मराठी चावट कथा सप्तरंग प्रणयाचे

[rajsharma]

मराठी चावट कथा सप्तरंग प्रणयाचे


ग्रामपंचायतीच्या कौलारू शाळेत ग-म-भ-न शिकून आपल्या शिक्षणाची सुरुवात करणारी माझी मागची पिढी असो किंवा शासनाने ग्रँड दिलेल्या मुंबईतील मराठी माध्यमाच्या शाळेत अ-आ-इ-ई शिकून आपल्या शिक्षणाचा श्रीगणेशा करणारी माझी पिढी असो किंवा गलेलठ्ठ फी घेणार्या कॉन्व्हेन्ट स्कूलमध्ये ए-बी-सी-डी शिकणारी पुढची पिढी असो, जसजसे आपण पुढे सरकत आहोत, तसतसे आपल्या भाषेत, पोशाखात, रहाणीमानात बदल घडत आहेत. याला सेक्स हा विभाग सुद्धा अपवाद नाही.

मागची पिढी जशी ‘प्रेम, शृंगार, काम वासना, संभोग’ असे वजनदार शब्द मांडत होती तेच नवीन पिढी या सगळ्या वजनदार शब्दांना सोपा पर्याय म्हणून ‘फक’ असा शब्द वापरते. जुन्या गोष्टींना कवटाळून बसणे यात पण काही अर्थ नसतो. पण दिवसामागून दिवस जातील, जुन्या पिढ्या जाऊन नवीन पिढ्या येतील पण दोन जीव जेव्हा उत्साहाने प्रेम शृंगाराचा अवलंब करतील, संभोगाचा आनंद एकमेकांना देण्यासाठी झटतील, तेव्हाच त्याच्या काम जीवनाचा परमोच्च आनंद त्या दोन जीवाची तगमग समजून त्यांना आपल्या मिठीत घेतो. हा काम सूत्राचा प्राथमिक नियम पृथ्वीवर शेवटचे स्त्री आणि पुरुष शिल्लक राहिले तरी कणभर बदलणार नाही.

सन १९९२, राम मंदिर की बाबरी मशीद हा वाद जास्तच फोफावला आणि मुंबईचे वातावरण जास्तच तंग झाले. ऑस्ट्रेलियामध्ये विश्वचषक जिंकण्यासाठी गेलेला भारतीय क्रिकेट संघ जेमतेम दोन मॅच जिंकून आणि एक मॅच पावसामुळे रद्द झाल्यामुळे एकूण फक्त पाच गुण घेऊन पहिल्याच फेरीत गारद झाला आणि उपांत्य फेरी गाठूही शकला नाही. यातच जिभेवर ठेवलेली बर्फी पण कडू लागेल अशी बातमी म्हणजे पुढे हाच विश्वचषक पाकिस्तानने जिंकला. अशा सर्व नकारार्थी वातावरणात इंद्रधनुष्य जन्मला.

‘इंद्रधनुष्य’ असे अजब नाव आयुष्यभर जतन करायचे म्हणजे आजूबाजूच्या लोकांना आपल्यावर गमती-जमती करण्याचे उघड उघड आमंत्रण देणे झालेच. पण काय करणार या जगात आपले नाव आपणच निवडण्याचे स्वातंत्र्य आपल्याला या निसर्गाने दिले नाही म्हणून मग आपल्या कुटुंबियांनी आपल्यावर थोपवलेल्या नावासकट आयुष्य जगावे लागते. नेमके इंद्रधनुष्यचे तसेच झाले.

नव्वदीमध्ये इंद्रधनुष्य लहानाचा मोठा होत होता. शाळेत सुद्धा शिक्षकांना त्याचे त्याला नाव दोनदा सांगावे लागत होते. पहिल्यांदा नाव सांगितले की समोरून मोठा ‘काय??’ येत असे, म्हणून तो दुसर्यांदा आपले नाव सांगत असे. त्यावर शिक्षकांना नाव ऐकून हसू फुटे. शिक्षकांचा हा पवित्रा पाहून मग पूर्ण वर्गातील टवाळ मुलांना त्याच्या नावाचे धिंडवडे काढायला परमिटच भेटत असे.

कधी कधी तो मधल्या सुट्टीत चालताना त्याचे सगळे वर्ग मित्र त्याच्या मागे उभे राहून त्याची थट्टा करत असत. तो एक पाऊल पुढे गेला की सगळे मागून इंद्रधनुष्यचा पहिला रंग म्हणून ‘तांबडाऽऽ’ असे ओरडत असत. तो गोंधळून जाऊन मागे बघत असे, पण आपण काहीच करू शकत नाही म्हणून दुसरे पाऊल पुढे टाकत असे, तर मागून एक मताने सगळे ‘नारंगीऽऽ’ असे ओरडत असत.

तिसरे पाऊल पुढे पडताच ‘पिवळाऽऽ’ असे म्हणून ओरडत असे. जसे तो चौथे, पाचवे, सहावे आणि सातवे पाऊल उचलत असे तर सर्व क्रमाने ‘हिरवाऽऽ’, ‘निळाऽऽ’, ‘पारवाऽऽ’ आणि ‘जांभळाऽऽ’ अशा रंगाच्या नावाने ओरडून त्याची टेर उडवत असे. सर्व वर्ग त्याच्या नावाने आणि सात रंगानी हशा पिकवत असे. इंद्रधनुष्य मात्र मान खाली घालून हिरमुसला होत असे. आपल्या नशीबाला कोसावे की नावाला हेच त्याला कळत नसे.

रंगाने गोरा, उंचपुरा पण अंगाने अजून न भरलेला इंद्रधनुष्य अभ्यासात चांगला होता. शाळेत जरी त्याला चिडवत असे, तरी जेव्हा परीक्षेचा काळ येत असे तेव्हा त्याचा सुकाळ चालू होत असे. त्याला चिडवणारी मुले त्याच्याकडे नोट्ससाठी याचना करत असे.

परीक्षा चालू झाली की त्याच्या भोवतालची टवाळ मुले त्याच्यावर लक्ष केंद्रित करत असे. ग्रह जसे सूर्याभोवती फिरत असतात तसे सर्व टवाळ मुले इंद्रधनुष्यच्या भोवताली कॉपी करण्यासाठी फिरत असत. त्याचा पेपर बघून कसे तरी आपल्या पेपरमध्ये ३५ मार्कांचा आकडा ओलांडणे हेच त्या टवाळ मुलांच्या जीवनाचे एकमेव ध्येय होते.

पण इंद्रधनुष्यचे तसे नव्हते. त्याचे ध्येय त्याने पक्के ठरवले होते. त्याला आपल्या जीवनात इंद्रधनुष्याचे सातही रंग उधळताना पाहायचे होते. जर उद्याच सुख पहायचं असेल तर आज अभ्यास करणे गरजेचे होते म्हणून तो अभ्यासात प्रयत्नशील होता, परिणामी हुशारही होता.

शाळेत त्याला त्याच्या विचित्र नावामुळे चिडवणारा वर्ग इतका मोठा होता की त्यामुळे वर्गातील मुलीही त्याला लांबून हसत असे. त्यामुळे त्याची इच्छा असली तरी तो मुलीशी बोलायचे धैर्य करत नसे. मग त्याला आवडणार्या मुली व त्यांच्या कल्पना या त्याच्या मनातच शेवटचा श्वास घेत असे.

अभ्यास ही गोष्ट सोडली तर इतर गोष्टीत त्याच्या वाटेला निराशाच येत असे. अशा अर्धवट परिस्थितीत इंद्रधनुष्यची शाळा संपली. दहावीला चांगले टक्के मिळाले म्हणून तो सायन्सचा विचार करू लागला आणि एडमिशन क्लोज होण्यापूर्वी शेवटच्या लिस्टमध्ये त्याचा नंबर लागला. हा हा म्हणता त्याचे कॉलेज सुरू झाले.

शाळेत असताना त्याच्याकडे मुली ढुंकून सुद्धा बघत नव्हत्या, कॉलेजमध्ये तर मुलींसाठी स्पर्धा अधिक तीव्र होती. वेगवेगळ्या शाळेतील मुली या कॉलेजमध्ये एडमिशन घेऊन आल्या होत्या. मुली सुंदर होत्या यात प्रश्नच नव्हता. प्रश्न हा होता की प्रत्येक सुंदर मुलीमागे दहा ते पंधरा मुले लाईन मारत रांगेत उभी होती. अशा प्रतिकूल परिस्थितीत इंद्रधनुष्यचा टिकाव लागणे अवघड होते.

अकरावीचे वर्ष गमती-जमतीमध्ये पार पडत होते. पुढे बारावीचे महत्त्वाचे वर्ष वाट बघत होते. इंद्रधनुष्यला अकरावीचा अभ्यास तसा अवघडच जात होता. पण अकरावीला सहजा मुले नापास होत नाहीत असा ऐकिवात होता म्हणून इंद्रधनुष्य पण कॉलेज लाईफची मजा घेत होता. त्याच्या वर्गातील काही नशीबवान मुलांना काही मुलींनी होकार देऊन त्याची प्रेम प्रकरणे सुरू झाली. मग ज्यांना प्रेयसी नाही यांचा जीवाचा आकांत करून मुलगी पटवण्यासाठी प्रयत्न सुरू झाला.

अर्थातच इंद्रधनुष्यला मनातून वाटायचे की आपल्याला मुलगी पटावी पण सामाजिक प्रतिष्ठेपोटी तो इतर मुलांप्रमाणे प्रयत्नाची पराकाष्ठा करत नव्हता. इतक्यात एकदा फिजिक्सच्या प्रॅक्टिकलमध्ये त्याला वर्गातील एक सुंदर मुलीचा स्पर्श झाला आणि आयुष्यात प्रथमच त्याच्या अंगावर एखाद्या मुलीसाठी शहारा आला. थोडे प्रयत्न केल्यावर कळले की त्या मुलींचे नाव ‘जाई’ होते.

जाई ही दिसायला गोरीपान, केसांचा बॉबकट, नाका डोळ्यांनी मस्त, पण प्रॉब्लेम हाच होता की ती सुंदर होती. सुंदर होती म्हणून वर्गातील १५ ते २० मुले तिच्या मागे रोमियो झाले होते. मग ही लैला आपल्या इंद्रधनुष्यला कशी भेटणार? शिवाय आपला गडी तिच्याशी स्वत:हून बोलायला पण जात नसे मग तिच्या बदामात प्रेमाचा तीर लागणार तरी कसा? असे सगळे कोडे होते. जे सहज सुटणारे नव्हते.

अकरावीचा ऋतु सरकत होता, इंद्रधनुष्यकडे कोणतीही मुलगी ढुंकून सुद्धा बघत नव्हती. जाईचा विषय तर खूपच दूर होता. ती त्याला अकरावीमध्ये सोडाच तर आयुष्यभर प्रयत्न केला तरी पटेल का, यावरही शंका होती. रात्री जेव्हा त्याला जाईची आठवण येत असे तेव्हा तो आपल्या उशीस घट्ट मिठी मारून त्या उशीचा चोळामोळा करत असे. आतली उत्तेजना बाहेर यावी यासाठी रात्री बेडवर त्याचे प्रयत्न चालू असे.

एक दिवस असाच चाळा चालू असताना त्याने आपली उशी आपल्या दोन मांडीत ठेवली आणि जाईच्या नावाचे पारायण करू लागला. उशीला मांडीत घट्ट पकडूनच तो बेडवर तळमळ करू लागला. जाईच्या स्मरणाने त्याचे लांब झालेले लिंग त्या उशीवर आदळत होते. त्याने तळमळ आणि घर्षण यांचा वेग वाढवला.

