समस्त पेले

[rajsharma]

समस्त पेले
लेखक - सागर
********
कथेत कुटुंबातील व्यक्तींमधील लैंगिक संबंधाचे वर्णन आहे. ते वाचायला आवडत नसेल तर कृपया पुढे वाचू नये!
लेखक म्हणून मी जबरदस्तीचा सेक्स, बलात्कार, बळजबरी ह्याचे समर्थन करत नाही. निव्वळ मनोरंजनासाठी ही कथा लिहिली आहे, तेव्हा वाचुन फक्त आनंद घ्या अन कथा विसरून जा... कथेतील नावे काल्पनिक आहेत, खऱ्या नावांशी साधर्म्य आढळल्यास निव्वळ योगायोग समजावा!...
कथा भावली नाही तर रिप्लाय करू नका... आवडली तर तसे सांगा, एखादी खास गोष्ट सांगाविशी वाटली तर रिप्लाय करा!... पण उपदेशपर ज्ञान देण्याची तसदी घेवू नका!...
********
माझ्या मैत्रिणीच्या आग्रहास्तव, तिने सांगितलेल्या थिमवर ही फास्ट ट्रॅक कथा आहे! कथा खरे तर फक्त तिच्यासाठी लिहिली होती. पण म्हटले तुम्हालाही वाचायला द्यावी... कथा वाचताना माझ्या इतर बहिण कथा, सागर-संगीता कथांशी तुलना करू नका. एक वेगळी स्वतंत्र कथा समजून जास्त विचार न करता जमले तर कथा एंजॉय करा!
********
"हाय हाय मेरी रानी!... क्या दिखती है तू!... दिल करताय तुला गच्च आवळुन दाबावी!..." वॉशरूमच्या जवळील टेबलवरील मुलांच्या घोळक्यात बसलेल्या प्रदिप पाटीलने चावटपणे हसत म्हटले आणि त्याचे मवाली मित्र फिदीफिदी हसू लागले!
वॉशरूममधून बाहेर पडत त्यांच्या बाजुने पास होणाऱ्या मॄण्मयी पेलेने रागाने त्यांच्याकडे कटाक्ष टाकला आणि ती पुढे आपल्या टेबलकडे चालू लागली... तिची मैत्रिण, प्रियंका पुढच्या टेबलवर बसून तिच्याकडे बघत होती आणि प्रदिपच्या कॉमेंटने तिनेही त्या मवाली मुलांच्या घोळक्याकडे रागाने पाहिले...
त्या दोघींच्या रागावलेल्या कटाक्षाने प्रदिपला अजुन चेव चढला आणि तो पाठमोऱ्या मृण्मयीच्या गांडीकडे हपापल्यासारखा पाहून परत चावटपणे म्हणाला,
"ओहहह... कसली नखरेल चाल आहे हिची!.... बहुतेक मारून घेत असेल ही मस्त!... नक्कीच कोणी ठोक्या असणार हिचा... गांड बघ कशी फुललीय हिची!..."
"येस्स बॉस... आहे हिचा ठोक्या... रोज जाते मारून घ्यायला त्याच्याकडून..." प्रदिपचा खास मित्र, पक्या छद्मीपणे हसून म्हणाला.
"हो का!... आमच्यासारखे चालत नाही बहुतेक ह्या पांढऱ्या पालींना!..." प्रदिप पण छद्मीपणे हसत म्हणाला...
त्या दोघांच्या त्या पांचट बोलण्याने मृण्मयीच्या रागाचा पारा अजुन चढला आणि ती मागे फिरत तिरिमिरीत त्यांच्या टेबलजवळ येत रागाने प्रदिपला म्हणाली,
"हो, आहे माझा ठोक्या!... मी कुणाचाही घेईन... तुझी का जळली त्याने??... तुझ्यासारख्या कुत्र्यांना मी माझ्या पायाजवळ पण उभी करायची नाही... समझले का??"
मृण्मयी अक्षरश: त्याच्या अंगावर धावून गेली होती ते पाहून टेबलवर बसपेली तिची मैत्रिण, प्रियंका पळत तिच्या जवळ आली आणि तिने तिचा हात पकडून तिला माग खेचत म्हणाली,
"ये मॄणू, सोड ना... कुठे ह्या भिकाऱ्यांच्या नादी लागतेस??... रस्त्यावर सोडपेली भटकती कुत्री आहेत ही!... त्यांच्या तोंडाला लागून उगाच कशाला तुझे तोंड खराब करून घेतेय?... चल ये!..." म्हणत प्रियंका मृण्मयीला खेचू लागली...
"ये रंडीऽऽऽ... भटकी कुत्री कोणाला म्हणतेस ग??... ह्या कुत्र्याला घे चढवून!... मग बघ कसा टेमका येईल महिन्याभरात!... लवडा घेवून बघ माझा पुच्चीत!... मग कळेल माझा जोर!..." प्रियंकाचा हात पकडून तिला ओढत प्रदिप रागाने म्हणाला...
"सोड... सोड कुत्र्या माझा हात!..." म्हणत प्रियंका आपला हात सोडवून घेवू लागली आणि मॄण्मयीही प्रदिपचा हात ओढायला लागली....
पण तो तिचा हात सोडत नव्हता हे पाहून मॄण्मयीच्या रागाचा पारा अजुन चढला आणि तिने खाडकन प्रदिपच्या कानाखाली पेटवली! त्याने प्रदिप अवाक झाला आणि प्रियंकाचा हात सोडून आश्चर्याने मृण्मयीकडे पाहू लागला... मग तो रागाने तिच्या कानाखाली मारायला हात उचलू लागला तोपर्यंत मृण्मयीने अजुन एक सॉलिड त्याच्या गालावर थप्पड ठेवून दिली!
"येऽऽऽ रंडीऽऽऽ... माझ्यावर हात टाकतेसऽऽऽ..." म्हणत प्रदिप तिचे हात धरू लागला... मृण्मयी आपले हात सोडवायचा प्रयत्न करत त्याला बडबड करू लागली...
"रंडी कोणाला म्हणतोस ते, हिजड्या!... रंडी तुझी आईऽऽऽ... तुझी बहिणऽऽऽ... जाऽऽऽ... जावून विचार तुझ्या बापालाऽऽऽ... कोणाची औलाद आहेस तूऽऽऽ... मग तो सांगेल तुलाऽऽऽ... खरी रांड तुझी आई आहेऽऽऽ... तिचीच औलाद तूऽऽऽ..." मृण्मयी तोंडाला येईल ते बोलत होती...
त्यांचा गलका ऐकून भराभरा बार-रेस्टॉरंटचा स्टाफ धावून आला आणि बॉडिगार्डने मृण्मयीची प्रदिपच्या तावडीतून सुटका केली... मग दोन्ही पार्टींची समजूत घालून त्यांना शांत करण्यात आले. झालेल्या अपमानाने प्रदिप पाटील प्रचंड संतापला होता! पण तो बार-रेस्टॉरंट प्रतिष्ठित असल्यामुळे प्रदिपलाही तेथे पुढे काही हंगामा करता आला नाही... प्रदिपला खरे तर तेथे राडा करून त्या दोघींना धडा शिकवायचा होता पण त्याच्या इतर मित्रांनी त्याला सावरून घेत काबूत ठेवले...
प्रदिप ऐकायला मागत नव्हता म्हणून ते टोळके तेथून बाहेर पडले आणि दुसऱ्या एका बारमध्ये गेले... तेथे ते टोळके अजुन दारू पित बसले पण त्या दोघींनी केलेला अपमान आठवून प्रदिप त्या बारमध्ये राडा करू लागला... तेथेही बारच्या स्टाफ आणि बॉडीगार्डनी त्याला आवरायचा प्रयत्न केला आणि ते त्याला चांगले ठोकून काढायच्या बेतात होते... पण त्यांना समजले की प्रदिप तेथील नावाजलेला राजकिय नेता, बबनराव पाटीलचा मुलगा आहे, तेव्हा त्यांनी त्याची नुसतीच समजूत घालून त्याला तेथून बाहेर काढले... मग प्रदिपचा खास मित्र, पक्याने कसेबसे त्याला त्याच्या बंगल्यावर नेले...
*********
तिकडे मृण्मयी पेले आणि प्रियंका त्या बार-रेस्टॉरंटमधून आपली पार्टी 'एंजॉय' करून अकराच्या दरम्यान बाहेर पडल्या... दोघी जिवलग मैत्रिणी होत्या आणि आपापल्या करिअरमध्ये त्यांनी काही अचिव्ह केले की त्या दोघी असे बार-रेस्टॉरंटमध्ये येवून सेलिब्रेट करायच्या... मृण्मयीने नुकतीच तिच्या जॉबमध्ये एक असाईनमेंट सक्सेसफुली कम्प्लिट केली होती म्हणून कंपनीने तिला स्पेशल अलाऊंस देवून रिवॉर्ड केले होते. म्हणून ती आपली मैत्रिण, प्रियंकाबरोबर ते सक्सेस सेलिब्रेट करायला त्या बार-रेस्टॉरंटमध्ये गेली होती, जिथे त्या राजकीय नेत्याचा मुलगा, प्रदिप पाटीलशी त्यांचे भांडण झाले!
