होळीचे रंग

[josef]

होळीचे रंग
लेखक - चंदू
रस्त्यावरच्या आवाजाने अचानक मला जाग आली. क्षणभर एकदम ब्लॅन्क झाल्यासारखं वाटलं. सहज भिंतीवरल्या घड्याळाकडे लक्ष गेलं. सकाळचे आठ वाजत होते. हळु हळु सगळं स्पष्ट व्हायला लागले. काल रात्री होळीचे जागरण झाले होते. कुमारने खूप आग्रह करून मला व्हिस्कीचे दोन पेग घ्यायला लावले होते. कुमारसोबत राजाने ही मला आग्रह केला. राजा म्हणजे माझा मामे- दीर. कुमारचा मामेभाऊ. कुमारपेक्षा लहान आहे. होळीसाठी आमच्याकडे आलाय. भावा-भावांच्या आग्रहापुढे माझं एकटीचं काही चालू शकलं नव्हतं. त्या दोन पेग्जचा आता प्रभाव जाणवत होता. डोकं चांगलंच ठणकत होतं. बाजूला कुमार मात्र निर्धास्त झोपला होता. अगदी कुंभकर्णासारखा. राजाची काय अवस्था होती ती तो हॉलमधे झोपला असल्याने मला आत्ता ठाऊक नव्हती, पण माझी खात्री आहे की तोसुद्धा ढाराढूर असेल. हे दोघं भाऊ पिण्याच्या बाबतीत अगदी पटाईत आहेत. मात्र दोघांमधे एक फरक आहे. कुमार साधारणतः सहा पेगनंतर 'आऊट' होतो म्हणजे त्याला झोप येऊ लागते.

एकदा झोपला की किती वेळानी उठेल ह्याची गॅरण्टी नाही. राजा मात्र टोटली सोबर असतो.

रात्री, जेव्हा कुमार बसल्या बसल्या डुलक्या घ्यायला लागला, तेव्हा मी त्याला टोकलं होतं. "कुमार, आता बाश झालं. खूप जास्त प्यायलाश तू
"बस, एवढा संपवू दे. बॉटम्स अप करतो" असं म्हणून त्याने ग्लास तोंडाला लावला व एका झटक्यात संपवला. राजा गमतीने हे सर्व बघत होता.

"झालं माझं. मी झोपायला जातो आता. तुमचं चालू द्या." असं म्हणून कुमार उठला. उठता उठता काय झालं कुणास ठाऊक, पण त्याची चेयर मागे कलंडली. ती तो उचलायला गेला, तर त्याचा झोक गेला, पण कसा तरी सावरला. त्याचा असा झोक गेलेला मी पहिल्यांदाच बघत होते. आज नक्कीच जास्त झाली होती त्याला.

"वहिनी मला थोडी मदत करा. आपण ह्याला धरून तुमच्या बेडरूममधे नेऊ या." राजा उठला होता व त्याने कुमारला पकडले होते. कुमारच्या बगलेत राजाने हात घालून त्याला धरून ठेवले होते. मी उठायला गेली, तर माझाही तोल गेला. मी पटकन चेयरवर बसून गेले.

"अरेच्या ! तुम्हालाही चढलेली दिसते. बसा तुम्ही इथे, मी पहिले ह्याला सोडून येतो, मग तुम्हाला!" "नाय हो राज्याभाऊजी ! मी ज्याईन ना

"अजिबात नाही! मुकाट्याने इथे बसा. कुमारला निजवून मी येतो!"

राजा कुमारला धरून घेऊन गेला. माझ्या ग्लासमधे थोडी उरली होती. मीही कुमारसारखंच बॉटम्स अप केलं. चव कसनुशीच होती, पण संपवलं खरं. मलाही चांगलं तरंगल्यासारखं वाटत होतं.
कुमारला सोडून राजा आला.

"चला वहिनी ! " माझ्यामागे उभा राहून तो म्हणाला. त्याने एक हात माझ्य काखेत घातला. "तुमचा हात माझ्या खांद्यावर ठेवा. "

मी त्याचा आधार घेऊन उभी झाले. त्याच्या आधाराने दोन पावलं पुढे गेल्यावर पुन्हा झोक गेल्यासारखं झालं. मी त्याच्या खांद्यावर डोकं ठेवलं. काखेत धरलेल्य त्याचा हाताची बोटं माझा स्तनावर दबल्या गेली. मी खुदकन हसले.

"काय झालं वहिनी?"

"राज्याभावजी हा काय ...
च्यावटपणा?'

"कुठे काय ? मी काय चावटपणा केला?" आता मात्र त्याने मुद्दाम त्याच्या हाताचा तळवा माझ्या स्तनावर ठेवला व स्तन दाबला.

"काय करताय. भाऊजी ?"

" आज होळी आहे ना वहिनी! आज सगळं काही चालतं. "

"पण तुमच्यापाशी रंग कुठाय? "

"माझ्याजवळ पिचकारी आहे ना तुमच्यावर उडवायला." तो माझ्या कानाशी कुजबुजला, कारण आम्ही आता बेडरूममधे आलो होतो. कुमार पलंगावर पालथा झोपला होता. त्याला कसलीच शुद्ध नव्हती.
.

"भावजी उद्या रंग टाका
मी आता थकलेय..


तुम्हाला हवा तशा रंग टाकू देईन त्या अवस्थेतही, ' टाकू देईन' वर मी जास्तच जोर दिला होता.

'झ 5 र5 ₹ 5 रऽ ऽ फोऽदा रस्त्यावरून पुन्हा आवाज आला. आज धुळवडीचा दिवस असल्याने ही हाक दिवसभर ऐकायला येणार होती. रस्त्यावरून जाणाऱ्या मुलांच्या टोळ्या दिवसभर ह्या हाकेने डोकं उठवणार होत्या. मला लग्नापुर्वीच्या घटना आठवायला लागल्यात...

