परतीची वरात Partichi Varaat

[rajsharma]

परतीची वरात
Partichi Varaat
लेखिका- रेखा


काही दिवसांपूर्वी एकचोपिण्ण पाहिलीपु-धूमपर. त्मा सोफिममधूनच माकने बीम माझ्या डोक्याव पसे गेले... मर्मतरी याचना का पूर्ण करण्याच्या नावावी या मागे पडली होती. ही फिल्म बक्षर भारतातील पार्वभूमीवर जाधारिख होती... भामितिाना सर्व पाापी ना मराठमोळी ठेवली असून कसा नागपूर ते भोपामा पार्श्वभूमीवर लिहिली आहे

यात्रिगण कृपया ध्यान दे.. गाडी नंबर १८२३७ बिलासपूर-अमृतसर छत्तीसगढ़ एक्सप्रेस प्लेटफॉर्म नंबर तीन पर आ रही है यह गाडी भोपाल, ग्वालियर, हजरत निजामुद्दीन के रास्ते अमृतसर जायेगी....
.
.
गाडी येण्याची उद्घोषणा होताच प्लॅटफॉर्म क्रमांक तीन वर प्रवाशांच्या हालचाली सुरु झाल्या. रात्रीचे पावणे दहा वाजले होते... गाडी नियमित वेळेपेक्षा पंधरा मिनिटे उशिरा धावत होती. सर्व प्रवासी डिसप्ले बोर्डंबर फ्लॅश होत असलेल्या कोच क्रमांकानुसार उभे राहून गाडीची वाट पाहू लागले. नऊ बाजून पंचावन्न मिनिटांनी गाडी प्लॅटफॉर्ममध्ये येऊन दाखल झाली. इंजिन बदलीसाठी गाडीचा थांबा बीस मिनिटांचा असल्याकारणाने सगळे आरामात चढत होते.


त्या गाडीने प्रवास करणाऱ्यांमध्ये एक लग्नाची बरातसुद्धा होती. नवरा मुलगा भोपाळचा तर नवरी नागपूरची. लग्न नागपुरात एका दिवसाआधीच पार पडले होते. थोडा दूरचा प्रवास असल्याकारणाने फिरतीची बरात लग्नाच्या दुसऱ्या दिवशी जायचे आधीच ठरले होते... यामुळे नवरदेवाकडची खास दहा बारा मंडळी आज ह्या गाडीने जात होते. मुलीच्या वडिलांनी शर्थीचे प्रयत्न करून सगळ्यांना फर्स्ट क्लास एसीमध्ये पाठवायचे ठरवले पण त्यांना फर्स्ट क्लासचे केवळ दोनच कूप मिळू शकले... पैकी एका कूपमध्ये नवरी नवरदेव आणि दुसऱ्यामध्ये नवरदेवाचे आईवडील... आणि उरलेल्या सहा जणांसाठी सेकण्ड क्लास एसीचे तिकीट मिळाले.

ट्रेन येऊन पंधरा मिनिटे झाली होती... पाच मिनिटांनी गाडी सुटणार होती.. घागरा, चोळी आणि डोळ्यावर चुनरीचे आवरण... त्या आवरणाखाली तिचा चेहरा पूर्णपणे झाकला होता. नवरदेवसुद्धा शेरवानी घालूनच होता... त्याचा चेहरासुद्धा फेल्यावरील बाशिंगाने जवळपास झाकलेलाच होता. आपले अभू आवरत नबरी आपल्या आप्तेष्टांची भेट घेत होती... आई-वडील, बहीण-भाऊ अश्शू गाळून मुलीला बिदा करत होते... इंजिने शिटी वाजवली तशी नवरी मुलगी डोळे पुसतच डब्यात शिरली तशी गाडी सुटली... नवरदेव दारात उभा राहून सगळ्यांना हात हलवत निरोप देत होता.

ती आपल्या सीटवर येऊन बसली... नवरा मुलगा अजूनही आला नव्हता... बहुतेक सेकण्ड एसीमध्ये मित्रांशी बोलत बसला असावा. तिच्या मनात नवजीवनाच्या आशा होत्या... काही कल्पना होत्या... नबरा, सासूसासरे... आणि इतर मंडळी कसे असतील?... त्यांचा स्वभाव कसा असेल? ह्या सगळ्यांचा विचार करतच ती खिडकीजबळ जाऊन बसली.

