हमारी अधुरी कहानी...

[rajsharma]

"मॅम... व्हाय डिड यु शेव्हड धिस प्लेस?..." उत्तेजित स्वरात त्याने बर पाहत तिला विचारलं.
"तुला आवडले नाही?... मला वाटलं तुला सफाचट... बिनाकेसांची आवडेल?..."
"तसा काही प्रॉब्लेम नाही... थोडं खुरट जंगल असलं की एक वेगळीच किक येते... इथे आणि..."
Https://rajsharmastories.com/
Https://rajsharmastories.com/
"आणि... अजून कुठे?..."
"अंडरआर्स... आय लव्ह टू लीक डार्क अंडरआर्स विथ लिटिल बिट ऑफ हेयर्स..."
"वेड्या मग आधी का नाही सांगितलंस?... अर्ध्या तासाआधी तुला आवडतं तसं होतं रे... आय एम सॉरी नरेन..."
"इट्स ऑलराईट मॅम.... आपल्या घरचीच खेती आहे... आज ना उद्या उगवेलच..." म्हणत त्याने अंगठ्याचा अग्रभाग पुच्चीदाण्यावर रगडला.
"सस्स्स्स... नरेन... आय एम गोन्ना डाय.... आह्ह्ह... किती मस्त करतोस रे... अस्स्स बाटतं जन्मभर तुझ्या हाताचे स्पर्श व्हावेत माझ्या छकुलीवर.."
"मैं म... इट्स नॉट छकुली.... इट्स मैना... माझ्या काळ्या राघूची काळपट मैना..." दोन बोटांनी पुच्चीच्या पाकळ्या फाकवत आपला अंगठा दाण्यावर रागडताना तो बोलत होता... त्याच्या बोलण्याने तिच्या उत्तेजनेत आणखी वाद्ध झाली... थोडेसे पाय फाकवत ती त्याच्या बोटांच्या स्पर्शाचा आनंद लुटू लागली.
"नरेन... आह्ह्ह्ह्... रे... आई.... ग... स्सस्स्स..." सारखे अविरत सित्कार तिच्या तोंडून निघू लागले.
त्याच्या चाळ्यांनी तिला उभे राहणं कठीण होऊ लागलं. त्याचे बोट आता तिच्या पुच्चीत ये-जा करत तिला बोटांनी झवत होते तर अंगठा तिच्या दाण्यावर चोळत घासत होता. पुच्चीत जणू न सुकणारा झरा फुटला होता... तिच्या रसाने त्याची तिन्ही बोटे ओले होत रस तळहातावर आला होता. आपली दोन्ही बोटे अलगद विरुद्ध दिशेने फिरवत दाण्यावरील अंगठा उचलला आणि नेमका तिच्या गुद्द्वारावर टेकवला... गांडीच्या भोकावरील ओल्या अंगठ्याच्या स्पर्शाने ती शहारून गेली. तिचे ते भोक अजूनही अछूत होते... त्यावर कोणाचाही तसा स्पर्श झाला नव्हता... आधीच थरथरणारे तिचे पाय गांडीवरील त्या स्पर्शाने आणखी जोरात थरथरू लागले. कोलमडून पडते की काय असे तिला वाटू लागले.
तिकडे तिच्या मनःस्थितीशी अनभिज्ञ नरेन आपले चाळे सुरूच ठेवत तिच्या गुदद्वाराजवळ आपला अंगठा गोलगोल फिरवू लागला. तिच्या एकूणच हावभावांवरून ते भोक अछूते आहे हे त्यालाही कळले... पण उगाच घाई करून त्याला रंगाचा चेदंग करायचा नव्हता... हळुवारपणे आपल्या अंगठ्याचे टोक तिच्या गांडीवर टेकवत त्याने आपले दोन्ही बोट तिच्या पुदीत सारले आणि बोटानेच तिला झवू लागला... नुसत्या त्याच्या बोटांच्या आक्रमणाने तिच्या तोंडून मादक सित्कार बाहेर पडू लागले... खोलीत तिच्या अविरत सिल्कारांचा आवाज बाढू लागला.
"मॅम... तुम्ही... ठीक आहात ना?.." अचानक त्याने आपला हात काढत तिच्याकडे पाहत म्हटले.
"रेवती... कॉल मी... रेवती... आय एम नॉट युबर बॉस इनसाईड दील फोर बॉल्स.."
Https://rajsharmastories.com/

