हमारी अधुरी कहानी...

[rajsharma]

झवताना एकमेकांच्या शरीराच्या भागांचे वर्णन त्यांना अजून उत्तेजित करू लागले. दोघेही बीर मैदानात लढत होते. शरणागती पत्करायला कोणीही तयार नव्हतं. कोणीही माघार घेत नव्हतं. त्या युद्धातून निर्माण होणारे आबाज खोलीत गुंजू लागले. सोबतीला त्यांचे सित्कार आणि हुंकार त्यात आणखी बाहेर चालू लागले. तिचे पाय कधी त्याच्या खांद्यावर तर कधी त्याच्या कंबरेवर जात होती पण प्रत्येक वेळेस एकच लय... एकच आवाज...
"फच्च... फच्च... फच्च... खच्च... खच्च... खच्च..."

"ओह्ह्ह... आह्ह्ह ... उम्म्म्म ... स्स्स्स्स
... ओह्ह्ह् ..."
मद्याच्या नशेत तो अजूनही तग धरून होता तर तीसुद्धा दोनदा गळून पुन्हा मैदानात उतरली होती. त्याच्या प्रत्येक धक्क्याशी तिच्या स्तनांच्या हालचालीसुद्धा त्याच्या बासनेत भर घालत होत्या. बीस मिनिटांपासून सुरु असलेले बासनेचे तुफान थांबायचे नाव घेत नव्हते. शेवटी त्याने तिचे दोन्ही पाय पुन्हा आपल्या खांद्यावर टाकले आणि आपल्या धक्के अचानक बाढवले. तिच्या दोन्ही वक्षांना आपल्या मुठीत दाबत तिला बेभानपणे हेपू
लागला.

"अबंतिका... आय एम अबाऊट टू कम बेबी..."

"ग्रेस...फील मी... फील माय कंट... फील माय... भरून टाक माझ्या पुदीला... तुझ्या लवड्याच्या पाण्याने...
आःह्ह... आई गं... हेप मला... असाच... आहहहह... ओह्ह्ह येस... नरेन..."

"अ... बंति... क. का... आग्न... एम कमिंग .... बी..." त्याच्या तोंडून निघाले तशा गरमागरम पिचकाऱ्या तिला तिच्या पुच्चीत जाणवल्या.

दोघेही जवळजवळ एकाच वेळेस गळली होती... स्खलीत होताना त्याच्या फुललेल्या शिरांची जाणीव तिच्या पुच्चीच्या भिंतीवर होत होती... तिच्या पुच्चीच्या भिंतीसुद्धा त्याच्या लंडाला आवळत जणू आलिंगन घालत असल्याची अनुभूती त्यास होत होती... डोळे बंद करून दोघेही त्या बेभान स्खलनाचा आनंद घेत होते. बराच वेळ तो तिच्यावर तसाच पडून तिचे चुंबन घेत होता. काही वेळाने तिच्या शेजारी येत पहुडला आणि स्खलनाच्या चलानीतच दोघेही झोपी गेले.
सकाळी त्याची झोप उघडली... मनगटावरील घड्याळात पाहिले... सब्बा सात वाजले होते... तितक्याच त्याचे लक्ष बाजूला झोपलेल्या अवंतिकावर पडले. अंगावर वस्त्राचा एक सूतही नव्हता. नितळ गोरेपान शरीर.. संथपणे चालणाऱ्या श्वासाबरोबर तिच्या छातीवरील उरोजही संथपणे बरखाली होत होते. तो स्वप्नात तर नाही ना याची शाश्वती करण्यासाठी त्याने स्वतःच्या हातावरच चिमटा काढला... पण ते स्वप्न नाही तर सत्य होतं. अवंतिका खरंच त्याच्या बाजूला झोपली होती. मान सगळीकडे फिरवून पाहिली... दोघांचेही कपडे बेडखाली अस्ताव्यस्त अवस्थेत पसरले होते. बेडवर तिच्या उन्नत छातीवरून त्याचे लक्ष खाली गेले. नितळ पोटावर खोल नाभी... पसरट कंबर आणि त्याखाली केसविरहित त्रिकोण आणि त्या त्रिकोणात लपलेले तिचे जननेंद्रिय.
बेडरेस्टला टेकून तो बराच वेळ तिचे नग्न सौन्दर्य न्याहाळत होता. तिचे नग्न शरीर पाहून त्याच्या लंडात हालचाल होणार नाही तर नवलच!!! .. त्याचा लंड फुल्ल फॉर्ममध्ये येत त्याच्या मांड्यांमध्ये फुगू लागला. हळूच त्याने आपला हात खाली आणत तिच्या छातीवर ठेवला तसा तिने विरुद्ध बाजूने कड फेरला. बहुतेक ती अजूनही गाढ झोपेत होती. तिने दुसऱ्या बाजूला कड फेरल्यामुळे तिचे उन्नत नितंब त्याला वाकुल्या दाखवू लागले. रात्रीच्या झवाझवीचे डाग तिच्या सुडौल मांड्यांवर स्पष्ट दिसत होते. तिच्या गांडीचे दोन्ही टरबूल त्याला आवाहन करू लागले. त्या उन्नत तरबुजांना पाहून त्याचा लंड आचके देऊ लागला तसा तो तिच्या समांतर येत पुन्हा आडवा झाला आणि आपल्या लंडाला तिच्या नितंबाच्या फटीत सेट करून मागून मिठी मारली. हात तिच्या उन्नत उरोजांवर आले तसे त्यांच्या अन भागावर स्पर्श करू लागला. लंड आपले काम चोखपणे बजावू लागला. तिच्या गांडीच्या व पुदीच्या भोकांच्या उष्मे मुळे त्याच्या लंडातून निघणारे प्रिंकमचे थेंब तीच्या मांडीला लागले आणि त्या
ओलाव्यामुळे तिची झोपमोड झाली.
"अम्म..." असं काहीतरी बडबडत तिने आपली कंबर आणखी मागे केली त्यामुळे त्याचा सळसळणारा लंड आणखी तिच्या नितंबांत रुतून बसला. ती झोपली आहे की नाही याची पर्वा न करता नरेनने तिच्या मानेवर चुंबन घेत एक हात खाली आणला आणि तिचे नितंब दाबू लागला. तिचा एक पाय आपल्या पायावर घेत दोन्ही पायांनी झाकलेली पुच्ची मोकळी केली आणि हात पुढे नेत तिच्या फाकांवर टेकवला... तिच्या अंगातील थरकाप त्याला स्पष्ट जाणवला. पण तिने ना प्रतिकार केला ना काही पुढाकार घेतला... पण तिची झोपमोड झालीय हे नक्की होते... दोन बोटांनी तिचे योनिपटल फाकवत त्याने आपला अंगठा पुच्चीदाण्यावर घासला आणि अलगद एक बोट आत टाकत बोटानेच योनिमर्दन करू लागला.
"अम्म्म... स्स्स्स..." त्याच्या चाळ्यांनी शेवटी तिच्या तोंडून उत्तेजनेनेचे सित्कार बाहेर पडलेच.
उत्तेजनेत कंबर आणखी मागे करत तीने पुच्ची आणखी लवड्याजवळ नेली पण नरेन आता तिला आणखी थोडावेळ त्रास देण्याच्या मूडमध्ये होता. त्याने लवड्याला तिच्या गांडीच्या फटीत सेट केले आणि बोटाने तिची पुच्ची झवू लागला. काही मिनिटातच तिच्या पुच्चीतून निघणाऱ्या पुच्चीरसाने त्याचे बोट ओले होऊ लागले. इकडे त्याच्या दुसरा हात तिच्या मानेतून टाकत तिच्या ताठरलेल्या स्तनाग्रांशी खेळू लागला. मानेवर हलके हलके चाने घेत नरेन तीला अजून उत्तेजित करू लागला. आधी निघणारे अस्पष्टसे सुस्कारे आता स्पष्ट सित्कारात बदलू लागले आणि क्षणाक्षणाला त्या सित्कारात आणखी वाढ होऊ लागली. आपली कंबर एका लग्रीत हलवत तीसुद्धा त्याच्या बोटांच्या चाळ्यांना साथ देऊ लागली.
बराच वेळ त्यांचा हा खेळ सुरु होता... काही वेळाने नरेनने अकल्पित असे काम केले... आपला पुच्चीवरील हात काढत त्याने तिच्या तोंडाजवळ आणत पुच्चीरसाने माखलेली बोटे तिच्या ओठांवर टेकवली... रात्रीच्या अनुभवाने त्याला तिची विकनेस माहीत होती... आणि तिने त्या बोटांना तोंडात घेतले आणि हपापल्यासारखी चाटू लागली. बोटांवर चिकटलेले संपूर्ण रस चाटून फस्त केले.
"अम्म्म... व्हॉट ए टेस्टी ज्यूस ..." सहसा तिच्या तोंडून निघाले.