काहीतरी नवीन साध्य होत आहे याची आता त्याला कल्पना येऊ लागली. तो हालचाली अधिक तीव्र करू लागला. त्याच्या लिंगाचे टोक जसजसे त्या गरम उशीत कोंबले जात होते तसतसे त्याचा बांध सुटत चालला होता. शेवटी त्याच्या लिंगातून गरम पांढर्या रंगाचा झरा सरकन बाहेर आला आणि त्याचा नाईट ड्रेस ओला झाला. पण हे काहीतरी नवीन होते, नक्कीच अद्भुत होते!

[rajsharma]

अकरावी शिकत असलेल्या इंद्रधनुष्यसाठी हा स्वत:च स्वत:साठी लावलेला शोध होता. आता तो मोकळा झाला होता. एडिसनने बल्बचा शोध लागल्यावर त्याच्या चेहर्यावर जो आनंद आला होता त्यापेक्षा जास्त हास्य इंद्रधनुष्यच्या चेहर्यावर दिसत होते.

काही दिवस उशीच्या सहाय्याने आपले काम उरकत तो आपली उत्कट इच्छेस सिद्धीस नेत होता. पण आपण जे करतोय त्यात काही चूक नसावी, तेव्हा त्यामध्ये सराईतपणा आणण्यासाठी तो युट्युबवर सर्च करू लागला. नंतर त्याला कळाले की या क्रियेला ‘हस्तमैथुन’ म्हणतात. या हस्तमैथुनमध्ये तो दिवसेंदिवस पारंगत होऊ लागला. जणू काही त्याच्या हातात अल्लादिनचा चिराग लागला होता.

जरी त्याच्या हाताला जादूचा दिवा लागला नसला तरी रोज रात्री त्याच्या हाताच्या मुठीत त्याचे जाड लिंग नक्कीच लागायचे. मग पुन्हा तेच घर्षण, पुन्हा त्याच वेदना, पुन्हा तेच हुंकार आणि शेवटी संतुष्टीचा तो पांढरा झरा, यातच सुख मानून सध्या तरी जाईला पर्याय म्हणून हस्तमैथुन हा मार्ग इंद्रधनुष्यने अवलंबला.




हस्तमैथुन करता करता कधी अकरावीचे वर्ष संपले हे इंद्रधनुष्यला पण समजले नाही. बारावीचे वर्ष सुरू झाले आणि सर्व गमती-जमती आता मेहनतीमध्ये बदलण्याची वेळ आली होती. इंद्रधनुष्यने हे जाणले होते की त्याला काही मुलगी पटणार नाही मग आपण चांगला अभ्यास करून आपले स्वप्नच पूर्ण करू या.

बारावीला जाताच त्याने फिजिक्स, केमिस्ट्री, बायोलोजी आणि मॅथ्स या विषयाशी मैत्री सुरू केली. आपण अकरावीचे वर्ष कसे फुकट घालवले, ते त्याच्या डोळ्यासमोर दिसू लागले. पण मागे गेले ते विचार करण्यात कोणतेच लॉजिक नव्हते. जे समोर होते त्यास दोन हात करणे हेच यशाचे गमक होते.

अशातच त्याला ‘फास्टर फेणे’ मधला डायलॉग आठवतो की ‘मागे जाणे सोपे आहे पण पुढे जाणे गरजेचे आहे’. याच उक्तीप्रमाणे इंद्रधनुष्य पुस्तकाच्या भक्तीत रममाण झाला.

इतर काही मुले अजूनही आपल्या गर्लफ्रेंडला घेऊन कॉलेज दिवसाचा आनंद घेत होते, कदाचित त्यांना अंदाज नव्हता की आता केलेली मजा ही पुढच्या आयुष्यभर गदामजुरीचे कारण ठरते आणि आता केलेला संघर्ष हा पुढील आयुष्यासाठी फलदायी ठरतो.

इंद्रधनुष्यचे काही मित्र हे हजारो लाखो रुपये भरून मोठमोठाल्या क्लासला जाऊ लागले. इंद्रधनुष्यची इतकी ऐपत नव्हती म्हणून तो घरीच जोमाने अभ्यास करू लागला. त्याच्या मेहनतीचा परिणाम त्याच्या चाचणी परीक्षेत दिसत होता.

त्याला घरी अभ्यास करून सुद्धा छान मार्क पडले. पण बायोलोजीमध्ये हवे तसे मार्क नव्हते. म्हणून पुढे एक महिना त्याने बायोलोजीवर जोर दिला. पण बायोलोजीवर जोर दिला तर इतर विषयांसाठी वेळ कमी भेटत नव्हता. आता नाही नाही म्हणता दिवस खूप वेगाने उलटत होते. सेमीस्टर परीक्षेत त्याला चांगले मार्क भेटले पण पुन्हा बायोलोजीत गती नव्हती.

आता परीक्षेला चार महिने राहिले होते. जे काय करायचे होते ते आताच करायचे होते. शेवटी त्याच्या मित्रांनी त्याला बायोलोजीसाठी प्रायव्हेट क्लास लावण्यास सुचविले. एका अर्थी ते बरोबर सुद्धा होते. मोठ्या क्लासमध्ये जाऊन पन्नास मुलाच्या वर्गात जाऊन त्याचे बायोलोजी सुधारणार नव्हते. शिवाय सर्व क्लासचे अभ्यासक्रम पुढे गेले होते. अशातच त्याला त्याच्या एका वर्गातील मुलीने एक प्रायव्हेट क्लासची माहिती दिली.

हा क्लास घरगुती होता पण बारावीपर्यंत बरेच विद्यार्थी या क्लासमध्ये होते. शिवाय इंद्रधनुष्यकडे जास्त पर्याय नव्हते म्हणून त्याने त्या क्लासच्या मॅडमला कॉल केला. त्याने आपला प्रॉब्लेम त्या मॅडमला सांगितला. मॅडमने वर्ष संपताना त्याला पहिल्यापासून शिकवण्यासाठी चक्क नकार दिला. शिवाय त्या मॅडमकडे बारावीचे सर्व विद्यार्थी फिजिक्स, केमिस्ट्री आणि मॅथ्स शिकायला येत होते. या वर्षी एकही बायोलोजीचा विद्यार्थी नव्हता. म्हणून साहजिकच मॅडमने नकार दिला.

पण इंद्रधनुष्यला मॅडमच्या आवाजावरून मॅडम त्याचा प्रॉब्लेम दूर करू शकतील असे जाणवले म्हणून त्याने दररोज मॅडमला कॉल करून विनवणी करण्यास सुरुवात केली. शेवटी पाचव्या कॉलला त्याला यश आले आणि त्या मॅडमने त्याचा बायोलोजी क्लास घेण्याचे ठरवले. उद्यापासून त्याला क्लासला येण्यास सांगितले.

इंद्रधनुष्यने अर्धी लढाई जिंकली होती पण पुढील चार महिने त्याला लढाऊ बाणा दाखवणे गरजेचे होते. शिवाय मॅडम कशा आहेत आणि कशा शिकवणार यावर अजून प्रश्नचिन्हच होते, ज्याचे उत्तर येणारे काही दिवस देणार होते.

दुसर्या दिवशी मॅडमने सांगितलेल्या वेळी तो मॅडमच्या दरवाज्या जवळ हजर झाला. आतमध्ये अजून एक क्लास चालू होता म्हणून त्याने बाहेर थांबणे पसंत केले. दरवाज्यावर मोठ्या अक्षरात नावांची पाटी होती ‘श्री जिगर पटेल’. आडनावावरून मॅडम गुजराती वाटत होत्या.

इतक्यात आतला क्लास सुटला आणि आतली सर्व मुले बाहेर गेल्यावर त्या मॅडम दरवाज्या जवळ आल्या. इंद्रधनुष्यने त्या मॅडमवर पहिली कटाक्ष नजर टाकली. या आधी दोघे फक्त फोनवर बोलले होते. आवाजावरून त्या तिशी ओलांडल्यासारखे वाटत असल्या तरी प्रत्यक्षात त्या अठ्ठावीस ते तीस वर्षाची स्त्री वाटत होती.

रंगाने गोऱ्या, केस साधारण कुरळे पण केसांची वेणी कमरे खाली लोळत होती. नाका डोळ्यांनी लोभस, भुंवया कोरल्यामुळे रेखीव वाटत होत्या. लिपस्टिक न लावता सुद्धा ओठामध्ये गुलाबी रंग दाटून भरला होता. त्या मांसल ओठाच्या खाली हनुवटीवर असलेला तीळ जणू काही त्या सौंदर्याला नजर लागू नये म्हणून निसर्ग निर्मित होता. मध्येच त्या एका बोटांनी केसांची बट बाजूला घेत होत्या आणि कानाच्या मागे स्वाधीन करता होत्या. अशा या ‘तारुल पटेल’ मॅडम होत्या.

मॅडमला बघताच इंद्रधनुष्य हरखून गेला पण वेळीच भानावर येऊन तो आत क्लासमध्ये गेला. तो आत जाताच त्याच्या बरोबरच इतर बारावीची मुले होती. मॅडमने त्याच्याशी ओळख करून मुख्य विषयात हात घातला. इतर मुलांना त्या गणित शिकवत होत्या तर त्याच वेळी इंद्रधनुष्यला बायोलोजी शिकवत होत्या. पहिल्याच दिवशी त्याच्या शिकवण्याची छबी त्यास आवडली. त्याचे फंडे क्लिअर होण्यास सुरू झाले.

मॅडमने एक गुलाबी रंगाचा पंजाबी ड्रेस घातला होता. ड्रेसची बाही आखूड होते ज्यातून त्याचे गोरे बाहू स्पष्ट दिसत होते. त्या गडद गुलाबी रंगाच्या ड्रेसमध्ये मॅडमच्या छातीवर असलेला डोलारा उठून दिसत होता. ३२ची वक्ष स्थळे त्या घट्ट गुलाबी ड्रेसमध्ये दबा धरून बसली होती. खाली यावे तर २८ची कंबर इतकी कमनीय वाटत होती की त्याहून एका मुलांची आई कुठेही वाटत नव्हती. अजून खाली जावे तर ३४ची बॅक दोन गुबगुबीत नितंबांना घेऊन ते सौंदर्य खाली मांसल मांड्यामध्ये अर्पण करत होते. अशी साक्षात ३२-२८-३४ या सौंदर्य मापांत स्थिरावलेली तिलोत्तमा म्हणजे तारुल मॅडम.

मॅडम आपली जाळीदार ओढणी सावरत सावरत इंद्रधनुष्यला शिकवत असे. पण मध्येच ती ओढणी त्या कोमल शरीवरून निसटून मॅडमच्या मांडीवर पडत असे. तेव्हा कितीही दुर्लक्ष करण्याचा प्रयत्न केला तरी इंद्रधनुष्यचे लक्ष त्या ३२च्या वक्ष स्थळावर जातच असे. पण आपण इथे कोणत्या गोष्टीसाठी आलो आहे ह्याचे भान ठेवून आपली चोरटी नजर तो पुस्तकात नेत असे. अशाप्रकारे पहिल्या दिवशीचा क्लास संपला. इंद्रधनुष्यला कळले की मॅडमच्या घरी क्लास लावणे हा अभ्यासाच्या दृष्टीने चुकीचा निर्णय नव्हता. घरी जाताना त्याच्या मनात मॅडमने शिकवलेले रिव्हिजन होत होते. पण मॅडमचा चेहरा पुन्हा पुन्हा त्याच्या डोळ्यावर येत होता.

तारुल ही अत्यंत हुशार स्त्री होती. तिने आपले घर, आपले कुटुंब आणि आपला क्लास अत्यंत हुशारीने सांभाळ केला होता. नीटनेटके राहणे, शिक्षकी पेशाला सूट होतील असे अंगभर कपडे घालणारी तारूण्यसुलभ अशी स्त्री म्हणजे तारुल होय. ती नेहमी पंजाबी ड्रेस घालत असे. कधी सणवार असेल तर साडी. तिच्या नवऱ्याला जीन्स, स्कर्ट घातलेला आवडत नसे म्हणून ती ते घालत नसे. मग वनपिस, शॉर्ट फ्रॉक वगैरे तिच्यासाठी खूप दूरची गोष्ट होती.

