी चार चौचीत उठून दिसणारी... रेशमी लांब केस, टपोरे डोळे.. गालावरची खळी... मोकळं खळखळणारं हसू... पदराआड लपलेले मुसमुसणारे उठावदार उन्नत उरोज... सपाट पोटावर पुसटशी जाणवणारी पिंगट काळसर लव .सगळं कसं ओसंडून वाहणारं ...
रेखा बीस वर्षांपूर्वी लग्न होऊन सासरी आले... शेजार नवा... बहुतेक गुजरातीच... नवखं शहर... नवी जागा... तशी मनातून हादरून गेले होते. अजूनही स्पष्ट आठवतं... लग्न झालं आणि लगेच नवरात्र सुरु झालं... तसं पाहिलं तर... वैवाहिक जीवनातला पहिला सण. सासूबाईं तर जुन्या वळणाच्या... तशा बावन्नच्या होत्या... मी अवधी चोबीसची आणि हे बत्तीसचे. मला आपल्याकडल्या नवरात्रीची सवय!!... आणि यांना नाचायची अजिबात हौस नाही... सोसायटीमध्ये गेलो होतो खाली जोडीनं... आरती झाल्यावर तसेच तडक घरी आलो.
घरी आम्ही तिघचं... निजानीज झाली मी बेडरूम मध्ये आले तसं यांनी घट्ट पकडलं... अगदी आवळून... मी मनातून मोहरले... सुखावले.... खूप प्रतिसाद दिला... माझी पहिलीच वेळ ना!!! ... मांड्यावर हात फिरवताना.... यांच्यात होणारा बदल... बसणारे झटके... जणू येण्याच्या सुखाची चाहूल देत होते... अगदी छान साथ देत होते मी!!! ....

पाच-सात मिनिटांत म्हणाले, “चल... ये आता..." घट्ट मिठीत घेऊन मला धसमुसळेपणाने खाली पाडलं... तो क्षण आला होता ज्याची मी आतुरतेनं वाट पाहत होते... बेडवर मी देहाची कमान केली...
“उह्हह्ह... सुभाष!!! ." मुखातून उत्तेजनेचा सित्कार बाहेर पडला.
मांड्या फाकवून मी त्याच्या शिश्नाचे स्वागत करण्याच्या तयारीत लागले... माझी गोबरी कळीसारखी योनी उमलून फुल व्हायची वाट पाहू लागली.... बाईं ग... इकडे माझ्या डोळ्यात वासनेची ठिणगी पडून त्याचा वणवा होऊ घातला होता... शरीरभर पसरणारा वणवा!!! ...
रेखाआआआ..." म्हणत माझ्या अंगावर रेलले... आणि मी त्यांच्या अंगाखाली दबले... आणि... आणि माझी चड्डी, मांड्या... सगळीकडे पातळ पाण्यासारखा त्यांचा चिकट द्रव पसरला... मी त्यांना घट्ट बिलगून चेतबू लागले... यांनी मान वर केली... जबळ घेतलं... थोडं किसिंग केलं... आणि... आणि काय सांगू?... पाठ फिरवून गाढ झोपून गेले... आणि मी इकडे कामाग्नीने तडफडत होते... बेचैन होते... पण काय करणार?... मांड्यांमध्येच आलेत ना हे!!! ..
थकवा आला असेल... कदाचित कालचे जागरण... त्या आधीचा प्रवास... पण इकडे माझ्या अंगाची काहिली होत होती... माझी कानशिल तापली होती... कामोत्तेजनेने सुस्कारे सुटत होते... कुणीतरी करकचून आवळून धराव, अंगाशी झटून झोंबावं असं राहून राहून वाटत होतं. मी सर्वांगावरुन हात फिरवत होते... कधी यांना हलवून पाहत होते... पण यांना जणू कुंभकर्णी झोप लागली होती... बायकोला तसंच तडफडत ठेवत हा माणूस असा कसा झोपू शकतो?...
केस सैल झालेले... साडी तशीच घाईघाईत नेसले आणि मनाची समजूत घालत कोंडलेला श्वास मोकळा करायला उठून बाहेर येत वहांड्यात उभी राहिले... गार वारा अंगाला झोंबू लागला... कर अजूनही धडधडत होता... काहीतरी हरवल्यागत मन सैरभैर झालं होतं... काय करणार?... माझी तृप्ती झाली नव्हती... शरीर अतृप्त होते... अतृप्ततेने अंगाची लाही लाही होत होती... आणि खालून नवरात्रात चालणाऱ्या दांडिया आणि गाण्यांचा आवाज येत होता.
'तसा लांब आहे ह्यांचा पण अजिबात जाड नाहीये... विचार करता करता मी पदराने वारा घेत होते...
'सगळ्यांसोबत असंच होत असेल का पहिल्या रात्री?... किमी उगीचच इतकी विचलित होत्ये?..." मी साडीच्या पदरावरून हात फिरवत होते... जोडीनं आरतीला जायचं म्हणून किती उत्साहानं देवीच्या पूजेला नेसले होते रेशमी साडी?... अशा सैर भैर मनस्थितीतच जवळून आवाज आला,
"भाभीजी आप नहीं गईं दांडिया खेलने?' तसं मी वळून पाहिलं... कॉलोनीतला छोटू होता... दिवसातून एकदा तरी दिसायचा... पूर्वीच्या बाँचमनचा मुलगा होता म्हणे... घरोघरी छोटी मोठी
काम करायचा ...
"नाही रे छोटू... तुला ठाऊक आहे ना नुकतंच तर लग्न झालंय... अशा अपरात्री कशी जाणार मी एकटी... आणि तशी नबीच आहे मी इथं... मै तो जानती भी नहीं किसीको..." मी मोकळेपणाने हसत म्हटले, "अगले साल से जाऊंगी..."
"अरे भाभीजी!!! ... तुम्ही कशाला चिंता करता?... मी ओळखतो ना सगळ्यांना... मैं एक एक ने
ओळखू छू... मन थाय छे ने गरबा रमवानू?..."
"हम आरती में जाके आये शाम को ही..." मी बळून दाराकडे पाहत गडबडून म्हटलं.
"अरे... मोटा भाभीनी चिंता ना करो... तुम्हाला सोडतो ना मी... तुमची तयारी असेल तर ... छोड |
दूंगा भाभीजी... सांगितलं ना तुम्हाला... जानता हूं इन सबको यहां अच्छी तरह इतने सालों से..."
छोटू असेल अठरा किव्वा एकोणीसचा... काय कुणास ठाऊक पण त्याचा आत्मविश्वास पाहून म्हटलं, “गरबा नाही करणार... फक्त थोडा वेळ पाहून परतणार"
आणि दार लोटून निघाले सुद्धा... जिन्याने पायऱ्या उतरून... पुढे एकटीच अर्थात छोटू होताच मागे मागे... गाड्या उभ्या होत्या त्यांच्या पलीकडे.. एक छोटी टपरी होती... त्याजवळ छोटू म्हणाला, “बे मिनट उभा रहो भाभीजी... हु आऊ छू!!! ."
"गरबा तो उधर है ना बाजूवाले कंपाऊंड में..." मी म्हटलं
"ऐसे कपड़ों में कैसे आ सकता हूं बहां तक... में अभि कपडे बदल के आता हुन आप यहीं रुकीये..." माझं गुजरातीचं अज्ञान पाहून कि काय तो हिंदीत उगारला.