[rajsharma]

तिचे शब्द ऐकून तो चेकाळला. हात पुन्हा खाली आणत त्याने तिच्या नितंबावर ठेवत त्यांना जोरजोरात दाबू लागला तसे तिच्या तोंडून निघणाऱ्या सिल्कारांत आणखी वाढ होऊ लागली. त्याचा लवडासुद्धा आता शांत व्हायची धडपड करत आपले शांतिस्थळ शोधू लागला. अलगद हात तिच्या गांडीच्या भोकावर आणत दोन बोटांनी नितंबांना फाकवले आणि लंड गांडीत सारण्याचा प्रयत्न करू लागला.
"नो... डोट... तिथे नको..." तिचा नकार कळताच तो थांबला.
"बट व्हाय?..."
"अरे नबऱ्यासाठी काहीतरी कोरं असू दे की..." मादक आवाजात सीत्कारत ती बोलली.
"च्यायला लग्न नखरे आहेत तुझे... कोई बात नहीं... मग कुत्री होऊन तरी चोदु दे... निदान गांडीचे भोक डोळ्यासमोर तरी राहील."
"ओह्ह्ह्... व्हॉट नॉट... नेकी और पूछ... पूछ?..." म्हणत ती पोटाच्या भारावर पहुडली.
थोड्या वेळातच आपल्या शरीराचे वजन हातांच्या ढोपरावर व गुडघ्यावर घेत कंबर थोडी वर केली. तिच्या मागे येत तो तिला न्याहाळू लागला... तिचे दोन्ही भोक डोळ्यासमोर होते... जणू दोन्ही भोक त्याला बाकुल्या देत चिडवत असल्याचा भास त्याला झाला. नितंबांवर चुंबन घेत त्यांना परत दोन्ही हातांनी दाबले आणि एक बोट गांडीच्या भोकावर गोलगोल फिरवले. लागलीच चेहरा पुढे नेत तिची गांड हुंगत जिभेचे टोक पुच्चीदाण्यावर टेकवले. दोन्ही हात तिच्या कलिंगडावर टेकवून त्यांना फाकवत तो तिच्या पुच्चीवर आपली जीभ फिरवू लागली. नाकात येणाऱ्या गांडीच्या गंधाने तो पुरता वेडाबत आपल्या जिभेला तिच्या पुच्चीच्या आतबाहेर करत होता. खारट तुरट पाण्याची चव आणि गांडीच्या गंधाने त्याच्या लवड्यात एक वेगळीच उत्तेजना सामावू लागली. त्याने ऐकलं होतं की सकाळचा सेक्स खूप भन्नाट असतो म्हणून पण आज त्याला त्याचा अनुभवसुद्धा येत होता. ती सुद्धा त्याच्या स्पर्शानी थरथरू लागली. उत्तेजनेच्या भरात आपले उरोज आपल्या हातांच्या मुठीत दाबू लागली. तोंडून पडणारे सित्कार त्यांच्या उत्तेजनेत आणखी बाढ करू लागले.
काही वेळाने तो थांबला आणि गुडघ्यांवर येत लंड तिच्या नितम्बांवर घासू लागला. अवंतिकाने त्याचा लंडाच्या लेव्हलचा अंदाज घेत कंबर थोडी खाली केली तसा लंड तिच्या गांडीला स्पर्श करत तिच्या पुच्चीवर जाणवला. तिची लगबग बचत त्यानेसुद्धा वेळ न दवडता लवडा पुच्चीवर लावला आणि एकाच धक्क्यात आत सारत तिला झवू लागला. आजपर्यंत त्याने केवळ पुच्चीतच लंड टाकला होता... गुदद्वाराचा अनुभव अजून नव्हता त्याला. बहुतेक अतिकाकडून ते सुख मिळेल या आशेत तो होता पण तिनेसुद्धा त्याची निराशा केली. पण आता गांड नाही तर पुच्चीचा सही... असा आव आणत तो तिच्या पुच्चीत खोलवर धक्के देऊ लागला. समोर तिचे प्रत्येक धक्क्यासह हलणारे नितंब आणि गांडीचे सुरकुतलेले भोक पाहून तो अजूनच चेकाळला.
"आह्ह्ह... आह्ह्ह... आह्ह्ह... नरेन... आह्ह्ह... आह्ह्ह्ह..."
"अवंतिका... ओह्ह्ह... स्स्स्स्स... उम्म्म..."
.
.
।
म
प्रत्येक धक्क्यासह त्यांच्या तोंडून सित्कार बाहेर पडत होते. जसजसे धक्के वाढू लागले तसतशी तिचे लोंबणारे वक्ष एखाद्या पेंडुलमसारखे हलु लागले. मागून आपले हात तिच्या वावर नेत त्यांना पिरगळत तो तिला झवत होता. खोलीमध्ये पुन्हा एकदा त्यांचे सित्कार आणि झवाझवीचे आवाज घुमू लागले. त्यांच्या शरीरासह रूमचे तापमान सुद्धा बाढू लागले. क्षणाक्षणाला दोघेही उत्तेजनेच्या शिखराकडे वाटचाल करू लागले.
शेवटचे काही राक्षसी धक्के देत तो कळस गाठण्याचा प्रयत्न करू लागला तशी ती किंचाळली... बहुतेक तिचा चरमजिदूही नजीक आला होता. तिची किंचाळी ऐकून त्याने दोन्ही आहेत तिच्या कंबरेत गुंडाळले आणि तुफान वेगाने तिच्या पुदीत आपल्या लवड्याचे सपासप वार करू लागला. त्याला त्याचा अंत दिसू लागला तसा तोसुद्धा हुंकारला आणि शेवटचा धक्का देत लंड आत रोवला व भळाभळा विर्यांच्या पिचकाऱ्या तिच्या पुदीत सोडू लागला. मॉर्निंग वॉक किंवा जॉगिंग पेक्षाही हा व्यायाम दमछाक करणारा बाटला. दोघेही थकून चूर झाली होती... आपल्या अनियंत्रित श्वासांना नियंत्रित करत ते बराच वेळ एकमेकांना बिलगून राहिले. शेवटी उठून दोंघानी सोबतच
आंघोळ आटोपली आणि बाथरूमध्येसुद्धा परत एकदा झवाझवीची मजा घेऊनच बाहेर पडले.
तिचा परतीचा प्रवास विमानाने होता तर त्याचा ट्रेनने. दोन दिवसानंतर तो ऑफिसमध्ये गेला तेव्हा ऑफिसमधील बातावरण साफ बदलून गेले होते. एकमेकांचे स्पर्धक चांगले मित्र झाले होते. त्यांच्या मैत्रीमुळे मान बऱ्याच लोकांना त्रास झाला... विशेषतः प्रधान आणि त्याच्या इतर साथीदारांना पण त्यामुळे त्यांच्या मैत्रीवर काहीच परिणाम झाला नाही. लंचसुद्धा सोबतच घ्यायचे आणि बरेचदा एकाच गाडीने ये-जा करायचे. अर्थात त्यामुळे त्यांच्या लग्नाच्या अफवा सुद्धा उडाल्या. पण दोघांनीही तसे काही नसून आम्ही केवळ मित्र असल्याचे सगळ्यांना सांगितले.
हळूहळू दिवसामागून दिवस जाऊ लागले. सगळं काही सुरळीत चाललं होतं. दोघेही मैत्री आणि ऑफिस मधील काम वेगवेगळे ठेवत असले तरी बरेचदा ते एकमेकांची मदतही घ्यायचे... विशेषतः अवंतिका... तिला काही प्रॉब्लेम आल्यास ती प्रधानकडे न जाता नरेनकडे यायची आणि तो सुद्धा तिला शक्य ती मदत
मास
करायचा.