'झ 5 र5 ₹ 5 रऽ ऽ फोदा हे मी लहान पणापासून ऐकत आले होते. ह्या हाकेचे वैशिष्य हे की फक्त पुरुष मंडळीच होळीच्या रात्री आणि धुळवडीच्या दिवशी ओरडत फिरायची. बायकांच्या तोंडून मात्र कधी ऐकलं नाही. एकदा, नं राहवून मी विचारले देखील.

'झ 5 र5 ₹5 ₹ 5 5 फोग्दा...' म्हणजे काय गं आई?" आम्ही जेवत होतो. मी, ताई, आई आणि
बाबा.

आईने डोळे वटारले. ताईने लाजत 'इश्श्य' म्हटलं आणि बाबांनी, मी बी. कॉम. फायनलला आहे ह्याचा विचार न करता माझा कान पिळला.

"फालतू गोष्टीत लक्ष घालू नका! परिक्षा महिन्यावर आली आहे, अभ्यासाला लागा!" आदरार्थी संबोधल्याने, बाबा घुश्श्यात आहे हे कळलं. मी विषय वाढवला नाही. पण, ज्याअर्थी ताई लाजली होती, त्याअर्थी तिला माहित असलं पाहिजे, तिच्याकडूनच ह्याचा पत्ता लावायचा असं ठरवलं.

दुसऱ्या दिवशी बाबा ऑफिसला निघून गेले होते. आई टी.व्ही. बघता बघता निद्रिस्त झाली होती. मी ताईच्या खोलीत गेली. ताई कसलसं पुस्तक वाचत होती. सध्या जिजाजी महिन्याभराच्या ट्रेनिंगला गेले असल्याने, ताई माहेरी आली होती.

"ये, मीने! काय म्हणतेस? अभ्यास झाला ? " ताईचा आवाज सुस्तावलेला होता.

"ताई, तू झोपणार आहेस का? तुला डिस्टर्ब तर होत नाही ना? नाही तर मी नंतर येते. "

"अगं, ये गं! थोडीशी झोपेची गुंगी येत आहे एवढंच काय काम होतं?"

आता ताईला डायरेक्ट विचारावं की नाही असा मला प्रश्न पडला होता. काल तर माझ्या तोंडून प्रश्न निघून गेला होता अन् त्यावर बाबांनी फटकारलं होतं.

"अगं बोल ना. कसला विचार करतेयस?"

"ताई .

मला धीरच होत नव्हता.

"मीने, आता तू पुढे बोलणार आहेस की घालू एक धपाटा ? "

"ताई मी काल.

जेवतांना
धीर करून मी विचारूनच टाकलं.

विचारले होते. त्याचा अर्थ काय गं?" अखेर, एकदाचा
"पुन्हा चहाटळपणा सुरू केलास तू!" ताईने प्रश्नाला बगल दिली.

"ए ताई, सांग ना ! "

"मीने, तू अजून लहान आहेस. तुझं लग्न होईल ना, तेव्हा तुला कळेल. नाही तर तुझ्या नवऱ्याला विचारशील. आणि, जा तू आता. मला झोपायचं आहे." ताईने मला अजिबात ताकाला तूर लागू दिली नाही.

मी बघितलं, लग्न झाल्यावर ताईमधे खूप बदल झाला होता. पहिले, माझ्याशी सगळं शेअर करायची, आता मात्र काही बाबतीत रिझर्वड झाली होती. हा जसा तिच्या स्वभावात बदल घडला होता, तसाच तिच्यात शारिरीक बदलही झाला होता. आधी चवळीच्या शेंगेसारखी असणारी ताई, आता अंगाने चांगली भरली होती. सगळे 'मधुरा, तुला लग्न चांगलं मानवलं हं' अशीच कॉम्प्लिमेंट द्यायचे. आणि ताई लाजून जायची. खरंच, ताई आता आधीपेक्षा सुंदर वाटायला लागली होती. संत्र्यासारखे असलेले तिचे स्तन आता रसाळ आंब्यासारखे जाणवायला लागले होते. पोटाला सुखवस्तूपणा आला होता, कंबर बारीक न राहता छान वाढली होती आणि नितंब कलिंगडासारखे विस्तारले होते. चेहऱ्यावर तजेला आला होता. खरंच, लग्नानंतर स्त्रियांमधे किती सुरेख बदल होतात. माझं लग्न कधी होईल? पण, माझा प्रश्न अनुत्तरितच राहिला होता.

यथावकाश, माझी परिक्षा झाली, मी पासही झले. माझं ग्रॅजुएशन आटोपलं होतं. पुढे एक सहा महिन्यांचा कॉम्प्युटरचा एक कोर्स ही केला. अजून घरी माझ्या लग्नाची हालचाल नव्हती. दोन-तीन महिने आरामात घालवले. एक दिवस अचानक ताईचा फोन आला.

"मीने, काय सुरू आहे गं तुझं?"

"काही नाही ताई! नुसता आराम करतेय."


"अगं, मग इथे ये की माझ्याकडे, एखाद महिन्यासाठी. मलाही कंपनी मिळेल.

खरंच, हे कसं सुचलं नव्हतं मला ? ताईकडे जायला मला खूप आवडलं असतं. मी आधीच जायला हवं होतं. ठीक आहे, काही विघडलं नव्हतं. मी आता ही जाऊ शकत होते.

बाबांनी लगेच बसचं मला रिझर्वेशन करून दिलं. मी ताईकडे आले. मी आल्यावर ताईपेक्षाही जिजाजी जास्त खूष झालेत.

"चला, आता मला टेन्शन नाही. तू आली आहेस, मधुराचा वेळ चांगला जाईल. राहा आता इथे चांगली पाच-सहा महिने !"