"रेवती...॥
"नरेन... जादू आहे रे तुझ्या हातात... केवळ तुझा लंडच नाही तर तुझ्या शरीराच्या प्रत्येक अंगात जादू आहे. ."
"रेवती... सगळी तुझी... जादु आहे..." त्याचं ते एकेरी बोलणं तिला आवडलं... आपलंस बाटलं.
"नरेन... मला तुझा तो स्पर्श हवा... आत... त्याची जाडी मला परत अनुभवायची आहे..."
"अहं... रात्री तू सगळं तुझ्या मनासारखं केलंस... मला आता तुझ्या शरीराच्या प्रत्येक अंगाला न्याहाळायचं आहे... अगदी जवळून..."
"नरेन... खूप त्रास देतोस रे तू..."
"त्या त्रासातच मजा आहे गं.." म्हणत त्याने तिला स्वतःजवळ ओढले आणि तिचा एक पाय खुर्चीवर ठेवत तो तिच्या काळपट पुच्चीला अगदी जवळून न्याहाळू लागला.
तिच्या गव्हाळी कॉम्प्लेक्सनमुळे तिच्या पुच्चीचा रंगही थोडा सावळाच होता आणि तिचा जाड दाणा जणू त्या सावळ्या भिंतीमधून डोकवणारी काळी मैना!!! .. पुच्चीचे ओठ पोडे जाडसर होते. तंग पँटी किंवा भोंग घातली की तिच्या त्या फाकांचा शेप त्यावरून नक्कीच दिसेल... तिचे काळपट भगांकुर पाहून त्यावर ओठ ठेऊन त्याला किस करण्याचा मोह तो आवरु शकला नाही... आणि मनातील विचार कृतीत आणणार नाही तर तो नरेन कसला?... आपले ओठ तिच्या मैनेवर टेकवत त्याने तिचे चुंबन घेतले आणि जिभेचे टोक तिच्या काळपट दाण्यावर फिरवू लागला.

[rajsharma]

"उम्म्महह... नरेन... आधी का नाही रे पुढाकार घेतलास? " सिकारातच ती बोलली.
"रेवती... अब देर आये...दुरुस्त आये..." म्हणत तो खालून वरपर्यंत जीभ फिरवत तिची पुदी चाटू लागला.
एखादा कुन्ना पाणी पितो त्याप्रमाणे लपलपती जीभ तिच्या दाण्यावर ठेवून फिरवू लागला. तिच्या पुच्चीतून निघणारे पाणी वाया न जाऊ देता चाटून फस्त करू लागला... आधीच त्याच्या बोटांच्या चाळ्यांनी ती मस्तवाल झाली होती... त्यात त्याच्या जिभेचे चाळे!!! .. एका पायावर असलेल्या शरीराचा भार तिला पेलण्यास जड जाऊ लागला... तिला तिची मंजिल न देक दिसू लागली तसे तिने त्याच्या डोक्यावर आपले दोन्ही हात घट्ट दाबले
आणि भळभळून गळू लागली..

"न... नरेन..." गळताना तिच्या तोंडून निघालेल्या किंचाळीने बेडरूम जणू हादरून गेली.

तिची दयनीय स्थिती पाहून तिच्या केसांत गुंफलेला ओला टॉवेल खुर्चीवर फेकला आणि तीला बेडवर नेत पोटाच्या भारावर लोळवले... बेडजवळ उभा राहून तो तिला न्याहाळू लागला... तिचे टंच नितम्ब आणि त्यामधील जराशी काळपट फट त्याच्या उत्तेजनेत वाढ करू लागली. हळूच बेडवर चढत तो तिच्या बाजूला पहुडला आणि मानेभोवती हात टाकत तिच्या खांद्यावर चुंबन घेऊ लागला... चुंबताना हळूच तिच्या खांद्यावर दात गाडत त्याने चावा घेतला तशी ती सित्कारली...
"स्स्स्स्स .... नरेन... उम्म्हहहह..."
"रेवती... मॅम." त्याच्या तोंडून पडले...
त्याच्याकडे चेहरा वळवत प्रश्नार्थक नजरेने त्याच्याकडे पाहिले.
"रेवती... मला ते पहायचंय." त्याने हळूच म्हटले.
"..." काही न बोलता तिने भुवया उंचावून विचारले.
"तुझे मागचे भोक... तुझे गुदद्वार ." तिच्या कानाजवळ फुसफुसत तो म्हणाला, तशी ती लाजली आणि उशीत चेहरा लपवला.