[rajsharma]

अशातच एका मीटिंगमध्ये प्रधान साहेबांनी ते राजीनामा देऊन अमेरिकेत जात असल्याची घोषणा केली आणि सगळ्यांना शुभेच्छा दिल्या... काही चूक झाली असल्याची माफी सुद्धा मागितली अर्थात त्यावेळी त्याचे लक्ष अवंतिका आणि नरेनबरच होते. आठवडाभरातच त्यांची पोस्ट रिकामी झाली आणि दोन महिने ती कॅबिन रिकामीच होती. त्यांच्या जागी दुसरी व्यक्ती येईस्तोवर मॅनेजमेंटने डिपार्टमेन्टचा कारभार नरेनच्या खांद्यावर सोपनला... अर्थात मॅनेजमेंटला त्याच्यावर विश्वास होता... पण त्या पोस्टसाठी एक अनुभवी व्यक्ती ही असं मॅनेजमेंटचं मत होतं आणि नरेन जेमतेम तीस-बत्तीस वर्षांचा होता.
-
1

दोन महिन्यांनी त्यांच्या डिपार्टमेंटची तात्काळ मिटिंग बोलावण्यात आली... खुद्द डायरेक्टर साहेबांनी. मीटिंगचा मुद्दा कोणालाच माहित नव्हता. ठरल्या वेळेवर सगळा स्टाफ कॉन्फरन्स हॉलमध्ये होता. मीटिंगमध्ये इतर महत्वपूर्ण दुसऱ्या डिपार्टमेंटचे हेड्ससुद्धा आले होते... लोक्युरमेन्ट, फायनान्स हेडसुद्धा होते. पाचच मिनिटांनी डायरेक्टर साहेबांनी प्रवेश केला सोबत एक अडतीस चाळीस वर्षांची महिलासुद्धा होती. ते येताच हॉलमधील कुजबुज शांत झाली तसे ते बोलायला लागले.
।।
।
|
"वेलकम ऑल..." म्हणत ते बोलू लागले. शेवटी त्या महिलेची ओळख करून देताना त्यांचे नाव 'मिस रेवती गायकवाड' असे सांगितले... नवीन प्रोजेक्ट हेड!!... सिव्हिल इंजिनियरिंगसोबत पी एच डी आणि एम बी ए सुद्धा केलं होतं... सोबत अठरा वर्षांचा अनुभव. त्यापैकी पंधरा वर्षे निब्बळ प्रोजेक्ट्स हँडल केलेले. त्यात टनल्स, रोड्स यांचेही प्रोजेक्ट्स होते... शिवाय दोन वर्षे कोंकण रेल्वेप्रोजेक्ट मध्येसुद्धा ती होती... एकूणच अनुभवाने परिपूर्ण अशी व्यक्ती त्यांच्या डिपार्मेन्टमध्ये आली होती.
"चित्रांगदा..." नरेन आणि त्याचा एक कलीग तिचे कॉम्लेक्सन पाहून एकाच वेळी कुजबुजले.
मान
आवाज खूप हळू होता म्हणून बहुतेक कुणाला ऐकायला जाणे शक्य नव्हते. पण खरंच तिचा रंग आणि बांधा पाहून चित्रांगदा सिंह या बॉलिवूड अभिनेत्रीची आठवण त्यांना आली होती. अडतीस चाळीशीची मादक मिल्फ म्हटलं तरी वावगं ठरणार नाही... अंगाने सडपातळ असली तरी भरलेली छाती आणि फ्लॅट बेली सगळ्यांचे लक्ष वेधून घेण्यास पुरे होते... त्यावर जवळपास पाच फूट सहा इंच उंची तिच्या सुंदरतेत आणखी भर चालायची... सरळ नाक, किंचितशी उंच मान... रंग सावळा असला तरी चेह्ल्यावरील चमक आणि कॉन्फिडन्स रंगाला दुय्यम स्थान देत होते... चेहऱ्यावर हास्यासह थोडी गंभीरता एकूणच चेहरा बघून समोरच्याला तिच्या स्वभावाचा ठावठिकाणा लागणार नाही असे भाव.
वरिष्ठांची मिटिंग संपल्यावर तिने आपल्या प्रोजेक्ट डिपार्टमेंटला कॉन्फरन्स हॉलमध्ये थांबण्याचा आग्रह केला. सगळे गेल्यावर तिने आपल्या टीमशी ओळख करून घेतली. एकूण बीस जणांच्या टीमची ती हेड होती. सगळ्यांशी ओळख झाल्यावर तिने सध्या चालत असलेले प्रोजेक्ट्स, त्यांची डेव्हलपमेन्ट यावरसुद्धा चर्चा केली.