लग्नाच्या धावपळीत ती पार थकून चूर झाली होती... शिवाय रिती-परंपरेनुसार तीने दोन दिवसापासून आपल्या चेहऱ्यावरून तो पदर हटवला नव्हता... समाजाच्या ज्या कोपऱ्यातून ती येत होती त्या कोपऱ्यात मुलगा आणि मुलगी लग्न होईपर्यंत एकमेकांना पाहू शकत नव्हते... मुलगी जेव्हा सासुरवाडीत जाईल तेव्हा पहिल्या समागमाच्या वेळीच ते एकमेकांना पाहू शकत होते... त्यामुळे तिने मुलाला आणि मुलाने तिला अजूनही पाहिले नव्हते किंवा एकमेकांशी बोलले सुद्धा नव्हते... आधुनिक भारतात अशा रूढी-परंपरा अजूनही सर्रासपणे चालतात.... अर्थात लग्न जुळायच्या आधी सासऱ्याने बगैरे तिला पाहिले होते... पण त्यांच्या सामाजिक प्रथेप्रमाणे नवरी-नबरदेवाने अजूनही एकमेकांना पाहिले नव्हते. त्यामुळे दोघांनाही आपल्या जोडीदाराविषयी काहीच कल्पना नव्हती.

तिच्या मनात भविष्यविषयीचेच विचार सुरु होते... आईबाबांवर विश्वास ठेऊन तिने ह्या लग्नास होकार दिला होता... करणार तरी काय?... कुंडलीत दोष असल्याने आधीच तिचे लग्नाचे वय निघून गेले होते... तिच्या जातीतील मुली एकवीस-बावीस वर्षांच्या होईपर्यंत एका बाळाच्या माता होऊन जायच्या... आणि हिने तर वयाची पंचविशी पार केली होती. तशी शिकली होती आणि लग्नाआधी नोकरी सुद्धा करायची पण समोर ती नोकरी करू शकेल की नाही याबाबत मात्र शंकाच होती. लग्न ठरतेवेळी तिच्या वडिलांनी नोकरीविषयी मुलाकडच्यांना विचारलेही नव्हते. लग्नाला इतका उशीर झाल्यानंतर त्यांना ह्या सर्व गोष्टींचा जणू विसरच पडला असावा...

"बाई... बाई... बाई... काय म्हणावं आमच्या व्याहीना?... म्हटलं विमानाचे तिकीट बुक करा... पण नाही...हे केले... ह्या बैलगाडीचे..." तिच्या सासूचा आवाज कानावर पडली तशी ती विचारांच्या तंद्रीतून बाहेर आली आणि चुनरी नीट करत चेहरा झाकला. सासरकडची काही मंडळी तिच्या कूपमध्ये येऊन बसली. सासू, सासरे... आणि आणखी दोघेतिघे.

"अगं पण पहिल्या दर्जाची चार तिकिटे आणि दुसऱ्या दर्जाची सहा तिकिटे तर दिली... काय पाहिजे अजून?.." एक पुरुषी आवाज बोलला. बहुतेक सासरा असावा.

"म्हणे पहिला दर्जा ?... हैं... पहिला दर्जा?... मी आधीच म्हटलं नका करू या भागात लग्न पण ऐकतं माझं कोणी?... आणि जेवण तरी काय दिलं... ना धड मसाले ना धड स्वीट... काय म्हणावं बाई?... निघताना बाटलं काही महागडं गिफ्ट मिळेल... आयफोन नाही तर आणखी काही... पण काय दिलं?... एक साडी अन हे काचेच्या भांड्यांचे सेट... " सासूच्या तोंडाचा पट्टा सुरूच होता.
"हो... हो आई... जेवणानंतर पिंटूला जुलाब झाले आणि माझं पोट अजनूही दुखतंय कालपासून..." पुन्हा एक पुरुषी आवाज तिच्या कानावर पडला.

[rajsharma]

बहुतेक नवरदेवाच्या बहिणीचा नवरा असावा... तो घरजावई म्हणून सासुरवाडीतच राहतो हे तिने ऐकले होते.