मॅडम वयाने ३४ वर्षाच्या होत्या पण त्याच्या शरीरयष्टीवरून त्यांचे वय अवघे २८ वाटत असेल. त्याच्या लग्नाला नऊ वर्ष झाली होती. ‘जिगर’ हे त्यांचे पती एक बिझिनेसमन होते. त्यांना एक सात वर्षाचा मुलगा होता ‘अंश’ जो दुसरीमध्ये शिकत होता. असा तीन माणसांचा त्याचा संसार होता.

आधी मॅडम एका शाळेत शिकवत होत्या पण अंश झाल्यावर त्याची देखभाल करण्यासाठी त्यांना जॉब सोडावा लागला. त्यांना जॉब सोडायचा नव्हता पण त्याच्या नवऱ्याने म्हणजे जिगरने तिला जॉब सोडायला लावले. मग स्वत:च्या करियरला तिलांजली देत त्यांनी गृहिणी होण्याचे ठरविले. अर्थातच यात त्याच्या नवऱ्याचा दबाव जास्त होता.

मुलगा थोडा मोठा झाल्यावर त्यांनी घरीच क्लास सुरू केला. आधी एक मुलगा मग दोन, असे करत मुले वाढत गेली. आणि आता त्या या क्लासवर खुश होत्या. जिगरला हे पटत नव्हते की तो स्वत: चांगले कमावत आहे मग बायकोला त्रास घेण्याची काय गरज. पण तारूल मॅडम नवऱ्याच्या बोलण्याकडे दुर्लक्ष करत आपला क्लास चालवत असे. बऱ्याच वेळा त्या दोघांमध्ये याच गोष्टीवरून भांडण होत असे. पण तरीही सर्व काही ठीक आणि आटोक्यात होते.

इकडे आठवडाभर इंद्रधनुष्यने मॅडमकडे क्लास घेतल्यावर मॅडमच्या लक्षात आले की इतर बारावीची मुले ज्यांनी बायोलोजी घेतला नव्हता त्याच्या शंका सोडवण्यात बराच वेळ मॅडमचा जात होता म्हणून मॅडमला इंद्रधनुष्यला वेळ द्यायला कमी वेळ भेटत असे म्हणून तारूल मॅडमने ठरविले की इंद्रधनुष्यला वेगळ्या वेळेत बोलावून त्याचा बायोलोजीचा प्रायव्हेट क्लास घ्यायचा. अर्थातच हे इंद्रधनुष्यसाठी पर्वणी होती. नाही बोलायला कुठेच जागा नव्हती.

मग दुसर्या दिवशीपासून तो स्वतंत्र वेळेत येऊ लागला. ज्या वेळेत फक्त मॅडम शिकवत असत आणि इंद्रधनुष्य शिकत असे. इतर कोणतीच भिंत नव्हती त्या दोघांमध्ये. मॅडम जे शिकवत होती ते तो अत्यंत चांगल्या प्रकारे ग्रहण करत होता. मॅडम पण त्याच्या हुशारीवर बेहद खुश होती. तो हुशार आहे पाहून मॅडम पण त्याच्यावर कष्ट घेत होती.

दोघेही आता एकमेकाच्या कामगिरीवर खुश होते. दोघांचा एकमेकावर विश्वास पण नक्कीच वाढला होता. इंद्रधनुष्य अगदी एक चित्ताने तारूल मॅडम जे शिकवत होत्या ते ऐकत असे. फक्त मध्येच मॅडमची ओढणी खांद्यावरून खाली पडत असे आणि त्याचे चित्त थाऱ्यावर राहत नसे.

ओढणीचे कुंपण दूर झाल्यामुळे मॅडमची स्तनांमधील घळ खुलून दिसत असे. त्या खोल घळीत मॅडमचे मंगळसूत्र मोकळेपणाने संचार करत असे. त्याची चोरटी नजर मॅडमच्या ड्रेसमध्ये घुसून मॅडमच्या गुबगुबीत वक्ष स्थळांना स्पर्श करून येत असे.

त्याला माहित होते की हे चुकीचे आहे पण ही चुकी त्याच्या वयाची होती. हा अल्लडपणा त्याच्या अठराव्या वर्षाचा होता. साहजिकच या त्याच्या चोरट्या नजरेपासून मॅडम अजून खबरदार नव्हती. तिच्यासाठी हा एक हुशार विद्यार्थी होता पण तो विद्यार्थी जेव्हा एक नर होत असे तेव्हा त्याची नजर आपल्या शिक्षिकेतील म्हणजे तारुलमधील मादी शोधत असे.





आता रोज रात्री इंद्रधनुष्य हा जाईच्या नावाने हस्तमैथुन करत नव्हता तर जाईची जागा आता तारुलने घेतली होती. रोज रात्री तो आपल्या कल्पनेत तारुलच्या अंगावरील एक एक कपडा दूर करत असे आणि जशी ती हळूहळू विवस्त्र होत असे तसा त्याच्या मुठीतील त्याच्याच लिंगावर त्याची मूठ जोरात काम करू लागत असे. शेवटी तारुल विवस्त्र कशी दिसत असेल या कल्पनेने त्याचे वीर्य त्याची मूठ ओली करत असे.

एक दिवस नक्की असा यावा की हे स्वप्न फक्त स्वप्न न राहता सत्यात उतरावे. ३४ वर्षीय तारुल आपला नवरा आणि मुलगा याच्या डोळ्यावर काळी पट्टी बांधून ती १८ वर्षीय इंद्रधनुष्यच्या मिठीत यावी असे त्याला वाटे. पण हे स्वप्न काही खरे होणार नव्हते कारण ज्याच्याकडे एखाद्या मुलीने पण पाहिले नाही त्याच्याकडे एक विवाहित स्त्री कशी पाहील? हा मूळ प्रश्न होता. म्हणून सध्या तरी आपल्या बारावीकडे लक्ष केंद्रित करणे आवश्यक होते.

बायोलोजी सोडून इतर विषयांचा पण तो जीव तोडून अभ्यास करत होता. मॅडम त्याला शिकवताना त्याला हक्काने त्याच्या गालावर चापट मारत असे. कधी त्याचा हक्काने हात पकडत असे. तिच्या फक्त स्पर्शाने त्याच्या अंगावर शहारा येत असे. तोही शंका विचारायचा बहाणा करून मॅडमच्या कधी गोऱ्या बाहुंना तर कधी मॅडमच्या मांडीला स्पर्श करत असे. पण तो क्षणिक आनंद त्या नराचे समाधान करत नव्हते.

एकदा बायोलोजी शिकवून झाल्यावर त्याने एक फिजिक्सची शंका विचारली. मॅडमने पण फी बाहेरील प्रश्न त्याला सोडवण्यास मदत केली. शरीराचे तापमान यावर त्याची शंका होती. तेव्हा तारुलने त्याला उदाहरणासहित समजावून सांगितले. तिने आपला हात त्याच्या हातावर ठेवला, मग त्याच्या खांद्यावर, छातीवर, गालावर ठेवला आणि समजावून सांगितले की प्रत्येक शरीराचे किंवा प्रत्येक ठिकाणी शरीराचे तापमान सारखेच असेल असे जरुरी नाही.

[rajsharma]

नंतर तिने त्याला आपल्या अवयवांचे तापमान चेक करायला सांगितले. तसा तो बावरला पण ही सुवर्णसंधी सोडणे त्याच्या मनात सुद्धा नव्हते. त्याने आपला हात तिच्या हातावर ठेवला. अंगावर पुन्हा शहारा आला. त्याने आपला हात तिच्या खांद्यावर ठेवला जणू काही ती त्याची प्रेयसी आहे असे क्षणिक त्याने अनुभवले.

मग हळूच आपला हात तिच्या गोबर्या गालावर ठेवला. त्याच्या गरम हातात तिचे गोबरे गाल असे विसावले की त्याचा रक्त प्रवाह जोरात वाहू लागला. मग तो भानावर येऊन त्याने आपला हात आपल्या जवळ पुन्हा घेतला. तशी तिने पुढाकार घेऊन त्याचा हात तिच्या छातीवरच्या भागावर ठेवला.

तिची गुबगुबीत वक्ष स्थळे जिथून सुरुवात होतात त्या प्रदेशात त्याचा हात तिने ठेवला होता. त्याच्या हाताला तिचा उभार जाणवत होता. हाच उभार पुढे जाऊन ३२ इंची वक्षस्थळाचे नंदनवन निर्माण करतो या नुसत्या कल्पनेने त्याचे हात थरथरत होते. पण तिने आपल्या हाताने त्याचा हात आपल्या उरोजावर घट्ट पकडला होता.

मॅडम त्याला काही प्रश्न विचारत होती पण तो प्रश्न ऐकण्याच्या मनस्थितीत नव्हता. कारण त्याची सर्व शक्ती त्याच्या हातात एकवटली होती. क्षणिक असे वाटत होते की आपला हात थोडा खाली घेऊन तिच्या ड्रेसवरील गळ्यातून आत घुसवून तिच्या वक्षांना गोंजारावे.

पण हे सर्व जे घडत होते ते फक्त एकतर्फी ओढीतून हे त्याला माहीत होते. तारुलच्या मनात असे काही नव्हते हे त्याला चांगले ठाऊक होते. पण ज्या दिवशी मॅडमचा मादक स्पर्श होत असे त्या दिवशी रात्री मॅडमच्या नावाने हस्तमैथुन करताना त्याच्या चेहर्यावर वेगळीच ओढ असे.

शेवटी बारावीच्या परीक्षेसाठी पंधरा दिवस शिल्लक राहिले होते. आता इंद्रधनुष्यने क्लासला जाणे बंद केले. घरीच तो अठरा तास अभ्यास करत असे. सर्व विषयांचा तसा चांगला अभ्यास झाला. पण तरीही धाकधूक होतीच म्हणून तो संध्याकाळी मॅडम फ्री असतील या बेताने तारूलला कॉल करत असे.

कधी पंधरा मिनिटे तर कधी अर्धा तास ते अभ्यासावर बोलत असे. तारुल त्यास आत्मविश्वास वाढविण्यासाठी मदत करत असे. त्यालाही छान आणि हलके वाटत असे. आता त्याने जर कॉल नाही केला तर तारुल स्वत:हून त्याला कॉल करत असे. इतकी दोघांना सवय झाली. अभ्यासाचे टेन्शन कमी व्हावे म्हणून कधी कधी ते अवांतर विषयावर बोलत असे.

हा हा म्हणता त्याची परीक्षा सुरू झाली. आजचा पेपर कसा गेला हे सांगण्यासाठी तो रात्री तिला कॉल करत असे. मग दोघे अर्धा तास छान बोलत असे. दोघांमधील दरी आता कमी झाली होती. तारुल पण त्याची कंपनी एन्जॉय करत होती. तिच्या चेहर्यावर हसू येत होते. ती पण त्याच्या फोनची वाट पाहत असे.

तिच्या नवऱ्याला कधी तिच्यासाठी वेळच नसे. रात्री प्रेमाने जवळ घेणे त्याला माहीतच नव्हते. फक्त पैसा कमावणे हे त्याच्या जीवनाचे मूलभूत सूत्र होते. मग अशात आपल्या बायकोकडे दुर्लक्ष होत आहे, तिच्या काही गरजा आपण पुरवू शकत नाही याची त्याला काहीच खंत नव्हती. याचेच वाईट तारुलला वाटत असे. पण तोच जिव्हाळा तिला इंद्रधनुष्यच्या रूपाने मित्र म्हणून भेटत होता. इंद्रधनुष्यशी फक्त बोलून ती आपल्या दु:खावर फुंकर मारत होती.