त्याला ते लाजण त्याच्यासाठी जणू होकारच होता... खांद्यापासून चुंबने घेत तो हळूहळू खाली येत तिच्या कंबरेजवळ आला आणि तिच्या नितंबांना अर्गादे जवळून न्याहाळू लागला. नितंबांवरील उत्तेजनेने उभी झालेली बारीक लवकेही त्याच्या नजरेतून सुटली नव्हती. चेहरा खाली आणत त्याने नितम्बांवर घासला आणि हलके चावे घेत त्यांना चुंबू लागला तशी तिच्या सित्कारांचा वाढलेला आवाज त्याच्या कानावर पडू लागला... स्वतःपेक्षा सात आठ बर्षे वयाने मोठ्या असलेल्या मुरलेली स्त्रीशी चाळे करण्यात एक वेगळाच आनंद असतो हे त्याला अनुभवावरून माहिती होते. त्याच्या सोसायटीतील रेखावाहिनींची शिकवण त्याच्या कामास येत होती
त्याच्या स्पर्शानी तिच्या नितंबांवरील उत्तेजना त्याला स्पष्ट दिसत होती. एखाद्या छोट्या मुलाला मिठीत घेऊन जबरदस्तीने लाड करावे त्याप्रमाणे तो तिच्या गिरेबाज नितंबांना चाळत त्यांचे लाड करू लागला... जवळपास तीनचार मिनिटे त्यांचे मनसोक्त लाड केल्यावर त्याने आपले दोन्ही हात तिच्या कंबरेतून आत टाकत तिची कंबर हलकीच बर केली... आणि त्याचा इशारा समजताच तिनेही त्याला मदत करत कंबर वर उचलली आणि आपल्या बुडाचा भार दोन्ही गुडघ्यावर घेत बूड वर केले.... त्याच्या नजरेसमोर तिचे सुरुकुतेले गांडीचे भोक जणू त्याला वाकुल्या देत चिढवत होते आणि त्याखाली तिची काळी मैना जणू एखाद्या अविरत झऱ्यासारखी पाणी सोडत होती..
Https://rajsharmastories.com/

बहुतेक तो आता आपला लंड पुच्चीत घालेल या आशेने तिने गुडघ्यात यानंतर वाढवत पाय फाकवले पण त्याला तर ही खेळी अजून लांबवायची होती... त्याने आपला लंड न लावता आपला चेहरा तिच्या नितंबांच्या फाकेवर लावला आणि चुंबने घेत त्याचे लाड करू लागला. त्याच्या ओठांचा ओलसरपणा त्या भोकावर जाणवताच ती शहारली... हळूच कंबर हलवत तिनेही आपली उत्तेजना प्रदर्शित केली... आणि पुढच्याच क्षणी त्याच्या जिभेचे टोक तिला आपल्या गुद्द्वारावर फिरताना जाणवले तशी तिची उत्तेजना गगनाला भिडू लागली....

उत्तेजनेच्या भरात ती किंचाळत सित्कारु लागली... तोंडून त्याने नाव घेत चोद्प्रयास विनवू लागली पण नरेन तिचे काहीएक न ऐकता आपल्या मर्जीने तिची गांड चाटू लागला. नुकतीच आंघोळ केल्यामुळे तिच्या गांडीजवळ सुद्धा सुन्धित साबणाचा सुवास येत होता... आपल्या दोन्ही हातांनी तिचे कलिंगडं फाकवत आपल्या जिभेचे तोक त्या भोकावर टेकवत जणू तिला खोदु लागला... आजपर्यंत तिने त्या भोकावर असा स्पर्श कधीच अनुभवाला नव्हता पण आज नरेनने तिला एका नवीन स्पर्शाची ओळख करून दिली होती. त्या भोकातही इतकी मज्जा असते हे तिला आज समजले.
तिच्या गांडीत आपली जीभ फिरवत असतानाच त्याने आपली दोन बोटे तिच्या पुदीत खुपसली आणि तिला बोटांनीच झवू लागला त्यावर त्याच्या अंगठ्याने तिच्या भगांकुरावरील स्पर्शाने तिच्या शरीरात थरकाप सुटला... आज सकाळी ती दुसऱ्यांदा आपला शिखर गाठण्याच्या टोकावर आली होती... तिला त्याची जाणीव होताच तिने आपली कंबर आवळली... पुच्चीत हालचाल जनावू लागली तसा नरेनने चेहरा खाली आणत तिच्या पुदीवर टेकवला आणि पुढच्याच क्षणी ती भळभळून गळू लागली व पुन्हा बेडवर लोळत शिथिल झाली. पुच्चीरसाने माखलेला चेहरा तिच्या नितंबांवर घासत पुसू लागला...
"रेवती? ."
"." काही न बोलता ती आपले श्वास नियंन्नित करू लागली.
"मॅम." ती काही बोलत नाही हे पाहून तो तिच्या कानाजवळ येऊन फुसफुसला.
"काय होतं रे हे?..."
"नरेनची जादू.. इनफॅक्ट जिभेची जादू... माझ्या"
"अ... अ... असं करत का कुणी?.." तिच्या आवाजातील थरकाप अजूनही कायम होता.
"आज अनुभन्नलं ना?... कसं वाटलं?.." तिच्या पाटीवर आरूढ होत त्याने तिच्या कानात हळूच विचारलं.
"नो बस... शब्द नाहीत माझ्याकडे हे सगळं डिस्क्राइब करायला...झा टचेसची फिलिंग मिस केली मी..."