"पाहिलंत?... आम्ही नाही आमच्या मुलींच्या लग्नात कंजुषी केली... सगळ्या मागण्या मान्य केल्या... काय हो जावई बापू?..."

"हो... हो... आई. ." तो बोलला खरा पण शब्दातील कंपन स्पष्ट जाणवत होतं, "... आई मी येतो... बसा तुम्ही..."

"चला जावई बापू मी पण येतो..." सासऱ्यांच्या आवाज तिच्या कानावर पडला आणि ते दोघे बाहेर जाण्याचा आवाजही कानावर पडला. गाडीने वेग पकडला होता.

"आणि काय गं?... काय काय दिलं बापाने तुझ्या?... बघू तरी..." म्हणत तिने तिची चुनरी बाजूला केली तशी तिने मान खाली करत नजर झुकवली, ".. हम्म्म, हा हार किती तोळ्यांचा आहे देव जाणे... डिजाईन पण धड नाही... आणि हे कंगन काय बाई चॉईस ह्यांची... कानातले पण धड शोभेना. निदान आम्हाला आधी सांगायचं तरी... आणि हा कमरपट्टा... आजकल फॅशन तरी आहे का कमरपट्ट्याची?... आणि हे बाजूबंद किती जुने बाटतात गं..."

"आई.... काही असलं तरी बहिनी पाहायला सुंदर आहे बरं. " नणंदेचा आवाज कानावर पडला तसा तिने पुन्हा चेहरा चुनरीखाली लपवला.

"सुंदर... सुंदर असली म्हणून काय झालं?... कामात कशी आहे कोण जाणे?." टिपिकल सासूची प्रतीक्रिया, " . त्या शेजारच्या कमलीची सून... हेमांगी... पाहिलं ना?... दिवसभर मोबाईंल... फेसबुक
आणि व्हाट्सअप... आजकाल मैत्रिणींना चावट मॅसेजसुद्धा पाठवते असं ऐकलं..."
"काय आई तू पण?.." नंणद म्हणाली. दरम्यान ती नजर झुकवून चुनरीच्या आत केवळ मानेनेच होकार नकार दर्शवत होती.


"हो... तुला काय?... ती हेमांगी पण सुरवातीला हिच्यासारखीच मान हलवायची पण आता बघ ना... मागच्या आठवड्यात तर कमाल झाली बाई... मोबाईलच्या नादात तांदळातले खडे काढले नाहीत तर सासूने म्हटलं... देवाने दोन डोळे दिले आहेत त्याचा वापर तरी कर, तर माहित आहे उत्तर काय दिल?... देवाने तुम्हाला पण बत्तीस दात दिलेत त्याचा वापर करा की... काय म्हणायचं बाई आजकालच्या सुनांना?..."

"आई तू बस बाई.. मी जाते झोपायला... खूप थकले मी"

"हो... मी पण जाते... आणि हो... नशीबवान आहेस पोरी तू... शाहरुख खान सारखा देखणा आहे माझा रुपेश... नाबासारखाच रूपवान." म्हणत ती बाहेर पडली, ".. आणि हो!... रुपेश आल्यावर कूप नीट बंद कर... सकाळी सहा वाजता पोहोचेल गाडी भोपाळला... आणि अंगावरचे दागिने जरा सांभाळून बर... कमी असले तरी घराची अन्नू आहे आता आपल्या!!!..."

तिने मान हलवली तशी सासू आणि नणंद कुपबाहेर पडल्या... क्रूपमध्ये पूर्वीसारखीच शांतता पसरली... आवाज येत होता तो ट्रेनच्या चाकांच्या घर्षणाचा आणि मध्येच एखादी ट्रेन निघून जात असताना तिच्या हॉर्नचा. तिचा नवरा 'रुपेश' अजून आला नव्हता. तिरक्या नजरेने बोहोल्यावर त्याला पाहण्याचा प्रयत्न केला पण चेहल्यावरील चुनरी आणि त्याच्या चेहऱ्यावरील बाशिंगाने ते काही साध्य झालं नाही. जवळपास अर्धा तास ती तशीच बसून राहिली. कूपचे दार बंद असले तरी लॉक नव्हते.