एका मागोमाग एक पेपर संपत होते. शेवटी अखेर इंद्रधनुष्यची परीक्षा संपली. आता दोन महिने तो मोकळा होता. इकडे मुलाच्या हळूहळू परीक्षा आणि सुट्ट्या सुरू झाल्यामुळे तारुल पण बऱ्यापैकी फ्री झाली होती. एकदा नवरा कामावर गेला की ती जवळपास फ्री व्हायची. मग तारुल आणि इंद्रधनुष्य खूप फोन वर गप्पा मारायचे. आता अभ्यासाव्यतिरिक्त ते दोघे इतर विषयावर खूप बोलायचे. शिक्षक-विद्यार्थी ही भिंत केव्हाच तुटून आता दोघांची घनिष्ठ मैत्री झाली होती. किंबहुना मैत्रीपेक्षा पुढे काही शब्द असेल तर तो त्या नात्याला साजेसा होता.

एके दिवशी तिने त्याला सांगितले की आता चार दिवस ती महाबळेश्वरला जात आहे. निमित्त हे होते की तारुल आणि जिगरच्या लग्नाचा दहावा वाढदिवस येणार होता. त्यासाठी मोठ्या मुश्किलीने तिने महाबळेश्वर जाण्यासाठी आपल्या नवऱ्याला राजी केले होते. हे सांगताना तिच्या चेहर्यावर खूप आनंद होता. खूप उत्सुकता होती. सर्व जुळून आले होते. नवऱ्याने मोठ्या मुश्किलीने चार दिवसांचा वेळ काढला होता.

अखेर लग्नाचा वाढदिवसाचा दिवस उजाडला पण त्याच दिवशी जिगरचे अत्यावश्यक काम समोर आले आणि त्याला कामानिमित्त अहमदाबादला जावे लागले. आठवडाभर काही तो परत येणार नव्हता. तारुलच्या आनंदावर विर्जन पडले. ती ओक्साबोक्शी रडू लागली. इतक्या मोठ्या मुश्किलीने प्लॅन केला होता तोही पार फसला.

काही वेळाने तिला शुभेच्छा देण्यासाठी इंद्रधनुष्यचा कॉल आला तेव्हा तिने रडत रडत सगळी कहाणी सांगितली. इंद्रधनुष्यने सर्व कहाणी ऐकून घेतली पण फक्त सांत्वन करण्या पलीकडे तो काहीच करू शकला नाही.

तिचा कमालीचा मूड ऑफ झाला होता. आठवडाभर जिगर घरी येणार नव्हता. तिला कोणाशी बोलावे वाटत नव्हते. तिला एकटे राहावे वाटत होते. मग तिने आपल्या सात वर्षाच्या अंशला त्याच्या काकाकडे पाठविले. त्याचा काका तिच्या घरी येऊन अंशला आपल्या घरी घेऊन गेला. अंशला सुट्टी लागली होती. तो काकाच्या मुलासोबत खेळ खेळताना रमला असता या हेतूने तिने त्याला काकाकडे पाठविले. आता ती घरी एकटी होती. आठवडाभर तिला एकांत हवा होता.

रात्री नऊ वाजता तारुलच्या घराची बेल वाजली. तिने आळस देत, इच्छा नसताना देखील दरवाजा उघडला. तर समोर इंद्रधनुष्य होता. त्याच्या हातात एक केकचा बॉक्स आणि काही पिशव्या होत्या.

दरवाजा उघडताच तो लगेच आत शिरला आणि हातामध्ये असलेला केक त्याने टेबलवर ठेवला. तिने त्याला मराठीत विचारले की हे काय? त्यावर त्याने तिला लग्नाच्या वाढदिवसाच्या शुभेच्छा दिल्या. तिला तो म्हणाला आज तुम्ही दुःखी राहू नका. तुमचे मिस्टर जरी नसले तरी आज आपण दोघे मिळून तुमचा लग्नाचा वाढदिवस साजरा करू.

इतका वेळ उदास असलेली तारुल आता हसू लागली होती. त्याने तारुलला एक पिशवी दिली आणि सांगितले की हे माझ्याकडून तुम्हाला गिफ्ट! पण ही साडी आताच नेसून तुम्ही केक कापावा अशी माझी इच्छा आहे.

ती आधीच इतकी खुश होती की त्याला नाही म्हणणे तिला जमलेच नसते. ती आनंदाच्या भरात त्याने दिलेली साडी घेऊन बेडरूममध्ये गेली. इकडे हॉलमध्ये त्याने केक बाहेर काढून त्याच्याभोवती मेणबत्ती लावल्या. काय नवल होते! लग्नाच्या वाढदिवसाच्या वेळी नवराच गैरहजर होता आणि एक गैर पुरुष त्याच्या बायकोला कंपनी देत होता. हे नवल वाटले तरी ही तरतूद तारुलच्या चेहर्यावर आनंद आणण्यास पुरेशी होती.

त्याने सर्व बाहेर तयारी केली. बाहेरची ट्युब लाईट बंद केली आणि टेबल लॅम्प ऑन केला. त्या काळोखात अंधुक प्रकाश खूप छान दिसत होता. काळोखात असलेली निरव शांतता मन प्रसन्न करत होती. पण जरी वातावरणात निरव शांतता असली तरी त्याच्या मनात खूप भावनेचा गोंगाट सुरू होता.

याच निरव शांततेत बेडरूमचा दरवाजा उघडला. त्या अंधुक प्रकाशात तारुल एक एक पाऊल पुढे सरकत पुढे येत होती. तिच्या मादक शरीरावर एक तांबड्या रंगाची शिफॉनची जाळीदार साडी होती. त्या तांबड्या रंगाची साडीवर तिचे शरीर अधिकच मादक दिसत होते.

आज प्रथमच तो तिला साडीवर बघत होता. यापूर्वी फक्त पंजाबी ड्रेस वर बघितले होते. आज खऱ्या अर्थाने ती खूप सुंदर दिसत होती. तिने घातलेले स्लीव्हलेस ब्लॅक गोल्डन ब्लाउज खूपच मोहक वाटत होते. तिच्या छातीवर असलेल्या पदरावरून सुद्धा तिच्या ब्लाऊजचा गळा स्पष्ट दिसत होता. त्या गळ्याच्या गल्लीत सोडलेले तिचे मंगळसूत्र तिच्या मादक वक्षांना स्पर्श करून त्यांना खुलवत होते.

तिची ३२ इंची स्तने त्या घट्ट ब्लाऊजची तटबंदी तोडून बाहेर येण्यासाठी तडफडत असावीत. अर्थातच इंद्रधनुष्य सुद्धा त्यासाठी कासावीस झाला होता. पण तिची २८ची कंबर खूपच कसलेली आणि कमनीय वाटत होती. साडीच्या आत दबा धरून बसलेली ती दोन नितंब आपल्या गोलाईने कोणत्याही पुरुषास विरघळण्यासाठी पुरेशी होती. अशी सेक्सी तारुल त्या अंधुक प्रकाशात अधिकच मादक वाटत होती. तिच्या या सौंदर्य अवताराने तो तर घायाळ झाला होता.




इंद्रधनुष्य पुढे झाला आणि तिचा हात पकडून तिला टेबल जवळ आणले. आज ती शिक्षिका नव्हती किंवा तो विद्यार्थी नव्हता. आज तो पुरुष होता आणि ती स्त्री होती. दोघांच्या वयातील अंतर आज गळून पडले होते. तो तिला मॅडम म्हणून तिचा हात पकडत होता. तेव्हा तिनेच त्याला मॅडम म्हणण्यास नकार दिला आणि फक्त ‘तारुल’ बोल असे परमिट दिले. त्याचा आत्मविश्वास अधिकच दुणावला.

त्याने टेबलवरची मेणबत्ती पेटवली आणि ती सुरी तिच्या हातात दिली. तिच्या गुलाबी मांसल ओठातून जणू काही मादक फुंकर आली आणि त्या मेणबत्तीच्या ज्योतीचे चुंबन घेऊन ती ज्योत विझली. अंधुक प्रकाश अजून अंधुक झाला पण अधिकच रोमँटिक वाटू लागला.

तिच्या उजव्या हाताने ती सुरी घेऊन ती टेबलकडे थोडीशी झुकली. झुकल्याबरोबर तिचा पदर तिच्या कोमल खांद्यावरून निसटून तिच्या हातात अडकला. तिने तो पदर सावरत तो पुन्हा आपल्या खांद्यावर ठेवला. ओढणी सांभाळणे आणि पदर सांभाळणे यातली तफावत तिला आज समजत असेल. पदर सांभाळताना तिच्या पोटाचा आकार स्पष्ट दिसला. साडी जरा कमरेच्या खाली बांधल्यामुळे तिची निमुळती बेंबी खूप भाव खाऊन जात होती.

ती त्या केकचे तुकडे पाडू लागली. तिचा निसटता पदर पाहून त्याच्या काळजाचा आधीच तुकडा पडला होता. तिने केकचा एक मोठा तुकडा आपल्या हाताने त्याला भरवू लागली. केक अगदी त्याच्या ओठाजवळ आला आणि त्याने तिचा हात पकडला व तोच तिचा हात घट्ट पकडून तिच्या ओठांजवळ नेला. आजचा दिवस असा होता की जणू काही पहिला मान तिचा याप्रमाणे केक तिच्या मादक ओठातून तिच्या तोंडात भरवला.

केकचा तुकडा इतका मोठा होता की तिला क्रीमच्या पांढर्या मिशा आल्या. तिनेही मग ताकदीचा वापर करत उरलेला उष्टा तुकडा त्याच्या तोंडात भरवला. त्याने पण तो तुकडा खाता खाता आपल्याला पांढर्या मिशा आल्या म्हणून दोघेही खदाखदा हसू लागले. तिने एक हातात नॅपकिन घेऊन त्याच्या जवळ गेली. डावा हात त्याच्या खांद्यावर ठेवून दुसर्या हाताने त्याच्या ओठाभोवती लागलेला केक नॅपकिनने पुसू लागली.

तो उंच असल्यामुळे तिला आपल्या टाचा उंच कराव्या लागत होत्या. पण ती त्याच्या इतक्या जवळ आली होती तिचे गुबगुबीत वक्ष त्या पुरुषी छातीला खेटून उभे होते. या सगळ्या नजीकच्या प्रकारामुळे त्याचे लिंग सुद्धा ताठ होऊन पॅन्टच्या झिपला आतून धक्के देत होते. त्याचा ताठरपणा तिला अजून जाणवला नव्हता. कारण त्याचे लिंग आणि तिची योनी यात अजून ४ इंचाचे अंतर शिल्लक होते.

तिने त्याचे ओठ अगदी छान साफ करून आपल्या टाचा खाली करून उभी राहिली. अचानक विद्युत वेगाने ती तिच्या अधिक जवळ आला आणि तिच्या २८ इंची कमनीय कंबरेवर हक्काने आपला डावा हात टाकून तिला सराईतपणे जवळ ओढले.

आता दोघात कोणतीच भिंत नव्हती. तिने त्याचे ओठ नॅपकिनने साफ केले होते तर तो तिचे मादक ओठ त्याच्या बोटांनी अलगद स्वच्छ करत होता. त्याच्या बोटांच्या स्पर्शाने तिचे ओठ थरथरत होते. त्यांची मांडी तिच्या मांडीला बिलगली होती. त्याची छाती तिच्या स्तनात रूतली होती. त्याचे बोट जरी तिच्या ओठांवर असले तरी दोघेही एकमेकाच्या डोळ्यात एकटक पाहत होते.

आता दोघांच्या ओठात फक्त अर्धा पाऊण फुटाचे अंतर होते. मघाशी त्याचे ताठ लिंग आणि तिच्या साडीमध्ये लपलेल्या योनीमध्ये ४ इंचाचे अंतर आता गळून पडले होते. त्याचे पॅन्टमध्ये धक्के देणारे लिंग सर्व मर्यादा तोडून तिच्या साडीच्या निऱ्यामध्ये घुसले होते. आता तिला त्याच्या ह्या पुरुषी उंचवट्याची कल्पना आली होती. किंबहुना त्याचा आवाका तिला अवाक करणारा होता.