दोघी मैत्रिणी पंचविशीत होत्या, हुशार होत्या, मॉडर्न होत्या... आपले शिक्षण संपवून त्यांनी करिअरला सुरुवात केली होती आणि आपापल्या जॉबमध्ये बऱ्यापैकी सेटल झाल्या होत्या... त्यांच्या घरी आता त्यांच्या लग्नाच्या गोष्टी चालू झाल्या होत्या पण दोघींनाही इतक्यात लग्नाच्या बेडीत अडकायचे नव्हते आणि अजुन थोडे करिअरमध्ये सक्सेस अचिव्ह करायचे होते... त्यामुळे त्या दोघी लग्न लांबवत होत्या... पण अर्थात, दोघींचीही प्रेमप्रकरणे होती आणि आपल्या प्रियकराकडुन दोघीही सेक्सची मजा घेत होत्या...
त्या रात्री त्या बार-रेस्टॉरंटमध्ये दोघींनी जरा जास्तच ड्रिंक्स घेवून एंजॉय केले होते... म्हणजे तसे त्या दोघी कंट्रोलमध्येच ड्रिंक्स घेत होत्या, पण त्या मवाली प्रदिपने त्यांचा जो अपमान केला होता त्यामुळे संतापलेल्या मनस्थितीत त्यांनाही ड्रिंक्स जास्त झाले होते... टॅक्सीने त्या दोघी घरी निघाल्या तेव्हा मृण्मयीने प्रियंकाला म्हटले,
"प्रियू... तु आज माझ्याकडेच झोपायला थांब... ह्या अवस्थेत तु घरी गेलीस तर तुला मम्मी-पप्पांची बडबड ऐकायला लागेल... बेस्ट, आपण माझ्या घरी जावू आणि आपली पार्टी कंटिन्यू करूया..."
"हो ग, मृणू... बरोबर बोललीस!... माझे मम्मी-पप्पा तुला तर माहित आहेच कसे थोडे कंजर्वेटिव्ह आहेत... ते तुझ्या मम्मी-पप्पांसारखे मॉडर्न आणि फ्री मेंटॅलिटीचे नाहीत... बेटर, मी तुझ्याकडेच येते... आपण रात्री लेट गप्पा मारत मस्त धमाल करुया... उद्या तसेही संडे विकएंड सुट्टी आहे... म्हणजे रात्री लेट जरी झाले तरी सकाळी लवकर उठायची कटकट नाही... राईट?" प्रियंकाने आनंदाने तिला म्हटले...
"येस्सऽऽऽऽ... मस्त धमाल करू आपण... तु सांग तुझ्या मम्मीला फोन करून तु माझ्याकडे झोपतेय म्हणून..." मृण्मयीही आनंदाने तिला म्हणाली...
मग टॅक्सीतून मृण्मयीच्या घरी जाताना प्रियंकाने तिच्या मम्मीला फोन करून मॄण्मयीच्या घरी जातेय म्हणून सांगितले. दोन्ही कुटुंबाचा चांगला घरोबा होता त्यामुळे प्रियंकाच्या मम्मीला काहीच हरकत नव्हती!
हाय-क्लास एरियात पॉश बिल्डींगमध्ये मृण्मयीचे पप्पा, संजय पेलेंचा ४ बेडरूमचा प्रशस्त फ्लॅट होता. मृण्मयी आपली मैत्रिण, प्रियंकाला घेवून रात्री साडे-अकराच्या दरम्यान तिच्या घरी आली... तिची मम्मी, सोनाली पेले अन पप्पा, संजय पेले हॉलमध्ये बसून विकएंड ड्रिंक-पार्टी एंजॉय करत होते... बहुतेक त्या विकएंडला त्यांची बाहेर कोठे पार्टी नव्हती म्हणून ते जोडपे घरीच पार्टी करत एंजॉय करत होते... त्या दोघी घरी आल्या तेव्हा मिस्टर आणि मिसेस पेलेंनी त्या दोघींना त्यांची पार्टी जॉईन करायला इनवाईट केले...
मुलीं मोठ्या झालेल्या होत्या, सज्ञान होत्या, त्यांच्या पायावर उभ्या होत्या, त्यामुळे त्यांनीही ड्रिंक्स वगैरे एंजॉय केले तर त्याबद्दल त्यांची काही हरकत नव्हती... पण अर्थात, दोघी ऑलरेडी बाहेरून एंजॉय करून आलेल्या होत्या तेव्हा त्यांना मम्मी-पप्पांना जॉईन करण्यात इंटरेस्ट नव्हता. तसेच त्या दोघींचे आत बेडरूममध्ये पर्सनली एंजॉय करायचा प्लानिंग होते तेव्हा त्या दोघी त्यांना थँक्स म्हणाल्या आणि आम्ही आत बेडरूममध्ये एंजॉय करू म्हणत त्या आत निघून गेल्या...
*********

[rajsharma]

दारू पिऊन टल्ली झालेल्या अन अपमानाने वेडापिसा झालेल्या प्रदिप पाटीलला घेवून त्याचा खास दोस्त, पक्या त्यांच्या बंगल्यावर पोहचला... तेव्हा प्रदिपचे पिताश्री, बबनराव पाटील दिवाणखान्यात बसून कोणा मोठ्या व्यक्तीशी फोनवर बोलत होते... घरात शिरल्या शिरल्या प्रदिप संतापाने शिवीगाळ करत, उधळ-आपट करत हंगामा करू लागला... बबनरावांचे डावा आणि उजवा हात असपेले असिस्टंट, कदम आणि सांवत तेथे होते, जे लगबगीने जावून पक्याबरोबर प्रदिपला आवरू लागले...
प्रदिपचा अवतार पाहून बबनरावांनी फोनवरचे बोलणे आवरते घेतले आणि फोन ठेवून ते त्यांच्याजवळ आले... आपल्या मुलाला इतके संतापायचे कारण काय झाले म्हणून त्यांनी विचारले तेव्हा पक्याने बार-रेस्टॉरंटमध्ये झालेला सगळा प्रकार बबनरावांना सांगितला... त्या दोन मुलींनी काय काय अर्वाच्य बोलून प्रदिपचा कसा अपमान केला हे पक्याने तिखटमीठ लावून रंगवून सांगितले...
ते ऐकून बबनरावांच्याही तळपायाची आग मस्तकला भिडली!!... कोण त्या दोन पोरी त्यांच्या मुलाचा अपमान करून त्यांच्या खानदानाला लांच्छन लावत होत्या?? त्यांची इतकी हिंमत की चार लोकांसमोर मुलाचा असा अपमान करत वर त्याच्या मातोश्रीला, म्हणजे बबनरावांच्या पत्नीला रांड म्हणाल्या?? त्या 'अपमानाचा बदला' घेतलाच पाहिजे असे बबनरावांनाही ठामपणे वाटायला लागले!... अपमानाचा बदला जर घेतला नाही तर समाजात त्यांची पत राहिली नसती आणि त्यांचा दबदबा कमी झाला असता असे बबनरावांना वाटायला लागले!...
पण बबनराव मुलासारखे उतावळे आणि शीघ्रकोपी नव्हते!... त्यांनी आपले चिरंजीव प्रदिपचे सांत्वन केले आणि त्याचा मित्र, पक्याला सांगितले की त्याला त्याच्या बेडरूममध्ये घेवून जावून झोपव... तो शांत झोपेपर्यंत त्याच्यावर नजर ठेवायला त्यांनी पक्याला सांगितले... बबनरावांचे पिए कम असिस्टंट जोडी, कदम-सांवतनेही प्रदिपला त्याच्या रूममध्ये सोडून यायला पक्याला मदत केली. प्रदिपला त्याच्या रूमध्ये सोडून जेव्हा कदम-सावंत बबनरावांजवळ परत आले तेव्हा त्यांनी त्या दोघांना त्वरित माहिती काढायला सांगितली की त्या दोन मुली कोण होत्या...
ज्या बार-रेस्टॉरंटमध्ये तो प्रकार घडला होता तेथे फोन करून कदम-सावंतने त्या दोन मुलींची माहिती काढली... मृण्मयी पेलेने क्रेडिट कार्डने पेमेंट केले होते त्यावरून तिचे नाव समजले आणि तिच्या नावावरून त्यांनी तिची सगळी कुंडली शोधून काढली... तिच्याबरोबर त्यांनी तिची मैत्रिण, प्रियंकाचीही सगळी माहिती मिळवली... अर्ध्या तासात दोघींच्या खानदानासकट सगळी माहिती त्यांनी बबनरावांना सांगितली... मग बबनरावांनी आपल्या दोन्ही असिस्टंटना फर्मान सोडले की गाडी काढा अन त्या मॄण्मयी पेलेच्या घरी चला...
*********
अर्ध्या तासात बबनराव-कदम-सावंत हे त्रिकुट संजय पेलेंच्या फ्लॅटच्या दाराबाहेर उभे होते आणि बेल मारत होते... मध्यरात्री उलटून गेल्यानंतर आता ह्या अवेळी कोण आले असेल ह्या विचारात संजय पेलेंनी दरवाजा उघडला... त्यांना ढकलून देत बबनराव आत शिरले अन त्यांच्या मागे आत शिरलेल्या कदम-सावंत जोडीने दरवाजा लावून घेत लॉक केला... ड्रिंकमुळे संजय पेले नशेत होते आणि बबनरावांनी ढकलून दिल्यामुळे खाली पडले होते...