"तुमचं झालं... एक नाही तर दोन वेळा... पण आमचं?..." लंड हातात कुरवाळत तो बोलला.
"त्याला हाताने नाही... हलवायचं?..."
"मग तुच सांग ना काय करू... बघ कसा फणफणतोय?..."
"गुहेत टाक ना मग?.."
"मागच्या गुहेत?..."
"नको रे... खूप दुखेल... आताच तब्येतीतून उठले... परत दुखणं नको..."
|
"
"प्लिज रेवती... एकदाच...."
"आज नको... पुढे नक्की... मनाची तयारी झाली की मी स्वतःच तुला म्हणेल... लवकरच..."
"ओह्ह्ह्ह... रेवती... आय लव्ह यु.." म्हणत तो तिच्या शरीरावर आरूढ झाला आणि हळूहळू खाली येत परत तिच्या गांडीजवळ आला. तिची कंबर उचलत तिच्या नितंबांचे चुंबन घेतले आणि पुढच्याच क्षणी आपला लंड तिच्या गांडीवर टेकवत घासू लागला.
"तिथे नको ना..." तिने कळवळीने म्हटले.
।
-

[rajsharma]

पण तिचा आवाज ऐकूनही न ऐकल्यासारखे करत तो आपल्या कंबरेचा भार बाढवत लंड आत सारण्याचा प्रयत्न करू लागला पण कोऱ्या गांडीत तो काही जाईंना... तिकडून ती आपली गांड आवळत त्याला तसे न करण्यास बिनवत होती शेवटी त्याने तो प्रयत्न सोडला आणि एका झटक्यात लंड आत सारत तीला कुत्रीसारखा झबू लागला... प्रत्येक धक्का जणू गांड न मारू दिली त्याचा बदला घेतो की काय असाच होता... थोडा रानटी... प्रत्येक धक्क्यासह तिच्या नितंबांवर चापट मारत त्यांना लालेलाल करू लागला. तिच्या तोंडून निघणाऱ्या वेदनामयी किंचाळ्यांबर जराही दयामाया न दाखवता तो तिला एखाद्या रानटी रेड्यासारखा हेपू लागला.
बेडरूममध्ये जणू एक झंझावात आला होता. त्या झणझवताच्या वेगाने अक्खा बेड हलु लागला... त्याच्या वेगापुढे बहुतेक तो टिकाव धरतो की नाही असे वाटू लागले. त्याच्या त्या शैतानी धक्क्यांच्या लयीत तिचे स्तन एखाद्या दोलकासारखे खलखला हलू लागले... दोन्ही हातांवर आपला भार घेऊन ती स्वतःला सांभाळत त्या झंझावाताचा सामना करू लागली... तोंडून कधी त्याचे नाव घेत... कधी त्याला शिव्या देत... तर कधी त्याच्या धक्क्यांवर दाद देत... त्या तुफानाला आपल्या पुदीत सामावून घेण्याचा प्रयत्न करू लागली.