[rajsharma]

ती आपल्या बर्थवरून उठून उभी झाली आणि चेहऱ्यावरची चुनरी बर्थवर टाकली. गोरापान चेहरा, चेहऱ्यावरील हळद अजूनही उतरली नव्हती. ती हळ्द नवविवाहितेच्या सौन्दर्यात अजून भर पाडत होती. गळ्यातील सोन्याचा हात आणि मंगळसूत्रातील काळे मणी तिच्या गोऱ्यापान शरीरावर खुलून दिसत होते. माथ्यावरील आभूषणे तिच्या सौन्दर्याला आणखी उजळून टाकत होते. अंगावरील आभूषणेच नाही तर तिचे रूप सुद्धा तितकेच आकर्षक होते... गोरापान चेहरा, लांब आणि टोकदार नाक, काळे डोळे, जरासे रुंद कपाळ आणि लांबसळक गुडघ्यापर्यंत येणारे केस. किंचितशी उंच मान आणि त्याखाली जवळपास छत्तीशीच्या आकाराचे वक्ष. चांदीचे वर्क केलेल्या लाल चोळीत तिचे छातीचे उभार कोणालाही आकर्षक करेल असेच होते... त्याखाली सपाट पोट आणि खोल बेंबी... त्याखाली सोन्याचा कंबरपट्टा आणि लाल चोळीबर मॅचिंग लाल लेहंगा... एकूणच नवविवाहितेला शोभेल असा साज शृंगार आणि कोणालाही भुरळ पाडेल असे सौन्दर्य. लेहंग्यातून तिचे छत्तीशीच्या मापाचे आकर्षक नितंब... रोडबर जिन्समध्ये किंवा लेगिंगमध्ये चालली तर नक्कीच अपघात होतील इतके आकर्षक इचे नितंब. एकूणच साचेबद्ध शरीररचना.

उभी होत तिने वर ठेवलेली उशी घेत पुन्हा खाली बसली आणि खिडकीवरील पडदा बाजूला सारत बाहेर अंधारात पाहू लागली... धावणाऱ्या रेल्वेतून दूरवर दिसणारे दिवे.. मध्येच एखाद्या क्रॉसिंगवर टिमटिमणारा बल्ब, अंधुक उजेडात वेगाने मागे पळणारी झाडे... मध्येच क्रॉसिंगवरील गार्डच्या व्हिसलचा हलकासा आवाज कानावर पडायचा... बाहेर बघता बघता तिची नजर वर आकाशाकडे वळली. स्वच्छ
आकाशात सुंदर चांदणं पडलं होतं... अर्धा चंद्र त्या चांदण्या रात्रीच्या सौन्दर्यात भर टाकत होता.

आकाशातील तो नजारा पाहून ती मंत्रमुग्ध होऊन पाहू लागली... मध्येच एखादा तुटणारा तारा दिसला की डोळे बंद करून मनातल्या मनात काहीतरी विश' मागायची... बहुतेक आपलं दाम्पत्य जीवन सुखाचे जाओ हीच इच्छा असावी. आकाशातील नजारा पाहून तिच्या मनात तिचं आवडीचं शमशा कंबलचं 'चांदणी राते' हे गाणं आलं. लागलीच तिने मोबाईल काढला आणि आपल्या फेव्हरेट प्ले-लिस्ट मधील ते गाणं सुरु केलं. केवळ एकच गाणं... कारण तिला माहिती होतं हे गाणं संपायच्या आतच ती निद्राराणीच्या कुशीत शांतपणे झोपलेली असेल.

चुनरी आपल्या छातीवर घेत तिने गाणं सुरु केलं... पडदा तसाच बाजूला सरकला होता... खिडकीच्या काचेतून आकाशातला दुधाळ प्रकाश जणू तिचे सौन्दर्य न्याहाळण्यासाठी आत डोकावत होता... मंत्रमुग्ध होऊन सगळा थकवा बिसरून ती जणू त्या चांदण्या रात्रीत गुंग झाली... डोळ्यावर हळूहळू झोपेची लाली चढू लागली तशी तिने उशीवर डोके टेकवत बर्थवर पाय लांबवले... उशीखाली मंद
आवाजात ते गाणं आणि त्या गाण्याच्या चालीवर हालचाल करणारे तिचे गुलाबी ओठ...
चाँदनी रातें, ओ, चाँदनी रातें सब जग सोये, हम जागे,
तारों से करें बातें चाँदनी रातें, ओ, चाँदनी रातें