"अहो, ती इतके दिवस कशी राहील? बोअर नाही का होणार? शिवाय बाबा आता तिच्यासाठी स्थळं बघ असतील ना. दोन महिने पुष्कळ झालेत. " ‘

"हे काय मधुरा ? ती आजच आली आणि आपण तिच्या जाण्याच्या गोष्टी करतोय ते बघू नंतर, ती कधी जाईल ते. सध्या तिला एंजॉय करू दे."

हे मात्र जिजांनी खरं करून दाखवले. दिसायला एकदम हॅण्डसम आहेत जिजाजी. आणि स्वभावाने एकदम रसिक. मला ड्रेसेस, साया घेऊन दिल्यात. नवे नवे नाटकं आणि पिक्चर्स दाखवलेत. बीक - एंड्सना जवळच्या स्पॉट्सला पिकनिक्स काढलेत. जेवायाला तर दर दोन-तीन दिवसांआड कुठे ना कुठे बाहेरच घेऊन जायचे. खरंच ताई एकदम नशिबवान आहे, जिजाजींसारखा नवरा मिळाल्याबद्दल. हे सगळं सुख उगीच नाही तिच्या अंगावर दिसत होतं.

आणि मग होळी आली. होळीच्या दिवशी ताईने मस्त पुरणपोळीचा बेत केला होता. सोबत मसालेभात आणि बटाटे वडे. जिजांनी होळीच्या दिवशी रजा काढली होती. दुसऱ्या दिवशी धुळवडीची सुट्टी होतीच त्यांना. नंतर रविवार होता. त्यामुळे ते एकदम खूष होते.

"उद्याचा काय बेत?" दुपारी जेवताना, पुरणपोळीचा घास घेत जिजाजींनी विचारले.

"तुम्ही तुमच्या मित्रांबरोबर फिरणार असाल ना?" ताईने विचारले.
"नाही! या वेळला मीना इथे असल्याने मी काही जाणार नाही. उद्या मस्त मटण कर तू. मी हलवायाकडून कलाकंद घेऊन येतो. आपण घरीच धुळवड मनवू! काय सालीजी, काय कसा आहे बेत?"

"जिजाजी, तुमच्या चॉईस बद्दल काही दुमतच नसतं. एकदम टॉप ! "

"माझ्या चॉईसचं उत्तम उदाहरण तर इथे समोरच आहे." असे म्हणून जिजाजींनी ताईकडे बघितले. ताई जाम लाजली.

त्या रात्री जिजाजींनी गाडी काढली. आम्ही शहराचा फेरफटका मारून ठिकठिकाणच्या होळ्या बघून आलोत. आल्यावर, केबलवर लावलेला पिक्चर बघितला. उद्या सकाळी उठायची घाई नव्हती.

मी सकाळी उठले. आणि किचन मधे आले. ताईपण नुकतीच उठलेली दिसत होती. ती चहा करत होती.

"जिजाजी नाही उठलेत ?"


"उठतील थोड्या वेळाने. तू ब्रश करून घे. चहा तयारच आहे. "

[josef]

मी ब्रश करू आले. डायनिंग टेबलची खुर्ची ओढली व चहाचा कप घेऊन बसली. चहाचे घोट घेत असतांना मला मागे चाहूल जाणवली, म्हणू हातातला कप खाली ठेवला व मागे वळते इतक्यात जिजाजींनी मला मागून धरलं आणि काही कळायच्या आत मला चेहऱ्याला गुलाल फासला. समोर ताई जोरजोराने हसत होती.

"हे काय जिजाजी?" मी जरा घुश्श्यातच म्हणाले. "आणि ताई, तू देखील सामिल आहे त्यांना. मला थोडी तर कल्पना द्यायची, की जिजाजी मागे आहेत म्हणून. " ‘

इतकं बोलते तर पुन्हा जिजाजींनी पुन्हा मला धरलं. त्यांच्या तावडीतून कशीबशी सुटका करत मी किचन बाहेर जाऊ लागले, तर ते माझ्या मागे मागे आले. अखेर त्यांनी मला हॉलमधे पकडलंच. "आज सोडणार नाही तुला. पुरती रंगवून टाकायचीय." असे म्हणून एक हात माझ्या कंबरे भोवती घट्ट धरला व दुसऱ्या हाताने मला व्यवस्थित गुलाल लावू लागलेत. त्यांचे हात माझ्या चेहऱ्यावर, मानेवर, छातीवर, पोटावर सगळीकडे फिरत होते. मला जखडून ठेवल्याने मी पळुही शकत नव्हते. माझ्या नितंबांना काही तरी कठीण स्पर्श जाणवत होता.

"जिजाजी, सोडा बरं!" मी गुदमरलेल्या आवाजात म्हणाले. ते मात्र माझ्या शरीराला चोळत चोळत सगळीकडे गुलाल लावत होते. एक दोनदा तर त्यांचा हात माझ्या मांड्यांमधूनही फिरला. शरीराला होणारा एका पुरूषाचा स्पर्श मला हवा हवासाही वाटत होता, आणि जबरदस्तीने जिजाजी गुलाल लावत होते ते नको नकोसं ही वाटत होते.

त्यांनी एकदम माझा ब्लाऊज व व्रा जोर लावून वर ओढलं व आपल्या मुठीत माझा नग्न स्तन पकडला. त्यांच्या हातावर थोडाफार उरलेला गुलाल आता माझ्या स्तनावर मळला जात होता. माझा स्तन मनसोक्त कुसकरल्यावर त्याची बोंडी त्यांनी चिमटीत पकडून चोळली. ओटीपोटातून एक सणक उठली. मी मांड्या घट्ट आवळल्या.