जवळपास बीस मिनिटे तो झंझावात आपल्या सर्वोच्च गतीत घोंघावत शेवटी पाऊस पडूनच शांत झाला... जणू तिच्या काळ्या मातीत पावसाचे थेंब पडल्यागत... आणि त्या पावसाच्या थेंबांचा गंधही तिच्या नाकपुड्यात शिरत होता. त्या बेभान गतीने थकून चूर होत ती पडली होती आणि तिच्याच बाजूला नरेनसुद्धा तिला मागून मिठी मारून आपले श्वास नियंत्रित करत पहुडला. काही वेळाने दोघेही शांत झाले... श्वासांची गती स्थिर झाली.. त्याचे हात तिच्या उघड्या पाठीवर फिरत होते.
"रेवती?... बिल यु मॅरी मी?.." तिच्या पाठीवर हात फिरवत अचानक नरेनच्या तोंडून निघाले. "..."
रेवती?..." त्याने परत तिचे नाव पुकारले. पण काहीच उत्तर नाही.
आपला चेहरा उचलत तिच्याकडे पाहिले... डोळे बंद होते. रात्रीच्या जागरणामुळे आणि सकाळी सकाळी झालेल्या झवाझवीने बहुतेक तिचा डोळा लागला असावा... चेहऱ्यावर शांत भाव होते. काही वेळापूर्वीची उत्तेजना गायब झाली होती... झोपेत तिचा चेहरा एखाद्या तान्ह्या बाळासारखा भासत होता... अगदी निरागस.
शेवटी तो उठला आणि तिच्या नग्न अंगावर पांघरून टाकत बाथरूमध्ये शिरला. पंधरा मिनिटे शॉवरखाली आंघोळ करून बाहेर आला... ती अजूनही झोपली होती. टॉवेल लपेटूनच सोफ्यावर पसरून टीव्ही पाहू लागला.. आणि टीव्ही पाहता पाहता त्याच्याही डोळा लागला.

काही वेळाने झोप उघडली ती त्याच्या चेहऱ्यावरील स्पर्शाने... स्वप्नवत तो झोपेतच हसला... त्याच्या गालांवर ओलसर काहीतरी वाटत होते... जणू कोणीतरी चुंबन घेत असल्याचा भास.... किलकिलत्या डोळ्यातून त्याला समोर कोणीतरी आपल्या उरावर झुकले असल्याचे जाणवले. डोळे पूर्ण उघडून पाहतो तर ती... त्याची स्वप्नसुंदरी... रेवती. तिचे मोकळे केस त्याच्या चेहऱ्यावर स्पर्श करत होते... आणि तिच्या नाकातून पडणारे श्वास त्याच्या गालावर जाणवत होते. भानावर येताच त्याने तिला घट्ट मिठी मारली आणि चेहऱ्यावर चुंबन घेऊ लागला अचानक झालेल्या आक्रमणाने ती बावरली पण लगेचच सावरत तीही त्याच्या चुंबनात शामिल झाली.
"भूक नाही लागली?... एक वाजतोय..." काही वेळाने चुंबन तोडत तिने विचारलं.
"आधी तुला खातो... मग जेवण करू..."
"रात्रीपासून उपाशी आहेस तरी भूक नाही लागली..." "तुझी मलाई खाल्ली ना..."
"ईश्श्श... चावट..."


"उम्म्हह्ह... रेवती..." म्हणत त्याने तिला नग्न केले आणि काही वेळातच तिला सोफ्यावर आडव करत तिच्यावर आरूढ झाला... हॉलमध्ये पुन्हा तिच्या किंकाळ्या गुंजू लागल्या... पुन्हा त्यांचे सित्कार आणि हुंकार घुमू लागले... सोफ्याचे कव्हर पुन्हा अस्ताव्यस्त होऊ लागले... दोघांची शरीरे परत एकमेकांत शिरून एकरूप होण्यास धडपडू लागली... जवळपास अर्ध्या तासाने ती धडपड थांबली. दोघेही पुन्हा आपला श्वास नियंत्रित करू लागले...
जेवण करून रेला लाग्नच्या आधी तो निघून गेला... आपला लॅपटॉप आणि मोबाईल घेऊन... जवळपास सोळा तासांनी त्या वस्तू घेऊन परतत होता.... ज्या वस्तूंसाठी त्याने तिच्या घरी येण्याचा बहाणा केला होता... येताना मात्र अंगावर तिचा टीशर्ट होता... त्याच्या टीशर्टचे तर तुकडे झाले होते.
घरी आल्यावर तो मस्तपैकी झोपला ते सरळ रात्री आठ वाजताच उठला. बहुतेक रात्रभराच्या जागरणाने आणि सकाळच्या व दुपारच्या भन्नाट सेक्सने तो थकून इतका गाढ झोपला असावा. सगळं काही आटोपून मेल्स चेक करावे या हेतूने त्याने बॅगमधून लॅपटॉप काढला... त्यावर त्याला एक कागद दिसला... गुलाबी रंगाचा... बाहेर काढून उघडला... "क यु व्हेरी मच.. फॉर शिस अमेझिंग एक्सपीरिअन्स." च्या मजकुरासह तिच्या ओठांचे चुंबनही होते. कधी टाकला कुणास ठाऊक?... अक्षर तिचेच होते आणि ओठांची छापसुद्धा!!!