त्या दोघांमध्ये जे सोळा वर्षाचे अंतर होते ते आता जमीनदोस्त झाले होते. ती ज्याला आपल्यापेक्षा सोळा वर्षाने लहान आणि हुशार विद्यार्थी समजत होती, तो अचानक एक पुरुष झाला हे तिला उमगले होते. पण त्याच्या पॅन्टमधील उंचवट्यावरून तिला समजले होते हा पुरुष कामवस्थेसाठी तयार झालेला नर आहे आणि तो तिच्यात आपली कामवासना पूर्तीसाठी एक मादी शोधत आहे.

हे तिच्यासाठी सर्व अविश्वसनीय होते पण जीवनाच्या न कळणाऱ्या महिमेत मिळणारी ही दुसरी संधी होती. तिच्या फक्त एका होकाराने तिची रात्र अविस्मरणीय झाली असती तर दुसर्या बाजूला तिच्या नकाराने तिचे निरस जीवन तसेच निराशेने जगावे लागले असते.

या व्दिधा मनस्थितीत ती अडकली असताना इंद्रधनुष्य मात्र तिच्या शरीराचा एक एक धडा वाचत सुटला होता. त्याच्या अभ्यासक्रमा बाहेरचे हे तारुल नावाचे पुस्तक तो अगदी तन्मयतेने वाचत होता. इंद्रधनुष्य तिच्या ओठावर लागलेला केक अगदी हलक्या हाताने पुसत होता.

त्याची बोटे जशी तिच्या ओठावरुन पुन्हा पुन्हा फिरत होती तसे त्याचे पुरुषी शरीर तिला अधिकच जवळून बिलगत होते. तिचा पदर छातीवरून थोडासा खाली आला होता म्हणून तिच्या भारदस्त उरोजात त्याची छाती अगदी एकजीव झाली होती. तिच्या परफ्युमचा सुगंध त्याला अधिक चेतवत होता. तिच्या शरीराला आलेला घाम त्याच्या अंगाला चिकटून त्या दोन शरीराला एकजीव करत होता. तिच्या परफ़्युमचा सुगंध आणि तिचा घाम याचे नवीन तयार झालेले मिश्रण त्याच्या पुरूषार्थाला प्रफुल्लित करत होते.

गेली काही मिनिटे एकमेकांच्या ओठी लागलेला केक पुसण्याचा खेळ असाच चालू होता. त्याच्या या पुढाकाराला ती प्रोत्साहन जरी देत नव्हती तरी विरोध सुद्धा करत नव्हती. पण आता वेळ होती एक चरण पुढे जाण्याची.

त्याने डाव्या हाताने पकडलेली तिची कंबर अधिक घट्ट पकडून तिला अजून जवळ ओढले. तिने या ख़ेपेस सुद्धा विरोध केला नाही. त्याने आपले ओठ तिच्या ओठाजवळ अधिक जवळ नेले. आता तिच्यासाठी तो निर्णायक क्षण आला होता जेव्हा तिला या क्षणात ठरवायचे होते की आपल्या नवऱ्याशी प्रामाणिक राहून निरस आणि एकटेपणाचा जीवनाचा तुकडा असच जगत राहायचा किंवा समोर आलेला अनैतिकतेचा घास निमूटपणे गिळून आपल्या आशा आकांक्षा पूर्ण करून आत्मतृप्तीचा ढेकर द्यायचा.

[rajsharma]

तिचे विचार सत्र असेच चालू होते आणि त्याने आपले ओठ तिच्या जवळ नेऊन तिच्या ओठांना स्पर्श न करता तिच्या मानेवर एक मादक चुंबन घेतले. एका परपुरूषाचा तिला झालेला वासनेचा हा पहिला स्पर्श! त्याने न थांबता तिच्या मानेवर चुंबनाचा वर्षाव सुरू केला. ती त्याला विरोध करण्याचा केविल प्रयत्न करू लागली. पण तो सुसाट होता.

त्याच्या ह्या पावित्र्याने तिचा अखेर बुरूज ढासळला. तिने किंचितसे आपले डोळे बंद करून आपला होकार दर्शविला. तिने प्रतिकारासाठी लावलेली ताकद प्रतिसादात एकवटली. तो तिच्या मानेवर, खांद्यावर, केसात, कानावर चुंबनाचा रतीब टाकू लागला.

तिने आपला हात त्याच्या केसात घालून त्याच्या केसाला प्रेमाने कुरवाळू लागली. तिच्या प्रोत्साहनामुळे त्याला हिरवा सिग्नल भेटला. त्याने चुंबनाची मोहिम तिच्या गोबर्या गालावर नेऊन दोन्ही गालावर चुंबन घेऊ लागला. तिच्या गोऱ्या कांतिच्या चेहर्यावर चुंबन करत तो लालबुंद झाला.

त्या दिवशी तांबड्या रंगाची साडी घातलेल्या त्या ललनेच्या चेहर्यावर पसरलेला हा लालबुंद तांबडा रंग म्हणजे इंद्रधनुष्यच्या सप्तरंगातील पहिल्या प्रेमाचा रंग होता. हा रंग होता ता वरून तांबडा आणि ता वरून तारुलचा.

त्याने तारुलच्या मानेला थोडेसे तिरके करून तिच्या मादक ओठांवर आपले ओठ रूतवले. मग प्रेमाची सुंदर निशाणी म्हणजे त्याने आपल्या ओठांनी तिच्या ओठांना चोखू लागला. ओठात ओठ, जिभेला जीभ, दातावर दात कुरघोडी करत होते. तिच्या मांसल ओठात असलेले मध तो आपल्या ओठानी शोषून घेत होता. तिची गोड लाळ त्याच्या तोंडात साखरेच्या पाकासारखी पाझरत होती.

हा खेळ असाच दहा मिनिटे सुरू होता. इतक्यात त्याचा एक हात तिच्या गालावरून खाली उतरून तिच्या वक्षाच्या उभारावर स्थिरावला. हा स्पर्श तिच्या गुप्त भागाला होताच ती भानावर आली. हा स्पर्श एखाद्या परपुरूषाचा असल्यामुळे ती लाजली.

आयुष्यात प्रथमच जिगरच्या व्यतिरिक्त पुरुषाचा स्पर्श तिच्या गुप्त ठेव्याला झाला होता. ती लगेच लाजेपोटी मागे होऊन इंद्रधनुष्यच्या मिठीतून स्वत:ला सोडवून विरुद्ध दिशेला पळू लागली. पळताना तिचा पदर इंद्रधनुष्यच्या हाती लागला. तो पदर त्याने दोन हातानी घट्ट पकडून तिला जवळ ओढू लागला पण ती जवळ येण्यास लाजत नकार देत होती. त्याने तिच्या साडीच्या पदराला जोरात हिसका दिला. तशी ती जागच्या जागी गोल फिरू लागली.

तो महाभारतातील दुशासनासारखे तिची साडी खेचत होता आणि ती द्रौपदीसारखी साडीपासून विलग होत होती. ती गोल फिरता फिरता कधी त्याच्या जवळ आली ते तिलाच नाही समजले. जवळ जवळ सगळीच साडी त्याच्या हातात होती. ती जवळ येताच त्याने तिच्या परकरामध्ये खोचलेल्या साडीच्या निऱ्या तिच्या परकरामधून त्याने बाहेर काढल्या आणि तिची तांबडी साडी त्याच्या पायाजवळ घुटमळू लागली.

तिच्या शरीरातून साडी विलग झाली आणि लज्जेने तिने आपले दोन्ही हात आपल्या छातीवर गुणाकाराच्या चिन्हासारखे क्रॉस करून आपल्या हातांनी जितके अंग त्या पुरुषी नजरेपासून लपवता येईल तितकं लपवण्याची घाई करू लागली.


/..........................





इंद्रधनुष्यची पण ही पहिली वेळ होती पण सेक्सी व्हिडिओ पाहून जे ज्ञान भेटले होते ते पडताळून पाहण्याची संधी समोर होती. आपल्या पहिल्या संधीत जर शतक ठोकले तर तारुल नावांची ट्रॉफी त्याचीच होती.

त्याने तिला पकडून गरकन फिरवले. तिला आपल्या समोर पाठमोरी उभी करून तिच्या बॅकलेस ब्लाऊजमुळे उघड्या असलेल्या पाठीवर चुंबने घेऊ लागला. तिच्या कमरेत एक हात घालून तिला जवळ ओढून घेतले. त्याच्या पॅन्टमध्ये असलेला अजगर पॅन्टमधून तिच्या नितंबावर रेटून उभा होता.

तिच्या पाठीवर किस आणि नितंबात अजस्त्र लिंग अशा परिस्थितीमध्ये ती विरघळत होती. त्याने मागून तिच्या पुढे हात घालत तिच्या परकराची नाडी ओढली. परकर खाली पडला आणि तिला आता छातीवरचे हात नक्की कुठे ठेवू? असा प्रश्न पडला. पण तिने लगेच आपला पवित्रा बदलला व परत त्याच्या समोर उभी राहिली आणि त्याचा शर्ट काढू लागली. शर्ट आणि आतला बनियान काढून त्याची छाती विवस्त्र केली.

त्याने पुन्हा तिला उलटी फिरवून तिच्या मानेवर चुंबन करत तिच्या पाठीवर असलेली नाडी ओढली. ब्लाऊजचे शेवटी असलेले दोन हुक सोडले. करकचून शरीराला लपेटलेले ब्लाऊज सैल झाले. झाडाची पाने गळतात तसे तिचे ब्लाऊज तिच्या पायाजवळ गळून पडले.

आता ती फक्त लाल जाळीदार ब्रावर आणि फुलाफुलाच्या निकरवर होती. तिने त्याच्या पॅन्टचे बक्कल काढून त्याला पॅन्ट मुक्त केले. त्याचा जाड झालेला सोटा त्याच्या अंडरवेअरमधून स्पष्ट जाणवत होता. तिचे पुन्हा पुन्हा लक्ष त्या उंचवट्यावर जात होते. उंचवट्यावरून आतले लिंग किती मोठे असेल याचा अंदाज बांधून ती मनातून सुखावत होती. तिने न राहवत आपली चार बोटे त्याच्या त्या अंडरवेअरवरील उंचवट्यावर ठेवली. त्या शहाळ्याचे आतले खोबरे आणि पाणी त्या स्त्री स्पर्शामुळे बाहेर येण्यास तळमळ करू लागले.

त्यानेही वेळ न दवडता तिला आपल्या दोन्ही हातात अलगद उचलून घेतले आणि त्या मादक मोहिनीला बेडवर विराजमान केले. त्या अंधुक तांबड्या प्रकाशामध्ये बेडवर पहुडलेली ती अप्सरा फक्त लाल ब्रा आणि फुलाफुलाच्या निकरवर खूपच सेक्सी वाटत होती. या अवस्थेत ती ३४ वर्षाची, एका मुलाची आई असलेली गृहिणी नव्हे तर कौमार्य शाबूत राखलेली २२ वर्षाची मदमस्त युवती वाटत होती.

हा त्याचा जीवनातील पहिला सेक्स होता पण तिचा हा पहिला सेक्स नक्कीच नव्हता तरीही तिच्या चेहर्यावर असणार्या उत्सुकतेने हे सांगू शकत होते की ती आपल्या परिपूर्ण सेक्सची आज आतुरतेने वाट पाहत होती. अजूनपर्यंत अपूर्ण सेक्सच्या रात्री, जबरदस्तीने केलेला संभोग यात तिची तहान अपूर्ण राहिली होती. तिची तहान भागविणारा हौद तिच्यासमोर उघडा उभा होता.