Https://rajsharmastories.com/
Https://rajsharmastories.com/
+
+
Im

येताबरोबर सरळ मुद्द्यात हात घातल्यामुळे सगळेच आश्चर्यचकित झालेत. तिच्यासारख्या अनुभवी व्यक्तीच्या नजरेखालून नरेनवरचे बर्डन, अवंतिकावरील ओव्हर-कॉफिडन्स आणि इतर टीमचा थुलमुल कारभार सुटला नाही.
जॉईन झाल्याच्या आठवडाभरातच तिने सर्व प्रोजेक्टची शहानिशा केली. नरेनचे किरकोळ प्रोजेक्ट्स तिने बाकी टीममध्ये डिस्ट्रिब्युट केले आणि त्याच्याकडील व इतर टीमचे मेजर प्रोजेक्ट्स स्वतःच्या देखरेखीत घेतली. अचंतिकाचे सुद्धा पेंडिंग प्रोजेक्ट्स इतर टीममध्ये वाटून तिला झेपेल तेच प्रोजेक्ट्स तिला दिले. जेंडर बायसनेसला प्राधान्य न देता त्यांच्या कुवतीनुसारच तिने प्रोजेक्टसचे डिस्ट्रिब्युशन केले. त्यामुळे नरेनचे प्रोजेक्ट्स कमी झाले असले तरी त्याला वरवर सगळ्याच प्रोजेक्टवर लक्ष ठेवण्याचे कामसुद्धा मिळाले होते... एका रीतीने तिच्या डेप्युटीचं काम त्याला मिळालं म्हटलं तरी वावगं ठरणार नाही.
"काय रे... नरेन... काय चाललंय?" एके दिवशी संध्याकाळी कुलकर्णी साहेबांचा त्याला फोन आला.
"काय सर... तुम्ही गेलात आणि इकडे बाट लागली माणसाची... आधी ते प्रधानसर आणि आता रेवती मेम...." "हम्म्म... प्रधानचं तर माहिती होतं मला... पण रेवतीबद्दल खूप ऐकलंय मी... दांडगा अनुभव आहे तिला.."
"म्हणूनच तर अजूनही ऑफिसात बसलो आहे... एक पेंडिंग काम पूर्ण करायची ताकीद देऊन गेल्यायत..."
"हा हा हा... अरे मज्जा येईल तुला... शिवाय बरंच काही शिकशील तिच्याकडून... बट बी कॉशियस... थोडी शॉर्ट टेम्पर्ड आहे बरं ."
"एस सर..."
"अरे मध्यंतरी तू लग्न करतोयस असं कळलं?..."
"काय सर तुम्ही पण?..."
"मग अवंतिकाची काय भानगड आहे? सावध रहा तिच्यापासून... क्षणिक सुखासाठी करियर डावावर नको लावूस..."
"सर..."
"काळजी वाटते रे... आणि हो... लग्न करशील तेव्हा बोलावशील की नाही? ."
"काय सर?... गुरु आहात तुम्ही माझे आणि तुम्हाला विसरू?... पण फ्रैंकली स्पिकिंग अजून लग्नाचा विचार नाही केलाय..."
Https://rajsharmastories.com/
Https://rajsharmastories.com/
"अरे आता नाही तर कधी करशील.... छान करियर आहे... शिवाय वय सुद्धा होत आलंय बरं... सेटल्ड आहेस. आणखी काय हवं?... आजन्म अविवाहित राहायचा तर विचार नाही ना?"
"नाही सर तसं काही नाही.... आईबाबा मागे लागलेयत... पण मीच अव्हॉइड केलंय... मुलगी तर मिळायला हवी ना मनासारखी. ."
"अबंतिका आहे ना?..."
"काय सर... शी इज नॉट ए मॅरेज मटेरियल.."
"हा हा हा... शिकलास साल्या. बरं चल रे ठेवतो फोन..."
"ओके सर... क्स फॉर कॉलिंग..."
"टेक केयर अँड डोन्ट फर्गेट माय बर्ड्स.."
"श्योर सर... बाय... गुड नाईट"
"चल गुड नाईट..."
कुलकर्णीचे बोलणे ऐकून तो थोडा विचारात पडला. समोर जे करायचे ते काळजीपूर्वक करायचे याचा निर्णय करून तो आपल्या कामाला लागला. दिवसेंदिवस त्याचे काम बाढतच गेले तसे त्याचे ऑफिसमध्ये उशिरापर्यंत थांबणे सुद्धा सुरू झाले आणि त्यामुळे अवंतिकासोबत फिरणेसुद्धा कमी झाले. कुल्कर्णीसारखी रेवती सुद्धा नरेनच्या कामावर खुश होती. तिला गेऊन महिना झाला होता आणि कोण किती पाण्यात आहे हे तिला अनुभवावरून कळलं.
|
|
तिच्या कानावर अवंतिका आणि नरेनच्या संबंधांची चर्चा सुद्धा आली होती पण या वयात अशा गोष्टी घडत असतात म्हणून तिने जास्त लक्ष न देता टीम स्पिरिट डेव्हलप करण्यावर भर दिला जेणेकरून कोणी सोडून गेल्यास केवळ एकावर बर्डन येणार नाही. नरेनच्या सांगण्यावरून प्रधानसाहेबांनी ट्रान्सफर केलेला स्टाफसुद्धा प्रोजेक्ट डिपार्टमेंटमध्ये परत आला... त्यात रोहनचासुद्धा समावेश होता. रोहन परतल्याने नरेनच्या डोक्यावरील बराच भार कमी होणार होता. ज्युनिअर असला तरी तो नरेनच्या हाताखाली बरंच काही शिकला होता आणि बरीच कामे तो स्वतः पार पाडत होता. अशातच एक दिवस लंचनंतर अवंतिका आणि नरेन तिच्या टेबलजबळ बसून गप्या मारत होते. रोहन आल्यापासून त्याचे काम थोडे कमी झाल्याने तो निश्चितपणे गप्पा मारत बसला होता.
Https://rajsharmastories.com/
Https://rajsharmastories.com/
"आजकाल खूप जास्तच बिझी झालास वाटते..." अबंतिकाने गोष्टीगोष्टीत म्हटलं, "... महिना झाला असेल आपण संध्याकाळी फिरायला नाही गेलो".

"अगं रेवती मॅम आल्यापासून वेळ कुठे मिळाली मला... रोज घरी जायला नऊ दहा वाजतात... आता रोहन आला ना... काही दिवसातच बर्डन कमी होईल बघ..."
"हम्म्म... कामाचे बहाणे को अजून काही?..."
"कम ऑन अवंतिका..."
त्यांचे बोलणे सुरु असतानाच त्यांच्याजवळ राघब, ऑफिसचा प्युन आला.
"ओ... नरेनसाहेब... मॅडमनी बलबलंय की...मणे अर्जेंट हाय..."
"काय रे या बाईला चैन नाही... आली तेव्हापासून डिपार्टमेंट डोक्यावर घेतलय..." नरेन तोंडाला तोंडात पुटपुटला.
"हम्म्म... जा फेव्हरेट एम्प्लॉयी ना तू." अतिकाने मारलेला टोमणा त्याला कळला पण त्यावर उत्तर न देता तो सरळ आपल्या टेबलाजवळ आला आणि डायरी चेऊन तिच्या कॅबिनकडे जाऊ लागला. जायच्या आधी रोहनला टेबल सोडून जाण्यास मनाई केली जेणेकरून काही लागल्यास तो फोन करून विचारेल.
"मे आय कम इन मॅम." दार हलकेच उघडत त्याने परवानगी घेतली.