"अरे कोण तुम्ही??? असे जबरदस्ती आत कसे शिरता???" संजय पेलेंनी घाबरत ओरडत विचारले...
"नाव काय तुमचं??" बबनरावांनी मग्रूरीत त्यांना विचारले.
"संजय पेले... तुम्ही कोण??" संजयने भांबावत उठत म्हटले...
"अस्स... तु तिचा बाप होय!... तुझी औलाद हाय तर..."
म्हणत बबनरावने संजयला पुन्हा ढकलून दिले... ते पुन्हा खाली पाडले आणि बबनराव त्यांना लाथांनी तुडवायला लागला... संजय बोंबलायला लागला तसे त्यांची बायको, सोनाली पेले ताडकन सोफ्यावरून उठली आणि आपल्या नवऱ्याला वाचवायला धावली...
"अहो, हे काय करताय??? कोण तुम्ही??? आणि ह्यांना का मारताय???" म्हणत सोनाली बबनरावाला ढकलू लागली...
"आयझवाडे... हो मागे... तु कोण आहेस ह्याची??" बबनरावांनी सोनालीच्या झिंज्या पकडत जरबेने विचारले...
"आहहह... अहो, असे काय बोलता??? माझे केस सोडा!!.... मी सोनाली पेले..." सोनाली त्याच्या तावडीतून सुटायचा प्रयत्न करत घाबरत म्हणू लागली...
"क्या पेले??? म्हणजे ती रांड तुझीच मुलगी का?? झवाडी साली!...." दात-ओठ खात बबनराव म्हणाले...
"अहो काय बोलता?? माझ्या मुलीने काय केले?? तिला रांड का बोलता???" सोनालीला काहीच कळेना ते काय बोलत होते ते...
"तुझ्या रांड मुलीने माझ्या मुलाचा अपमान केला!... माझ्या मुलावर हात उचलला!... माझ्या मुलाला बोलली तुझी आई रांड आहे!!... तुझ्या पोरीची ही हिंमत??? ह्या बबनराव पाटीलाच्या मुलाला असे बोलायची हिंमत??? कुठेय ती झवाडी रांड???" बबनराव संतापाने लाहीलाही होत बोलत होते...
"अहो, तुम्ही काय बोलताय??? माझी मुलगी असे कसे बोलेल??? ती अशी भांडणारी नाही!!... तुमचा काहितरी गैरसमज होतोय..." घाबरून सोनालीने उत्तर दिले...
"गप्प बस, झवाडे... तुला माहित नाही तुझी पोरगी काय लायकीची आहे ते!... बोलाव तिला बाहेर... मग कळेल तुला... आय झवाडे!... बोलव तिला, मादरचोद!..." बबनराव शिव्यांची बरसात करत होता आणि त्याने सोनालीला ढकलून दिली...
त्या गडबडीत त्यांच्या हाताचा स्पर्श सोनालीच्या गोळ्याला झाला आणि त्यांना सोनालीच्या भरीव उभाराची कल्पना आली!... तिला ढकलून दिल्यावर ती पण धडपडत खाली पडली तसे तिने घातलेला शॉर्ट गाऊन वर सरकून तिच्या मांड्या त्यांच्या दृष्टीस पडल्या!... तिचा गोळ्यांचा स्पर्श आणि मांड्यांचा नजारा पाहून बबनरावांनी हेरले की बाई मस्त मादक होती!... लगेच त्यांच्या मनात काही शिजायला लागले आणि त्यांनी आपल्या दोन्ही असिस्टंटना हुकूम सोडला...
"धरा रे ह्या दोघांना... आणि ह्याला जरा धुवा..." म्हणत त्यांनी संजयकडे इशारा केला...
तसे कदमने लगबगीने पुढे येवून संजयला धरले आणि तो त्यांना मारायला लागला... सावंतने जावून सोनालीला पकडले आणि तिचा हात वगैरे पिरगळत तो तिला धाक दाखवू लागला... सोफ्यासमोरील सेंटर-टेबलवरील ड्रिंक्सचा सरंजाम पाहून बबनराव छद्मीपणे म्हणाला,
"व्वा... मस्त पार्टी चाललीय... आई-बाप बसलेत घरी ढोसत... आणि पोरगी फुकतेय बाहेर उकिरडे..." म्हणत बबनराव सोफ्यावर फतकल मारून बसले.
"तुम्ही कोण आहात?? आणि असे आमच्या घरात जबरदस्ती घुसून आम्हाला दमदाटी कशी करू शकता??" संजय मार चुकवत कसेबसे म्हणाला...
"ये भेंचोद... तुझे थोबाड बंद ठेव!... नाहीतर बत्तिशी काढून हातात देईन... दोघांनी गपगुमान ऐकायचं... नाहीतर आज इथे तुम्हा दोघांचाही मुडदा पडला म्हणून समजा!... तुमच्या मुलीने आज हॉटेलात माझ्या मुलाच्या कानाखाली आवाज काढत अपमान केला आहे!... बबनराव पाटीलाच्या मुलाचा अपमान केला आहे!... त्याची तुम्हाला सजा मिळणार आहे!.... तुमच्या त्या रांड मुलीलाही सजा मिळणार आहे!... पण सुरुवात तुमच्याकडून... चला बसा समोर चुपचाप..."
त्याने तसे म्हटल्यावर कदमने संजयला अजुन दोन लाफे लगावत समोरील सिंगल सोफ्यावर जबरदस्ती बसवले... सावंतनेही सोनालीला जबरदस्तीने ढकलत थ्री-सिटर सोफ्यावर बबनरावाच्या जवळ आणून बसवले... बबनराव सोनालीच्या गालावर हात फिरवत तिच्या अंगावरून कामूक नजर फिरवत म्हणत होता...
"मस्त भरलेला माल आहेस तु सोनाली पेले!... ह्या पुळचट छक्क्याच्या पदरात कशी पडलीस??... हा झवतो का तुझी पुच्ची नीट... तुझा दाणा करतो का नीट शांत??"
"दोन मुलं आहेत म्हटलं मला!" सोनाली फणकाऱ्यात म्हणाली... अर्थात, संजयचा मर्दपणा सिद्ध करायला ती म्हणाली.
"हो का... नक्की ह्याचीच आहे का??? का तु पण गावभर झवत काढलीस दोन पोरं??" बबनराव छद्मीपणे हसत म्हणाला... त्याला सोनाली पेलेची 'रंगील ख्याती' समजली होतीच!
"अहो तुमच्या जीभेला काही हाड??? नुसतं तोंडातून गटार बाहेर पडतंय!..." सोनालीने त्वेशात त्याला म्हटले...
"तोंडातून नाही लवड्यातून... आणि तुझ्या तोंडात आमच्या लवड्याचे गटार सोडणार आहे आम्ही आता... चल बनव मला एक बिन पाण्याचा लार्ज पेग..." बबनरावाने तिला हुकूम सोडला...
त्यावर सोनाली तशीच बसून राहिली... ती जागची हलत नाही पाहून बबनरावाने थाडकन तिच्या कानाखाली वाजवली आणि ओरडत म्हणाले,
"साली मादरचोद!... ऐकले नाहीस का मी काय म्हणालो??? का अजुन एक जाळ काढू दुसऱ्या कानाखाली??... चल बनव रांडे लवकर पेग..."
त्याच्या सणसणीत लाफ्याने सोनालीचा एक कान सुन्न झाला होता आणि दुसरा करून घ्यायची तिला हौस नव्हती... तेव्हा ती मुकाट एका ग्लासात बाटली ओतत त्याला पेग बनवू लागली... तिने ग्लास त्याच्या हातात दिला तसे बबनराव खूष होत म्हणाला,
"चला... तुम्ही दोघे पण ढोसा माझ्याबरोबर... मग आपल्याला मस्त एंजॉय करायचेय!..." म्हणत बबनरावाने बिन-पाण्याचा तो पेग तोंडाला लावत गटागटा गळ्याखाली उतरवला...
पुन्हा सोनाली तशीच बसून राहिली तसे बबनरावाने आपल्या दोन्ही माणसांकडे पहात फर्मान सोडले...
"द्या रे ठेवून ह्या दोघांना परत... साल्यांना प्यायला सांगतोय तर फुकटचे आखडत आहेत... साले, आपण यायच्या आधी ढोसत बसले होते... आता मी ऑफर करतोय तर साले रांडीचे नाटक करतायत!..."
त्यावर कदम आणि सावंत दोघांना मारायला पुढे सरसावले तसे घाबरत दोघेही नको नको म्हणत आपापला ग्लास उचलून प्यायला लागले... एक पेग पिऊन झाला तसे बबनरावाने नजरेनेच सोनालीला पुन्हा ग्लास भरायला सांगितले आणि तिने गुपचूप तिघांचे ग्लास परत भरले... मग पुन्हा एक पेग तिघांनी घश्याखाली ढकलला... कदम आणि सावंत आशाळभुतपणे बबनरावांकडे पहात होते तेव्हा त्यांनी ओळखून त्यांना इशारा करत म्हटले...