बरोबरच होतं त्याचं. त्याच्या अंगावर एक मळकट लेंगा आणि डाग पडलेला जुनाट सदरा होता. पाच मिनिट झाली... दहा झाली... काही हालचालच नाही... मी रात्रीच्या थंड हवेत चुळबुळत तशीच उभी होते... इथे काय करतीये काय सांगू?... कुणी पाहिलं तर?... मी दारापाशी जाऊन
आवाज दिला, "छोटू छोटू क्या हुआ ....ये ना लवकर . सोडतोयस ना मला तिकडे. "
"अरे भाभीजी गडबड हुई है, मेरे झब्बे के बटण तूट गये है दो... सामनेवाले... अब क्या | करे?... बहू गडबड थई गईं ..
"बाई ग!!!... हे काम आता नवीन... नकटीच्या लग्नाला सत्राशेसाठ बिघ्न.... चरफडत मी दार ढकलून
आत गेले, “मैं लगा दूंगी....
झब्बा अगदी पांढरा शुभ्र होता... इस्तरी केलेला... नाकात होना अत्तराचा बास भिनला... चमकदार डोळ्यातून हसत त्याने वरच्या फळीकडे बोट केला... डबा दिसला फळीवर.. त्यातून सुई दोरा घेऊन बटण शिबू लागले... तिथेच बेडवर बसून.. छोटू अगदी अजीजीनं अवती भवती
घुटमळत होता...
"आई गं... अंगठ्यात सुई टोचल्याने मी कळवळून ओरडले. छोटू झटकन पुढे होऊन जवळ येत माझा अंगठा तोंडात धरून चोखायला लागला.
"मी.... मी...ठीक आहे छोटू..." स्वतःला वेळीच सावरत मी त्याला दूर सारलं.
लावणी रेबाने छोडूना दूर सारलं नसर्व तर?... कोचवरून उठत तिने कपाट उघडले... बणाच तळाशी असलेला एक पाडसर निफाफा घेऊन पुन्हा कोचावर बसनी... मांडीवर येऊन हबार हावानी त्यातनी एक पिवळी पडलेली चिठी उपडली... मोडक्या बोडक्या भाषेत लिहिलेली अवर डोळ्यापुढे ठेऊन त्यातला वास घेतला... सुकलेला गुनाब उराशी कवयळला... आय लव्ह यु... बाली नाव वाणि पत्ता...'बुन्नर... लूव्हर..' अचार फेर धरून नाचत होती... धूसर होत होती...
क्षेच रेवाच्या काळजाचा गेका जुला ... नसती सावरले नर?... तर...कदाचित...
पुन्हा मन मागे गेल... भूतकाळा...

वेदनेने कळ आली होती पण मी त्याला काहीच न कळू देता डोळे मिटले.
“भाभीजी!... आप कितनी अच्छी है मेरे लिये कितना करती हो. सच आप बहुत खूबसूरत हो... जणू स्वर्गातली परीच..." माझी तारीफ करत छोटू म्हणाला.
त्याच्या शब्दांनी मी गोंधळले. जेमतेम विशीच्या उंबरठ्यावर असलेला... मिसरूड देखील धड न फुटलेल्या छोटूचा गरम श्वास माझ्या मानेवर खांद्यावर... जाणवत होता... मी मागे सरले तशी अभावीतपणे त्याच्या छातीवर विसावले. छोटू चपळाईने केव्हा मागे आला ते मिटल्या डोळ्यांनी उमगलंच नाही... कुल्ल्यांवर टणकसा स्पर्श जाणवत टोचत होता... कंबरेवर घासत होता. त्याने मागून मला घट्ट मिठी मारली... मांड्यावर त्याचा राकट पुरुषी हात घासत होता. मान वळवून मी मागे पाहिले आणि त्याने माझे ओठ आपल्या ओठात घेत काबीज केले. काही समजायच्या आत छोटूची ओलसर गरम जुबां माझ्या तोंडात शिरली... तो घामाचा दर्प माझ्या नाकात भिनू लागला...
"अह्ह्ह्ह्ह्ह ... स्स्स्सस्स्स्सस... मी सुस्कारले, "...आई... आई ग... अहाहाहाहा..."
आपल्या दोन्ही हाताचे मजबूत खडबडीत पंजे माझ्या चेहया भोवती घट्ट दाबून माझ्या तोंडात जीभ | घोळवत होता.
...उम्ह्ह्ह्स
..." मी चित्कारत होते, "...अह्ह... अह्ह्ह... आईंग |
"छोटू!!!... आह्ह्ह्ह्ह्ह् आहाहाहाहा....
मी बेडजवळ होते... तो तिथेच माझी साडी फेडू लागला... मी दोन्ही हात छातीवर धरून माझा ब्लॉऊज बाचवत होते... परकराची गाठ तशी घट्टच होती... नशीब माझ!!! आणि तो... तो तर आधीच पूर्ण उघडा होता... मी डोळे उघडून समोर पाहिले... त्याचा काळा कभिन्न जाडजूड खांबासारखा टणक फौलादी... लंड!!! ... चक्क उभा होता... त्याचा अजस्त्र आकार डोळ्यापुढे नाचू लागला... जाडजूड दांडू आणि त्यावर पुढे लाल लाल फुगलेला तुळतुळीत चमकदार... टोमॅटोसारखा रसरशीत पुढचा भाग.. त्याचा कातडी नसलेला टोपा... मी डोळे मिटून घेतले... पुन्हा उघडले... स्वप्न तर नव्हतं ना हे?...
"क्या हुआ भाभीजी... छोटू फिस्कारला.
"मैं... मैं.. वो." डोळे मोठे करून चकित होत तोंडाजवळ हात नेत कसंतरी बोलले.

[rajsharma]

मला काही उमजायच्या आत त्याने माझा मनगट घट्ट धरला तसा हातातील बांगड्यांचा हिरबा चुडा किणकिणला...
"यही तो पसंद आता है मुझे.... तो माझ्यासमोर उभा राहिला, "...मला तू भारी आवड्लीस... रेखाजान... मेरे सपनो की रानी...." म्हणत दुसऱ्या मोकळ्या हातान त्याने माझं डोकं खाली दाबलं... मी निमूटपणे माझं तोंड आपसूक त्या अजस्र लबड्याकडे झुकवल...
"रेखा!!! ..जानेमन... मेरी रानी पसंद आया तुम्हे?... छोटू का ये खडा लन्ड... चुस इसे..." आता मी त्याची भाभीजी उरले नव्हते... चक्क रेखा 'जानेमान' झाले होते.
त्याच्यासाठी मी एक मादी होते आणि तो माझा नर... माझा ठोक्या झाला होता... होय ठोक्याच | होता तो... पुरती ठोकूनच काढणार आता काही वेळाने... त्याच्या डोळ्यातच दिसतंय मला... नाहीतर हे... चड्डी-मांड्या ओल्या करून चक्क माझ्याकडे पाठ करून झोपले होते... नकळत मन दोघांचीही तुलना करू लागले. त्याने झटक्यासरशी माझे केस धरले... केसांचा खोपा सैल झाला.
“आहहुई ग.... आहहहह... छोटु छोटू..." मी चित्कारले ....
तिकडे दांडियाचा जोर वाढतच होता. मी नबी नबरी होते.. दांडियाच्या तालावर माझं हळवं ... आसुसलेलं... मघाशी चाळवलेलं... अतृप्त राहिलेल मन थिरकू लागलं... मांडवात म्युझिक जोर जोरात वाजत होतं... आणि इकडे खोपटात आम्ही दोघं त्याच तालाबर एकाच लईत झुलत होतो... तशी मी देखील कोबळी... नवखी... झबाझवीचा अनुभव नसलेली. एकदम त्याने गपकन त्याचा तो अजस्त्र लबडा माझ्या उघड्या तोंडात घुसवला, "म्मम्पहननगग... दृइस्स्स...." माझ्या तोंडातून लाळ गळत होती... डोळे पाणावले होते.
“चूप रेखा!!! .. एकदम चूप...चूस... चूस इसे..." तो बरळला
त्याला कसलीशी भलतीच चव होती. माझं तोंड भरून पार गळ्यापर्यंत घुसला होता. तो एकीकडे माझे उरोज... स्तन... थान... कुस्करत होता. तरारलेली फिक्कट गुलाबी बोंड चुरडत होता; बोटानी चाळवत होता. जिभल्या चाटताना गळणारी त्याची चिकट धुंकी माझ्या चेहऱ्यावर . कुंकबाबर सांडत होती.... गळत होती... मी उत्तेजनेपायी पार घामेजून गेले होते... हो... बाहेर हलकासा गारवा असला
तरी शरीरातील गरमीने मात्र माझ्या पाठीच्या पन्हाळ्यावरून घामाचे थेम्ब खाली सरकत येत होते... त्या | घामाच्या थेंबांनी अंग अंग शहारलं... अंगभर काटा फुलला...
"तेरी सुहागरात पूरी नहीं हुई है अभी?.. काखेत हात घालून मला वर उचलत उभं केलं...
"आई ग....सस्स्स्स... अहाहाहाहाहाहा... इम्मम्मम्मम्म..." मी हंबरले.
“चल.... तेरी सुहागरात मनाता हू... तुझे बाहर खडी देख लिया तभी जान गया था तू प्यासी है... छोटूने | म्हटलं... पण छोटूला माझ्या मनातले कसे काय कळले मलाच कळेनासं झालं.