[rajsharma]

"अरे नरेन... ये..." तिने परवानगी दिली, "... आणि अशी परवानगी घ्यायची नाही म्हणून आधीच स्पष्ट केलंय ना?... दार उघडल्यावर आत कोणी नसेल तर सरळ यायचं..."
"सॉरी मॅम... ती सवय लागलीये ना... सुटल्या सुटत नाही..."
"इँट्स ओके... आता मी आले ना... होईल सवय हळूहळू..." वातावरण बोलकं करत ती म्हणाली.
त्यानंतर जवळपास दोन तास तो तिच्या कॅबिनमध्ये होता. आत काय चाललं असेल याचा विचार करत अवंतिका अध्येमध्ये रेवतीच्या कॅबिनकडे बघत होती. आता येईल मग येईल म्हणता म्हणता दोन तास झाले होते तरी तो बाहेर आला नव्हता. शेवटी सब्बा दोन तासांनी तो बाहेर आला... मागेमागे रेवतीसुद्धा बाहेर पडली. कॅबिनच्या दाराजवळच दोघेही काहीतरी बोलत होते मध्येच हसतही होतेच... शेवटी तो जायला निघाला तशी रेवतीने त्याच्या खांद्यावर थाप दिली आणि काहीतरी विसरल्यासारखं त्याच्या हातात एक इन्व्हलप दिला. आपल्या टेबलावर जाऊन तो बसला आणि रेवती बाहेर निघून गेली.
"काय रे?... काय करत होतात इतका वेळ?..." अवंतिका घाईघाईत त्याच्या टेबलाजवळ येत बोलली
Https://rajsharmastories.com/
Https://rajsharmastories.com/
"काही नाही गं... प्रोजेक्ट डिस्कशन..."
"इतका वेळ?..."
"का?... तू आणि प्रधानसाहेब तीनतीन तास डिस्कशन करायचे तेव्हा काही नाही... आणि आता आम्हाला कोणी विचारतंय म्हणून जळणूक होत आहे की काय?.." तो हसतच बोलला पण त्याचे बोलणे तिला झोंबले हे तिच्या चेहगावरील रागावरून स्पष्ट होतं, ".... ये... सॉरी.. सॉरी... आय डिडन्ट मिन देंट... अगं आम्ही त्या दोन वर्षांपासून रखडलेल्या प्रोजेक्टवर बोलत होतो... बाकी काही नाही"
FIP
"शट अप नरेन... आय डिडन्ट एक्सपेक्ट घिस टाईप ऑफ लैंग्वेज फ्रॉम यु..." रडवेला चेहरा करत ती बोलली आणि
आपल्या टेबलकडे निघून गेली.
त्याला आपल्या बोलण्यावर पश्चाताप होऊ लागला पण बोललेले शब्द परत येणार नव्हतेच. सुट्टी झाल्यावर तिच्यासोबत फिरायला जाऊन तिची मनधरणी करायचा विचार करत तो कामाला लागला कामात इतका गुंतला की वेळेचे भान राहिलेच नाही. अतिका त्याच्याकडे कटाक्ष टाकून कधी निघून गेली ते कळलंच नाही आणि जेव्हा त्याला कळलं तेव्हा बराच वेळ झाला होता. ती निघून दीड तासाने तो भानावर आला... तेसुद्धा त्याच्या मोबाईलमधील कॉलच्या आवाजाने. कॉल रेनतीने केला होता... दुसऱ्या दिवशी रखडलेल्या प्रोजेक्टवर जाऊन इन्स्पेक्शन करण्याबाबत तिचा कॉल होता... आणि त्यालासुद्धा सोबतीला येण्याचे सांगून तिने कॉल कट केला. फोन कट झाल्यावर तो खुर्चीवर मान मागे टाकून बसला. मागच्या महिनाभराचा विचार केला असता काय घडत आहे हेच त्याला कळत नव्हते. सहसा तो कोणामध्ये गुंतत नव्हता पण थोडाफार अवंतिकामध्ये गुंतला होता... भावनिक नाही पण शारीरिक रित्या... रेवतीसोबत तर केवळ बॉस आणि सब-ओर्डीनेटचे रिलेशन होते. आपणच कुठे चुको का म्हणून तो बराच वेळ विचार करत बसला पण डोकं सुन्न झालं तसा त्या सर्व गोष्टींचा विचार सोडला आणि लॅपटॉप बॅगेत कोंबून ऑफिसबाहेर येत घरी निघून गेला.
नाम
मा
समा
पा
कस
"हे अतिका... सॉरी यार.." सकाळी येताच त्याने अवंतिकाची माफी मागितली.
"टेंट्स ऑलराईट... बट डोन्ट एव्हर से दोज बर्ड्स .. अंडरस्टॅड? ." त्याच्याकडे रागानेच पाहत तीने म्हटलं.
"सॉरी ग... गंमतीगमतीत निघून गेलं तोंडून... यानंतर नाही होणार असं... सॉरी अगेन..."
"देंट्स बेटर... अँड यु आर वेलकम..."
"अगं एक ना... तो अग्रवाल अँड अग्रवालची प्रोजेक्ट फाईल तुझ्याकडेच होती ना?.."
नाम
"हो... पाहिजे आहे का?..."
Https://rajsharmastories.com/
Https://rajsharmastories.com/
"हो... आणि सोबतीला अजून काही फाईल्स आहेत मी रोहनला सांगतो... त्याला देशील प्लिज..."
"का रे?... असं अचानक? .."
"अगं त्या बाईबरोबर साईटव्हिजिटला जायचंय... म्हटलं प्रायमरी स्टडी केलेला बरा... वेळेवर काय विचारेल काही नेम आहे का तिचा?.."
"ओह्ह्ह मज्जा आहे एका माणसाची..."
"चंटा मज्जा... हवं तर तु पण चल सोबतीला..."
"नको रे बाबा... तूच सांभाळ तिला... माझी तर बोलतीच बंद करते ती... तसाही माझा राग करते ती... तूच सांभाळू शकतोस तिच्या मुडला..."
"काय लिहिलय नशिबात देव जाणे... बरं त्याला पाठवतो... त्या फाईल्स दे प्लिज..."
"हो पाठव... काढून ठेवते मी..."
फाईल्स स्टडी करून आणि सोबत काही प्रिंट्स घेऊन नरेन रेवतीसोबत साईट व्हिजिटबर निघून गेला. त्याची कार ऑफिस पार्किंगमध्येच ठेऊन दोघेही तिच्याच गाडीने निघाले... संध्याकाळी चार पर्यन्त यायचा त्यांचा प्लान होता... आणि सर्व साईट्सचे रस्ते नरेनला माहिती असल्याने दोन गाड्या नेऊन काही फायदा नव्हता.