त्या हौदाने स्वत:हून स्वत:ची अंडरवेअर काढली आणि पूर्ण विवस्त्र अवस्थेत तिच्या समोर उभा राहिला. मघाशी अंदाज बांधलेल्या तारुलने त्याचे खरे लिंग पाहून ती वेडीपिशी झाली. अंदाजापेक्षा कितीतरी जाड आणि ताठ झालेले ते लिंग पाहून तिच्या डोळ्याचे पारणे फिटले.

मनातच तिने इंद्रधनुष्यच्या अजस्त्र लिंगाची आणि जिगरच्या आखूड लिंगाची तुलना केली. गेली दहा वर्ष आपण कोणत्या खेळण्याशी खेळत होतो याचे तिलाच हसू आले. इतके दिवस आपण जर जिगरच्या नागोबाची पूजा करत करत समाधानी होतो तर आज तिच्या समोर इंद्रधनुष्यचा धामण उभा होता. ज्याला ती इतके वर्ष समाधान समजत होती तो फक्त समझोता होता, खरी तृप्ती तिच्या समोरील अजस्त्र आकारी लिंगातून भरभरून दिसत होती.

त्या बेडवर पहुडलेल्या तारुलच्या पायाच्या तळव्यापासून त्याने आपला खेळ सुरू केला. तिच्या पायाच्या तळव्यावर तो ओठांनी किस करू लागला. तिने आपले डोळे घट्ट बंद केले. तो किस करत करत एक एक पायदान वर चढू लागला. पायाच्या तळव्यावर, पायाच्या बोटांवर, काफवर, गुडघ्यावर, तिच्या मांसल मांड्यावर चुंबनाची आतिषबाजी करू लागला. दोन्ही मांड्यात तो अशाप्रकारे किस करत होता की तिच्या दोन्ही मांड्या एकमेकात चिकटून ती आपला डावा अंगठा उजव्या पायावर घासत होती.

किस करत करत तो तिच्या निकरवर किस करू लागला. लगेच तिच्या तोंडातून ‘आह आह’ असे हळुवार उद्गार येऊ लागले. तो आपल्या दोन्ही हातानी तिच्या निकरच्या पट्ट्या घट्ट पकडून खाली करू लागला. पण तिची नितंब बेडवर अशी रूतली होती की निकर टीचभर पण हलली नाही.

स्त्रीचा जर विरोध असेल तर सेक्स करणे कधीही अवघड. पण त्याचा प्रॉब्लेम समजून तिने आपल्या पायावर जोर टाकून आपली नितंब अंधातरी हवेत वर केली. त्याचा मार्ग मोकळा झाला आणि त्याने आपल्या दोन हातांनी तिची निकर अगदी अलगद तिच्या शरीरातून विलग केली.

आता तो सैराट होऊन तिच्या योनिवर किस करू लागला. तिने योनिभोवतील केस काढून तिला तुळतुळीत केले होते. त्या तुळतुळीत योनीभोवती तो किस करत होता तशी ती आपल्या उजव्या हाताने त्याचे केस कुरवाळत होती.

त्याने आपली जीभ तिच्या योनित टाकून दह्याची वाटी जशी जिभेने पुसतात नेमकी तसेच तिच्या योनित जीभ टाकून गोलाकार फिरवली. हा प्रकार तिच्यासाठी नवीन होता. आज तिला घाईघाईने उरकणारा संभोग आणि दर सेकंदाला चेतवत असा दोन शरीराचा मिलाप घडवून आणणारा प्रेम शृंगार यातला फरक जाणवत होता.

त्याने तिच्या योनित अगदी आत जीभ टाकून तिच्या मदन मनीला प्रेमाचा स्पर्श करू लागला. गेल्या दहा वर्षात जिगरने तिच्या योनित बोट सुद्धा घातले नसेल तर या अवघ्या अठरा वर्षाच्या इंद्रधनुष्यने तिच्या आतल्या दाण्याला सुद्धा प्रेमाचा स्पर्श करून या प्रेम क्रीडेत ओढले होते. ती विव्हळत होती. आपल्या हाताने कधी उशी चुरघळत होती, कधी स्वत:चे वक्ष कुस्करत होती.

तो किस करत वर आला. तिच्या बेंबीवर किस केले. तिच्या छातीवर किस करत तिला समांतर तिच्यावर अधांतरी आरूढ झाला. तिच्या ब्रावर किस करत करत त्याने आपले हात तिच्या पाठीमागे टाकले. तिच्या पाठीमागे ब्राचे हुक सोडू लागला. पण तिनेच आपले हात आपल्या पाठीमागे टाकून आपल्या ब्राचे हुक काढले.

ब्राचे हुक काढताच क्षणी तिचा छातीचा डोलारा सरकन पुढे आला. त्याने तिच्या छातीवरचा ब्रा बाजूला सारला आणि कित्येक वर्ष जतन केलेले तिचे अलौकिक सौंदर्य त्याच्यासाठी खुले झाले. पण या खेपेस तिने लज्जेने आपले हात आपल्या छातीवर नाही ठेवले. हे त्याला खुले पाचारण होते की समोर ठेवलेला ऐवज लूट, त्याला कुस्कर किंवा त्याचा चोळामोळा कर. तिने त्याला हवे ते करायची खुली परवानगी दिली.

तो तिच्या वक्षांना कुरवाळणार इतक्यात तिने त्याला हाताने थांबविले. प्रश्नचिन्ह उभे राहिले की ऐन काम वासनेत तिने त्याला का रोखले. पण त्याचे उत्तर लगेच भेटले. तिने आपले मंगळसूत्र काढले आणि ती जिगरची निशाणी बाजूच्या टेबलवर भिराकवून टाकली.

आज तिला कोणत्याच जुन्या नात्याचा अडसर नको होता. तिने भिरकवलेले दोन लाखाचे मंगळसूत्र टेबलवर ठेवलेल्या जिगर आणि तारुलच्या फोटोफ्रेमवर पडले. त्या क्षणी ती फोटो फ्रेम पण खाली पडली आणि त्याच्या नात्याचा तो फोटो काळोखात गडप झाला. इकडे बेडवर नवे नाते तयार होत होते. जरी हे अनैतिक नाते असले तरी जिव्हाळ्याचे होते. तिने आपल्या नीरस नात्याचे मंगळसूत्र काढून आपल्या शरीराचा ताबा कामसूत्रास दिला. आज मंगळसूत्र हरत होते तर कामसूत्र जिंकत होते.

त्याने तिच्या गुबगुबीत वक्ष स्थळांना तोंडात घेतले. हाताने दुसरे वक्ष कुस्करू लागला. तिच्या गुलाबी स्तनाग्रांना कुरतडू लागला. त्याचा जोर वाढत होता तशी ती त्याच्या चेहर्याला आपल्या छातीत अधिक खोलवर रूतवत होती. तो तिच्या वक्षांना आपल्या दातांनी अलगद चावा घेत होता. त्या वेदना तिला औषधासारख्या वाटत होत्या.

आता दोन्ही शरीरे काम सागरात तल्लीन होऊन पोहत होती. दोन्ही शरीरे आपल्या परमोच्च आनंद मिळवण्यासाठी तयार होती. त्याने तिचे दोन्ही पाय फाकवले आणि आपले लिंग तिच्या योनिवर सेट केले. तिच्या लग्नाला जरी दहा वर्ष झाली तरी तिची योनी निमुळती आणि कसलेली होती. संभोगासाठी आदर्श योनी होती. गेल्या दहा वर्षात तिचा जास्त उपभोग घेतला नव्हता हे तिच्या ठेवणीवरून स्पष्ट कळत होते.

त्याने आपले लिंग तिच्या योनित घालण्याचा प्रयत्न केला. पण फक्त अगदी थोडेसे लिंग आत गेले. मग तिने त्याला मागे जाऊन पुन्हा प्रयत्न करायला सांगितले. तिचा अनुभव त्याच्या नवखेपणास उपयोगी पडत होता. तो मागे झाला. मग त्याने एक जोरात रेटा दिला. तिच्या मांड्यातून एक जोरात कळ गेली. तिने या वेळी जोरात ओरडून त्याला घट्ट पकडले. त्याला कळले की आपण करतोय ते योग्य आहे.

आता तो मागे येऊन जोरात धक्के मारू लागला. त्याचे पूर्ण लिंग तिच्या योनित शिरकाव करू लागले. त्याची चढाई जितकी भेदक होती तितकाच तिचा बचाव मजबूत होता. तो रेट्यावर रेटा मारत होता. ती तितक्याच जोरात विव्हळत होती. घरात इतर कोणी नव्हते त्यामुळे ती इतक्या मोकळेपणे विव्हळून आपल्या वेदनेला मोकळे करत होती.

त्या चार भिंती तिच्या विव्हळल्याने भरून गेल्या. ती जितक्या जोराने विव्हळत होती तितकाच त्याचा चेव चढत होता. ती त्याच्या पाठीवर चापट मारून त्याला प्रोत्साहन देत होती. दोघे एकमेकांच्या आनंदासाठी झटत झटत परमोच्च आनंद बिंदूकडे आगेकूच करत होते.

शेवटी त्याने आपल्या वीर्य विसर्जनाच्या वेळी आपले घट्ट वीर्य तिच्या मादक योनित सोडले आणि तांबड्या अंधुक प्रकाशात तांबडी लाल साडी घालून त्या ‘ता’ वरून नाव असणार्या ‘तारुल’च्या प्रेम कारंजात इंद्रधनुष्य न्हाऊन निघाला आणि त्याचा ‘तांबडा’ रंग सफल झाला.


..................................

[rajsharma]

बारावीला इंद्रधनुष्य हा त्याच्या कुवतीप्रमाणे चांगल्या गुणांनी गुणवंत झाला. ज्युनियर कॉलेजच्या कुंपणाबाहेर असलेल्या जगात या पठ्ठ्याला एक्सेस भेटला. पुढे त्याने अभियांत्रिकी शाखेत जाण्याचे योजिले. पण त्याच्या टक्क्याचे वजन इतके जास्त नव्हते की त्याला मुंबई आणि पुणे या सारख्या उपनगरी निम शहरी भागात अ‍ॅडमिशन भेटेल. पण त्याच्या टक्क्याचे वजन इतके कमीही नव्हते की त्याला अभियांत्रिकी शाखेत अ‍ॅडमिशन सुद्धा भेटणार नाही.

अपेक्षेप्रमाणे चांगले टक्के भेटल्यावर इंद्रधनुष्य हा इंजीनियरिंगला अ‍ॅडमिशनसाठी प्रयत्न करू लागला. पण मुंबईमध्ये काही अ‍ॅडमिशन झाले नाही. कोकणाच्या एका अभियांत्रिकी कॉलेजमध्ये त्याचे अ‍ॅडमिशन झाले. कॉलेजचे ऑप्शन्स भेटले होते त्यात कोकणाचे कॉलेज निवडण्यामागे हेतू हाच होता की त्या कॉलेजपासून जवळच त्याच्या आईची दूरची बहीण राहत होती म्हणजे ती इंद्रधनुष्यची दूरची मावशी म्हणता येईल. पण खरच गरज असेल त्या वेळी मदत करणे म्हणजे त्या नात्याला दूरच्या नात्यापासून जवळच्या नात्यात स्थलांतर करण्यासारखे होय. तसेच नेमके त्या दूरच्या मावशीने केले.

मावशी कॉलेजपासून फक्त तीन किमी अंतरावर राहत होती. मावशीच्या घरी फक्त मावशी आणि तिचे यजमान राहत होते. कोकणात बहुधा सगळ्याची घरे विस्तीर्ण असतात. मावशीचे घर पण त्याला अपवाद नव्हते. या मोठ्या घरात मावशी आणि तिचा नवरा दोघेच राहत होते.

मावशीच्या नवऱ्याची खूप मोठी शेती आणि बागायती शेती होती. या बागायती शेतीत आंबा, फ़णस, काजू इत्यादी फ़ळांची खूप फळझाडे होती. ह्या सर्वांची निगा राखण्यासाठी शेतात काही मेहनती मंडळी त्या दांपत्याकडे होती त्यामुळे मावशी आणि तिचा नवरा निर्धास्त होते.