"झालं की नाही साळीला रंगवून?" किचनमधून ताईचा आवाज आला. त्यासरशी जिजाजींनी मला सोडलं. ब्लाऊज व ब्रा नीट खाली ओढून मी स्तन झाकला व मागे फिरले. त्यांच्या चेहऱ्यावर 'कशी गम्मत केली असे मिश्कील भाव होते.

"जिजाजी मला अजिबात आवडलं नाही तुमचं असं वागणं." मी अजूनही रागातच होते. मी तशीच तरा तरा किचनमधे परत आले. जिजाजीही माझ्या मागे आलेत. ताई मात्र माझी फजिती बघून गालातल्या गालात हसत होती.

"तुम्ही एक मात्र बरोबर नाही केलं." ताई म्हणाली.

"काय बरोबर नाही केलं?"

"मला रंग लावायच्या आधी मीनाला रंग लावलात." ताईच्या आवाजात तक्रारीपेक्षा थट्टाच जाणवत होती.

"अगं मधुरा, तुला तर मी नेहमीच लावतो रंग! आज माझी साळी इथे आहे, तर म्हटलं, तिला आधी लावतो.... आपलं रंग! "

"अहो, काय म्हणताय? तुमच्या जीभेला काही हाड? " "मधुरा, अगं आज होळी आहे, कुणी म्हटलंच आहे ना
-
आहे आज होळी
जवळ घ्यावी साळी
काढावी तिची...

"असं कुणी कविने म्हटलं नाहीय हं. तुम्ही आपल्या मनचंच लावता आहात". ताईने जिजाजींना अर्ध्यातच रोखत म्हटलं.

"झ ऽ र ऽ र ऽ र ऽ . . ." जिजाजींनी होळीची बोंब ठोकायला सुरुवात केली., पण ताईने त्यांना पुन्हा रोखलं.

"जास्त चहाटळपणा करू नका हं. नाही तर मीना घरी जाऊन तुमचे प्रताप बाबांना सांगेल !" ताई डोळे वटारत म्हणाली.

"बरं बाई, नाही तसलं काही करत. आणि आता तुझी मागणी पूर्ण करतो." असे म्हणून जिजाजी ताईच्या मागे उभे राहिलेत. मी पळाले तशी ताई पळायचा प्रश्नच नव्हता. त्यामुळे त्यांनी दोन्ही हातात गुलाल घेतला व ताईला फासायला सुरूवात केली. ताई आनंदाने जिजाजींकडून रंगवून घेत होती. त्यांनी अचानक तिच्या पदरात आपले हत घुसवले. मला हे सगळं दिसत होतं.

"अहो, मीना बघतेय नं!" ताईने दबक्या आवाजात म्हटलं.


"बघू दे! ती काय आता कुक्कुलं बाळ नाही नाही.

"अहो
-
"बरं, मीना, तू बघू नकोस हं. नाहीतर मीच पाठ करतो तुझ्याकडे!" असे म्हणून जिजाजींनी ताईला फिरवलं व माझ्याकडे पाठ केली. त्यांचे हात पुन्हा ताईच्या पदरात गेलेत. ती पण आता निर्लज्जपणे खिदळायला लागली. जिजाजी काय करतायत हे मला दिसत नव्हते पण ते काय करत असावेत ह्याचा मला अंदाज आला. भारी चावट आहेत जिजाजी! आणि ताईपण एंजॉय करत होती. मलाही त्यांचे हे चाळे बघून गोड गोड वाटायला लागले. थोडा वेळ गेल्यावर ताईने जिजाजींना दूर लोटलं.

"तुम्हाला मार्केटमधे जायचं ना? नाही तर तुमचा आजचा बेत कॅन्सल करावा लागेल. "

"अरे हो, मी विसरलोच होतो. उशीर झाला तर चांगल्या क्वालिटीचे मटण मिळणार नाही. मी घेऊन येतो. कलाकंद पण घेऊन येतो. अजून काही आणायचं नं?"

"नाही. बाकी सगळी मसाल्याची तयारी करून ठेवते मी. तुम्ही लवकर या. "हा गेलो आणि आलोच." असे म्हणून जिजाजी मार्केटला निघून गेलेत.

"ए मीने, तू इथलं बाबांना सांगू नकोस हं. नाही तर राग यायचा त्यांना!

"अगं, मी थोडी सांगणार आहे. आणि काय गं ताई, जिजाजी ते झ 5 रऽ र 5 र काय म्हणत होते गं?" मी साळसूदपणे विचारले.

"आता मी तुला धपाटा घालीन हं! तू मागच्या वर्षीचं विसरली नाहीस वाटतं. जा, आता आंघोळ करून घे." ताईने विषय बदलला.

"इतक्यात नाही करणार. उगीच जिजाजींनी नंतर पुन्हा रंग लावला तर?"

नंतर आम्ही दोघींनी मिळून स्वयंपाकाचं बघितलं. मी पोळ्या केल्या तर ताईने मसाला केला व नंतर कुकरपण लावला. आमचं उरकेपर्यंत जिजाजी मार्केटला जाऊन आलेत.

आल्यावर त्यांनीच मटण स्वच्छ करून घेतलं. मसाला तयार होताच. ताईने प्रेशर कुकरमधेच मटणमसाला करूऊन घेतलं. किचनमधे त्याचा घमघमाट सुटला होता.

"मधुरा आणि मीना, तीन बाऊल्स घेऊन या बरं! मी कलाकंद आणलाय तो जरा टेस्ट करू या! " जिजाजींनी तिन्ही बाऊल्समधे थोडा थोडा कलाकंद काढला. नंतर त्यांनी पॅण्टच्या खिशात हात घातला व एक पॅकेट बाहेर काढलं. ते उघडून त्यांनी बोराच्या आकाराच्या, रंगाने काळपट दिसणाऱ्या तीन गोळ्या बाहेर काढल्यात.