स्वतःशीच हसत त्याने मनात एक निर्णय घेतला... तिला प्रपोज करायचा. मोबाईलवर तिचा नंबर डायल केला पण फोन काही लागेना... एक, दोन... रात्री दहा वाजेपर्यंत त्याने अनेक प्रयत्न केले पण उत्तर एकच.

[rajsharma]

मनात काळजी वाटू लागली तसा बाहेर येत त्याने गाडी स्टार्ट केली आणि तिचे घर गाठले... दारावरील लॉक जणू त्याला चिढवत असल्याचा भास त्याला होऊ लागला. सोसायटीच्या गेटवर सेक्युरिटीला विचारलं तर त्याला काहीच माहित नसल्याचं कळलं... रात्र उलटली दिवस उजाडला... दुसरा दिवस रविवार होता... तिच्या कोण्या नातेवाईकाचे घर किंवा कॉन्टेक्टही त्याच्याकडे नव्हता. शक्य त्या सर्व जागी त्याने शोधलं पण सगळे प्रयत्न निष्फळ.... निराश होऊन घरी परतला... कशात म्हणजे कशातही मन लागत नव्हतं. उपाशा पोटी तसाच झोपी गेला... झोप उघडली तेव्हा सकाळचे आठ वाजले होते... पटापट तयार होऊन फ्रिजमधील दोन दिवसापूर्वी घेतलेले ब्रेड आणि दूध पिऊन बाहेर येत सरळ तिचे घर गाठले पण दारावर अजूनही कुलुप होते. गेटवरील सेक्युरिटीला काहीच माहित नव्हतं... त्याने तर त्यांना दोन दिवसांपासून पाहिलं नसल्याचं कळलं.
शेवटी ऑफिसात आला... आज लवकर आल्यामुळे तो एकटाच आपल्या डेस्कवर बसला होता. हळूहळू सगळा स्टाफ येऊ लागला आणि थोड्याच वेळात डायरेक्टर साहेबांनी बोलावल्याचा मॅसेज घेऊ रच्या आला...

डायरेक्टर साहेबांनी सकाळीच बोलावले म्हणजे नक्की काहीतरी घडलं हे त्याला समजले. घाईतच त्याने डायरेक्टर सरांची कॅबिन गाठली. त्यांच्या पी. ए. ने त्यांना आत जाण्यास सांगितलं तसा तो आत शिरला.
"अरे नरेन... ये... मी तुझीच वाट पाहत होतो"
"सर?..."
"वन गुड न्यूज फॉर यु..."
"काम सर?..."
"यु आर प्रमोटेड एज अ हेड ऑफ डिपार्टमेंट... प्रोजेक्ट्स.... विथ इमिजिएट इफेक्ट..." एक पेपर साइन करून त्याच्याकडे देत ते म्हणाले.
"सर पण?..."
"हम्म्म... मिस रेवतीने काही पर्सनल कारणांनी राजीनामा दिला... शनिवारी - DDDDDDDDD सहा वाजता फोन आला त्यांचा... मी खूप प्रयत्न केले पण... त्या नाही थांबल्या आणि काही वेळातच त्यांनी फॅक्स पाठवून
ऑफिशिअली रिझाईन केले...." ते बोलत होते... पण नरेन आपल्याच विचारात मग्न होता, "... सो मॅनेजमेंट डिसाग्रडेड टू गिव्ह अपॉच्र्युनिटी टू अबर कॅन्डिडेट्स... अँड आय सजेस्टेड युजर नेम... एम डी चे अप्रूव्हल सुद्धा आले... काँग्रेट्स यंग मॅन... इतक्या कमी वयात इतकी प्रगती कोणीच नसेल केली... आर यु हॅपी?..."
"ये... येस सर... काय बोलावे ते सुचत नाही मला... बैंक यु व्हेरी मच सर..." त्यांच्या हाताच्या स्पर्शाने भानावर येत तो बोलला आणि त्याच्याशी हात मिळवत हस्तांदोलन केले. "काँग्रेट्स अगेन... मीट युबर टीम... दे मे बेटिंग फॉर यु... त्यांना मेल मिळाली असेल आतापर्यंत... जा... आणि अशीच मेहनत केलीत तर पुढच्या काही वर्षांत या खुर्चीत बसलेला पाहायचंय मला..."