थकती थकती छुटी जाये, आज पिया न आये रे, थकती थकती
शाम सवेरे दर्द अनोखे उठे जिया घबराये रे, शाम सवेरे रातों ने मेरी नींद लूट ली दिल की चैन चुराये दुखिया आँखें ढूँढ रही हैं
बही प्यार की बातें चाँदनी रातें, ओ, चाँदनी रातें
पिछली रात में गम को टूटकर चुपके चुपके रोये रे, पिछली रात में
चुपके नींद में मीत हमारे देश पराये सोये रे, चुपके नींद में दिल की धड़कनें तुझे पुकारें
आजा बालम आई बहारे बैठ के तनहाई में कर ले
सुख-दुख की दो बातें चाँदनी रातें, ओ, चाँदनी रातें
सब जग सोये, हम जागे,
तारों से करे बातें चाँदनी रातें, ओ, चाँदनी रातें


निद्राराणी येऊन तिला आपल्या कुशीत घेऊन थोपटू लागली. झोपेच्या आधी क्रूपमधला दिवा बंद केला असला तरी पडदा उघडा असल्यामुळे एखादे छोटे स्टेशन आले की त्या प्रकाशाने कूप उजळून जायचा... प्रत्येक मंद श्वासासह बरखाली होणाऱ्या छातीवर चुनरीचे आवरण होते.

ती झोपून अर्धा पाऊण तास झाला असेल... अचानक तिची झोपमोड झाली ती तिच्या गालावरील हलक्या स्पर्शाने. गाढ झोपेत असल्याने स्वप्नवत स्मित करत ती पुन्हा झोपली पण तो स्पर्श डाव्या गालाहून उजव्या गालावर जाणवू लागला... तिने किलकिल्या नजरेने वर पाहिले... उंच-पुरा, केस थोडेसे बाढलेले, ट्रिम केलेली दाढी... अंगावर नवरदेवाचे कपडे. हो...ती शेरवानी तिनेच सिलेक्ट केली होती... अर्थात तिने त्याला कधी पाहिलं नसलं तरी सासरच्यांनी त्याच्या कपड्यांचे माप तिच्या वडिलांना कळवले होते. आलेली व्यक्ती कोण आहे हे तिला लगेच कळले तसे ती लाजून चूर झाली. तो लागलीच तिच्या बर्थबर बसला आणि आपले बोट तिच्या चेहऱ्यावर फिरवू लागला.
"स्सस्स... उम्म्ह्ह्ह्ह्ह
.." नवऱ्याच्या पहिल्या बहिल्या स्पर्शाने ती शहारली.

लागलीच त्याने आपला हात तिच्या मानेवर नेत खांद्यावर आणला आणि खांद्यावर नेत तिच्या चुनरीचे टोक पकडत बाजूला टाकली. चढणाऱ्या प्रत्येक श्वासासह तिचे पुष्ट उरोज उत्तेजनेने वर खाली होऊ लागली. उत्तेजनेने तिच्या चेहऱ्यावर लाली पसरू लागली... हृदयाची धडधड वाढू लागली. मधुचंद्राच्या पहिल्या रात्रीची जी स्वप्ने तिने पाहिली होती त्या स्वप्नांना रेल्वेच्या डब्यातच सुरुवात होईल हे तिला कधीच वाटले नव्हते. आपला चेहरा खाली आणत त्याने तिच्या कपाळावर चुंबन घेतले आणि आपला हात तिच्या मानेवर फिरवू लागला....
"आहहह... स्स्स्स्स..." त्याच्या हाताच्या थंड स्पर्शाने ती शहारली.