"हो हो... तुम्ही पण ढोसा... आपल्या बापाचा थोडीच माल आहे?... आपल्याला तर आता इथे मस्त मज्जा करायचीय... तेव्हा ढोसा तुम्ही... करा तुमचे बार फूल्ल..."
त्यांनी तसे बोलायची खोटी! कदमने एक बाटली उचलली आणि सावंतने दुसरी उचलली... दोघेही बाटली तोंडाला लावून गटागटा प्यायला लागले... वेगवेगळ्या ब्रॅन्डच्या ३/४ बाटल्या तेथे होत्या त्यामुळे ड्रिंक्सची कमी नव्हती...
बबनरावांना काही घाई नव्हती... ते आले होते अपमानाचा बदला घ्यायला आणि तो पुरेपूर घेवूनच ते तेथून जाणार होते!... ड्रिंग घेता घेता बबनराव हपापल्यासारखा सोनाली पेलेला पाहू लागला...
पन्नाशीची सोनाली पेले आजही एकदम झक्कास माल होती आणि हार्डली चाळीस बेचाळीशीची दिसत होती!... चेहरा आकर्षक होता, एकदम गोरी नाही पण गव्हाळ रंग होता, उंच अंगकाठी अन भरपेले अंग होते, डोळे प्रचंड मादक आणि बोलके होते, ज्यात पाहिले की झवायचं आमंत्रण देतेय असेच वाटायचे... ४० साईजचे गोळे किंचित ढळले होते पण अजुनही आकार शाबूत होता... कंबरेवर थोडीफार चरबी चढली होती पण ती तिच्या सौंदर्यात अजुन भर घालत होती... गांडीचा आकार ४२ साईजचा झाला होता आणि अजुनही ती चालताना तिची डुचमुळणारी गांड बघून तरण्या पोरांचे लंड उठायचे अन वयस्कर पुरुषांचे आंड वळवळायचे... गहुवर्णीय एक सेक्साट मादक बाई म्हणून ती ओळखीच्या आणि नातेवाईकांच्या सर्कलमध्ये फेमस होती!...

[rajsharma]

तिच्या मानाने मेंगळट वाटत असलेला पंचावन्नचा संजय पेले, तसा तर उंच होता पण बेढब होता... ते म्हणतात ना घरचं अन्न सकस लागत नाही... तसे लग्नानंतर दोन मुलं झाल्यावर संजय पेलेचे लक्ष बायको सोनालीवरून उडाले होते अन तो आपल्या बिझनेसमध्ये मग्न झाला होता. अर्थात, ऑफिसमध्ये संपर्कात असलेल्या बायकां-मुलींकडुन तो संभोग-सुख घ्यायचा पण घरात सोनालीला तृप्त ठेवायच्या भानगडीत तो पडत नव्हता...
नवरा संजयकडून शरीरसुख मिळत नसल्याने सोनाली बाहेर पर-पुरुषाकडुन सुख घेत होती... ती छंद म्हणून फ्री-लांसिंग काम करत होती, थोडेसे सोशल-वर्क करत होती... त्या निमित्ताने ज्या कोठल्या पुरुषाशी ओळख वाढून जवळीक निर्माण व्हायची, त्यांच्याकडुन ती संभोगसुख घेत त्यांनाही मजा द्यायची... तिच्यासारख्या वठलेल्या मादक जवानीचा उपभोग घ्यायला तुंबपेले पुरुष तयारच असायचे... मग सोनालीही त्यांच्या वेगवेगळ्या लवड्यांचा आस्वाद घेत त्यांना आपल्या निबर पुच्चीचा स्वाद द्यायची!...
पण अर्थात, त्या क्षणी सोनाली पेले बबनराव कंपनीसमोर पतीव्रता स्त्री असल्यासारखी अगतिक असल्यासारखी बसली होती आणि बबनरावाच्या हुकुमावरून ड्रिंक्स घेत होती... ३/४ कच्चे पेग रिझवल्यावर बननराव टल्ली झाले! त्यांचा डोळा स्वाताच्या भरगच्च छातीवर होताच आणि आता तिचे मादक अंग पाहून त्यांचा लवडा वळवळायला लागला... तिच्या मुलीने त्यांच्या मुलाचा केलेल्या अपमानाचा बदला घ्यायचा क्षण आता आला होता!...
बबनराव सोनालीच्या जवळ सरकले आणि त्यांनी सरळ सरळ गाऊनवरून सोनालीच्या भरीव उभारावर हात ठेवत तो दाबायला लागले... ते पाहून संजयने डोळे वटारले की त्याच्या समोर त्याच्या बायकोला एक परपुरुष दाबायला लागला होता... आणि अर्थात, बबनरावाच्या गोळ्यावरील स्पर्शाने सोनाली अवाक होवून आश्चर्याने बोलायला लागली,
"अहो हे काय करताय?? मी पतीव्रता गृहिणी आहे!..."
"गप्प बस झवाडे.... मी नाही त्यातली अन कडी लाव आतली!... तु किती लवडे पुच्चीत घालून घेतलेत सांगू का तुझ्या लायसन्सवाल्या ह्या लवड्याला??..." बबनराव तिचे गोळे चिवडत चेकाळत म्हणाला...
ते ऐकून संजय अवाक होत बायको सोनालीकडे पाहू लागला... तसे तर तो ऐकून होता की सोनाली बाहेर परपुरुषाकडून सुख घेत असते... पण आज कोणीतरी त्याच्यासमोर स्पष्टपणे तिच्याबद्दल असे विधान करत होता... त्याच्यासाठी किंचित शॉक होता पण पुर्ण धक्का नव्हता!...
बबनरावाने तिच्या गोळ्यावरचे दोन्ही हात तिच्या गाऊनच्या गळ्याकडे नेले... मग त्यांनी दोन्ही हातांनी तिच्या गाऊनचा गळा घट्ट पकडला... 'टारररर्र्र....' करत त्यांनी एक जोरदार हिसडा दिला आणि सोनालीच्या अंगावरील शॉर्ट गाऊन टराटरा फाडला गेला... टरटर करत बबनराव गाऊन खालपर्यंत फाडत गेले अन तो शॉर्ट गाऊन पुर्ण फाडला जावून सोनाली पुढून उघडी झाली! तिच्या तोंडून 'उफ्फ्फ्फ्फ्फ्फ...' करत हुंकार बाहेर पडला आणि ती आपल्या गोळ्यांवर हात ठेवून ते झाकण्याचा केविलवाणा प्रयत्न करू लागली... बबनरावांनी तिच्या हातातून जबरदस्ती गाऊन ओढून काढला आणि बाजुला टाकला...
आता सोनाली पेले त्या परक्या पुरुषांच्या नजरेसमोर फक्त सफेद ब्रा-पॅन्टीवर होती... परक्या पुरुषासमोर असे तोकड्या वस्त्रात रहायची ही तिची काही पहिली वेळ नव्हती!... पण याच्या आधी ती स्वत:हून, स्वत:च्या मर्जीने परक्या पुरुषासमोर अर्धनग्न झाली होती... पण इथे त्या रात्री तो एक परका पुरुष तिच्या नवऱ्यासमोर तिला जबरदस्ती अर्धनग्न करत होता... त्याने तिला अपमानास्पद वाटत होते, लाजिरवाणे वाटत होते आणि म्हटले तर एक वेगळी अनामिक हुरहुरही वाटत होती!...
"व्वा... कसली शिजपेली कोंबडी आहेस ग तु!.... सोनाली... हेच नाव म्हणालीस ना?... सोनाली पेले... तुझी सेक्साट नजर बोलतेय की 'ये और पेले मुझे!...' तुझी गिर्रेबाज कबुतरे खुणावताहेत 'पेले और मरोडो मुझे!...' आता त्यांना मोकळे करायची वेळ आलीय..." म्हणत बबनरावाने सोनालीची भरगच्च छाती कशीबशी तोलून धरलेल्या पांढऱ्या ब्राला हात घातला...

"साहेब... माझ्यावर दया करा... प्लिज मला अशी नासवू नका!... दया करा... माझी इज्जत अशी लुटू नका!..." सोनाली गयावया करत म्हणाली...
"हा हा हा हाऽऽऽऽ.... मघाशी पण काहितरी म्हणालीस ना?... हो... पतीव्रता!... हा हा हाऽऽऽ... विनोदच करतेस तु खुप!.... तु?? आणि पतीव्रता??? आणि आत्ता काय म्हणालीस?? नासवू नका??... इज्जर लुटू नका??.... अग भवाने!... इज्जत त्यांचीच लुटली जाते, ज्यांची इज्जत असते... नासवले त्यांनाच जाते, जे पवित्र असतात... तु बारा गावच्या लवड्याचे पाणी पिपेली पतीव्रता... तुझ्या पुच्चीचा स्वाद देवून तु कितीतरी लवड्यांना नासवलेस... आणि आता तु इज्जतीची भिक मागतेस??? शोभत नाही तुला हे!... अग तु तर भराभरा तुझी ही ब्रा अन चड्डी काढून नागडी होवून माझा लवडा चोखायला सुरुवात केली पाहिजेस... तर तु गयावया करतेस?? कमाल झाली तुझी रांडे!"