"येस.... आय विल नॉट लेट यु डाऊन सर..."
"गुड"
"बैंक्स अगेन सर." म्हणत तो बाहेर पडला.
-
-
-
मनात भावनांचा तुफान घोंघावत होता पण तो आपले मन कोणाजवळ हलकं करणार?... मनात आनंद आणि वेदनेच्या भावना... दोन्ही एकाच वेळी? अशा भावना त्याने याआधी कधीच अनुभवल्या नव्हत्या. मागच्या दोन दिवसांत त्याच आयुष्य किती बदललं होतं?... दोन दिवस सोडा पण रेवती आल्यापासून त्याच्या जीवनात खूप बदल झाले होते... क्विक लर्निंग स्किल्स, कोणत्याही परिस्थितीला न घाबरता पटकन त्याचं समाधान काढण्याची कला तो रेवतीकडूनच शिकला होता आणि अशा मार्गावर त्याला एकाकी टाकून ती कुठे गेली कुणास ठाऊक?
ऑगस्ट, २०१८ तिसरा आठवडा, हैदराबाद विमानतळ

"मिस रेवा... युवर आयडेन्टिटी कार्ड प्लिज..."
"याहह... माय पासपोर्ट... हियर इट इज..."
"बैंक यु मेम.... एनी पर्टिक्युलर चॉईस मेंम?..."
"विंडो सीट... इफ पॉसिबल?... बट अवे फ्रॉम इंजिन प्लिज.."
"येस. मॅम... हियर इट इज... फाईव्ह A... ओके... मिस रेवा गायकवाड? ."

"ओके थैक्स..." म्हणत नरेन समोरील मुलीने आपले बोर्डिंग पास घेतले आणि लाईनमधून बाहेर येत सेक्युरिटी
चेकिंगकडे जाऊ लागली.
___ नरेन, एका कॉन्फरन्ससाठी दोन दिवसांआधी हैदराबादला आला होता आणि आज विमानाने परत नागपूरला जात होता. बोर्डिंग पाससाठी रांगेत उभे असताना त्याच्या कानावर वरील संभाषण पडत होते. वयाच्या एकेचाळिसाव्या वर्षी तो कंपनीच्या डायरेक्टर पदी होता... मंगेस्ट डायरेक्टर!!! ... आपल्या मेहनतीच्या भरवशावर त्याने हे सगळं कमबलं होतं. पण अजूनही एकाकीच होता... तिची वाट पाहत... कधी ना कधी ती परत येईल ही अशा मनात बाळगून अजूनही तो तिची वाट पाहत होता. शहरात मोक्क्याच्या ठिकाणी बंगला, गाड्या, नोकर चाकर... सगळं काही होतं. पण त्या सगळ्यांची त्याच्या नजरेत किंमत शून्य होती.
नऊ दहा वर्षांपूर्वी त्या दिवसानंतर जणू त्याने स्वतःला कामात झोकून टाकले. स्वतःला इतके व्यस्त करून टाकले की आठवडा आठवडा घरी न जाता साईटवर नाहीतर ऑफिसमध्येच काम करत बसून राहायचा. रोहन... त्याचा सगळ्यात विश्वासू... त्याने त्याला खूप समजावलं... पण नरेनला तिच्या आठवणीतून कोणीच काढू शकलं नाही... अनंतिकाने आपल्या सौन्दर्याच्या जादूने प्रयत्न केले पण तीसुद्धा असफल ठरली. बस्स ... त्याने तिला केवळ भोगले... शरीराने... रेवतीला त्याच्या मनातून कोणीही कधी शकले नाही.... हं... अवंतिकाला तिच्या शरीराच्या मोबदल्यात मान्न बरंच काही दिलं... त्याच्याशी लग्न करायची खूप इच्छा होती तिची पण त्याच्या तटस्थ भूमिकेपुढे तिने हार मानली आणि शेवटी लग्न करून आपल्या नवऱ्यासोबत आस्ट्रेलियाला गेली... कधीही न परतण्यासाठी.