त्याच्या शरीरावरील डीओचा गंध तिच्या नाकपुड्यात शिरू लागला... प्रत्येक श्वासासह तिची छाती आणखी जोरात धडधडू लागली. काही क्षणांतच कपाळावरील त्याचे ओठ खाली येत तिच्या गुलाबी ओठांवर आले... ओठांच्या पाकळ्या दूर करत तिने त्याच्या खालच्या ओठाला आपल्या ओठांच्या कात्रीत पकडून चुरपू लागली. काही मिनिटे अधाशासारखे एकमेकांच्या ओठांचे रसप्राशन करून त्यांनी आपले



ओठ मोकळे केले. अंधुक उजेडात एकमेकांचे चेहरे स्पष्ट दिसत नसले तरी दोन्ही शरीरांना एकमेकांची ओढ मात्र लागली होती. त्याचे लांब केस तिच्या गालांवर येत होते... त्या केसांच्या टोकांचा स्पर्श देखील तिला उत्तेजित करत होता. चुंबनाच्या आवेगात त्याच्यातील पुरुषत्वाची जाणीव सुद्धा तिला झाली आणि ती जाणीव होताच ती आपल्या नशिबावर खूप खुश झाली.

[rajsharma]

हळूहळू त्याने आपला चेहरा खाली आणला आणि तिच्या मानेवर चुंबन घेऊ लागला... तिच्या हातांची बोटे त्याच्या लांब केसात फिरत त्यांना कुरवाळू लागले... मध्येच त्याचे डोके दाबत त्याला आणखी आपल्या जबळ ओढायचा प्रयत्न करू लागली. मानेवरील त्याच्या ओठांच्या स्पर्शाने आणि ओलाव्याने तिच्या शरीरावर रोमांच उभे होऊ लागले. मानेवरील ओठ हळूहळू खाली आणत त्याने तिच्या छातीवर टेकवली. खोल गळ्याच्या चोळीतून तिच्या वक्षांच्या दरीत चेहरा लपवत त्याने चुंबन घेणे सुरु केली... छातीवरील त्याच्या ओठांच्या स्पर्शाची जादू तिला खाली आपल्या योनीत जाणवू लागली.

काही मिनिटांनंतर छातीवरील ओठ खाली ओटीपोटावर स्पर्श करताच तिच्या उत्तेजनेच्या सीमा राहिली नाही... उत्तेजनेने सित्कारत तिने त्याचे डोके आपल्या बेंबीजबळ दाबले. तोंडून निघणाया सुस्कारात क्षणोक्षणी बाढ होऊ लागली. उत्तेजना सीमेपलीकडे जाऊ लागली. तिच्या मदमस्त शरीराचे रसपान करताना तो देखील काळवेळ विसरला होता... लागलीच त्याने तिच्या घागाचा नाडा सोडला आणि पुढच्याच क्षणी त्याला पायांतून ओढत बर्थखाली टाकला. एसीच्या गारव्याने म्हणा की उत्तेजनेने म्हणा... तिच्या मांड्यांवरील बारीक लबके उभी होऊ लागली. घागासह कंबरपट्टासुद्धा निघून खाली आला. घागरा खाली टाकताक्षणीच तो उभा झाला आणि स्वतःलाही कपड्यांतून मुक्त करत तिच्या पायांत
आला.
.
.
मदनकुंभावरील पेंटी नामक पातळ आवरण योनीरसाने पूर्ण ओले झाले होते... चेहरा खाली करत त्याने आपले नाक पॅटीवर टेकवत लांब श्वास घेतला. तिच्या मदनरसाचा गंध जणू त्याला वेडावून गेला. दुसऱ्याच क्षणी त्या पातळ कापडाला बाजूला सरकवत त्या मदनरसाचा आस्वाद घेऊ लागला.

"अह्ह्ह.. आई... ग... स्स्स्स" त्या स्पर्शाने ती सित्कारली.