त्याच्या हातांचा दाब ब्लॉऊजमधून माझ्या उरोजावर जाणवत होता... 'पुच्च... च्युप्प : आवाज करत तो माझे चुंबन घेऊ लागला... खाली त्याचा तरारलेला बुल्ला... काही वेळापूर्वीच तोंडातून बाहेत आलेला... माझ्या लाळेने चमकणारा तो अजस्र लवडा... आसुसलेल्या नजरेनं मी त्याच्याकडे एकटक पहात होते बळवळणारा काळा कभिन्न नागोबाच... जणू माझ्या बिळाचा ठाव घेणारा... या क्षणी तो छोटू नव्हता तर माझ्या स्वप्नातला राजकुमार होता... राजबिंडा... पांढऱ्या घोड्यावरून दौडत येऊन मला निमिषार्धात कवेत उचलून घेऊन घोड्यावर बसवणारा... विचारात मग्न असतानाच अचानक माझ्या मांड्यांमध्ये काहीतरी जाणवलं. तो माझ्या पुच्चीवर त्याची जाडजूड बोट चोळत होता.
"देख तेरे पती का पानी तो पूरा जांघोंपे गिरा है... और तू... तू अंदर से गिली है... अनछुइ ... बोल हवाय | तुला माझा?... ताकदवर लंड चाहिये... या नहीं?.... मला छोटूने डायरेक्ट बिचारलं, "...चुदेगी तू छोटू से?... बोल... मनाएगी सुहाग रात?..."
"छोटू...छोटू...मै...बो... मुझे ऐसे... मत करो ना... मुझे जाने दो.... मी हलक्या आवाजात उत्तरले, "... जाऊ दे ना मला..."
"अरे जानेमान... डर रही है ना तू?. चाची के घर कि नई नवेली दुल्हन... बहू. रेखारानी... तू अछे घर से... और मैं छोटू मामुली बॉचमन का बेटा...'
"छोटू... ऐसा नहीं. खरंच.... तस काही नाही माझ्या मनात, असं नको रे समजू.. बो...बो... तुम अछे |
हो... पर यहा ... ये ऐसे... नहीं... नहीं.. में वैसी नहीं हू ... जो तुम समझ रहे हो..."
"अरे.... जहाँ तक तेरे ऊस पति की बात है... उससे जो बन पाया कर लिया उसने... हाहाहा... याने तू समझ रही है ना?... कुछ नहीं कर पाया वो... लड़की जैसा है. .. नामद! ." तो बोलला.
त्याचे ते शब्द मला भेदून काळजात घर करून राहिले... मी आणखीनच हळवी झाले, माझ्या वर्मावर नेमकं बोट ठेवलं होतं छोटू ने...
"अब उसका हक पुरा हुआ... रही डरने की बात... इस पुरे कॉलनी कि और आस पास कि जो तीन चार कॉलनी है उनकी हर प्यासी लुगाईं कि प्यास बुझायी है... यही... मेरे इस शेड में ... अपने घर... इस छोटू के जबान लंड के नीचे सोयी है ... और बो गरबा करनेवाली जबान छोरिया भी!.... चेह्यावरून किती साधा भोळा वाटत होता तो... पण नुसता कहर आहे... कहर नाही कळसच.
"आज नहीं मानी तो कल... परसु... एक ना एक दिवस तुला हा घ्यायचाच आहे" आपला लन्ड कुरवाळत तो माझ्या डोळ्यात बघून हसला.
माझ्या योनीमुखाबर लन्ड घासत त्याने मला जवळ ओढल... आणि गच्च मिठी मारत मला कुस्करु लागला... मीही एखाद्या बेलीसारखी त्याच्या कमावलेल्या शरीराला विळखा घातला.
"छोटू... छोटू... तुम...तुम... आह्ह्ह्ह
..." म्हणत मी त्याच्या अंगाला झोम्बले...
छोटू माझी मान चाटत होता... कानामागे त्याची गरम ओलसर जीभ फिरत होती... अंगावर काटा उभा राहिला... छातीवरील बोंड ताठरली... ताठरलेली बोंड त्याच्या छातीत रुतवत मी मिळेल तिथे जिभेनी चाटत होते... तोंडातून लाळ गळत होती... माझा उजवा हात पार वर उचलून त्याने माझ्या काखेत तोंड घातलं... त्याची जीभ माझ्या काखेत फिरत होती... घामाने थबथबलेल्या काखेतले छोटे छोटे का ळसर भुरकट केस ओले होऊन चमकत होते.
“आह तेरे पसीने कि खुशबू.... अह्ह्ह्ह्ह्ह
.. बेभान होऊन तो काखेत चाटत होता.
हळू हळू खाली सरकत होता. उन्नत डौलदार आंब्यासारखे उठावदार मम्मे... त्यामधली घळ... त्यात रुतलेल माझ मंगळसूत्र... त्याच्या उलट्या बाझ्या ... पोट... कम्बर... माझी बेंबी... काही काही म्हणून चाटायचं शिल्लक नाही ठेवलं त्याने...
या झटापटीत माझ्या ब्लॉऊजचे हुक खेचून आणि ब्रा ची स्ट्रंप सरकवून माझी छाती केव्हा मोकळी केली माहीतच नाही. मी जणू माझं भान हरपले होते... अक्षरशः बेभान. त्याची जीभ हळू हळू बेंबीकडून माझ्या मांडीमधील खजिन्याकडे वळत होती... सराईतपणे दातांनी एका झटक्यात त्याने परकराची नाडी सोडली तसा माझा मॅचिंग परकर पायाशी लोळू लागला... पटीवरून चाटत चाटत ती केव्हा खेचून काढली माझा मलाच काळल नाही.... त्या अवस्थेतच नव्हते मी!!... पुचीची भेग सोडून सगळीकडे त्याची उष्ण
ओली जीभ बळवळत होती.
"आई ग... अह्ह...." मी त्याचं डोकं धरून घट्ट दाबत होते... त्याची बोटे माझ्या कुल्ल्यावर फिरत होती... अचानक त्याने माझे कुल्ले हातांनी दाबून कुस्करले... त्याची नखे कुल्ल्यांमध्ये रुतु लागली...
"अह्ह... हळू...रे..." मी डोकं आणखी दाबून धरत दुसऱ्या हाताने त्याचा खांदा धरला... इतक्या जोरात कि नख रुतून रक्त निघू लागलं... आम्ही दोघेही भान विसरून... एकजीव होत होतो... आणि इतक्यात त्याची जीभ पुच्चीत खोल घुसली... माझ्या दाण्याला सापासारखी डसली...
" उह्ह... मेले... ग..." त्यानं सराईतपणे थुकी लावून ओलं केलेलं मधलं बोट माझ्या भुरकट तपकिरी गाडीच्या भोकावर चोळून त्याने गपकन सर छ आत घातलं... आणि आत बाहेर करू लागला..
हा दुहेरी हल्ला सहन न होऊन मी आकांताने उभ्या जागीच उसळले आणि मांड्या फाकवुन त्याच्या जिभेला पुरी बाट करून दिली... बुबुळं सुखातिरेकानं वर चढली... डोळे अर्धे पांढरे झाले...
"अह्ह्ह्ह्ह ... डोळ्यातलं काजळ गालावर ओघळलं... ओठ थरथरत होते... तोंड अर्ध उघडं पडलं होतं..मी विव्हळत होते, "... अह्ह्... राजा... माझ्या सोन्या... ओह्ह्ह्... फक मी... फक मी... नको थांबू रे....
माझ्या तोंडून पडणारे उत्तेजनेचे सिल्कार... माझे बरळणे ऐकून त्याने मला क्षणार्धात उचलून बेडवर ठेवलं आणि छोटू माझ्यावर ओणवा झाला... आर्जबी नजरेनं मी पहात होते... त्याचे स्नायू... कष्ट करून कमावलेल शरीर... आणि खाली त्याचा योनीमुखावर घासणारा नागोबा... एक हात खाली नेत त्याच्या
लोम्बकळणाऱ्या नागोबाला चाचपले.
"कितना बड़ा है तुम्हारा... इनसे..." मी बोलून गेले.
"तुझाच आहे हा आता... लभ यु... लभ यु... रेखा राणी..." मोडक्या तोडक्या इंग्लिश हिंदी मराठीच मिश्नण ऐकून मी खुद्कन हसले.
डोळ्यात वासनेच्या लालसर छटा तरळत होत्या... कुंकू अर्ध्यावर पुसल्या गेलं होतं..... गळ्यातलं मंगळसूत्र छातीवर अस्ताव्यस्त रुळत होत.... बर खाली होणाऱ्या गोळ्यांबरोबर मंगळसूत्रही बरखाली होत होतं... पार्लरमध्ये जाऊन इतका वेळ कष्टानं सजवलेली केशरचना कधीचीच विस्कटली होती... माझा केसांचा खोपा केव्हाचाच सुटून केस मोकळे होऊन पसरले होते. अंगाखाली मानेवरून पुढे येत उन्नत कबुतरांच्या जोडीवर दाट काळेभोर नागिणीसारखे...
"तुम्हारी हि हु ... बस... सिर्फ तुम्हारी... तुझीच आहे मी राजा... मुन्ना... माझ्या छोटू... छोटू!... घे... घे... आता..." आतुर होऊन मी आर्त स्वरात सुस्कारत कम्बर वर उचलली आणि दोन्ही हातानी माझ्या पुच्चीच्या पाकळ्या सरकवला.
वासनेने... शरीराच्या भुकेने... माझे लालसर झालेले डोळे आणखीनच चमकत होते... त्याचा बुल्ला माझ्या पुच्चीत रुतवून तो माझ्या डोळ्यात बघत म्हणाला, "तुम तो मेरी जान हो... तू माझी रेखा आणि मी तुझा छोटू... काय करू?... बोल ना राणी."
तो मला चाळवत... चेतवत होता... जणू माझी परीक्षाच होती हि... धीर सुटून मी पुन्हा पुटपुटले, "झव... झव मला... फक मी नाऊ..."
"हिंदी में बोल मेरी राणी... मेरी जान... बोल क्या करू?..." छोटूने पुन्हा मला विचारले. “चो. दो... चोदो... चोदो ना मुझे..." मी मान वर करून निर्लज्ज होऊन फुसफुसले.त्याने माझे केस दोन्ही मुठीत घट्ट धरले मी डोळे मोठे करून घाबरून त्याच्याकडे पाहिलं...
"मेरे बाल मत खिचो..."
"गप... देख कैसे मजा आता है..." म्हणत त्याने एक जोरदार हिसडा मारला ...
"मम्म्म... नू.. न्हआयाआईईईई... छोटू... मी विव्हळले.