बबनराव सोनाली पेलेच्या इज्जतीचा तिचा नवरा संजय पेलेसमोर पार फालुदा करत होता!... सोनाली पेले स्वत: कामवासनेची मुर्तिमंत भोक्ती होती!... पण नवऱ्यासमोर असे परक्या पुरुषाकडुन उघड उघड झवून घेणे तिला पटत नव्हते... तिने आत्तापर्यंत स्वत:च्या सौंदर्याचा वापर करून परक्या पुरुषांना वश करून घेवून स्वत:च्या मर्जीप्रमाणे मनमुराद संभोगसुख घेतले होते... पण त्या क्षणी बबनरावासारखा एक परका पुरुष तिला रांडेसारखी कस्पटासमान वागणूक देत तिच्या मादक शरीराचा उपभोग घेण्याचा घाट घालत होता ते तिला लाजिरवाणे वाटत होते, अपमानास्पद वाटत होते!...
"साहेब, सोडा ना मला, प्लिज!... मी 'तशी' स्त्री नाही आहे... तुमचा काहितरी गैरसमज झालाय!..." सोनाली काकुळतीला येत म्हणाली.
"येस्स.... तु तशी स्त्री नाहीस... तु इस्त्री आहेस... गरम गरम भट्टीसारखी.... तुझी चूत इस्त्रीसारखी गरम आहे, जिला ह्या षंढ नवऱ्याचा एक लंड नाही तर रोज वेगवेगळ्या नवीन नवऱ्याचा लंड लागतो... आणि परत परत गैरसमज गैरसमज काय करतेस??... तुला काय मी येडझवा वाटलो, काहीपण बोलायला??? तुझी ती छिनाल रांड पोरगी... माझ्या पोराला म्हणते तुझी आई रांड!... तुझ्या बापाला जावून विचार... तेव्हा त्याचा बाप आलाय तिला दाखवायला... की तिची आई कशी रांड आहे ते!... कुठेय ती छ्म्मक छल्लो पोरगी तुझी??" बबनराव दरडावत म्हणाला.
"ती नाहीये इथे..." सोनालीने त्याची भेदक नजर चुकवत म्हटले... तिला त्यांना कळू द्यायचे नव्हते की तिची मुलगी, मृण्मयी पेले आत बेडरूममध्ये आहेत ते...
"गप्प बस, झवाडे... तुला काय वाटलं आम्हाला माहित नाही??? आणि तुझ्या पोरीला शोधू शकत नाही??? तुझ्या पोरीला आणतोच बाहेर... आधी तुला नासवतो आम्ही...."
म्हणत बबनराव पुढे झुकले आणि दारूची एक बाटली उचलून ते सोनालीच्या जवळ सरकले... मग त्यांनी सोनालीच्या अंगाभोवती हात टाकून तिला घट्ट पकडले आणि मग त्यांनी बाटली तिच्या तोंडाला लावून तिला जबरदस्ती दारू पाजायला लागले... सोनाली डोके हलवून त्यांना नकार देवू लागली पण बबनरावांनी तिचे डोके सोफ्याच्या बॅकवर दाबून धरून तिला जेरबंद केले आणि तिच्या तोंडात बाटली उपडी करून तिला जबरदस्ती दारू प्यायला भाग पाडले... गटागटा सोनालीच्या घश्यात दारू उतरू लागली आणि मनाच्या विरुद्ध तिला ती दारू पिणे भाग पडले!...
अर्धी बाटली दारू तिच्या घश्यात उतरली तेव्हाच बबनरावांनी बाटली बाजुला केली... बाटली तोंडापासून दूर झाली तसे सोनाली जोराने श्वास घेत खोकायला लागली... तिचा श्वास घश्यातच अडकला होता आणि कसेबसे ती श्वास घेत होती... तिच्या डोळ्यात आग लागली होती आणि ते लाल होवून त्यातून पाणी वाहू लागले होते... तसे तर ती आधीच बऱ्यापैकी दारू प्यायपेली होती... त्यात आणि बबनरावांनी अजुन एक अर्धी बाटली तिच्या घश्यात ओतली होती... त्यामुळे तिला दारू अजुन जास्त चढायला लागली आणि ती झूम व्हायला लागली... अंगातल्या गरमीने एसीमध्येही तिला घाम फुटायला लागला आणि तिला शरीरातून गरम वाफा निघत आहेत असे भासू लागले!...
मान मागे सोफ्याच्या बॅकवर टाकून ऊर भरून सोनाली श्वास घेत धापा टाकत होती... त्याने तिची सफेद ब्रामध्ये कसपेली छाती भात्यासारखी वर-खाली होवू लागली... तिचे भरगच्च गोळे बबनरावांच्या वासनामय नजरेला खुणवू लागले... बबनराव पुढे सरकले आणि त्यांनी तिच्या दोन्ही बगलेत हात घालून तिच्या पाठीमागे नेले. तिच्या ब्राच्या दोन्ही कडा त्यांनी हातात घट्ट पकडल्या आणि जोराचा हिसडा देत खेचल्या...
तटातट सोनालीच्या ब्राचे हूक तुटले आणि तिची ब्रा मोकळी झाली... बबनरांवानी तिच्या गोळ्यावरून ती ओरबाडून काढत तिचे गोळे नग्न केले... तीन परक्या पुरुषांच्या नजरेसमोर सोनाली पेलेचे भरगच्च दुधाळ गोळे उघडे झाले! पण दारू चढली असल्याने तिला त्याचे भान नव्हते अन ती अजुनही तशीच सोफ्याच्या बॅकवर मान टाकून पडली होती...
हपापल्यासारखे बबनराव सोनालीच्या गोळ्यांचे निरिक्षण करू लागले... त्यांच्याबरोबरच थोडे लांब उभे असपेले कदम आणि सावंतही लाळ घोटत तिची छाती पाहू लागले.... गव्हाळ उभारांवर तीन इंच गोलाकार तांबूस चॉकलेटी अरोला होता आणि त्याच्या मध्यापासून किंचित खाली तिचा डार्क चॉकलेटी निप्पल ताठ झालेला दिसत होता... तिचे निप्पल ताठरले होते म्हणजे ती उत्तेजित झापेली होती हे ओळखण्याएवढे बबनराव नक्कीच चाणक्ष होते!...

[rajsharma]

सोनालीची पेलेची उघडी छाती, किंचित चरबीयुक्त पोट आणि त्यावरची भलीमोठी खोलगट बेंबी पाहून बबनरावांना रहावले नाही आणि त्यांनी तिच्या डोक्यावरील केस पकडुन तिचे डोके घट्ट पकडले आणि तिच्या ओठांवर आपले ओठ दाबले!... दुसरा हात त्यांनी सोनालीच्या गोळ्यावर नेला आणि ते हपापल्यासारखे तिचे दोन्ही गोळे आळीपाळीने चिवडू लागले, कुस्करू लागले... केस घट्ट पकडल्याने सोनालीच्या डोक्याला झिणझिण्या आल्या!... डोके गच्च पकडल्यामुळे तिच्या मानेला रग लागली...
खाली बबनराव पिळवटल्यासारखी तिची छाती चिवडत होते, ज्याने तिच्या गोळ्यात वेदनेचा डोंब उसळला!... पण त्या सगळ्या वेदना आणि त्रासाची भावना सोनालीच्या अंगातला कामज्वर पेटवू लागली... कामोत्तेजनेने तिच्या पुच्चीतून कामसलील वाहू लागला... सोनाली उत्तेजनने हुंकारू लागली... दारू चढल्याने तसेही तिची शुद्ध हरपत चालली होती... त्यात आणि तिच्या अंगाचा जबरदस्ती उपभोग घेतला जात होता, ज्याने तिच्यातली 'सुप्त रांड' जागी होवू लागली...
आता बबनरावांनी तिची चड्डी काढुन तिला पुरी नागडी करायची घाई झाली!... ते तिच्या ओठांचे जबरदस्ती चुंबन घेत दुसऱ्या हाताने तिची पॅन्टी खाली सरकवू लागले... दारुच्या नशेत असुनही सोनालीला कळत होते की ते काय करत आहेत... तेव्हा ती बबनरावांचा हात पकडून त्यांना प्रतिकार करू लागली...
सोनाली विरोध करतेय हे लक्षात आले तसे बबनरावांनी चिडून तिच्या घट्ट धरलेल्या डोक्याला अजुन मागे खेचले... त्याने पुन्हा सोनालीला प्रचंड वेदना झाल्या अन ती 'आहहहहह...' करत आर्तपणे विव्हळली!... बबनराव एका हाताने जबरदस्ती तिची चड्डी उतरवू लागले आणि त्यांच्या जोरापुढे सोनालीचे काहीच चालले नाही... पुढच्याच क्षणी सोनाली पेले त्या सगळ्यांसमोर कंबरेखाली नग्न झाली आणि पर्यायाने पुर्ण नागडी झाली!...
