कायापालट

[rajsharma]

उदाहरणार्थ, तिच्या दरवाज्याची बेल मारल्यानंतर जेव्हा तिने दरवाजा उघडुन मला आत घेतले आणि नंतर आनंदाने मिठी मारली तेव्हा तिच्या मांसल भरीव अंगाची मला जाणीव झाली होती... मी पण तिला मिठीत आवळुन धरले होते तेव्हा तिचे भरीव उभार माझ्या अंगावर दबलेले मला जाणवत होते... नंतरही तिला तसेच मिठीत ठेवून आम्ही सोफ्यावर बराच वेळ बोलत बसलो होतो. तेव्हा असे एकमेकांना आवळुन धरून बसलो होतो की जणू आम्ही भाऊ-बहिण नाही तर एक लग्न झालेले जोडपेच आहोत...

तिचे सौंदर्य बिघडले म्हणून ती स्वत:ला दोष देत होती अन मी तिला अजुन घट्ट आवळुन धरत कधी तिच्या गालावर गाल घासून नाहीतर तिच्या गालाची पप्पी घेत तिचे सांत्वन करत तिची समजूत घालत होतो आणि तिच्यावरील माझे प्रेम जराही कमी झालेले नाही ह्याची तिला ग्वाही देत होतो... नंतर दोन दिवस आम्ही एकत्र होतो आणि जेव्हा केव्हा आम्ही दोघे फक्त एकटेच असायचो तेव्हा काही बोलताना एकमेकांना कवेत घ्यायचो, मिठीत घ्यायचो आणि गालावर गाल घासून नाहीतर पप्पी घेवून प्रेम व्यक्त करायचो...

तसे तिला मिठीत घेतल्यावर तिच्या उभारांचे गोळे अंगावर दाबले जायचे किंवा माझ्या हाताच्या विळख्याखाली दाबले जायचे तर कधी मी तिच्या नितंबांना धरून तिला अंगावर दाबून धरायचो तर कधी तिला माझ्या जांघेवर बसवून तिला मागून मिठी मारत तिच्या गालावर गाल घासायचो... त्या दोन दिवसाच्या विजिटमध्ये मी संगीतादिदीशी जितकी शारिरीक स्पर्शाची जवळीक साधली होती तशी त्या आधी कधीही झाली नव्हती...

कदाचित तिला झालेल्या अपघाताच्या दु:खाचे सावट तन आणि मनावर असल्याने ती माझ्याशी शारिरीक स्पर्शाचा दिलासा अनुभवत असावी. आणि तिला तश्या प्रेमाच्या स्पर्शाची गरज आहे असा समज करून घेवून मी तिला जास्तीत जास्त जवळ घेवून ते देत होतो... पण तिच्या मांसल भरीव अंगाच्या स्पर्शाने माझ्या मनातली कामवासना बाहेर यायला लागली होती... पुर्वी तिच्या सौंदर्याचे नेत्रसुख जास्त मिळत असे पण आता तिच्या अंगाचे स्पर्शसुख जास्त मिळत होते ज्याने माझ्या लैंगिक भावना तश्याच उद्दिपित व्हायला लागल्या होत्या...

ज्या रात्री माझे परतीचे फ्लाईट होते तेव्हा निघायच्या आधी फ्रेश व्हायला मी बाथरुममध्ये गेलो होतो तेव्हा तेथे धुण्याच्या कपड्यात पडलेली संगीतादिदीची ब्रा-पॅन्टी काढुन मी त्यावर मूठ मारून माझा लंड गाळला होता. जवळ जवळ ४ महिन्याने मी तिच्या नावाने लंड गाळुन तिच्याबद्दलची दबलेली कामवासना पुन्हा जिवंत केली...

दोन दिवसाची ती रजा संपवून मी परत दुबईला निघून आलो आणि पुन्हा पहिल्यासारखे आम्हा सगळ्यांचे रुटिन लाईफ चालु झाले... संगीतादिदीबरोबर तो अपघात होवून तिचे सौंदर्य बिघडून गेले ही एक कायमची सल आम्हा सगळ्यांच्या मनात राहिली पण त्या दु:खाचा स्विकार करून, ते विसरून, ते नाहीच आहे असा मनाचा समज करून घेवून आम्ही सगळे आपापल्या परीने आयुष्य जगू लागलो होतो...

तसे काही दु:खद घडले होते ह्याची जाणीव कोणी ठेवत नव्हते आणि फक्त जेव्हा संगीतादिदीचे बिघडलेले सौंदर्य नजरेस पडत असे तेव्हाच त्या घटनेची आठवण होत असे... पुढे तिचे बिघडलेले सौंदर्य हे जणू जन्मजातच आहे अश्या तऱ्हेने सगळे त्याचा स्विकार करत, त्याबद्दल जराही वाईट वाटून न घेता आनंदाने जगत होते...