"काय सालीजी, कंपनी देणार का आम्हाला?"

"कंपनी? कशासाठी?"

"अहो, हे काय करताय तुम्ही? ह्या काय 'त्या' गोळ्या आहेत का ?

"हो. आज धुळवड म्हणून आणल्यात.

"ताई, कसल्या गोळ्या आहेत गं?"

"अगं तू लक्ष देऊ नकोस. ह्यांच्या चांगलंच अंगात आलंय आज."

"सांग नं, कसल्या आहेत त्या?"

"अगं, त्या भांगेच्या गोळ्या आहेत. हे बघा हूं, मी तुम्हाला सांगून ठेवते, मीनाला देऊ नका.'

"का गं ताई?" भांगेच्या गोळ्या म्हटल्यावर मला गंमत वाटली.

"अगं, तुला माहित नाही, पण त्या गोळ्यांची नशा वेगळी असते. कुणावर कसा इफेक्ट होईल सांगता येत नाही. नशा चढली की मग ती व्यक्ती कशी वागेल हे सांगता येत नाही. एखादी गोष्ट करायला लागली की तीच रिपीट करते. मी सांगून ठेवते हं, मीनाला अजिबात द्यायची नाही". हे शेवटचं वाक्य जिजाजींना उद्देशून होतं. ताईने दाखवलेल्या खंबीरपणामुळे मला भांगेची गोळी खायला मिळणार नव्हती. मी थोडी हिरमुसली झाली.

"बरं मधुरा, तू म्हणतेस तर नाही देणार तिला. पण तू घेशील ना?

"हो, तुम्हाला कंपनी म्हणून मी घेईन एक ! "

"वा गं वा, ताई! हे खूप आहे तुझं! मला नाही म्हणतेस, आणि स्वतः मात्र घेतेस ! "

"हे बघ मीना, मला काही वाद नकोय. तू घरी काही कर, इथे नाही. "

शेवटी, ताईच्याच मनासारखं झालं. जिजाजींनी त्यांच्या व ताईच्या बाऊलमधील कलाकंदात गोळ्या मिक्स केल्यात. मी बघितलं की त्यांनी आपल्या बाऊलमधे एकच गोळी टाकली तर ताईच्या बाऊलमधे दोन गोळ्या टाकल्यात. मी त्यांना टोकणार, तेव्हढ्यात त्यांनी मला डोळा मारला. त्यांच्या मनात काय होतं?

कलाकंद चवीला अप्रतिम होता. जास्त गोड नव्हता. पहिला घेतलेला संपल्यावर जिजाजींनी दुसऱ्यांदा सर्व्ह केला. ताईने तर तिसऱ्यांदाही घेतला. त्यानेच पोट भरलं. आता फक्त साडेअकराच झाले होते. जेवायला अजून वेळ होता.

कलाकंद खाऊन झाल्यावर आम्ही हॉलमधे बसून टी.व्ही.वरचे कार्यक्रम बघत होतो. मी ताईवर लक्ष ठेऊन होते. मला बघायचं होतं की त्या गोळ्यांचा तिच्यावर काय परिणाम होतो. साधारणतः अर्धा तास काहीच जाणवलं नाही. पण आता तिच्यावर इफेक्ट जाणवायला लागला. तिच्या चेहऱ्यावर धुंद भाव दिसायला लागले.
"

जेवायचं ... का? मला झोप येतेय
तिच्या आवाजात आळसावलेपणा
"अगं, थोडा वेळ थांब ना. कलाकंदनेच पोट भरलं आहे, जरा रिकामं तर होऊ दे!' काही वेळ असाच गेला. आणि नंतर जे घडलं, ते मी कधीच विसरू शकणार नाही. अचानक ताई उठली आणि जिजाजींच्या दिशेने जाऊ लागली. तिला पदराची शुद्ध नव्हती. तो जमिनीवर लोळू लागला होता. तिच्या ब्लाऊजमधून तिचे तटतटलेले स्तन हिंदकळत होते. तिच्या चालीमधे झिंग होती. ती जाऊन जिजाजींच्या मांडीवर बसली. त्यांना मिठी मारून त्यांचं चुंबन घेऊ लागली. तिचे पुष्ट स्तन जिजाजींच्या छातीवर दबले होते. '


"अगं मधुरा, हे काय करतेयंस?" जिजाजी तिला बाजूला करायचा प्रयत्न करत होते.

"मला . घ्या नं! खूप
भिडले होते.

"अगं, मीना बघतेय नं!"

"बघू द्या
ती कुक्कुल
"लग्नानंतर
खाज
बाळ नाहीय तीसुद्धा हेच करेल
सुटली आहे!" तिचे तोंड पुन्हा जिजाजींच्या तोंडावर
ताई मघाचे जिजाजींचेच डायलॉग म्हणत होती.

आता तिने जिजाजींचा हात पकडून आपल्या स्तनावर ठेवला होता. मी बघितलं, जिजाजींच्या चेहऱ्यावर वरमल्याचे भाव होते, पण ते तिचा स्तन कुरवाळु लागले होते. माझ्या डोळ्यांसमोर लाईव्ह शो सुरू होता. मला लाजल्यासारखं झालं होतं, पण बघतांना मनात गुदगुल्याही होत होत्या. आधी वाटलं की तिथून उठून जावं. पण एक अनावर उर्मी मला हलू देत नव्हती.

मला
"अहो
कलाकंद "तुमची पिचकारी काढा नं हवा.
तुमचा ताई एकदम रंगात आली होती.