त्याचे घर आकारमानाने मोठे असून कोकणातल्या इतर घरासारखे कौलारु आणि टुमदार होते. घराच्या शेजारी गोलाकार झाडे लावल्यामुळे तो परिसर छान हिरवागार आणि रमणीय झाला होता. त्या हिरव्यागार निसर्गात मावशीचे घर ऐटीत उभे होते. त्याच मावशीच्या घराशेजारी एक छोटीशी वेगळी रुम काढली होती. त्याचा दरवाजा तसा मुख्य घरापासून स्वतंत्र होता. त्या वेगळ्या रुमला तुम्ही शहरी भाषेत आऊट हाऊस बोलू शकता.

या आऊट हाऊसला मावशीने छान साफ करून घेतले. याच आऊट हाऊसमध्ये इंद्रधनुष्यची राहण्याची सोय केली होती. फक्त जेवणासाठी तो मावशीच्या मुख्य घरात जात असे. मावशी तशी जेवणात सुगरण होती म्हणून तिच्या हातच्या पक्वानाचा आस्वाद घेणे म्हणजे जेवणाची लज्जत वाढत असे.

इंद्रधनुष्यच्या अभियांत्रिकी शिक्षणाचा श्रीगणेशा झाला. कॉलेजमध्ये सुरुवातीला सर्व काही बाऊंसर जात होते. त्या वेळी त्याला आपल्या बारावीच्या बायोलोजी टिचर तारुल मॅडम आठवत होत्या. पण तो निसर्ग सोडून तो कोकणात आला होता इथे फक्त अभ्यासाकडे लक्ष देणे अति आवश्यक होते.

इथे मावशीने अपेक्षेपेक्षा चांगली सोय करून दिली होती. आजूबाजूला सुंदर निसर्ग, जेवणासाठी मावशीच्या हातचे लज्जतदार आणि घरचे जेवण. मावशी आणि तिचा नवरा वेळोवेळी त्याची विचारपूस करत होते. अजून काय हवे जीवनाला? या सगळ्याचे मोल जाणताना इंद्रधनुष्य सुद्धा जोमाने अभ्यासाला लागला.

मावशी खूप प्रेमळ होती. या प्रेमळ मावशीचे नाव नाजूका. नाजूका ही जरी सावळी असली तरी हा सावळा रंग तिला खूप शोभून दिसत असे. नाजूका नाका डोळ्यानी नीटस होती. तिच्या ओठांची लज्जत तिच्या हातच्या जेवणापेक्षाही खूप लज्जतदार होती.

कोकणाच्या मातीचा लाल रंग जणू काही तिच्या ओठांनी घेतला होता. तिच्या केसांची वेणी अशी तिच्या नितंबावर लोंबकाळत होती जणू काही वड पिंपळाच्या झाडाला पारंब्या लोंबकाळत आहेत. अशीच एखादी लहानशी पारंबी तिच्या डोळ्यावर हेलकावे घेत घेत लोंबकाळत येत असे.

कोकणातील डोंगर दऱ्यातील नागमोडी वळणे नाजूका मावशीच्या कमनीय देहावर इंचा इंचाला लाभली होती. घरात नेहमीच्या वापरातील कॉटनची सुती साडी आणि त्यावर हाफ स्लीव्ह ब्लाऊज हा तिचा नेहमीचा साधासुधा पोशाख सुद्धा तिला खूपच छान दिसत असे. तिच्या देहाची श्रीमंतीवर साधे कपडे सुद्धा मोहक वाटत असे. मुळात साडी हेच मादकतेने भरलेले परिपूर्ण आणि मोहक वस्त्र आहे. त्याची सर मुंबई पुण्यासारख्या शहरात घालणाऱ्या वनपिस, शॉर्ट स्कर्ट, फ्रॉक यांना येणार नाही.

फक्त त्या साडीमध्ये असलेल्या देहाला शरम या उपजत गुणाची काळजी असल्यामुळे तो देह आपला पदर सावरत आपले सौंदर्याचा साक्षात्कार करत असतो. इतक्यात एक हवेची झुळूक येते आणि बेसावध देहाकडून तो पदर निसटतो. शरम या गुणाची तमा न बाळगता तो देह निसर्गाच्या सानिध्यात खुला होतो. इथल्या अणू रेणुत त्या उघड्या देहाचा साक्षात्कार सरमिसळ होतो. हा चमत्कार फक्त साडी नावाच्या पारंपारिक भरजरी वस्त्रातच होतो.

साडीची किमया इतर पाश्चिमात्य ड्रेसला मुळीच लागू होत नाही किंबहुना ते तोकडे ड्रेस हे अंगभर साडीच्या स्पर्धेत सुद्धा नाहीत. नाजूका नावाचे सौंदर्य अशाच सुती साडीत रोज विसावलेले असे.

अजूनपर्यंत मुंबईच्या झिरो फिगरच्या हडकुळ्या मुली आणि शॉर्ट ड्रेसवर दिसणाऱ्या मुलींना पाहण्याची सवय असलेल्या इंद्रधनुष्यला त्याच सौंदर्याची सवय होती. पण नाजूका मावशीला पाहिले आणि त्याच्या सौंदर्याच्या व्याख्या हळूहळू बदलू लागल्या.

गावाच्या लाल काळ्या मातीत बहरलेली ही नारंगी झेंडूंची फुले ही मुंबईच्या सिमेंटच्या जंगलात राहणाऱ्या रानटी फुलापेक्षा कितीतरी सरस आणि मोहक होती. इंद्रधनुष्यला हा फरक जाणवला. हीच तुलना त्याच्या मनात असलेले नाजूका मावशीचे चित्र अधिक खोलवर रूतत होते. कोकणातल्या खोल विहिरीसारखेच नाजूका मावशी त्याच्या मनात खोल घर करत होती.

नाजूकाचे वय तीस होते. पण वय तीस असले तरी पंचवीस वय असलेल्या युवतीगत कोवळी वाटत होती. तिच्या लग्नाला आठ वर्ष उलटली होती पण अजून घरात पाळणा हलला नव्हता. बाकी घरात सर्व काही होते. घरात कसलीच कमी नव्हती. घरात साक्षात लक्ष्मी स्थळ ठोकून होती पण घरात बाळगोपाळ जन्म घेत नव्हता हेच एक दु:ख त्या दांपत्यास सतावत होते.

दोघेही नवरा बायको स्वभावाने प्रेमळ. दोघेही दानधर्म करताना मागे वळून पाहत नव्हते. असे परोपकारी असून सुद्धा त्याच्या घरात एक इवलासा पाहुणा येत नव्हता. तोच पाहुणा यावा अशी त्यांची इच्छा होती. पण सध्या तरी त्यांच्याकडे एक एकोणीस वर्षांचा पाहुणा होता तो म्हणजे इंद्रधनुष्य.

इंद्रधनुष्यच्या वर्गात विशेष मुली नव्हत्या. होत्या त्या याच्या पसंतीस उतरत नव्हत्या. मुंबईच्या त्याच्या तारुल मॅडम हा चॅप्टर तो मुंबईस सोडून आला होता म्हणून सद्य परिस्थितीत त्याच्या डोळ्यांना आराम देणारी स्त्री असेल तर नाजूका मावशी.

मावशीचे उपकार त्याच्यावर इतके थोर होते की नाजूकास त्या नजरेने बघणे इष्ट नव्हते. पण शेवटी एकोणीस वर्षाच्या अल्लड अवखळ स्वभावाला कोण समजावणार. त्याने मनाला कितीही समजावले तरी रात्री झोपताना जर त्याला नाजूका आठवली तर त्याचा हात आपसूक पॅन्टमध्ये जात असे.

तिचा घाटदार घेणारा फिगर आठवून तो आपल्या लिंगावर मूठ मारत असे. तेच घर्षण, त्याच वेदना आणि शेवटी एक रोमहर्षक कळ व मग नाजूकाच्या नावे पांढरा झरा. असा हा रोजचा प्रोग्राम होता. हा प्रोग्राम झाल्यावरच त्याला रात्रीची शांत झोप लागत असे.

एके दिवशी रविवार होता. सकाळचे नऊ वाजले होते. नाजूकाचा नवरा शेतावर औषध फवारणीसाठी गेला होता. इंद्रधनुष्य आपली आंघोळ आटपून मावशीच्या घरात आला. आज कॉलेजला सुट्टी असल्याने तसली कसलीच घाई नव्हती. मावशीने त्याला नाश्त्याला बोलावले होते. तो आल्यावर मावशी म्हणाली मी आणते हा तुझ्यासाठी नाश्ता. असे बोलून ती किचनमध्ये गेली. इंद्रधनुष्य सुद्धा आपले हात धुवायला नाजूकाच्या मागून किचनमध्ये गेला.

मावशी किचन प्लॅटफॉर्म समोर उभी राहून प्लेटमध्ये कांदेपोहे भरत होती. त्या गरमागरम पोह्यांचा सुगंध त्याच्या नाकात दरवळत होता. पोहे जितके गरम होते त्यापेक्षा त्याला किचनमध्ये मावशी हॉट दिसत होती. त्या पाठमोऱ्या आकृतीकडे तो एकटक पाहत होता. तिची गरगरीत नितंब बघून त्याची लाळ गळायला सुरुवात झाली होती.

तिची साडी आणि ब्लाऊजमधील उघडी कंबर काजूच्या गराप्रमाणे वळणदार आणि कमनीय होती. तिची अर्धवट उघडी पाठ आणि त्यावर आलेला मेहनतीचा घाम हा कुठल्याही मेकअपपेक्षा मादक वाटत होता. इतका मादक की त्याचे लिंग त्या थ्री फोर्थमध्ये कधीच ताणले होते.

तारुल मॅडमची योनी भेटल्यावर चटावलेल्या त्या लिंगाला खूप दिवस कोणती योनी चाखायला भेटली नव्हती. मावशीचे गरगरीत नितंब त्या चटावलेल्या लिंगास गरम करत होते. त्याने क्षणभर मावशीने केलेले उपकार आठवले आणि गुपचूप तो हात धुवून बाहेर येऊन बसला.

काही वेळातच मावशी आली आणि तिने त्याला कांदे पोह्यांची प्लेट दिली. पोहे दिल्यावर ती मात्र कामसू होती, ती कपडे धुवण्यासाठी बाथरूममध्ये गेली. इकडे इंद्रधनुष्य एकटाच पोह्यांचा आनंद घेत होता. मावशीचा आनंद त्याला सध्या तरी पोह्यांवर भागवायचा होता.

इतक्यात आतून एक आर्त किंकाळी ऐकू आली. इंद्रधनुष्यने पोह्यांची रिकामी प्लेट बाजूला ठेवून थेट आत धाव घेतली. किचनमध्ये पाहिले तर गॅस बंद होता. किचनमध्ये कोणीच नव्हते. त्याने पुन्हा वेदनेने कोणी विव्हळत आहे असे ऐकले. हा आवाज तर बाथरूममधून येतोय म्हणून त्याने बाथरूममध्ये धाव घेतली.
...................................






बाथरूममध्ये जाताच पाहतो तर काय, बाथरूममध्ये नाजूका मावशी गुडघ्यावर बसण्याचा प्रयत्न करत होती पण तिला ते सहज जमत नव्हते. तिचा चेहरा पडला होता. केसांचा एक झुपका डोळ्यावर आला होता. पाय हा गुडघ्याखाली लाल झाला होता.

तिची बाथरूममधील ती अस्तास्तव अवस्था पाहून हे लक्षात आले की नाजूका बाथरूममध्ये घसरून पडली होती. गुडघा जरी लाल झाला असला तरी पायाच्या घोट्यावर मुका मार लागला असावा. त्यामुळे ती उठण्याचा प्रयत्न करत होती पण तिलाच तिचे वजन झेपत नव्हते. तिने आपली साडी गुडघ्यावर घेऊन आपली जखम पाहत होती. पण इंद्रधनुष्य तिची जखम नाही तर तिच्या गुबगुबीत मांड्या बघत होता.