एक एक करून ते सगळ्या साईट्सवर गेले... तिथली प्रोग्रेस रिपोर्ट, साईट इंचार्जशी मिटिंग, शिवाय अनुभवी सुपरवायझर्सशी सल्लामसलत करून प्रोजेक्ट शक्य तितक्या लवकर आटोपण्याचे निर्देश देऊन ते जवळपास सर्वच साईट्स फिरले. प्रत्येक ठिकाणी तिला एक गोष्ट प्रकर्षाने जाणवली ती म्हणजे... रॉ मटेरियलची कमतरता आणि ती कमतरता शक्य तितक्या लवकर भरून काढण्याचे आश्वासन तिने प्रत्येक साईट इन्चार्जला दिले. अजून एक गोष्ट तिला खटकली की जवळपास सगळे प्रोजेक्ट्स अबंतिकाच्या मार्गदर्शनाखाली होत होती. यातून एक गोष्ट स्पष्ट होती की तीला न झेपण्यापलीकडे काम सोपवले गेले होते.... प्रधान होता त्यावेळेस आणि आतासुद्धा तीचे बहुतांश प्रोजेक्ट्स टाईमलाईनच्या खूप मागे होते.
"नरेन?... अबंतिकाबद्दल तुला काय वाटतं?..." शेवटच्या साईटवरून परतताना रेवतीने त्याला विचारले.
"मम... व्हॉट शाल आय से... मैनेजमेंटने डिसाईंड केलं आणि..."
Https://rajsharmastories.com/
Https://rajsharmastories.com/
"हमम्म... पण ती खरंच इतकी लायक आहे?... आय मिन तिला प्रोजेक्टवर काय होतंय याची जाणीव आहे की
ऑफिसात बसल्या बसल्याच काम करते... कारण मी आले तेव्हापासून बघतेय की ती साईट ििजट्स करत नाही... निब्बळ फोन्स आणि इ-मेलबरून जाणकारी चेते..."
"तुमच्यात काही आहे का?... म्हणजे..."
"नो मॅम... नथिंग सिरीयस... वि आर जस्ट फ्रेंड्स... नथिंग एल्स..."
"नाही ऑफिसात चर्चा ऐकल्या मी... बट आय अल्सो थॉट... इट मे बी रुमर्स..."
॥
॥
मध्येच गप्प झाल्याने तिला थोडा संशय आला पण जास्त ताणून न धरता तिने टॉपिक बदलला. लवकरच ते ऑफिसात पोहोचले. त्या दिवसानंतर त्यांचे नेहमीच साईट व्हिजिट्स होऊ लागले. अतिका आणि नरेनचा संवाद कधीकधीच व्हायचा. बरेचदा तो परस्पर घरूनच साईट्सवर जायचा आणि तिकडूनच घरी परतायचा. त्याच्या हाताखाली आता रोहन आल्यामुळे ऑफिशिअल कामात त्याची खूप मदत व्हायची त्यामुळे रेवतीने त्याला साईट्सची जिम्मेदारी सोपवली.
हा हा म्हणता रेवतीला येऊन जवळपास वर्ष होत आलं आणि प्रमोशनचे दिवसंसुद्धा आले. अपेक्षेप्नमाणे नरेन प्रमोट झाला... शिवाय पगारवादसुद्धा सगळ्यात जास्त झाली... त्यात त्याची मेहनत होती पण अवंतिकाला ती मेहनत न दिसता रेवतीबरोबर वाढत असलेली जवळीक दिसत होती. रेवतीने तिला प्रमोट न करता रोहनला प्रमोट केले. डिपार्टमेंटमध्ये जवळपास सर्वांनाच चांगले इन्क्रिमेंट दिले... अवंतिका सोडून. तिला खूप वाईट बाटलं... त्याचा जिम्मेदार ती नरेनला ठरजू लागली. एका वर्षाआधी प्रधानने त्याला डालजून तिला प्रमोट केले म्हणून त्याच्या सांगण्यावरून रेवतीने तिला ना प्रमोट केले ना चांगले इन्किमेंट दिले.... असा मनोमन विचार ती करू लागली आणि त्यातच तिच्या मनात नरेनबद्दल असूया निर्माण होऊ लागली. वर्ष-दीड वर्षांपूर्वीच्या त्यांच्या मैत्रीत हलकीशी खिंड पडली. नरेनमुळेच तिला सर्व डिपार्टमेंटसमोर मान खाली घालून चालावं लागत आहे असं तिला वाटू लागला आणि मनोमन काहीही करून नरेनला धडा शिकवण्याचा निश्चय तिने केला.
इकडे रेवती व नरेनमध्ये जवळीक जरा जास्तच वाढू लागली. आपल्या आधीच्या सवयीनुसार तिला ऑफिसवर्कपेक्षा साईटवर राहणं जास्त आवडायचं... त्यामुळे दोन फायदे व्हायचे... एक तर ऑफिस पॉलिटिक्स पासून सुटका आणि दुपारी म्हणजे प्रोजेक्ट वरील कामांना वेग यायचा... एकूणच कंपनीचा फायदा होत असल्याने डायरेक्टर साहेबसुद्धा तिच्या ऍटिट्यूडबर आणि कामाच्या स्टाईलवर खुश होते. Https://rajsharmastories.com/
Https://rajsharmastories.com/
अशातच कंपनीला एक रोड प्रोजेक्ट हाती लागला. रेवतीमुळेच कंपनीने पहिल्यांदा त्यासाठी बोली लावली आणि जिंकलीसुद्धा!!! .. रेवतीने त्या प्रोजेक्टसाठी टीम तयार केली... अर्थात टीममध्ये नरेन होताच. त्याला रोड प्रोजेक्टचा अनुभव नव्हता तरीही तिने जबरदस्तीने त्याला टीममध्ये सिलेक्ट केले आणि ही बातमी ऐकून अवंतिकाची गांड अजूनच लाल झाली. येन केन प्रकारेन नरेनला खाली आणायचेच.... त्यासाठी काहीही झाले तरी बेहत्तर... असा विचार पुन्हा तिच्या मनात घोळू लागला. तिच्या हाताखाली जास्त काम नव्हतेच...प्रमोशन्सनंतर रेवतीने तिला जवळपास फ्री सोडले होते... तिचे सगळे प्रोजेक्ट्स रोहन पाहू लागला होता. तिच्याजवळ आता दोनच मार्ग होते... पहिला... अपमानाचे घोट पित काम करणे... आणि दुसरा... ही नोकरी सोडून दुसरीकडे जाणे. परंतु काहीही निर्णय घ्यायच्या आधी नरेनला अद्दल घडवायचा विचार तिने आधी केला.
|
रोड प्रोजेक्टसाठी रेवती आणि नरेनने टीम तयार करून पुढच्या कामांची रूपरेखा आखण्याचे काम सुरु केले. बरेचसे काम कॉन्ट्रेक्टर मार्फत करावे लागणार होते... सरकारी विभाग जसे पीडब्ल्यूडी, फॉरेस्ट... आणि इतर अनेक विभागांच्या अधिकाऱ्यांशी चर्चा करून त्यांच्या विभागातून परमिशन घेऊन यायचे काम म्हणजे खूप मोठी डोकेदुखी... पण रेनतीमुळे नरेन ते काम सुद्धा लवकरच शिकला. प्रोजेक्टच्या कामाचे पैसे सरकारी विभागातून निघायला बराच उशीर लागतो... त्यासाठी कोणत्या अधिकाऱ्यांना भेटायचं, लोकल पॉलिटिशिन्सला क्स हॅन्डल करायचं याचे सगळे धडे तो रेवतीच्या गायडंसखाली शिकत होता... एक महिला असूनही ती त्या अधिकाऱ्यांशी किती कॉन्फिडन्टली व्यवहार करते हे पाहून तो आधी आश्चर्यचकितच व्हायचा... पण तोसुद्धा हळूहळू त्या गोष्टी शिकू लागला.