त्याचा तो कडक टणक बुल्ला ... अर्धा... मग एक... मग दिड... मग दोन इंच हळू हळू आत घुसू लागला. पुच्चीच्या भिंती चळचळा चळचळा पाणी सोडू लागल्या... आकुंचित होत सैल होऊ लागल्या... शेवटी त्याने न रहावुन एकदम जोराचा धक्का दिला लवडा सरसरत आत शिरला.
"आआईईईई... ग... वेदनेची सणक माझ्या डोक्यातून गेली... क्षणभर डोळ्यापुढे अंधारून आलं, “नको रे... आई... ग.. ग... मेले..." मी किंचाळले.
त्याचा हात माझ्या तोंडावर आला. घुसमटत मी 'गु... गु... उम्म्म...' करत होते... वेदनेने कळवळत होते... पुच्चीतून चिकट पातळ द्रव... पांढरट हलका लालसर गुलाबी... त्याबरोबर रक्ताचा लहानसा ओघळ योनीरसासोबत पाझरत मांडीवरून ओघळत होता.. माझे योनिपटल.. माझी कुमारीकेची खूण... माझी झिल्ली फाटली होती. अंगावरची हळद उतरण्यापूर्वी मी कुमारिकेची परिपूर्ण स्त्री झाली होती. ते सुद्धा एका परपुरुषाकडून... एका नुकत्याच वयात आलेल्या युवकाकडून... खालचा ओठ दाबून मी त्याच्या बुल्ल्याचे ठोके पेलत होते... लबड्याचा मार सहन करत होते... सुखाचे आणि वेदनेचे आसबे डोळ्यातून बाहत होती... मी त्याला तशीच खालून अंगावर घट्ट ओढून घेतल...
"न. नको... थांबू आता..." मी विव्हळत म्हणाले.
एका झटक्यानिशी दणक्यात माझ्या पुच्चीच भोक कुटत.... घासत.... सोलत... खोलत... माझ्या गर्भाशयाच्या द्वारावर धडका मारू लागला. ऊर धपापत होता... वेदनेची धार; त्यावर सुखाचा मार... डोळे उघडमीट होत होते... कानशिल गरम लाल लाल झाली होती...
"अह्ह्ह्... भरून काढ... माझी कूस उजव..." परमोच्च सुखाच्या हिंदोळ्यावर स्वार होऊन मी झोके घेत | होते.
त्याचा चोट माझ्या पुच्चीच्या अगदी खोलपर्यंत जात होता. माझ्या डोळ्यांत बघत हळूहळू कंबरेचे धक्के देत छोटू मला चोदु लागला... त्याच्या लवड्याच्या आकाराला माझी पुच्ची आता सरसावली होती... त्याचा लंड आता सहजच आतबाहेर होत होता. त्याच्या प्रत्येक धक्काने माझ्या पुच्चीच्या भिंती आकुंचन पावत त्याच्या लवड्यावर कसू लागल्या.