"मधुरा, आता हद्द झाली हं. चल बेडरूममधे झोपायला!" असे म्हणून जिजाजींनी ताईला दोन्ही हातात उचलून घेतलं. ताईने तशाही अवस्थेत त्यांना मिठी मारली व त्यांची चुंबन घेऊ लागली. जिजाजी तिला बेडरूमकडे घेऊन गेलेत.

माझ्या छातीत धडधड व्हायला लागली होती. थोडा वेळ तशीच बसून रहिले. पण ते काय करतायत हे बघायची तीव्र इच्छा होती. अखेर धीर करून उठले व त्यांच्या बेडरूमकडे गेले.

जिजाजींनी दरवाजा उघडाच ठेवला होता. त्यांना तो बंद करायला जमलं नाही की मुद्दामच तसा ठेवला होता कुणास ठाऊक. मी आवाज न करता तिथेच भिंतीला चिकटून उभी राहिले. बेडरूमचा लाईट सुरू असल्याने मला आतलं सगळं स्पष्ट दिसत होतं.

[josef]

ताई बेडवर झोपलेली होती. तिचे पाय बेडच्या खाली लोंबकळत होते व जिजाजी तिच्या पायांमधे उभे होते. तिचा पदर पूर्णपणे बाजूला झाला होता. ब्लाऊज व ब्रा वरच्या बाजूला झाल्यामुळे दुधाळ रंगाचे तिचे स्तन उघडे होते. साडी कंबरेच्या वर आलेली होती. तिच्या मांड्या व ओटीपोटाचा भाग कंप्लीट नागवा होता. जिजाजींची पॅण्ट गुडघ्याखाली आली होती व त्यांचं लिंग ताठ होऊन डोलत होतं. मैत्रिणींसोबत स्त्री-पुरुष संबंधाबद्दल बरेचदा चावट बोलणं व्हायचं, पण तो प्रत्यक्षात घडताना मी पहिल्यांदाच बघत होते.

"अहो...
अंत नका नं पाहू. तुमच्या पिचकारीने भिजवून टाका मला..

जिजाजींनी आपले लिंग एक हातात धरले व ताईच्या मांड्यांच्या मध्यभागी ठेवत एक रेटा दिला.

क्षणात त्यांच अर्धअधिक लिंग ताईच्या अंतर्भागात लुप्त झालं.

"स्स्स्स.
कित्ती छान वाटतं हो.

आता जिजाजी समोर झुकले. आपले दोन्ही हात त्यांनी आधार म्हणून ताईच्या छातीवर ठेवलेत. कणकेला मळावे तसे ते तिचे स्तन मळू लागलेत. आणि जोराने आपली कंबर हलवू लागले. त्यांचे लिंग, एखाद्या पिस्टनप्रमाणे ताईच्या शरीराच्या आतबाहेर होऊ लागलं. ताई सुखाने खिदळायला लागली. हलकासा ओलसर पच्च पच्च' आवाज यायला लागला. ताईने आपले पाय उचलून जिजाजींच्या कंबरेभोवती आवळून धरले. मला आता हे संभोगाचं दृश्य बघवेना.

मांड्यांमधून गोड भावना जागृत झाली. निकरच्या आत ओलसरपणा जाणवू लागला. तशीच तिथून निघाले व माझ्या रूममधे येऊन बेडवर पालथी झाले. डोळे घट्ट मिटून टाकले, पण ताईच्या योनीतून आतबाहेर होणारी लिंगाची आकृती काही नजरेसमोरून जात नव्हती.

कितीतरी वेळ तशीच पडली होती. त्या वेळी मला ताईचा हेवा वाटत होता. आपल्यालाही असं कुणीतरी मिठीत घ्यावं व कुस्करून टाकावं असं होत होतं.

"काय करतेस मीना? झोपलीस?" अचानक जिजाजींचा आवाज आला आणि मी दचकले. ते रूममधे आले म्हणून गडबडीने उठून बसले. ह्या गोंधळात माझा पदर मांडीखाली अडकून बसला होता. केव्हा कसं ब्लाऊजचं वरचं बटन उघडलं होतं कुणास ठाऊक? दचकल्यामुळे माझ ऊर धपधपत होता. आणि जिजाजी अनिमिष नेत्रांनी माझ्याकडे बघत होते. माझ्या अर्ध- अनावृत्त अवस्थेला झाकायला पदर घ्यायला गेले तर तो मेला कसा अडकला होता, निघतच नव्हते. हातांनी धपापता कर झाकावा असे गोंधळल्यामुळे लक्षातच आले नाही. तशीच वेंधळ्यासारखी बसले होते. "माऽहऽऽस!" जिजाजींच्या तोंडून अस्फुटसा स्वर निघाला. त्यांना काय 'मार्व्हलस' म्हणायचे होते ते मला कळले. लाजून माझी नजर खाली झाली आणि मला माझ्या ब्लाऊजच्या उघड्या गळ्यातून दिसणाऱ्या स्तनांची अवस्था जाणवली. मी पटकन पाठ फिरवली. मला माझ्या पाठीवर जिजाजींचा
उष्ण वास जाणवला.

"अशी पाठ का फिरवतेस गं? बघू दे की मला तुझं सौंदर्य!" जिजाजींचा आवाज घोगरा झाला होता. त्यांनी बेडवर बसत मला घट्ट मिठीत घेतले.

"जिजाजी, काय करताय? सोडा मला! "

"सोडण्यासाठी थोडी धरलं तुला! तू आमच्याकडे आल्यापासून तुला असं घट्ट पकडावं असं वाटत होतं. सकाळी रंग लावताना थोड़ा चांस मिळाला होता.

"सोडा मला ! ताई बघेल तर काय म्हणेल?" मला जिजाजींनी असं धरलं ह्यापेक्षा ताई बघेल ह्याचंच वाईट वाटत होतं.