[rajsharma]

रोड-प्रोजेक्ट तीन वर्षांत पूर्ण करायचा होता आणि वेळे आधी केला तर कंपनीला फायदा तर होणार होता पण त्याचा फायदा टीमला सुद्धा होणार होताच.. म्हणून नरेनने आपल्या टीमला अहोरात्र कामाला लावले. नरेनची नवीन काही शिकण्याची जिद्द पाहून रेवतीसुद्धा प्रभावित झाली होती... काही वर्षांपूर्वी ती सुद्धा हे सगळं असंच शिकली होती आणि अनायासे त्याच्यात तिला तिचा भूतकाळ दिसायचा... रोड-प्रोजेक्टमुळे नरेन जास्तीत जास्त बाहेरच असायचा... रेवती आठवड्यातून ती दिवस तरी त्याला भेटायचीच आणि अशा नियमित होणाऱ्या भेटींमुळे त्यांनी आपल्या बऱ्याचशा गोष्टी एकमेकांजवळ शेयर केल्या होत्या.
तिने अजून लग्न केले नव्हते... पण एक मुलगी होती. लग्न व्हायच्या आधीच तिच्या होणाऱ्या नवऱ्याचे निधन झाले होते. तो इंडियन आर्मीमध्ये मेजर रँकन्नर होता... काश्मीरमध्ये पोस्टिंग असताना लग्नाच्या ऐन आठवड्याआधी दहशतवाद्यांसोबत चकमकीत तो गोळी लागून शाहिद झाला होता. एका महिन्याआधी त्यांचा साखरपुडा झाला होता. साखरपुड्यासाठी आला असताना सुट्ट्या संपण्याच्या दोन दिवसांआधी त्यांच्यात जे संबंध प्रस्थापित झाले त्यातून तिच्या पोटात त्याचे बीज मोठे होऊ लागले...
KA
स
Https://rajsharmastories.com/
Https://rajsharmastories.com/
आईला जेव्हा त्याबद्दल समजले त्यावेळेस तिने एबॉर्शन करण्याचा सल्ला तिने दिला... फक्त सल्लाच नाही तर तिच्न्यवर जबरदस्तीही केली, प्रसंगी आईने मारलंसुद्धा... परिवारातील इतर सदस्यांनी तिला जणू वाळीतच टाकले... सगळ्यांनी अबोला धरला... तिच्या लाडक्या भावानेसुद्धा!!! पण ती आपल्या निर्णयावर ठाम होती तसे असले तरी परिवाराच्या दबावाखाली म्हणा की आणखी काही तिने एक दिवस घर सोडले... हातात नोकरी होतीच त्यामुळे पैसापाण्याचा प्रश्न असा नव्हताच... प्रश्न होता तो समाजातील गिधाडांचा... पण तिने त्या सगळ्यांचा काहीएक विचार न करता आपले स्वतंत्र जीवन जगू लागली... पोटात वाढणाऱ्या आपल्या बाळासाठी... तिच्या न झालेल्या नवऱ्याच्या निशाणीसाठी..
१
|

"रेवती मॅम... आय एम प्राऊड ऑफ यु... खरंच सलाम तुमच्या जिद्दीला... आपल्या समाजात एकट्या स्त्रीला.... आणि तेही अविवाहित मातेला जगणं किती कठीण असतं... हे मी समजू शकतो... रियली आय एम प्राऊड ऑफ यु... "जेव्हा पहिल्यांदा त्याने तिचा भूतकाळ ऐकला तेव्हा त्याच्या तोंडून आपसूकच पडले.
तिच्याबद्दल रिस्पेक्ट अजूनच वाढली. पण त्या रिस्पेक्टसोबतच त्याला तिच्यातली स्त्रीसुद्धा आवडू लागली होती. बिन्दास्त, बेफिकीर, कामात मग्न, हवे तेव्हा स्ट्रिक्ट... हवे तेव्हा प्रेमळ... आणि आपल्या मुलीवर भरभरून प्रेम करणारी...
काश!... अशी मुलगी माझ्या जीवनात आली असती?"बरेचदा रेवतीला पाहून नरेन विचार करायचा.
पण त्याने आपल्या मनातील विचार कधीच प्रगट केले नाहीत किंवा आपल्या हावभावावरून त्याने ते कधी दाखबलेही नाहीत. बरेचदा तो आणि त्याची टीम तिच्या घरी सुद्धा गेले होते... तिची दहा वर्षांची मुलगी रेवा... तिच्यासोबत त्याची चांगलीच गट्टी झाली होती. तीसुद्धा त्याच्यासोबत चांगलीच रमायची. मुलीचं 'रेना' नाब हे तिच्या आणि तिच्या न झालेल्या नवऱ्याच्या नावाचे आद्याक्षर... रेवती आणि वामन... चा जोड.
-
|
सा
पण रोड प्रोजेक्टवर सुट्टी फक्त रविवारी असायची... शनिवार तसा ऑप्शनल असायचा... महत्वाचं काम असेल तर शनिवारी-रविवारी सुद्धा राऊंड मारावा लागायचा. एकदा असाच शुक्रबारच्या रात्री तो आपल्या फ्लॅटवर बसला होता. अवंतिका त्याला अव्हॉइड करत असल्याने तिने त्याच्या कॉल्सचा रिप्लाय नव्हता दिला. रात्रीचे साडेदहा वाजले असतील तितक्यात त्याचा फोन वाजला. अवंतिकाचा कॉल असेल म्हणून त्याने उचलला पण रेवती मॅम कॉलिंग' असे स्क्रीनवर झळकत होते. इतक्या उशिरा तीने कधीच फोन केला नव्हता... काही
आवश्यक काम असेल असा विचार करून त्याने फोन रिसिव्ह केला.