[rajsharma]

त्याने बुल्ला पूर्ण बाहेर काढून एकदा परत योनीमुखाशी घासला आणि तितक्याच वेगात सर सर करत पुन्हा योनीत घुसवला... हाच प्रकार तो माहित नाही किती वेळा करत होता... दर वेळेस लबडा बाहेर काढून परत त्याच गतीने त्याला पुच्चीत टाकत होता... मी किती वेळा आले... झडले... मला त्याचं अजिबात भान नव्हत... तो सुद्धा चेहा खाली करून कधी माझे... माझे गाल, माझा गळा...चोखत चाटत मला एका लईत झवत होता 'ठप्प...उम्प... थम्म...थप्प....
मी तितक्याच आतुरतेने वर उठत प्रतिसाद देत होते... माडबात तो नवरात्रीचा दांडिया इकडे आमचा हा असा रासक्रीडेचा कामक्रीडेचा दांडिया... 'शल्य... फच्च... मँच... खच्छ... सेकंदाची मिनिटं... मिनिटांचे अर्धा तास... चाळीस मिनिटं... पाउन तास... तास... केव्हा झाला समजलच नाही..
तिथे त्याच्या बेडवर... बेड कसला... खाटच होती ती... त्याच्या खाटेवर माझी धुवाधार चुदाई सुरु होती... त्यादरम्यान मी किती वेळा गळाले... काही माहित नाही. माझे अंग घामेघाम झाले... तोसुद्धा घामाने ओला झाला. माझ्या पाठीवर खाटेच्या सुम्भाचे बळ उठले... अंगभर चावल्याच्या; नखानी खरंचटल्याच्या खुणा उमटल्या... पण त्यांचे भान होते कोणाला?... त्या खुणा जणू आमच्यासारख्या कामवीरांचे भूषणच होत्या... कधी प्रेमाने गालावर हात फिरवून; तर कधी बुचडा घट्ट धरून; कधी मानेचा चावा घेऊन; तर कधी थान ओरबाडून त्याच्यातला पुरुष माझ्या योनीचा ठाव घेत होता. माझ्यातल्या मादीची अतृप्तता शमवत होता.
"छोटू!!! .. आता नको थांबू... झब... झव... झव... मला अशीच... अशीच... हमसून... हमसून.... ह्ह्हमह्टूहम " त्याच्या पाठीवर, खांद्यावर माझी नख रुतवून मी उसळत होते. मला कशाचेही भान नव्हते... आवेगाने त्याची ओलि जीभ चुरपत मी कुजबुजले, “तुझीच आहे रे मी ... रेखा.. सिर्फ... तुम्हारी | है. " म्हणत त्याच्या ढुंगणावर, पोरट्यांवर माझ्या टाचा घासल्या आणि त्याला घट्ट अंगावर ओढल.
माझ्या डोळ्यात पाहत त्याने त्याचा मस्तवाल बुल्ला पूर्ण बाहेर काढला आणि माझ्या पुच्चीच्या पाकळ्या... ते सावळे गुलाबी फाक... जणू त्याच्या मिलनासाठी अधीर होऊन वर होऊ लागले... कामरसाची तार त्याच्या टोपी पासून थेट माझ्या पुच्चीदाण्याला चिकटली होती. "नको कादू... घाल ना.... खोल..." मी जीव ओतून साद घातली.
"क्या?... रेखा राणी मेरी प्यारीसी छोटी भाभी बोलो ना..."
"असा काय करतोस?... तो... तो तुझा नागोबा... जाऊदे माझ्या बिळात.. डाल दो ना तुम्हारा बो शैतानी बुल्ला... अहहह... आई... ग..." मी कंबर वर उचलली तसा तो लवडा पुच्चीच्या तोंडाशी घासू लागला.
मी अनाबर होऊन माझ्या हातानी त्याला बाट दाखवून पुन्हा एकदा आत घेतला... पण मादीला चटावलेला नर मला खेळवत होता... माझी अधीरता पाहून तो खोडकरपणे हसला. पुच्चीला चटावलेला बुल्ला माझ्या योनीमुखाबर घासत माझ्या ओल्याकंच... कामरसाने काठोकाठ भरलेल्या डोहात धुमाकूळ घालत पुन्हा एकदा घुसवला... आधीसारखा आता त्याला कसलाच अडसर नव्हता... वेगाने आत बाहेर करत तो मला पुन्हा त्याच वेगाने झबू लागला. माझी पुच्ची त्याच्या लवड्याला घट्ट पकडून घासली जात होती.
आता त्याने वेग बाढवला तशी अंगातून शिरशिरी उठली... तोसुद्धा अगदी घाईला आला होता... आम्ही दोघंही सुखाच्या परमोच्च बिंदूकडे पोहोचू लागलो... मनात सुखाची कारंजी उडत होती... आमचे मनमोर पिसारा फुलवून थुई थुई नाचत होते... कानात संभोगाचा बाबासा वाटणारा नाद घुमत होता. "आआह्ह्ह्ह ..." तो ओरडला
"आले रे मीही... राजा... माझ्या छोटु... ऊऊऊ उऊऊउ उऊऊउ..."
"रेखा राणी." म्हणत शेवटी त्याचं गाढ चिकट बीर्य माझ्या पुच्चीत खोलवर सोडून माझ्या वर तसाच लबंडला.
मला अंगाखाली चिरडून.... मनाविरुद्ध!!!... छे... छे ... मनासारखं... कोण जाणे?... कसंही काहीही का असेना... पण मी सुखावून गेले होते... अगदी मनापासून. आमच्या दोघांचा तो संमिश्र कामरस पुच्ची भरून ओसंडून बाहेर पाझरत होता. थेम्ब थेम्ब करत जांघेवरून मांडीवर ... मांडीवरून पोटांवर.. तिथून पायावर ओघळून बेडच्या पिवळसर चादरी बर ओला डाग पसरला होता....
एकमेकांच्या मिठीत असे किती वेळ पडून होतो कुणास ठाऊक... निःशब्द. जणू एकमेकात विरघळून एकजीव होत होतो... मीही सुस्तावले... पुरेपूर उपभोगलेल्या मादीसारखी तृप्त डोळे मिटून... सुखाच्या लाटांवर तरंगत... तिथेच पडले. त्याच्या कुशीत हातात हात घेऊन आमच्या रंग महालात... तिकडे मांडवात अचानक नबी धून बाजू लागली आणि म्युझिकच्या आवाजाने भानावर येऊन दोघं गडबडीने पटापट तयार झालो ... अगदी सहज बायकोनं बांधावी तशी मी त्याच्या पैजम्याची नाडी बांधली... झब्बा छाक ठीक केला... आणि आम्ही बाहेर पडलो... तो शीळ घालत होता मी गुणगुणत होते...