"ती कसली येते बघायला? चांगल्या दोन गोळ्या खाल्ल्यात आता तीन-चार तास तरी उठत नाही. "काय बदमाश आहात हो जिजाजी! म्हणजे हा तुमचा डाव होता तर! "

" ऑफ कोर्स ! त्याशिवाय होळीला साळीला कसं धरणार होतो?"

आहे आज होळी
जवळ घ्यावी साळी काढावी तिची चोळी चौखावी स्तने दुधाळी
करून जवळी उभे तिला
सोडावे तिच्या साडीला
आणि परकराच्या नाडीला
खखेचून काढावे चड्डीला
"ओ जिजाजी, चावटपणा नको ना! कसं तरीच होतं.

"अगं, अज तर जिजा साळीचा चावटपणा करायचा सणच आहे! झ 5 रऽ र 5 5 फोऽऽऽदा आणि मीनाला ऽ धरून ऽ चौऽऽऽदा ! असे म्हणून आपल्या ओठांनी त्यांनी माझे ओठ बंद करून टाकलेत. मी त्यांच्या मिठीतून सुटायची धडपड करू लागले, पण जास्तच गुरफटत गेले. मग मी नाद सोडला आणि त्यांना प्रतिसाद द्यायला सुरूवात केली. आपले ओठ विलग करून त्यांच्या जीभेला मी माझ्या मुखात प्रवेश दिला. त्यांचा एक हात माझ्या ब्लाऊजच्या आत शिरून माझं स्तनाग्र कुस्करू लागला होता.

"स्स हळु करा नं... जोरात कशाला दाबताय?'

त्यांनी मला पलंगाच्या बाजूला उभं केलं व आपलं तोंड माझ्या पोटावर ठेवलं. त्यांची जीभ आता पोटावर वर्तुळ काढू लागली. मधूनच ती माझ्या बेंबीत शिरत होती. मला गुदगुल्या व्हायला लागल्यात. मी त्यांच डोकं पोटावर घटट धरून ठेवलं.
"अहो जिजाजी..."

"हुं..." माझा स्तन ब्लाऊजच्या बाहेर काढून कुरवाळत जिजाजी म्हणाले.

'झ 5 र5 ₹ 5 5 फोऽऽऽदा' चा अर्थ काय हो?"

मला बाजूला करून जिजाजी खदखदा हसायलाच लागलेत. "तुला काय करायचंय, अर्थाशी?" "सांगा नं... मी ताईला विचारलं तर ती ही सांगे ना .
जिजाजींचं हसणं थांबेच ना. "तुला प्रॅक्टिकलीच सांगावं लागेल. "

"प्रॅक्टिकली ? म्हणजे काय "

"ते तुला कळेल." असं म्हणून त्यांनी पटापटा माझे कपडे काढून टाकलेत. मला जणू मीच भांगेची गोळी खाल्ली आहे अशी भावना होऊ लागली होती. त्यांनी मला बेडवर आडवं केलं. माझ्या मांड्या फाकवल्यात व आपण माझ्या पायांमधे बसलेत. आतापर्यंत मी ही नीट न बघू शकलेली माझी योनी त्यांच्यासमोर उघडी झाली होती. मीम लाजेने डोळे मिटून घेतलेत.

"ब्यूटीफूडल
जिजाजी मंत्रमुग्ध स्वरात म्हणाले. "असं वाटतं की तुझं हे ताजं ताजं कलिंगड
खाऊन टाकावं. " त्यांचा हात माझ्या योनीच्या पाकळ्यांवरून फिरायला लागला. मला आयुष्यात असं फिलींग आलं नव्हतं. आपल्या मांड्या आवळून धराव्या असं वाटलं पण ते मधे बसले असल्याने मला ते शक्य नव्हतं. माझ्या शरीराच्या नाजूक भागावरचं होणारं त्यांचं प्रेमळ आक्रमण सहन करण्यावाचून मला गत्यंतर नव्हतं. आता तर जिजाजींनी माझी योनी चोखायलाही सुरूवात केली होती.

"मीना, तुझ्या शरीराच्या ह्या भागाला काय म्हणतात गं?" जिजाजी आपले बोट माझ्या अंतरंगात घुसवत म्हणाले.

"इश्श्य जिजाजी...

हा काय चावट प्रश्न?

"अग असं काय करतेस? तुला माहित नाही का?"

"माहित. आहे

"मग सांग

"यो ऽ नी....

मी थरथरत्या आवाजात म्हणाले.
"
"बरोब्बर! तुझ्यासारख्या तरूणीची योनी जेव्हा माझ्यासारखा पुरूष आपल्या लिंगाने कुटून काढतो ना, तेव्हा तिचा फोदा होतो. कळलं?"

"ईईई किती व्हल्गर असतात हो तुम्ही पुरूष ! आणि मग होळीच्या दिवशी ह्याच्या बोंबा
मारता!'

"अगं, होळीच्या दिवशी मनातलं सगळं वाईट बाहेर काढून टाकायचं असतं!" असं म्हणून त्यांनी मला मिठीत घेतलं.

"जिजाजी, काय करताय ? "

'आता तू जास्त बोलू नकोस हं. तुलादेखील हेच हवं आहे. म्हणून तर तू मघाशी आमच्या रूममधे चोरून बघत होती. आता मी मस्तपणे माझी पिचकारी तुझ्यात रिकामी करणार आहे. "

"का? ताईवर नाही उडवली?" त्यांच्या 'पिचकारी' शब्दाचा अर्थ माझ्या ताबडतोब लक्षात आला होता.

"तिला अर्ध्यातूनच झोप लागली. "

"बिच्चारे जिजाजी! अर्ध्यातूनच डाव सोडावा लागला.'

"अर्ध्यातून तर अर्ध्यातून! आणि तू कशासाठी आहेस? तू तर माझी अर्धी घरवाली आहेस!"