संजय पेले भेदरलेल्या नजरेने समोर जे घडतेय ते पहात होता... त्याची बायको त्याच्या समोर नागवी केली गेली होती, एका परपुरुषाकडुन, तेही अजुन दोन परक्या पुरुषांसमोर... गंमत म्हणजे तो तिला वाचवायचा कोठलाही प्रयत्न करत नव्हता... म्हटले तर तो मोकळाच होता आणि उठून तो प्रतिकार करू शकला असता किंवा बायकोला वाचवायचा प्रयत्न करू शकला असता... पण तो तसे काही करत नव्हता आणि नुसतेच बसून भेदरलाय, घाबरलाय असे दाखवत होता...
संजय घाबरला होता, त्याला ऑलरेडी बराच मार पडला होता अन त्याने तिची सुटका करायचा प्रयत्न केला तर त्याला अजुन मार पडला असता, कदाचित त्याचा जीव घेतला गेला असता, ह्या भितीने तो काही विरोध करत नव्हता असे इतरांना वाटणे सहाजिकच होते... पण संजय पेलेच्या मनात एक वेगळीच हुरहुर चालली होती... पायजम्यात त्याचा लंड कडक होत चालला होता... आपल्या नजरेसमोर आपली बायको नागवी केली गेली होती आणि आता कदाचित पाशवीपणे झवली जाणार होती, ह्या विचाराने त्याच्या मनातली कामवासना जागी झाली होती... त्याच्या चेहऱ्यावर भेदरल्याचे भाव होते, भिती होती, अंगात थरकाप होता... पण तो भितीपेक्षा 'उत्तेजनेचा' जास्त होता!...
इतर बायकां-मुलींना झवताना संजय पेलेने अनेकदा कल्पना केली होती की त्याची बायको त्याच्या नजरेसमोर परक्या पुरुषाकडुन झवली जातीय, भोगली जातीय... कधी ती कल्पना फक्त मनात करत तर कधी ती उघडपणे झवत असलेल्या स्त्रीला सांगत त्याने ती कल्पना एंजॉय केली होती... पण ती प्रत्यक्षात घडवण्याचे धाडस त्याला कधी झाले नव्हते की ती कल्पना त्याने बायको सोनालीजवळ कधी उघड केली नव्हती... आज अप्रत्यक्षपणे त्याची ती कल्पना सत्यात उतरत होती आणि त्याचा परिणाम त्याच्या लंडावर होत होता... अर्थात, आपली उत्तेजना तो लपवून ठेवत होता आणि मारल्या-मरणाच्या भितीने तो भेदरला आहे असेच चेहऱ्यावर दाखवत होता...
कदम आणि सांवतने आपल्या हातातल्या बाटल्या घश्याखाली ओतून संपवल्या होत्या... बिनपाण्याची कच्ची दारू त्यांनाही लगेच चढली होती आणि ते दोघे टल्ली व्हायला लागले होते... समोर नागव्या झालेल्या सोनाली पेलेच्या गव्हाळ नग्न अंगाकडे पाहून त्या दोघांचेही लवडे उठायला लागले होते... ते हपापल्यासारखे वासनांध नजरेने सोनालीकडे बघत सरळ सरळ पॅन्टमध्ये वळवळणारा लवडा दाबू लागले... साहेबांच्या आधी ही मादा आपल्याला झवायला मिळाली तर किती बहार येईल ही कामलालसा त्यांच्या नजरेत स्पष्ट दिसत होती...
अर्थात, बबनरावांना त्यांच्या अवस्थेची कल्पना होती आणि ते दोघे काय करताहेत हे ते पहात होते... त्यांनी खरे तर विचार केला होता की आधी संजय पेलेसमोर त्याच्या बायकोला स्वत: झवावी आणि मग आपल्या असिस्टंट जोडीला तिला झवायचा चान्स द्यावा... पण मग त्यांनी वेगळाच विचार केला आणि छद्मीपणे हसत मोठ्याने म्हणाले,
"कदम अन सावंत... काढा तुमचे कपडे अन व्हा नागडे... या इकडे अन झवा ह्या रांडेला तुम्ही दोघे!... हिच्या हिजड्या नवऱ्यासमोर भोगा त्याची बायको!..."
"साहेब... पण... तुम्ही... पहिले??..."
साहेबांच्या पॅन्टमध्येही लवडा ताठलाय हे त्या दोघांनी हेरले होते आणि तरीही साहेब पहिले त्यांना झवायचा चान्स कसा काय देत आहेत ह्याचे आश्चर्य त्यांच्या चेहऱ्यावर होते!...
"अरे हा माल आधी तुम्ही चाखा... मी तर आहेच... मला हिच्या पुच्चीतून बाहेर पडलेला तो दुसरा माल चाखायचा आहे... या तुम्ही... लागा कामाला!..." बबनराव गुढपणे हसत त्यांना म्हणाले.
ते ऐकून कदम आणि सावंतना प्रचंड उत्साह आला!... भराभरा आपले कपडे काढून ते दोघे नागडे झाले... दारूच्या नशेने ते उत्तेजित झापेले होतेच आणि त्यात त्यांना पहिली वेळ अशी एखादी घरंदाज बाई साहेबांच्या आधी झवायला मिळत होती... ते दोन नग्न पुरुष सोनालीजवळ पोहचेपर्यंत त्यांचे लवडे टाईट झाले होते....
त्या दोघांना नवरा, संजयजवळ लांब असतानाच नागडे होताना सोनाली भेदरल्यासारखी पहात होती... बबनरावांनी पहिल्यांदा त्यांना नागडे होवून तिला झवायचे आमंत्रण दिले तेव्हाच तिच्या पुच्चीत उत्तेजनेची एक सणक सळसळत गेली होती!... एकाचवेळी दोन पुरुषांकडुन झवून घ्यायची तिची एक सुप्त इच्छा पुरी होणार होती... पण चेहऱ्यावर ती तसे दाखवू शकत नव्हती म्हणून घाबरल्याचे नाटक तिलाही करावे लागत होते अन ती ते खुबीने करत होती...
कदम आणि सावंत जावून सोनालीसमोर नागडे उभे राहिले... समोर सोफ्यावर बसलेल्या संजयला ते दोघे बायकोच्या दोन्ही बाजुला नागडे उभे असपेले आणि मध्ये नागडी बसपेली बायको दिसत होती... जणू तो शो त्याच्यासाठीच अरेंज केला होता अश्या तऱ्हेने सगळे घडत होते... भेदरल्यासारखा पुढे काहितरी अघटित घडणार असे भितीचे भाव त्याच्या चेहऱ्यावर होते पण मनातून लड्डू फुटत होते!... सोनालीही घाबरपेली, भांबावल्यासारखी, आता काय अघटित घडेल ह्या भितीचे भाव चेहऱ्यावर दाखवत तशीच बसून होती अन तिच्याही मनात लड्डू फुटत होते!...
त्या दोघा नवरा-बायकोच्या खऱ्या मनस्थितीची बबनरावांना सुतराम कल्पना नव्हती अन त्यांना असे वाटत होते की दोघेही पुढे काय घडणार ह्या भितीने, घाबरपेले होते, भेदरपेले होते... तेव्हा त्यांनी पुढे काही गडबड करू नये म्हणून त्यांनी त्या दोघांना ओरडून धमकावले,
"हे बघा पेले झवाड जोडपं... मुकाट्याने आम्ही जे जे सांगतोय ते करत रहायचं, पहात रहायचं... काही चालबाजी करायचा प्रयत्न करायचा नाही... आमची आज्ञा मोडायचा विचारही करायचा नाही... तसे ऐकलेत तर तुमचा जीव वाचेल आणि फक्त अंगावर भागेल!... काही गडबड केली तर अंगाचे हालहाल तर होतीलच पण जीवही जाईल!... आम्हाला काहीच वाटणार नाही तुमचा जीव घ्यायला की आमचं कोणी काहीच वाकडं करू शकत नाही तुमचा जीव घेतला तर... तेव्हा मुकाट्याने सांगितलं ते करायचं!... जमलं तर तुम्ही पण मज्जा घ्या... समजले का?? काय म्हणतोय मी??"
त्यावर संजय पेले अन सोनाली पेले दोघांनीही घाबरत भेदरत हो हो अशी मान हलवली!
"अस्स... एकदम बेश्ट!.... चला रंडीबाई... करा सुरू... माझ्या दोन्ही साथीदारांना एकदम खूष करून टाका!... दाखवा तुमच्या नवऱ्याला तुम्ही किती लंडचोख्या आहात ते!... हं, करा चालू..."
दारूची नशा सोनाली पेलेलाही चढली होती... त्यात काही गडबड न करण्याची हमी तिने बबनरावांना दिली होती तेव्हा ते नाटक करत रहायची तिला आता गरज नव्हती... पण दोन लवडे एकदम झवायला मिळत आहेत हा आनंदही लगेच उघड चेहऱ्यावर दाखवता येणार नव्हता... तेव्हा मग तिने घाबरल्याचे, भेदरल्याचे आणि भितीने करतेय असे दाखवल्याचे नाटक चालू ठेवले... खरे तर तिची पुच्ची उत्तेजनेने पाझरायला लागली होती आणि उत्तेजनेने निप्पल ताठरले होते... पण त्याचा जास्त विचार करायच्या मनस्थितीत ती नव्हती की कोणीही नव्हते!...