तो मला घेऊन मांडबापाशी आला... मी प्रश्नार्थक पहिल... त्याने समोर हात जोडले... मीही अनुकरण केल नकळत... बाहेरून मांडवातल्या झगमगाट देवीच शांत रूप पाहताच राहिले....
"आ तो शुरुवात छे... पुढे समजेलच..." त्याचे शब्द ऐकून मी मनातून हबकलेच.
त्याने बाहेरूनच आत डोकावून जवळच नाचणा या शारदाबेनकडे पाहिलं. ही तर आमची | शेजारीण!!! मी विचार करत होते.
"अरे छोटू... आबो ना मारी साथे रमवा..." असं लाडीकपणे म्हणत ती झटकन सफाईने रिंगणातून बाहेर
आली.
मी बाजूला उभी आहे... कुणी उभं आहे... नाही ...काही न पाहता येऊन चक्क छोटूला बिलगत म्हणाली, "छोटू... अभी याद आई मेरी.. कहा थे?"
रेशमी भारी साडीतल्या दागिन्यांनी मढलेल्या गोापान चाळीशीच्या शारदाबेन... नाकात नथनी केसांचा घट्ट भरगच्च अंबाडा केसात फुलं माळलेली... पूर्ण सजलेल्या... पुढे होऊन छोटूच्या नुकत्याच तारुण्यात प्रवेश झालेल्या अंगाशी झटत झोम्बत लेंग्यावरून त्याचा पुन्हा ताठलेला बुल्ला आवळत बासनेने ओथंबणाऱ्या काळसर लाल डोळ्यांनी पाहत जिभल्या चाटत म्हणाल्या, "चलो ना.... आती हु.. अपने साथ ले चलो... अपने महल में... अपनी शारदा को खुश करोगे ना आज की रात?..."
'बाई ग... काय हे?..' मनात विचार करत त्यांची इतकी जवळीक मी शहारले...
___ मी खाली मान घालून पायाच्या अंगठ्याने जमीन उकरत होते... पण मनात कुठेतरी छोटूच्या जबानीच्या जोशाचा... छोटूच्या पौरुषाचा अभिमान वाटत होता.... आणि तेव्हाच यांची आठवण होऊन मनात हलकी सल उमटली... अगदी मघा सुई टोचल्यासारखी... पण पुढे ज्या घटना घडल्या त्या घटनांनी ती सल पार मिटून गेली... वाळूवरील अक्षरे लाटांनी मिटून जावीत तशी.
"आज मेरा एक काम कर भाभी... तेरे पास परसु पक्का आऊगा पूरा दिन...जबतक तू जाने नहीं बोलती" छोटू शारदाबेनना म्हणाला... आणि त्याच्या जवळ आलेल्या शारदाबेनच्या तोंडात जीभ टाकून घट्ट आवळत तिचं जोरकस चुंबन घेतल... मी नबलाईने तोंड बासून पाहत राहिले... नकळत मी माझ्या सुकलेल्या ओठावरून जीभ फिरवली आणि सुस्कारले.

"इसे गरने में ले जाना... अच्छे से सिखाना और देखना बाकी सभी औरते भी इसके साथ खेले. इसे अपने साथ ले और कोई तकलिफ नहीं होनी चाहिये ... समज गयी ना?.."
"छोटू... बस इनिसी बात... अरे तुम्हारे लिये तो में कुछ भी करूंगी रे... अगर तू कहे तो दरवाजे के बाहर आके खडी रहूंगी... तेरी खातीर... वैसे सब जानती हू. " आपल्या गुजराती टोनमध्ये बोलत शारदाबेनने माझ्याकडे मिश्किलीने हसत म्हटलं, "...चल तुझे अंदर ले जाती हु... अरे तू तर बाजूवाली नई दुल्हन . रेखाच आहेस ना तू?... तू पण?... तुझं तर काल परवाच..."
-
-
बोलणं अर्धवट सोडत माझ्या डोळ्यात पाहत बोलत होत्या. लज्जेने मी कसनुसं हसले
"बर चल खेळायचं ना तुला?..." शारदाबेन म्हणाल्या.
"ठीक से खेलने सिखाना और इसके साथ ही रेहना... बैसे... और कितना टाइम है? "छोटूने विचारलं.
"दो ढाई घंटे. कम से कम..." शारदाबेन उतरल्या.
"मैं शुरू करबाके आऊ?..." पुन्हा एकदा शारदाबेन बाकून आपल्या ओथंबणाऱ्या भरगच्च बक्षस्थळामधली घळ दाखवत आशेनं साडीवरून खाली हात घासत हलकेच बोलल्या.
"
.
'शी... हि क्या कशी कुत्री सारखी लाळ घोळत्ये ग अगदी : मी मनात विचार केला.
"तू रेखा के साथ हि रह पुरा टाइम..." त्याने शारदाबेनला हिदायत दिली.
शारदाबेनसोबत मी आत गेले आणि मस्त एक सब्बा तास खेळले..... आधीच तासभराच्या सुहाग रात्रीनंतर दमले होते... मी त्यांना सांगून घरी जायला निघाले... त्यांनी बिल्डिंगच्या खालपर्यंत मला सोडल... आणि त्या जाताना बिल्डिंगमागच्या रस्त्याला लागल्या. वळून माझ्याकडे डोळे मिचकावून पाहत हसल्या, “उधर है क्या... तुम्हारा छोटू?..."
मी लाजून खाली पाहत झटकन जिन्यावर चढून घरी परतले. जिन्यातला दिवा बंद होता की कोणी जाणूनबुजून बंद केला होता कोण जाणे... त्या अंधारात कोणाबरोबर तरी टक्कर झाली. काही बोलायच्या
आत तोंडावर मजबूत हातांची पकड बसली.

"जल्दी आ गई तू?... में आ रहा था तुम्हे लेने..." तोच आवाज... तोच हीना अत्तराचा तीव्र गंध... माझं मन | पुन्हा दोलायमान झालं. माझ्या तोंडावर बोट ठेवून मला आपल्या मागे येण्यास खुणावले.
“सुन... तू खडी थी तभी पता है में बहा क्यूँ आया था... मला तुझ्या चेह्यावरून समजले की तू प्यासी आहेस... तुम्हारी पडोसन... शारदाबेन कि बाते सुनी ना?... आता तरी तुझी खात्री पटली ना कि कॉलनी कि सभी प्यासी औरते मेरे इस जबान लन्ड पे मरती है... फिर भी तू डर रही है ना अभि भी... क्यूँ?... अब तो सुन भी लिया... देख भी लिया. और.. और मेरा बुल्ला आजमा भी लिया... क्यूँ???... तुझे मेरी मनाई सुहागरात पसंद नहीं आई?..." ते शब्द ऐकून मी छोटूला बिलगले.
काही झालं तरी तो पहिला पुरुष होता माझ्या जीवनातला.... मला स्वर्गसुख देणारा... माझे कौमार्य | भंग करणारा.... नवरा नसला तरी पूर्णाने नवऱ्याचा हक्क बजावला होता त्याने...
“नाही छोटू... अस नाही..." म्हणत त्याच्या नुकत्या मिसरूड फुटलेल्या चेहयावर माझे ओठ टेकवून मी पटापट त्याचे मुके घेऊ लागले.
तोंडाला तोंड घासत तिथेच त्या काळोख्या जिन्यात, माझी पुच्ची पुन्हा एकदा पाझरू लागली... कामरसाने ओघळ पुच्चीच्या पाकळ्यांमधून स्रवून जांघेवरून पॅटी भिजवत मांड्यांवर उतरत होते माझ्या रेशमी साडीवर हलकासा डाग गडद होत होता... ओठांचा मुका घेऊन जीभ खोलवर त्याच्या अर्धवट
उघड्या तोंडात टाकून घोळली.
"मऊऊउ उमम्मूआइ ... बो ...बो..."
"पगली में जानता हु...तू अब मुझे बहोत चाहती है .... तू सासूबाई से डरती है.. बयस्कर; जुन्या वळणाच्या आहेत... हेच ना?... आणि तुझा तो नवरा..." एखाद्या नवीन मिळालेल्या खेळण्याकडे बघाब तस माझ्या कडे पहात तो कानात कुजबुजला ...
"होय रे तेच तर ना आता... नाहीतर? " छोटूने माझ्या बोलण्याकडे पूर्ण दुर्लक्षच केल..
.

[rajsharma]

.
माझे भरीव उभार दाबत तो आता माझी जीभ चोखत होता. ओठ चुरपता चुरपता तिथेच जिन्यात कठड्यावर मला टेकवून माझ्या नियांमध्ये हात घातला... आणि त्याचा तो पुन्हा ताठलेला कडक बुल्ला माझ्या त्रिकोणावर चोळला.