तिचा प्रामाणिक पदर तिच्या निसरड्या छातीवरून निसटून कधीच भूमिगत झाला होता. पण तिच्या वेदना इतक्या तीव्र होत्या की ती पडणारा पदर तिच्या ध्यानी मनी सुद्धा नव्हता. एखाद्या सुंदर नाटकाचा पडदा दूर सारला की जसे करमणूक प्रधान नाटक दिसू लागते नेमके तसेच तिचा छातीवरचा पदर दूर झाला आणि इंद्रधनुष्यसाठी तिची भारदस्त छाती खुली झाली होती.

ती आपल्या शरीराचा तोल सांभाळून उठण्याचा प्रयत्न करत होती तर तिचे मादक शरीर पाहून त्याच्या मनाचा तोल ढासळत होता. ती उठण्याचा प्रयत्न करत होती पण तिचे मादक रूप पाहून विना निमंत्रण त्याचा उठत होता. त्याच्या थ्री फोर्थमधून त्याच्या लिंगाचा उभार स्पष्ट जाणवत होता. त्याला त्याची लाज सुद्धा वाटत होती.

तो आपल्या दोन्ही मांड्या एकमेकांना चिकटवून त्या उभाराला कंट्रोल करायचा प्रयत्न करत होता पण ते प्रयत्न निष्फळ होते. पण नाजूका वेदनेने इतकी विव्हळत होती की तिला जसा स्वत:च्या छातीवरून निसटलेल्या पदराची चिंता नव्हती तसाच त्याच्या कमरेखाली आलेला अतिरिक्त पाहुणा तिच्या लक्षात येण्या जोगे तिची मनस्थिती नव्हती.

इतक्यात इंद्रधनुष्य भानावर आला. पुन्हा त्याला मावशीने केलेल्या उपकाराची आठवण आली. त्यांच्यामध्ये असलेले चांगले संस्कार हे त्याच्या वयाच्या अल्लडपणावर वरचढ झाले आणि तो मावशीच्या जवळ सरसावला. त्या अवस्थेत मावशीला, ‘कसे झाले? खूप लागले का?’ अशा निरर्थक प्रश्नाची सरबत्ती न टाकता तो मावशीला आधार देऊ लागला.

मावशीचा उजवा हात त्याने आपल्या डाव्या हातात पकडून आपला उजवा हात घाबरत घाबरत नाजूका मावशीच्या कंबरेवर ठेवला. एकदा मावशीच्या चेहर्यावर कटाक्ष टाकला तर मावशी काहीच बोलली नाही. तो मावशीला धीर देत देत हळू हळू उचलू लागला. मावशीचा डावा हात जो त्याच्या बाजूला होता तो अजून मोकळाच होता.

तो मावशी समोर गुडघ्यावर बसला होता. मावशीने प्रथम तो डावा हात प्रथम जमिनीवर ठेवला पण तिला नीट उठता येत नव्हते मग तिने अधिक आधारासाठी आपला डावा हात त्याच्या मांडीवर ठेवला. त्याचा उजवा हात मावशीच्या कमनीय कंबरेवर आणि मावशीचा डावा हात त्याच्या उजव्या मांडीवर!

त्या एकोणीस वर्षाच्या इंद्रधनुष्यची विकट अवस्था झाली. त्याच्या लिंगाचा ताठरपणा अजून तीव्र झाला. त्याचे लिंग तिच्या स्पर्शाने एखाद्या लाकडी काठीवरून एखाद्या लोखंडी शिगेसारखे झाले. त्या एकोणीस वर्षाच्या चिमुरड्याचे लिंग एखाद्या प्रौढ माणसाला लाजवेल असे प्रगल्भ झाले होते.

तो जरा तिच्या कंबरेला घट्ट पकडून थोडासा जोर काढून तिला उभे करू लागला. ती पण थोडा जास्त प्रयत्न करू लागली. दोघेही अर्धवट उभे राहिले. अर्धवट उभे राहिल्याने त्याच्या मांडीवरचा तिचा हात अधांतरी होता. ती दोघे साधारण उभे राहिल्यावर तिचा डावा हात जो अधांतरी होता तो आधारासाठी पुन्हा त्याच्याकडे मागे येऊ लागला.

पण त्याचे दोन्ही हात हे व्यस्त होते. पण त्याच्या आधाराने ती जशी चालू लागली तसा तिला अतिरिक्त आधाराची गरज भासू लागली. तिचा अधांतरी हात आधारासाठी मागे येऊ लागला. मग जे घडले ते अविश्वसनीय होते. नियतीच्या डावातील एक सत्य जे बहुधा समाजाला पटणारे नव्हते पण ते सत्य त्या प्रसंगात आकार घेत होते.

त्याच्या आधाराने चालताना बाथरूमचा उंबरठा ओलांडताना तिला जरा पाय अधिक उंचीवर न्यावा लागला. एकाच हाताने आधार घेणारी नाजूकाचा तोल गेला आणि ती पडू लागली. तोल जातोय हे पाहून तिने आपल्या डाव्या हाताने चाचपडत त्याच्या शरीराला पकडू लागली. काय हे आश्चर्य, एखादे लोह चुंबक हे एखाद्या लोहाकडे आकर्षित व्हावे नेमके तसेच तिचा डावा हात तिच्या नकळतपणाने त्याच्या थ्री फोर्थवरील आलेल्या लिंगरूपी उभारावर विसावला.

नकळतपणे मावशीने पकडलेल्या त्या अवयावावरील पकड आणखी घट्ट केली. मावशीच्या अजून ध्यानी मनी सुद्धा नव्हते की तिच्या हाती असलेला अवयव हा इंद्रधनुष्यची काळजी वाढवत आहे. गाफील असलेला तो इंद्रधनुष्य चांगलाच दचकला होता. आयुष्यात प्रथमच त्याचे सर्वस्व एखाद्या स्त्रीने पकडले होते. पण तो आपल्या मावशीला कसे सांगणार की तुम्ही माझा पुरुषार्थ आपल्या मुठीच्या पकडीत घट्ट पकडला आहे.

अजून तरी मावशी वेदनेने कण्हत होती म्हणून तिच्या लक्षात आले नव्हते. इतक्यात मावशीला आधार देत देत त्याने मावशीला तिच्या बेडरूममध्ये बेडवर निजवले. मावशी जशी बेडवर बसली तशी तिने आपले दोन्ही हात त्याच्यापासून विलग केले. त्याच्या लिंगावर मावशीने टाकलेला अतिरिक्त भार आता नाहीसा झाला होता. त्याने सुटकेचा निश्वास घेतला होता. त्याचे सामान अजून कोमजले नसले तरी ते थ्री फोर्थमध्ये सुखरूप होते म्हणून त्याला हायसे वाटले.

त्याने मावशीला बेडवर निजवून तो मावशीसाठी औषधे घ्यायला बाहेरच्या रूममध्ये गेला. इकडे बेडरूममध्ये मावशी क्षणभर विचार करू लागली की तिच्या डाव्या हातात काहीतरी अवजड अशी वस्तू होती, ज्या वस्तूच्या फक्त स्पर्शाने ती शहारली होती, जे तिला वेदनेच्या भरात जाणवले नव्हते पण आता बेडवर आराम करताना तिला हे प्रकर्षाने जाणवत होते.

मावशी विचारात पडली होती की तिच्या डाव्या हातात नक्की काय होते. ते इंद्रधनुष्यचे मनगट होते की त्याची मांडी, आकारावरून नक्कीच यापैकी काही नव्हते. अशातच तिच्या मनात शंकेची पाल चुकचुकली. तिच्या मनात आले की तो उभार म्हणजे इंद्रधनुष्यच्या कमरेखाली असलेला?

छे छे!! हे काय आपण अभद्र विचार करतोय. जो मुलगा आपल्याला रिस्पेक्ट देत मावशी बोलतो, ज्याच्या मदतीमुळे आपण बाथरूममधून इथे बेडरूमपर्यंत येऊ शकलो त्याच्याबद्दल असा विचार करणे म्हणजे चुकीचे आहे. तिने स्वत:च्या मनाला दोष देऊन तो विचार इथेच संपवायचा प्रयत्न केला.

इतक्यात इंद्रधनुष्य बाहेरच्या रूममधून औषधे घेऊन बेडरूममध्ये आला. या वेळी मावशीच्या मनातील शंकेची पाल निरसन करण्यासाठी सरसावली. इंद्रधनुष्यच्या हातात औषधे होती, त्याच्या चेहर्यावर स्मित हास्य होते. ते यासाठी की आपण नाजूका मावशीला मदत करत आहोत. त्याचा प्रसन्न चेहरा पाहून नाजूका पण मनात सुखावली.

पण इतक्यात तिची नजर खाली गेली तर त्याच्या थ्री फोर्थवर एक मोठा उंचवटा आला होता. हा उंचवटा कसला होता हे न समजण्या इतकी नाजूका लहान नव्हती. पण तिचे तिच्या डोळ्यावर विश्वासच बसेना. तिचा मनात मघाशी चालू होते ते विचारचक्र पुन्हा सुरू झाले. आता तिला हळूहळू समजत होते की मघाशी त्याचा आधार घेत आपण जेव्हा बाथरूमपासून बेडवर येत होतो तेव्हा आपण उजव्या हाताने इंद्रधनुष्यचा हात धरला होता तर डाव्या हाताने जे काही टणक असे पकडले होते ते दुसरे काही नसून… शी बाई!!

तिलाच स्वतःचा राग येत होता. आपल्या हातून काय घडून आले. आपल्याबद्दल इंद्रधनुष्य काय विचार करत असेल, कारण काही झाले तरी ती त्याची दूरची असेना पण मावशी होती. तो तिचा आदर करत होता आणि तिच्या हातून नकळतपणे असे घडून आले होते.

पुन्हा ती मनात तो प्रसंग आठवून स्वत:ला दोष देत होती. इतक्यात इंद्रधनुष्य तिच्या बेडवर आला आणि म्हणाला, “मावशी मी औषध आणि बाम आणला आहे.” ती विचारात इतकी गर्क होती की तिने त्याला एक स्मित हास्य दिले. तिचा होकार जाणून त्याने तिला बेडवर नीट झोपवले.

जखम गुडघ्यावर होती म्हणून त्याने हळूच मावशीची साडी वर केली. ती दुमडून गुडघ्यापर्यंत आणली. मावशीचे पाय गोरे होते. पण गुडघा लाल झाला होता. त्याने मावशीची जखम स्वच्छ पाण्याने आणि कापसाने स्वच्छ केली. जिथे जखम होती तिथे औषध लावले.

औषध लावताना तिला इतके झोंबले की तिने आपल्या डाव्या हाताने त्याचा खांदा घट्ट पकडला. तो जसे औषध लावत होता तितक्या जोरात ती त्याचा खांदा पकडत होती. मावशीच्या फक्त स्पर्शाने तो सुखावत होता. पण तो चेहर्यावरचे भाव तसे आणत नव्हता.

त्याने पूर्ण जखमेला औषध लावले. औषध लावून झाल्यावर मावशीने आपल्या हाताने पकडलेला त्याचा खांदा सोडला. त्याने आपले खांदे झटकले. मावशीच्या गुडघ्याभोवती मुका मार लागला होता. तो मुका मार वाढण्यापूर्वी त्याला बाम लावणे आवश्यक होते.

त्याने आपल्या दोन बोटांवर बाम घेऊन मावशीच्या गुडघ्याखाली बाम चोळू लागला. तो मावशीच्या अगदी पायाशी येऊन मावशीच्या गुडघ्याखाली बाम चोळत होता. मावशीचे गोरे पाय पाहून आणि त्यांना होणारा त्याच्या स्पर्शाने त्याचे लिंग आता पुन्हा ताठ होऊ लागले होते.


....................................