सोनालीने नजर वर करून कदम आणि सावंतकडे पाहिले... दोघेही आशाळभूतपणे वरून दिसणाऱ्या तिच्या नागड्या अंगाकडे पहात होते अन तिची नजरानजर झाली तसे त्यांनी तिला लवडा दाखवत इशारा केला... सोनालीने समोर नवऱ्याकडे पाहिले आणि 'काही इलाज नाही!' अशी अगतिकता चेहऱ्यावर आणत त्या दोघांचे लवडे दोन्ही हातात धरले... ते दृश पाहून संजयच्या पायजम्यात लंडाने आचका दिला!... नशीब तो थोडा दूर होता आणि बहुतेक सगळ्यांचे लक्ष सोनालीवर होते त्यामुळे त्याच्या पायजम्याचा उंचवटा कोणाच्या नजरेत भरला नाही!...
आता सोनाली पेले हळु हळु दोघांचे जाडजूड अन लांब लवडे हलवायला लागली... गव्हाळ रंगाच्या सोनालीचे डोळे तसेही प्रचंड मादक होते आणि त्यात ती मध्ये मध्ये नजर वर टाकून आळीपाळीने त्या दोघांकडे बघत होती ते पाहून दोघांचे लवडे अजुन जास्त ताठरत होते... कदमला रहावले नाही आणि त्याने आपला हात सोनालीच्या डोक्यावर ठेवून ते पुढे दाबू लागला... त्याला काय पाहिजे ते सोनालीने ओळखले अन ती पुढे झुकायला लागली... संजय श्वास रोखून ती काय करतेय ते पहात होता अन पुढच्याच क्षणी कदमचा काळपट लांबट लवडा सोनालीच्या तोंडात गडप झाला!...
जसा कदमचा लवडा सोनालीच्या तोंडात शिरला तसे तिच्यातली 'रांड' जागी झाली आणि ती हपापल्यासारखी त्याचा लवडा चोखायला लागली... त्याचबरोबर दुसऱ्या हातात असलेला सावंतचा लवडा ती खसाखसा मूठ मारत हलवायला लागली... आश्चर्याने आणि मनात उत्तेजनेने संजय बायकोला दोन परके लवडे हाताळताना बघत होता आणि बाजुला बसपेले बबनरावही उत्सुकतेने सोनालीचे कसब बघत होते... तो संजयकडे पाहून छद्मीपणे हसत म्हणू लागला...
"बघ पेले.... तुझी छिनाल बायको कशी रांड बनून दोन लवडे घेतेय. तुला माहित आहे की नाही कोणास ठाऊक? पण तुझ्या ह्या आयघाल्या बायकोने असे कितीतरी लवडे चोखले आहेत, झवून घेतले आहेत!! आज तुझ्या नजरेसमोर तिचा वासनेचा खेळ होणार आहे. नाहीतर असे खेळ ती कायम खेळत कित्येक पुरुषांना खेळवत असते. आता निव्वळ असे लवड्याशी न खेळता ती कशी पाय फाकवून ते लवडे घालून घेवून कशी झवून घेईल ते पहाशीलच तू..."
संजयच्या तोंडून चकार शब्द बाहेर पडत नव्हता... तो अवाक होवून बायकोचे थेर बघत होता... सोनाली, आपली लग्नाची बायको अशी छिनाल रांड असेल ह्याचा त्याने फारसा विचार केला नव्हता... पण नजरेसमोर जे दिसत होते त्याने सगळे स्पष्ट कळत होते... सोनाली किती आवडीने एक लवडा चोखतेय तर दुसरा हलवतेय ते स्पष्ट दिसत होते... जरी ती चेहऱ्यावर अगतिक भाव दाखवत होती तरी तिची ॲक्शन त्याच्या विरुद्ध होती!...
कदमचा लवडा सोनालीने तिच्या तोंडातून बाहेर काढला... तिच्या लाळेने ओलसर झालेला तो सात इंची जाडजूड लवडा पाहून संजयला किंचित शरम वाटली की त्याचा लवडा थोडा लहानच होता!... आता सोनालीने सावंतचा लवडा तोडात घेतला आणि चोखायला लागली... आणि मग ती कदमचा लवडा मुठीत धरून हलवायला लागली... सोफ्यावर नागडी बसून सोनाली पेले दोन परक्या पुरुषांच्या लवड्याला सारखीच ट्रिटमेंट देत चोखत होती, हलवत होती...
बबनरावांना हॉलच्या आतील दरवाज्याच्या परद्याची हालचाल झापेली जाणवली!... त्यांनी त्याकडे लक्ष नाही असे दाखवले आणि गुपचूप जागेवरून उठले... सोनाली, कदम अन सावंतचे लवडे चोखत, हलवत होती अन संजय ते घाबरलेल्या उत्सुकतेने पहात होता तेव्हा ते चौघेही त्यात मग्न होते... त्यामुळे बबनराव हळुच उठपेले त्यांच्या कोणाच्याही लक्षात आले नाही... भिंतीकडे जावून बबनराव भिंतीला टेकून त्या परद्याकडे पुढे पुढे सरकू लागले... जेव्हा ते परद्याच्या जवळ पोहचले तेव्हा त्यांनी पटकन परदा बाजुला करत खसकन त्या मागे उभ्या असलेल्या मॄण्मयी, प्रियंकाला हॉलमध्ये ओढत ढकलून दिले...

[rajsharma]

मृण्मयी, प्रियंका, दोघी किंचाळत खाली पडल्या तसे बबनरावाने दोघींचे केस पकडून त्यांना ओढत उभे केले अन त्यांच्या झिंज्या तसेच घट्ट पकडून धरत ते दरडावले,
"या रंड्डीनो... आतून गुपचूप काय बघत उभ्या होता??... बाहेर येवून बिनधास्त मम्मी-पप्पांचा झवाझवीचा कार्यक्रम बघत बसा... चोरून काय बघायचे??"
"आहहह... सोडा आम्हाला...आम्ही काही नाही केले!..." मृण्मयी कळवळत म्हणाली...
"काही नाही केले???... अरे तुम्हीच तर हा सगळा खेळ मांडलाय... तुमच्यातली मॄण्मयी कोण अन प्रियंका कोण ते सांगा आधी बघू?..." बबनरावांनी पुन्हा त्या दोघींच्य केसांना हिसडा देत विचारले...
"मीऽऽऽ मीऽऽऽ... मी मृण्मयी...." वेदना सहन न होवून मृण्मयी पटकन म्हणाली...
"अच्छा.... तर तु ह्या रांडेची मुलगी!... डबल रांड... माझ्या मुलाच्या कानाखाली मारणारी.... माझ्या बायकोला रंडी म्हणणारी... बघ... बघ तुझी रंडी मम्मी!... माझी बायको नाही तर तुझ्या पप्पांची बायको, म्हणजे तुझी मम्मी पक्की रंडी आहे!... बघ ती कशी दोन परक्या पुरुषांचे लवडे चोखतोय... त्यांचे लवडे हलवतेय... ये रंडे, सोनाली... तु तुझे चोखायचे, हलवायचे काम चालू ठेव... तुझ्या ॲक्शनमध्ये खंड नको... नाहीतर ह्या दोघींची मान दाबेल इथेच!..." बबनरावांनी थांबलेल्या सोनालीला दरडावत म्हटले...
मृण्मयी अन प्रियंकाला बबनरावांनी बाहेर ओढल्या तेव्हाच सोनाली अवाक झाली होती आणि तिने त्या दोन लवड्यावरची ट्रिटमेंट थांबवली होती... तिला वाटले होते की त्या दोन मुलीं आत सुरक्षित आहेत, त्या बाहेर येत नाहीत, अन ती ह्या परक्या पुरुषांना जोपर्यंत रिझवत राहिल, तोपर्यंत त्या मुली आत सुरक्षित रहातील... पण त्या दोघी परद्याच्या मागे उभ्या होत्या, बहुतेक सगळे बघत होत्या, ह्याची कोणालाच कल्पना नव्हती...
पण आता बबनरावाने त्यांना पकडून बाहेर आणले होते अन आता त्यांचे काय होईल हे तिलाही सांगता येणार नव्हते... आता जीव वाचवायचा असेल तर तो हैवान सांगेल तसे करत रहावेच लागणार ह्याची सोनालीला कल्पना आली!... ती आता मुलींकडे पाहून चेहऱ्यावर अगतिकता दाखवत पुन्हा त्या कदम-सावंतचे लवडे चोखायला, हलवायला लागली...
"बरं आता घडाघडा बोला पोरींनो!... नाहीतर तुमचा जीव जाईल अन तुमच्या मम्मी-पप्पांचाही जीव जाईल!... आता सांगा... कधीपासून आतून गुपचूप बघताय??" बबनरावांनी मुलींना दम देत विचारले...
"पहिल्यापासून... तुम्ही आलात तेव्हापासून आम्ही गुपचूप बघत होतो..." मृण्मयीने घाबरत उत्तर दिले...