"जी करता है तुझे यहीं...
"आई... ग... नको रे..." मी जिवाच्या कराराने त्याला थांबवत होते

"मजाक भी नहीं समझती.... डोक्यावर टपली मारत म्हटलं, " चल छोड... में बता रहा था... सुन तो... तू बाहेर उभी होतीस आणि मी तिथून जात होतो... तू एवढी हरबून गेली होतीस ना... बेचैन... भुकेली... एवढ्या रात्री मी तिथे कसा?... हे पण मनात नाही आल तुझ्या..त्याच्या शब्दांनी मी पण विचारात पडले, "...मला तर बाटलं तुमचा नवा लग्न झालाय... तू असशील नवऱ्यासोबत रात्रभर आपल्या खोलीत... पक्का तुम दोनो को तो दुनिया का होश नहीं होगा... में तो किसी और कामसे आया था.... तुला पाहिलं त्या अवस्थेत ... सैरभैर... विवश... आणि ठरवलं... पहले तुझी अधुरी सुहागरात पुरी करून तुझी प्यास मिटवतो अन तुला गरबा खेळायला पाठवतो... मग माझ काम उरकतो ..
"ओह्हह... इसलिये तुम मंडप के बाहर मेरे कान में फुसफुसाचे... जब तक में न आऊ तुम्हे लेने.... तू येथेच खेळत थांब... शारदाबेन सोबत... मीच घाई केली निघून आले नाहीतर शेड मधे जाऊ शकलो असतो ..." मी लाजून सुस्कारले...
"अब तू सो जा... वर घरी जाऊन झोप गपचूप... चुकून शारदाबेन बोलून गेल्या कि तू तासाभरात परत निघालीस मांडबातून तर गडबड होईल उगाच... आणि भाभीचा काही नेम नाही केल्हा परत येईल मला शोधत... बहुत चुदासी है वो, या वयात खाजाळ होतात बायका?.."
"पण सासूबाई?... मला भीती वाटत्ये... छोटू मला दरवाजापर्यंत सोड ना..... मी त्याचा हात दाबत त्याला चक्कु बिनवल.
"तुझे बताया ना... डरनेकी कोई बात नहीं है... वरूनच तर घेतोय ... बर येऊ फिरसे?... चल. " म्हणत छोटू माझा दंड धरून मला वर घेऊन आला... तोंडावर बोट ठेऊनच!!!
मी चटकन पुढे होत हलकेच हात हलवून हसले आणि मानेला लाडिक झटका दिला. जाताना लोटलेलं दार ढकलून आत शिरले... सासूबाई अंगावर चादर पांघरून भिंतीकडे तोंड करून घेऊन झोपल्या होत्या... मी हलकेच श्वास सोडला... पण दार लावताना काडीचा आवाज झालाच... नाइट लॅम्पच्या मंद प्रकाशात मला किंचित हालचाल जाणवली...मी चपापले...

"सुनबाई आलीस गरबा खेळून?..." कुशीवर वळून मला न्याहाळात सासूबाई म्हणाल्या, “...बरं केलंस... नाहीतर नुसती बाल्कनीत उभी राहून उगाच जीवाची घालमेल... कोंडमारा... रात्र झाली... दमली असशील खेळून... चहा घे करून हवा तर.... थकवा जाईल तुझा... आणि हो... मला पण दे घोटभर. घेईन
मी पण....
चटकन मागल्या पावलीच किचन मधे शिरले, पटापट फक्कडसा चहा केला.... सासूबाईं आणि मी किचनमध्ये चहा पीत बसलो एकमेकींकडे पहात. खेळून दमून माझे कपडेही अस्ताव्यस्तच होते. झोपेतून
उठून त्यांचेही तसेच चुरगळून गेलेल पातळ... केस विस्कटलेले.

'सासूबाई रागावल्या तर नसतील... कि त्यांना काही संशया!!... चहा घेता घेता मी मनात विचार करू लागले.. मी वळून बळून बेडरूमकडे नजर टाकत होते.
.
"अगं... तो नाही उठणार आता ढिम्म बरात गेली तरी.... त्याची नको काळजी करू पडला असेल निपचित... झोपेपुढे काही दिसत नाही त्याला... माझं काय?... अग मला नाही आवडत अन वयही झालय. पण तू गेलीस ते बर झालं.... कधीतरी गेली असतीसच... पहिल्या रात्रीच गेलीस..." सासूबाई बोलत होत्या. पण शब्दांत ना कटाक्ष... ना राग... ना नाराजी. मी जाईलच याची जणू त्यांना जाणीवच होती.
'नवरात्रातली कि पती पत्नीच्या वैवाहिक जीवनातली... मी मनातल्या मनात स्वतःला प्रश्न केला.
“तू नको मन मारू स्वतःचं. माझं आयुष्य गेल असं... केबढी हौस होती फिरायला जावं... कार्यक्रमात भाग घ्यावा... पण कुठे काय.." त्या आपले रङगाणे गात बसल्या, "... बघ माझंच घेऊन बसले मी... असंच होतंय आजकाल.... तर सुनबाई?...रेखा!!! अग लक्ष कुठाय?...'
माझं मन अजूनही त्याच प्रसंगाकडे जात होतं... पुन्हा पुन्हा तिकडेच ओढत होतं... त्यांच्या बोलण्याने मी भानावर आले... मान वर करून त्यांच्याकडे पाहू लागले... माझ्या नजरेत नजर घालून सासूबाई जबळ सरकत म्हणाल्या,
“पोरी मी जागीच होते मघा... तुला बाहेर उभी पाहून मला पण कसनुसं होत होतं... तू गेलीस... तुझंही समाधान झालं... आणि माझंही!!! ... काळजीतच पडले होते तू अशी बाहेर येऊन उभी राहिल्याव..." त्या | माझ्याकडेच पाहत होत्या.