[rajsharma]

हळूहळू दिवसामागून दिवस जाऊ लागले... त्याच्या अथक प्रयत्नांनी मान्न कंपनीने चांगलीच प्रगती केली... त्याच्या मोबदल्यात त्याचे प्रमोशन, इन्क्रिमेंट भराभर होऊ लागले. खूप कमी वयात डिपार्टमेंट हेड झाल्याने पुढील मार्ग सोपे झाले आणि जेव्हा डायरेक्टर निवृत्त झाले तेव्हा कंपनीजवळ नरेनसारखा मेहनती हिरा होता... ज्याने कंपनीचा नफा कुठल्या कुठे पोहोचवला होता. मग त्याच्यासारखा तरुण कर्तबगार व्यक्ती डायरेक्टर असेल तर कंपनी आणखी किती समोर जाईल... डायरेक्टर पदी येऊन त्याला सहा महिने झाले होते. सेंट्रल इंडियातून, नॉर्थ इंडिया आणि आता साऊथ इंडियामध्ये विस्तार करण्यास त्याने भरपूर मेहनत घेतली... अशाच एका बिडिंग प्रोसेससाठी तो हैदराबादला आला होता.
।।
बोर्डिंग पास घेऊन त्याने चेक इन केले आणि त्याची नजर तिला शोधू लागली... रेवाला... बहुतेक रेवतीची मुलगी असेल या विचारात... जवळपास पाच मिनिटांनी ती त्याला दिसली... फोनवर कोणाशी तरी बोलत होती.
तो तिच्या जवळ गेला.

"हो... गं... उद्या सकाळी पोहचते म्हटलं ना... बरं तू काळजी घे." फोनवर ती कुणाशीतरी बोलत असावी.लहानपणीच्या चेहऱ्यात आणि आताच्या चेहऱ्यात बरेच अंतर होते. ती तीच आहे की नाही हेसुद्धा नक्की

नव्हतं.
"एक्सक्यूज मी..." तिचे फोनवर बोलणे संपताच त्याने म्हटलं.
"प्रेस सर... व्हॉट कॅन आय डू फॉर यु?." तिने विचारलं
"नाही तसं नाही... बहुतेक मी तुम्हाला पाहिलं असं वाटलं म्हणून विचारलं..."
ज
"मला नाही बाटत तुम्हाला मी कुठे पाहिलं असेल म्हणून..."
"तुम्ही रेवा... आणि तुमच्या आईचे नाव रेवती... रेवती गायकवाड... बरोबर?"
"हो... पण?..."
"येस्स्स... फायनली..." स्वतःबरच खुश होत त्याने म्हटलं.
"पण तुम्ही?..."
"अगं मी नरेन... नरेन अंकल... तू आणि तुझी मम्मा सिव्हिल लाईन्सला राहायच्या..."
"ओह्ह्ह... माय गॉड... नरेन अंकल... किती वेंधळी मी?... पण तुम्ही मला कसं ओळखलं?..."
"अगं बोर्डिंग पास घेताना तुझ्याच मागे होतो... त्या मुलीने तुझं नाव उच्चारलं म्हणून ..."


"ओह्ह्ह्ह
गॉड... "
"मम कुठे आहेत? इट्स अल्मोस्ट टेन इयर्स... तुम्ही अशा काही गायब झाल्या की काही कळलंच नाही..."
"ते सगळं मम्माच सांगु शकेल..."
"मला भेटायचं आहे त्यांना..."
"नक्की... हे च्या काई..." तिने त्याला एक कार्ड देत म्हटलं, "... मी तर दिल्लीला चालले... तुम्ही भेटू शकता मम्माला..."
"पण त्यांना माझ्याबद्दल सांगू नकोस.... नाही तर परत गायब होणार...लास्ट टाईम आय लॉस्ट हर बट नॉट धिस टाईम..."
"आय कॅन अंडरस्टॅन्ड अंकल... तुम्हाला भेटून खुश होईल मम्मा..."

कार्डवर एका एनजीओचा पत्ता होता. अमरावती जिल्ह्यातील मेळघाट परिसरातला. नागपुरात येता बरोबर विमानतळाहूनच परस्पर तो मेळघाटकडे रवाना झाला. अमरावतीत पोहोचता पोहोचता मध्यरात्रच झाली. रानभर तिथेच मुक्काम करून दुसऱ्या दिवशी परत पुढच्या प्रवासाला लागला जवळपास साडेतीन तासांच्या प्रवासानंतर शेवटी तो तिथे पोहोचला. जागा शोधायला जास्त वेळ लागली नाही. मुख्य रस्त्यावरील बोर्डमुळे तो
त्या पत्यावर आरामात पोहोचला.