आपली जीभ तिच्या योनिपटलावर फिरवत त्यांना चाटू लागला... भगांकुराला आपल्या जिभेच्या टोकाने चाटत छेडू लागला. लागलीच आपल्या दोन बोटांनी तिचे योनिपटल फैलावत त्याने आपल्या जिभेला आतला मार्ग दाखवला... त्याच्या त्या कृत्याने तिच्या सित्कारात चांगलीच बाढ झाली... त्याच्या कृत्याला तिची योनीही भरभरून साथ देत रस सोडू लागली... पाण्याच्या जिवंत झऱ्याप्रमाणे तिच्या योनीतुन मदनरस निघत होता... त्या रसाची खारट चव जणू त्यालाही मंत्रमुग्ध करत होती. त्याने तिचे दोन्ही पाय वर उचलले तसे तिचे ढुंगणही वर उचलल्या गेले. आपल्या हाताच्या दोन्ही पंजांनी तिचे नितंब कुरवाळून दाबत त्याने तिचे पाय आणखी फाकवले आणि आपले ओठ तिच्या मदनकुंभावर टेकवत तिचे रसप्राण करू लागला. अध्येमध्ये येणाऱ्या स्टेशनबरील लाईट्सच्या प्रकाशाने केबिन काही क्षणांसाठी उजळून निघायची पण त्यांना ना त्या प्रकाशाची गरज होती ना अंधाराची... त्यांनी तर गरज होती एकमेकांची.. एकमेकांच्या सहवासाची.

ती आज एका वेगळ्याच विश्वात विवरत होती... इतको उत्तेजना तिने कधीच अनुभवली नव्हती... कॉलेजमध्ये तिने संभोगाचा अनुभव घेतला असला तरी यासारखी उत्तेजना तिने कधीच अनुभवली नव्हती... त्याच्या जिभेच्या कारनाम्याने ती एकदा गळली होती आणि दुसऱ्या स्खलनाच्या वाटेवर पादाक्रांत करत होती. काही वेळाने तिच्या जांघांमधून त्याने आपले तोंड काढले आणि पाय खाली करत तिला बर्थवर बसवले... आणि स्वतः तिच्या अंगावर आरूढ झाला.

चेहरा तिच्या चेहयाजवळ नेत तो पुन्हा एकदा तिचे ओठ चुरपू लागला... आणि तिच्या पाठीवर हात फिरवत अलगद त्याचा हात तिच्या चोळीच्या लेसशी खेळू लागला. लागलीच एक हिसका देत त्याने तिची चोळीची गाठ सोडली तशी चोळी क्षणार्धातच खाली पडली. तिच्या अंगावरील एक एक आभूषण काढत त्यांना खाली टाकू लागला... गळ्यातील नेकलेस, नाकातील नथणी, बाजूबरचे बाजूबंद... सर्वच. जणू त्याला त्याच्यात आणि त्याच्यात काहीच अडथळा नकोसा वाटत असावा... शेवटी त्याने आपला हात तिच्या गळ्यातील मंगळसूत्राबर नेला तसा तिने त्याचा हात अडवला आणि मानेनेच मंगळसूत्र काढण्यास नकार दिला... त्यानेही तिच्या इच्छेचा मान राखत अंगावर केवळ मंगळसूत्र ठेवले.

अंगावरील सर्व आभूषणांचा अडसर दूर झाल्यावर त्याची नजर आपल्या समोर बसलेल्या खया आभूषणावर पडली... त्याची नववधू... पूर्णपणे नग्नावस्थेत... आकाशातुन खिड्कीमार्गे येणाऱ्या मध्यम

प्रकाशात तिला त्याच्या नजरेतील चमक दिसली तशी ती लाजून चूर झाली पण तिच्या लज्जेची जराही पर्वा न करता त्याने आपली मान झुकवली आणि दुसऱ्याच क्षणी तिचे ताठरलेले निप्पल आपल्या ओठांनी
चुरपू लागला.

"स्स्स्स्स... आहहहह..." च्या सिकारासह तिचे हात त्याच्या डोक्यावर दाबल्या गेले तसा त्याचा
चेह-यासुद्धा तिच्या बक्षांवर दाबल्या गेला.
-
-
एक एक करत आळीपाळीने दोन्ही ताठरलेल्या बक्षांना चुरपत तो तिला उत्तेजनेच्या शिखराकडे नेऊ लागला. तिकडे तो स्वतः ही बराच उत्तेजित झाला होता... त्याने स्वतःला कसे काजू केले ते त्यालाच ठाऊक पण आता त्याला अजून स्वतःवर ताबा ठेवणे कठीण होऊ लागले. लागलीच तो उभा झाला आणि आपल्या अंगावरील एकमेव कापड... त्याची चड्डी... त्याने खाली खेचत पुन्हा बर्थवर बसला आणि तिच्या पायांत येऊन बसला. योनीवर आपले ताठरलेले लिंग टेकवताच तिच्या अंगावर शहारे उभे झाले... पुढे येणाऱ्या क्षणांची वाट पाहत ती आपले पाय फाकवून बर्थवर लोटली होती. मनातील भावना आपल्या परमोच्च बिंदूवर होत्या... अचानक तिला आपल्या योनीत एक बेदनेची कळ जाणवली.