"हेल्लो... अंकल... मी... मी... रेवा बोलते आहे... मम्माला की नाही कसंतरी होतंय... तुम्ही येत का प्लिज? ." रडलेल्या आवाजात रेना बोलली.
Https://rajsharmastories.com/
Https://rajsharmastories.com/
"मी... मी येतो बेटा... डोन्ट वरी... तू फोन बंद नको करुस.... मी डॉक्टरांना घेऊनच येतो... म्हणत त्याने पटापट जीन्स आणि टीशर्ट चढवला व तिला धीर देत ड्राइव्ह करू लागला. रस्त्यातून त्याने आपल्या ओळखीच्या डॉक्टरलासुद्धा सोबतीला घेतले आणि पुढच्या दहा मिनिटांत तो तिच्या बंगल्यासमोर आला. गाडीच्या हॉर्नचा आवाज ऐकून रेवाने दार उघडले. डॉक्टरना घेऊन तो तिच्या बेडरूममध्ये शिरला. रेवती वेदनेने तडफडत होती. बहुतेक पोटात दुखत असेल म्हणून पोट दाबून विव्हळत होती. डॉक्टरांनी चेक केले आणि एक इंजेक्शन देऊन नरेनला बाहेर बोलावले.
"अपेंडिक्सचा प्रॉब्लेम आहे... आय थिंक ऑपरेट करावं लागेल..." डॉक्टरांनी सुचवलं.
"तुमच्याकडे शक्य आहे?."
"नाही रे... पण तुझ्या घरासमोरच एक मल्टीस्पेशालिटी क्लीनिक आहे... तिथे डॉक्टर नंदन माझा मित्र आहे... त्याला मी सांगतो... त्यांना हलवायची सोय कर..." "ओके डॉक्टर... बैंक्स ... डॉक्टर एक काम करा तुम्ही माझी गाडी घेऊन निघा... मी त्यांना घेऊन जातो क्लीनिकमध्ये... जमेल तेव्हा मी गाडी पीक करतो तुमच्या घरून..."
"हम्म... देंट्स बेटर... पण बाई कर..." म्हणत डॉक्टर निघून गेले.
E
।
आत येत त्याने रेवतीला सगळं सांगून तिला कपडे बदलण्यास सांगितले पण होत असलेल्या त्रासामुळे तिला कपडे बदलणे काही जमले नाही. त्यावेळेस तिच्या अंगावर केवळ नाईटी होती म्हणून त्याने बेडवर पडलेली बेडशीट उचलत तिच्याभोवती लपेटली आणि आपल्या कवेत उचलत तिला गाडीजवळ आणले. रेवाने हुशारी दाखवत गाडीचे मागचे दार उघडून ठेवले आणि नरेनने तिला अलगद सीटवर झोपवले. रेवाला पुढे बसवत त्याने घर लॉक केलं आणि सरळ डॉक्टरांनी सांगितलेल्या क्लीनिकवर आणले. डॉक्टर नंदन बहुतेक त्यांचीच वाट पाहत होते. तपासणी करून लगेचच ऑपरेट करायचा सल्ला त्यांनी दिला आणि सगळ्या कागदी कारवाया पूर्ण करून रेवतीला ऑपरेशन थिएटरमध्ये हलवले. ऑपरेशन सक्सेसफुली पार पडलं... रेवा त्याच्या मांडीवरच डोके ठेवून झोपली होती. दिवसभराच्या कामामुळे तोसुद्धा बसल्याबसल्या झोपला होता. सकाळी एका नर्सने त्याला उठवले.
"पेशंट शुद्दीवर आल्यात... त्यांना भेटू शकता तुम्ही..." म्हणत ती निघून गेली.
डोळे कुस्करतच तो उठला. रेवा अजूनही झोपेतच होती. तिला कवेत घेत तो रेवतीला ठेवलेल्या वॉर्डमध्ये
आला.
Https://rajsharmastories.com/
Https://rajsharmastories.com/
"बैंक्स ... नरेन... तू नसतास तर?..." कृतज्ञतेने त्याच्याकडे पाहत तिने म्हटलं, "... अरे ही अजूनही झोपली आहे
वाटत?..."
"हो... रात्रभर माझ्या मांडीवरच झोपली ती... आणि असं बैंक्स बगैरे म्हणून उगाच मला शरमेने मान खाली घालायला लावू नका... तुमच्याजागी दुसरं कोणी असतं तरी हेच केलं असतं मी... एनीवेज... तुम्ही आराम करा... डॉक्टरांनी तीन आठवडे बेडरेस्टचा सल्ला दिला आहे..."
"हम्म्म... चला तुम्ही मोकळे काही दिवस..."
"काय मॅम?... ऑफिसात तर माहित नाही पण साईंटवर तुम्ही नसणार तर चुकल्यासारखं वाटेल... निदान काही दिवस तरी... टीमला खरंच खूप छान प्रोत्साहित करता तुम्ही..."
"चल रे काही पण तुझं..." स्मित करत तिने म्हटलं, ".. अरे तिला त्या टेबलवर झोपत्र ना..."
"सोमवारपासून सुट्टी घेतोय मी आठवडाभर..." रेवाला बाजूच्या एका टेबलवर झोपवत तो बोलला.
"अरे सुट्टी नको घेऊ... नर्सेस आहेतच की..."
"अहो त्या तुम्हाला सांभाळतील... आणि रेवाला?.. तिची शाळा आणि बाकीची कामे?."
त्यावर ती अनुत्तरित झाली. त्याने रविवारी ही गोष्ट रोहनला फोन करून सांगितली. डायरेक्टर साहेबांना सुद्धा फोन करून रेवतीबद्दल सांगितलं. तसे ते रविवारीच तिला येऊन भेटून गेले आणि नरेनला ऑफिशिअली आठवडाभर तिच्यासोबतच राहण्यास सांगितलं. सोमवारी ही बातमी ऑफिसात सगळ्यांना कळली. लंच टाइममध्ये सगळेच भेटायला आले. अवंतिकासुद्धा त्यात सामील होती. ती आली त्यावेळेस तो बॉर्डबाहेर रेबासोबत बसून तिला गोष्ट सांगत होता.
"कशी आहे तुझी .... मॅडम?..." जवळ येऊन तिने विचारलं.
"माझी?... अवंतिका नो अप... ती तुझीसुध्दा बॉस आहे... निदान हॉस्पिटलमध्ये तरी वाद नको घालूस...."
"नाही रे... तिने तुलान फोन केला ना... म्हणून विचारलं?... बाकी रोहन, हरीश किंवा इतर कुणालाच..."
"अतिका...देंट्स टू मच नाऊ... मला फोन मॅमने नाही...रेवाने केला होता... ती रडत होती... आणि तू कोठली गोष्ट कोठे नेत आहेस?..." तिची गोष्ट काटत त्याने म्हटलं... थोड्या चढत्या आवाजातच.
".." त्यावर ती स्तब्ध झाली आणि रेवतीला भेटायला आत गेली.
Https://rajsharmastories.com/
Https://rajsharmastories.com/
"चल निघते मी... चेहऱ्यावरून वाटत नाही ऑपरेशन झाले असेल म्हणून..." दहा मिनिटांनी बाहेर येत तिने
म्हटलं.
-
"हो का?... ऑपरेशन झाल्यावर काय रडत बसणार आहे का कोणी?..." त्यानेसुद्धा तेढे उत्तर देत म्हटलं.
"ओके चल निचते मी... आणि किती दिवस सेवेत राहणार आहेस तिच्या?..."
"तुला काय करायचंय?... तू तुझं बघ ना... कशाला दुसऱ्याच्या फाटक्यात पाय टाकतेस?..."