"नाही मी ते... आत गरमी होत होती ना... म्हणून जरा मोकळी बा..." काहीतरी सांगून वेळ मारून | नेण्याचा प्रयत्न केला.
"आणि आता हा केवढा घाम आलाय ग?... सवय नसली की पहिल्याच रात्री इतकं नाही करायचं... नाचून नाचून श्रम होतात यातदेखील... पूस तो घाम आणि चहा पी... थंड होईल"
मी खुर्चीमागचा टॉवेल उचलला आणि घाम पुसला... पण हे काय?... त्यालाही तोच गंध... ओळखीचा... हो!!... तोच हीना अत्तराचा!!... मी क्षणभर गोंधळून गेले... 'कदाचित घरीही ते अत्तर वापरत असतील... अत्तरासारखं अत्तर ते... त्यात काय एबदा विचार करायचा?...' मी मनातच बिचार केला.
"अग छान आहे ना... मला खूप आवडतो हे अत्तर... पूस आणि मला पण दे... बघ किती घाम आलाय मला पण?... चहा संपबत सासूबाई जवळ येत खुर्चीमागे उभ्या राहून म्हणाल्या.
मी घाम पुसून टॉवेल त्यांना दिला तसा त्यांनी तो टॉबेल हातात घेऊन हुंगला... अगदी खोलवर श्वास घेत!!... मला सारंच विचित्र... वेगळं... स्वप्नवत वाटत होतं. तोंड पुसता पुसता त्या थांबल्या.
"अगं.. जिन्यात भारी वेळ लागला तुला? " सासूबाईंन विचारलं... शेवटी सासूच.
पण यावेळेस त्यांच्या शब्दांतील टोमणा मात्र माझ्या ध्यानात आला. मी स्वतःशीच चरफडले... मी बारकाईनं पाहत होते... कदाचित झोपेमुळे त्यांच्या कपाळावरील बरचसं कुंकू पुसल्या गेलं होतं... आणि... आणि मानेवर लालसर खुणा होत्या.. कदाचित उशीच्या किनारीची शिलाई असावी... एका कानातली कुडी सैल होऊन लोंबत होती... अंबाडा अर्धवट सुटलेला... जागरणामुळे डोळ्यातील लालसरपणा स्पष्ट जाणवत होता.
"कुणी होत का जिन्यात?" सासूबाईंचा खर्जातला आवाज ऐकून मी भानावर आले... सूर जरा वेगळाच वाटला... मी तशीच पहात होते...
“म्हटलं... कोणी होतं का जिन्यात?..." माझ्या खांद्यावर हात ठेवत त्यांनी पुन्हा विचारलं.
"न... नाही. कुणीसुद्धा नव्हतं. कोण असणार एवढ्या रात्री?... मी... मी ते दिवा नव्हता ना जिन्यात.. मिट्ट काळोख... अंधार होता ना... म्हणून एक एक पायरी चढत हळू हळू आले... त्यामुळे जरा वेळ लागला.... मी ओशाळून खाली पाहू लागले तेवढ्यात टेबलाखाली काहीतरी जाणवलं... बहुतेक किचनमधील फरशी पुसायचा फडका असावा. हळूच त्याला पायाने बाजूला सरकवत कप धुवायला मी उठले.
"बरं झालं बाई... उगाच भलतं काही नको व्हायला..उगाच पायरी चुकायची... घाई करूच नये अशावेळी हो!!!... आणि खरं सांगू रेखा, एकदा बाटल इतका वेळ लागल्यावर... परत जात्येस कि काय पुन्हा खेळायला. " त्या बोलत होत्या. पण बोलताना त्यांच्या डोळ्यात एक वेगळीच चमक होती, " पण तू सरळ वर आलीस हे चांगलं केलंस... सगळं बेता बेतानं करावं... यातच सच्चा आनंद असतो... भरपूर सुख असतं... गुणांची गं माझी सुनबाईं ती... तुला काही कमी पडणार नाही इथे रेखा!!! ..."
त्यांचे शब्द ऐकून मी काय करावं माझं मलाच समजेना. काय चालत होतं माझं मलाच माहित नव्हतं.
"झोप आता थकली असशील पोरी, मी पण दमलेय.... थकल्ये खूप... लग्नाची धावपळ गं बाई..." म्हणत त्या झोपायला गेल्या
त्या बेड वर पडल्या तशी मी वाकून पायाला जाणवलेला कपडा उचलला... तो कपडा नसून चड्डी होती... ती चड्डी तिथे मी चपापले. ह्यांची तर ग्रे कलरची होती... आणि यांची चड्डी तिथे येणे अशक्यच... नकळत मी ती तोंडाजवळ आणली. का?... कुणास ठाऊक?... कदाचित सुभाषची समजून... सुभाषची बायको असल्याची जाणीव होऊन असेल कदाचित... किंबा घडलेल्या प्रसंगाची टोचणी लागल्यामुळेही असेल कदाचित...मी त्या पांढऱ्या पिवळसर चड्डीचा बास छातीत भरून घेतला आणि काय सांगू?... हुबेहूब काही वेळापूर्वी अनुभवलेला... रोमारोमात भिनलेला... तोच घामाचा दर्प.... तो उन दर्प.... तो वास!!!
'उहम्म्म... मी ती चड्डी हातात धरली आणि त्यावर चिकटलेले वीर्याचे ओलसर वाळत चाललेले बुळबुळीत डाग अधाशासारखे चाटू लागले. 'ऊऊ हह हहम्मम एकीकडे पदराखाली साडीत हात घालून पुच्चीचा दाणा चोळत सुस्कारत होते. '... उम्म्म... नक्कीच छोडू... तोच आला असणार... पण... कसं शक्य आहे?.. छे छे..' अंतर्म नात द्वंद्व चाललं होतं, ... नक्कीच... तरीच... तरीच मला छोटू पुन्हा पुन्हा सांगत होता सासूबाई जुन्या विचारांच्या आहेत... पण त्यांची... घरच्यांची काळजी करू नकोस अजिबाता!... तुम्हे उनसे डरनेकी कोई जरूरत | नहीं....
"रेखा!... सुनबाई!!!... अगं एकटं वाटतंय का?... ये माझ्याजवळच झोप..." मागून सासूबाईंनी आवाज दिला तशी मी भानावर आले, "...आहेस तशीच थे... उशीर झालाय बराच
मी नाईलाजानं तशीच चड्डी मुठीत दाबून त्यांच्या बेडवर जाऊन अंग टाकले... दोघी शेजारी शेजारी पडलो...
"अग जीवाची अजून तगमग होत्ये का?..." माझं डोकं प्रेमाने थोपटत केसाबरुन हात फिरवत मायेनं म्हणाल्या, “.. झोप आता नको कसली काळजी करू ."
मी डोळे मिटून पडले होते. झोप केव्हाच दूर पळाली होती. पण हळू हळू मायेचा उबदार आश्वस्त करणारा तो स्पर्श... गरब्याचा थकवा आणि गरब्यापुर्वीच्या एका तासाची मेहनत... मला पुन्हा निद्रादेवीच्या स्वाधीन करू लागला... मनात भिरभिरणारे विचार... अंतःचडूंसमोर उलगडत जाणाऱ्या
आजच्या वेगाने घडलेल्या अनपेक्षित घटना शांत होऊन शमू लागल्या.
निर्धास्त होऊन मी अंगाचा मुटकुळं करून त्यांना बिलगले... मायेची ओढ... आईंच्या मायेची सय जाणवत होती... त्यांनी थोपटता थोपटता माझ्या हातातली चड्डी केव्हा अलगद काढून घेतली कळलंच नाही ... थोपटून घेत असाच केव्हा तरी डोळा लागला तेही उमगलं नाही...
ट्रिंग ट्रिंग टरर्रर्रर बेलच्या कर्कश्श आवाजाने खडबडून जागी झाले .अग बाई आजूबाजूला पहिल सासूबाईं कुठेच दिसत नव्हत्या...
घड्याळाकडे लक्ष गेल... साडेचार वाजले होते. रेखा स्वप्नातून भानावर आली. कदाचित आशाबाई | आल्या असतील... त्या क्षणी छोटूला दूर लोटून घराकडे परतली नसती तर कदाचित तिचे स्वप्नरंजन असेच सुरु राहिले असते.
"रेखाताई... रेखाताई..." आशाबाई दारावर हळू थाप देत हाक मारत होत्या. तिने कोचावरचा तो पिवळसर कागद हातात धरला आणि फाडून त्याचे बारीक बारीक तुकडे करत डस्टबीनमध्ये टाकून दिला
चेहऱ्यावर पाण्याचे हबके मारून दाराकडे गेली आणि पदरानेच हात-चेहरा पुसत दार उघडलं.

"या आशाबाई.." कधी नव्हे एवढ्या उत्साहाने रेखाने तिचे स्वागत केले आणि त्यांना आत घेऊन चक्क मिठीच मारली, "बेळेवर जाग केलत... बैंक्यू..."
"अहो.. त्यात काय एबद्ध ... कामचं केल मी माझ.. "रेखाच्या मिठीने गोंधळून त्या पुटपुटल्या आणि किचन कडे वळल्या.
सुईची सल आता बोथट झाली होती... न जाणवण्याइतपत.... उरली होती फक्त त्या प्रसंगाची सय... आयुष्यभर न विसरू शकणारी!!!...

(समाप्त)

(सदर कथा ही केवळ करमणुकीसाठी असून, यातुन कुठलाही संदर्भ देण्याचा बा समाजाला कुठलाही संदेश देण्याचा आमचा यत्न नाही. सर्व कथा त्या त्या लेखकाच्या मनोकल्पित असून त्या केवळ करमणुकीसाठी वाचाव्यात. सदर कथांशी ग्रुप ओनर,मॉडरेटर सहमत असतीलच असे नाही. कंडोमिशवाय (नैतिक/अनैतिक)संभोग हा बऱ्याच रोगांना आमंत्रण देऊ शकतो).