"स्स्स्स्स्स... आह्हह्ह... आईईईई... गं..." ची किंकाळी तिच्या तोंडातच विरली कारण त्याने आपल्या दोन्ही ओठांनी तिचे ओठ घट्ट बंद केले आणि आपल्या कंबरेला हिसका देत इंच इंच करत शिश्न योनीत सारू लागला.

कुबार नसली तरी त्याच्या आकाराला तिची पुच्ची टाईटच होती... त्याच्या धक्क्यांना आपल्या पुच्चीत सामावून घेत ती विव्हळू लागली... इंच इंच करत त्याने आपला लंड तिच्या पुच्चीत सारला आणि हळुवार धक्क्यांनी तो तिची पुच्ची सैल करत खूप प्रेमाने तिला झवू लागला... काही मिनिटे त्याचे संथपणे धक्के तिला सुखावू लागले. तिच्या तोंडून निघणाऱ्या किंचाळ्या आता मादक सिल्कारांत बदलले होते.
हळूहळू तिच्या पुच्चीला त्या आकाराची सवय झाली तशी तीसुद्धा खालून कंबर हलवत त्याच्या धक्क्यांना प्रतिसाद देत त्याचा लंड आपल्या पुच्चीत सामावून घेऊ लागली... तिच्या धक्क्यांनी जणू त्यालाही स्फुरण चढले तसे तिचे पाय आणखी फाकवत त्याने आपल्या कंबरेबर गुंडाळले आणि लंडाचे सपासप बार तिच्या पुच्चीत करू लागला. प्रत्येक धक्क्यानिशी तिच्या पायातील पैंजण एका लयीत बाजत कूपमध्ये जणू एक मादक संगीत तयार करू लागले. तिच्या हातातील बांगळ्यांचा आवाज त्या सांगिताला आणखी मादक करू लागला.

अजुनपर्यंत ते एक शब्दही बोलले नव्हते... त्यांच्या तोंडून निघत होते ते केवळ मादक सित्कार आणि हुंकार... बोलत होते ते त्यांची शरीरे... इतका वेळ ते दोघेही एकमेकांजवळ होते पण त्याने अजूनही तिला तिच्या नावाने बोलाबले नव्हते...... फक्त तोंडून मादक सित्कार एवढेच काही निघत होते. काही वेळ तिला त्याच पोजीशनमध्ये झबल्यानंतर त्याने आपले दोन्ही हात तिच्या पाठाखाली नेले आणि आपल्या लंडाचे धक्के थांबवत तिला हळूच आपल्या लंडावर बसवून खालून धक्के देत पुन्हा झवू लागला. तिने आपले दोन्ही हात त्याच्या गळ्या भोवती गुंडाळत स्वतःही आपली कंबर हलवू लागली... दोघांच्याही वेगवान हालचालीने तिच्या हातातील बांगड्यांची किणकिण चांगलीच बाढली झाली. शिवाय त्या गडबडीत एक दोन बांगड्यांचा बळी देखील पडला... पण त्याची पर्वा ना तिला होती ना त्याला.

ट्रेन निरंतर आपल्या गतीने धाबत होती. छोटी-मोठी स्टेशने येत जात होती. बाहेरच्या चंद्राची कोर आता पश्चिमेकडे कलू लागली. आकाशातील चांदणे अजूनही काचेच्या खिडकीतून आत डोकावण्याचा प्रयत्न करत होते... इकडे दोघांच्या उत्तेजनेत क्षणाक्षणाला बाढ होऊ लागली... लागलीच त्याने तिला आपल्या कंबरेवरून खाली उतरबत पोटाच्या भारावर झोपवले आणि स्वतः तिच्या कंबरेजवळ बसला.

[rajsharma]