"अस्स... पहिल्यापासून काय... म्हणजे इथे जे घडत होते ते तुम्ही सगळे आतून बघत होता तर... कोणाला फोन बीन करून सांगितले तर नाही ना?? कोणाला इंफॉर्म तर केले नाही ना, रंडीन्नो??" बबनरावांनी त्यांचे केस जोराने ओढत दरडावत विचारले...
"नाही नाही... कोणालाही सांगितले नाही... आम्ही इथेच उभ्या होतो..." प्रियंकाने वेदनेने पिळवटत म्हटले...
"नक्की का?? खोटं तर बोलत नाही ना??? लक्षात ठेवा!... जर इंफॉर्म केले असेल, अन कोणी आले... तर सगळ्यात पहिले तुम्हा दोघींचा गळा दाबून तुम्ही खल्लास!... मग तुमचे मम्मी-पप्पा खल्लास!... मग दरवाजा उघडू आम्ही... तेव्हा सांगा खरे... कोणाला इंफॉर्म केलेत??"
"अहो विश्वास ठेवा आमच्यावर... आम्ही कोणालाही काही सांगितले नाही...," मृण्मयी काकुळतीला येत म्हणाली, "आमच्या मम्मी-पप्पांचा जीव इथे बाहेर धोक्यात आहे... आम्ही कसे काही करून त्यांचा जीव अजुन धोक्यात घालू अन आमचाही जीव धोक्यात घालू??? आम्ही खरचं कोणालाही काही इंफॉर्म केले नाहीये... प्लिज, आमच्यावर विश्वास ठेवा!..."
"विश्वास गेला पानीपतमध्ये.... पण लक्षात ठेवा!... इंफॉर्म केले असेल तर पहिला तुमचा गळा चिरणार... मग ह्यांचा..." म्हणत बबनरावांनी दोघींचे केस ओढत दोघींची चेहरे मम्मी-पप्पांकडे केले...
बबनरावांनी पुन्हा धमकावत दोघींना विचारले की आत काय काय करत होता सांगा... तेव्हा मॄण्मयी त्यांना सगळे सांगायला लागली...
बाहेरून आल्यानंतर मृण्मयी अन प्रियंका आत तिच्या बेडरूममध्ये गेल्या होत्या आणि कपडे बदलून, नाईट टि-शर्ट अन स्लॅक घालून फ्रेश झाल्या होत्या. मग आतमध्ये परस्पर किचनमधील कपाटातली एक वाईनची बाटली पळवून त्या बेडरूम लॉक करून ती पित गप्पा मारत धमाल करत बसल्या होत्या... त्यांनी बेलचा आवाज ऐकला होता आणि बाहेर हॉलमध्ये मम्मी-पप्पा बसलेत तेव्हा कोणी आले असेल तर ते पाहून घेतली ह्या बेफिकरीत त्या दोघी आत धमाल करत होत्या...
पण नंतर त्यांना बाहेरून थोडे गोंधळाचे, मोठ्याने बोलल्याचे आवाज ऐकायला यायला लागले... तेव्हा त्या दोघी गुपचूप बाहेर आल्या... हॉलच्या दरवाज्याच्या परद्यामागून त्या दोघी गुपचूप सगळे पाहू लागल्या... ते तिघे त्या दोघींचाच शोध घेत आले आहेत आणि त्यांची अन मम्मी-पप्पांची आता काही धडगत नाही ह्याची त्यांना कल्पना आली होती...
आधी त्यांच्याही मनात आले की कोणालातरी इंफॉर्म करून मदत घ्यावी... पण मग त्यांनी बाहेर मम्मी-पप्पांना जीवे मारण्याची धमकी दिली होती म्हणून त्यांनी कोणाला इंफॉर्म करायचा विचार सोडून दिला आणि नुसत्याच गुपचूप बघत बसल्या... सुटकेची किंवा काही करायची संधी मिळाली तर त्याचा फायदा घेवून तेव्हाच काहितरी ठरवून करावे असा त्यांनी विचार केला अन त्या गुपचूप बघत राहिल्या...
त्या दोघींनी तसे बबनरावांना सांगितले तसे ते छद्मीपणे हसत म्हणाले,
"हुश्शार आहात मुलींनो!... पण तितक्याच रांडा आहात... माझ्या मुलाला काही बोलला नसतास... तर ही वेळ पण आली नसती!... पण तुमच्या पुच्चीत खुप किडा!... स्वत:ला वीरबाला समजत होत्या होय, माझ्या मुलाच्या तोंडी लागायला?? आता भोगा तुमच्या डेअरींगची फळं!!..."
म्हणत बबनरावांनी त्यांचे केस सोडून दिले आणि प्रियंकाच्या कानाखाली एक सणसणीत वाजवली! त्या फटक्याने तिचा कान सुन्न झाला अन तिच्या डोळ्यापुढे अंधारी आली... शुद्ध हरपल्यासारखी ती खाली जमिनीवर पडली... मग बबनराव मृण्मयीकडे वळले तर ती घाबरून भेदरलेल्या नजरेने त्यांच्याकडे पाहू लागली... शांतपणे बबनरावांनी मृण्मयीचा टि-शर्ट पकडला आणि खसकन अंगातून ओढून काढला... हतबल असल्यासारखी मृण्मयी स्तब्ध उभी राहिली आणि तिने जराही त्याबद्दल विरोध दर्शवला नाही...
रात्रीची वेळ होती म्हणून टि-शर्टच्या आत मृण्मयीने ब्रा घातपेली नव्हती... त्यामुळे टि-शर्ट काढल्यावर तिचे नाजूक कोवळे उभार सगळ्यांच्या नजरेसमोर नग्न झाले!... ३४ साईजचे गोरेपान, गोलाकार पुष्ठ उभार सगळ्या पुरुषांच्या हावऱ्या नजरेसमोर उभे राहिले... होय, सगळ्याच पुरुषांच्या वासनांध नजरेसमोर... म्हणजे मृण्मयीचा पिता, संजय पेलेच्याही वासनामय नजरेसमोर... आपल्या मुलीचे नग्न उभार बहुतेक तो पहिली वेळ पहात होता पण त्याच्या नजरेत जराही शरम नव्हती की लाज नव्हती की संकोच नव्हता... असली तर लालसाच दिसत होती!...


मग बबनरावांनी ग्लासातली दारू थोडी हाताच्या ओंजळीत ओतून घेतली आणि जावून खाली पडलेल्या प्रियंकाच्या चेहऱ्यावर शिंपडली... प्रियंका भानावर आली आणि जसे तिने बबनरावांच्या चेहऱ्याकडे पाहिले तसे त्यांनी तोंडावर बोट ठेवून तिला इशारा केला की 'तोंड बंद ठेव!' आणि पुढे हात गळ्यावर नेवून आडवा फिरवत तिला पुढे इशारा केली नाही 'नाहीतर गळा चिरेल तुझा!'... प्रियंका घाबरून त्यांचे इशारे चांगली समजली आणि तिने नकारार्थी मान हलवत नाही बोंबलणार ह्याची खात्री दिली!...
मग बबनरावांनी प्रियंकाला उभे केले अन तिचाही टि-शर्ट ओरबाडून काढला... प्रियंकानेही आत ब्रा घातपेली नव्हती तेव्हा तिचे ३६ साईजचे उन्नत उभार सगळ्यांच्या नजरेसमोर उघडे पडले... प्रियंका मृण्मयीपेक्षा थोडी कमी उंचीची होती पण अंगाने ती तिच्यापेक्षा जास्त भरपेली होती... तसेच तिचे उभारही मृण्मयीपेक्षा थोडे जास्त भरपेले होते... मृण्मयीच्या उभारावरील अरोल्याचा रंग तांबूस गुलाबी होता अन निप्पल डार्क गुलाबी होता तर प्रियंकाचा अरोला काळपट होता अन निप्पलही काळपट होता...
आता तरण्या पोरी वयस्करांच्या नजरेसमोर कंबरेच्या वर नग्न होत्या आणि सगळ्यांचीच नजर त्यांच्या नग्न उभारांवर होती... इव्हन कदम आणि सावंत सोनालीकडून लवडा आळीपाळीने चोखून, हलवून घेत होते पण त्यांच्या नजर त्या तरण्या मुलींच्या नागड्या गोळ्यांवर होती... सोनाली त्यांचे लवडे चोखत, हलवत होती पण नजर आपल्या मुलींच्या उभारावर होती... तसे तर तिने त्या मुलींना कपडे बदलताना त्यांचे उभार पाहिले होते पण त्याक्षणी तेथे ते चार पुरुषांच्या वखवखलेल्या डोळ्यांसमोर नग्न होते ह्याची एक वेगळीच एक्साईटमेंट तिला जाणवत होती....
इव्हन सोनालीनेही आपला नवरा संजयच्या नजरेत मुलींच्या नग्न उभारांची लालसा टिपली होती... संजयच्या मनात कोठेतरी खंत होती की त्या मुलींची इज्जत त्याच्यासमोर लुटली जात होती!... पण त्यांचे इतके नाजूक, मोहक, पुष्ठ उभार बघायला मिळत आहेत ह्याची एक्साईटमेंटही त्याच्या नजरेत होती, चेहऱ्यावर दिसत होती!...