जिजाजी उठून उभे राहिलेत. त्यांनी आपली पॅण्ट खाली सरकवली. त्यांची भरलेली 'पिचकारी ताठ मानेने उभी होती. क्षणभर मनात भितीची एक लहर उठली. पण, मला आता ह्या चावट सुखाची ओढ लागली होती. मी माझे हात पसरून जिजाजींना आमंत्रण दिले. स्विमिंग पूलमधे मरावी तशी, पण अलगद त्यांनी माझ्यावर डाईव्ह मारली. त्यांचे पिळदार शरीर माझ्यावर आले पण मला त्याचा भार अजिबात जाणवला नाही.

त्यांनी एका हातात लिंग पकडले व माझ्या छकुलीच्या मुखावर ठेवले. ती तर केव्हाच पाझरायला लागली होती.

"जिजाजी
हळु माझी पहिलीच वेळ आहे हं.

"तू काळजी करू नकोस गं! जसं तुझ्या ताईचं कळीच फूल केलं असंच अगदी तुलाही फुलवतो की नाही बघ!" मघाच्या 'त्या' शब्दापेक्षा किती चांगला शब्द वापरला होता जिजाजींनी! मी त्यांना बिलगले.

त्यांचं लिंग चांगलं टणक आणि उष्ण जाणवत होतं. माझ्या योनीच्या विलग पाकळ्यांमधे ठेवत त्यांनी हळुवारपणे आत घालायला सुरूवात केली. आपसूकपणे योनीचे ओठ त्यांच्या लिंगाभोवती घट्ट व्हायला लागले.

"अगं, जरा मोकळं सोड स्वतःला अशाने मी पूर्ण आत कसा प्रवेश करू शकेन? आणि नीट रिलॅक्स हो. म्हणजे त्रास नाही होणार तुला." जिजाजी हळुवारपणे म्हणाले. मी माझं शरीर त्यांनी म्हटल्याप्रमाणे मोकळं सोडलं. माझा योनीमार्ग ओलाचिंब झाला असल्याने त्यांचं लिंग विनासायास आत जात होतं. कणाकणाने ते माझ्या योनीचा तळ गाठत होतं. त्याचा कढत स्पर्श माझ्या अंतरंगाला अति सुखावह वाटत होतं. मी त्यांन गच्च धरून ठेवलं. हे सुखाचे क्षण कधी संपूच नये असेच मला वाटत होतं.

आता जिजाजी माझ्यावर व्यवस्थित सेटल झाले होते. माझी योनीही त्यांच्या लिंगाला सरावलेली होती. त्यांच्या लिंगाने एक रिलॅक्स्ड लय गाठलेली होती. त्या लयीत ते माझ्या शरीराच्या आत-बाहेर होत होतं. त्याच बरोबर त्यांनी आता माझ्या स्तनांकडे लक्ष वळवलं होतं. तेही जिजाजींच्या स्पर्शाला आसुसलेले होते. त्यांनी विशेष जोर न देता प्रेमाने त्यांचे मर्दन सुरू ठेवलं होतं. माझे ओठ तर कधीच त्यांच्या ओठात बंदिस्त झाले होते. त्यांचं लिंग आत बाहेर होतांना ते मधूनच आपल्या ओटीपोटावर विशेष जोर देत होते ज्यामुळे माझ्या योनीच्या ओठांच्या वरच्या बाजूला असलेला संवेदनशील अंकुर हळुवारपणे चोळल्या जात होता. एकंदरीतच, माझं संपूर्ण शरीर एक कामोत्तेजना ग्रहण करणारं केंद्र बनलं होतं.
"आ
ऽ ह.
--
माझ्या ओटीपोटातून निघणाऱ्या गोड लहरी माझ्या शरीरभर पसरल्या होत्या. अख्खा देह अनामिक सुखाच्या लाटेवर हिंदोळे खात होता. आतापर्यंत कधी न अनुभवलेली सुखाची कंपनं शरीरभर पसरली अन् अनामिक ओढीने मी पायांनी जिजाजींना घट्ट धरलं. त्याच वेळेस जिजाजींचा आवेगही वाढला होता. त्यांनी जोरात रेटे द्यायला सुरूवात केली.

"आ ऽ
आ 5 ई 5 गं" अचानक मला एखाद्या शिखरावरून वेगाने खाली येत आहे असे वाटले. मी जिजाजींना अजूनच गच्च धरलं. त्यांनीही एक जोर लावत माझ्या शरीरावर आपला संपूर्ण भार सोडून दिला.

[josef]

खोलीतल्या निरव शांततेत फक्त आमच्या श्वासांचा आवाज जाणवत होता.

काही वेळ गेल्यावर जिजाजी उठलेत. माझ्या पायांवर झुकून त्यांनी माझ्या योनीचे निरिक्षण केले व हलकेच चुंबनही घेतलं.

"जिजाजी, काय बघताय?" मी लाजून विचारलं.

"मी बघत होतं, मी तुला इतकं कुटलं, पण तुझी छकुली तशीच नाजूक आहे, पहिल्यासारखी! तिचा फोदा नही झाला!" मी हातांनी माझा चेहरा झाकून घेतला. जिजाजी म्हणजे एक नंबरचे बदमाश आहेत.

नंतर, मी ताईकडे असेपर्यंत, जिजाजींनी जेव्हा जेव्हा शक्य झालं तेव्हा तेव्हा भरपूर सुख दिलं.

आज मला ही लग्नाआधीची होळी आठवत होती. त्या आठवणींनी अंगावर रोमांच उठलेत. ती होळी मी जिजाजींबरोबर साजरी केली होती. ही होळी माझ्या दीराबरोबर साजरी करायची होती. पण ते नंतर कधी.....

(समाप्त)