पण मला संगीतादिदीच्या आधीच्या सौंदर्याचा क्षणभरही विसर पडत नव्हता आणि तिची आधीची सुंदर अन देखणी छबी सतत माझ्या नजरेसमोर मला दिसत रहायची!... तिचे ते आधीचे सुंदर, सेक्सी रुप आणि फिगर तिच्या आधीच्या फोटोमध्ये पाहून अन ते आठवून आता मी मूठ मारायला लागलो होतो... तिच्या सेक्सी ब्रा-पॅन्टीचे काही जोड माझ्याकडे होते ते घेवून त्यात तिला कधीतरी चोरून पाहिलेली आठवून मी लंड गाळत होतो... तसेच विकएंडला रात्री एखादी तिच्यासारखी रांड झवायला आणून तिला संगीतादिदी समजून झवून चोदून मनातली वासना शमवत होतो...

आणि दिवाळी येत असल्याची चाहूल लागली, चर्चा चालु झाली की मला ते विचित्र स्वप्न एखाद्या रात्री हमखास पडत असे... संगीतादिदी अन माझे झवाझवीचे संबंध चालू झालेत आणि दिवाळीला मी तिच्या घरी जावून भाऊबिज करून रिटर्न गिफ्ट म्हणून तिच्याकडुन माझा लंड चोखून घेतोय. आणि ते करता करता अचानक तिची साडी पेटते अन ती आगीच्या ज्वाळांनी लपेटली जातेय. असे ते भयानक स्वप्न मला वर्षातून काही वेळा दिवाळीच्या काळात हमखास दिसत असे... आणि म्हणूनच आताशा मला दिवाळी सण आवडेनासा झाला होता...

************

[rajsharma]

त्या घटनेला ३ वर्षे होवून गेली होती आणि लाईफ एकदम नॉर्मल झाले होते... तरीही मनात एक सल असायची की त्या दिवाळीत त्या एका पणतीने घात केला आणि संगीतादिदीच्या साडीने पेट घेवून ती भाजली अन तिचे सौंदर्य विदृप झाले... तिच्या अंगावर सगळीकडे ते भाजल्याचे व्रण राहिले ज्याने तिच्या वागण्या-बोलण्यात आणि जगण्यात एक उदासिनता आली, तिचा आनंदाने जगण्याचा उत्साह संपून गेला...

मी दुबईला आल्यानंतर पहिले दोन वर्षे दर वर्षाला सुट्टीवर मुंबईला जात होतो... पण दिदीच्या अपघातानंतर मी दर ४/५ महिन्याने कधी आठवडाभर तर कधी १५/२० दिवसाची सुट्टी घेवून मुंबईला जायला लागलो होतो आणि माझ्या ट्रिपमधील जास्त वेळ संगीतादिदीकडे जावून तिच्याबरोबर घालवायला लागलो होतो...

जिजू अन संगीतादिदी एकमेकांवर खुप प्रेम करत होते आणि त्या अपघातानंतर त्यांच्यातील प्रेम अजुन दृढ झाले होते, वाढले होते... पण तरीही तिच्या बदललेल्या रुपाने त्यांच्यात एक अनामिक संकोच निर्माण झाला होता हे उघड जरी दिसत नव्हते तरी निरिक्षणाने कळुन येत होते... त्यांनी कधी उघड सांगितले नव्हते पण त्यांच्या बोलण्यातून आम्ही अंदाज लावलेला होता की त्यांचे लग्न झाले तसे २/३ वर्षे त्यांना मुल ठेवायचे नव्हते आणि मॅरिड लाईफ भरभरून जगायचे असे त्यांनी ठरवलेले होते. आणि जेव्हा मुल ठेवायची वेळ आली तेव्हा तिला तो अपघात झाला होता... मग नंतर त्या धक्क्यातून सावरण्यात बराच काळ निघून गेला आणि आता तीन वर्षे होवून गेली होती...

गेल्या तीन वर्षात संगीतादिदी गरोदर राहिली नाही म्हणजे त्या अपघातानंतर त्यांचे मॅरिड लाईफ म्हणजे सेक्स्युअल लाईफ नॉर्मल झाले नसावे असा अंदाज येत होता... किंवा जरी त्यांचे सेक्स्युअल लाईफ नॉर्मल झाले असावे असे गृहित जरी धरले तरी त्यांनी अजुनही मुल कसे ठेवले नाही ह्याचे आश्चर्य होते... कितीही अंदाज घ्यायचा प्रयत्न केला तरी एक गोष्ट ठाम होती की संगीतादिदीच्या विदृप झालेल्या सौंदर्याने त्यांचे मॅरिड लाईफ डिस्टर्ब झालेले होते आणि कदाचित डॅमेज झालेले होते... आणि त्याचीच सल त्यांच्यापेक्षा जास्त मला जाणवत होती आणि त्याने मी जास्त दु:खी होत होतो...

ह्या जगात इतर कोणी संगीतादिदी आणि जिजूंच्या सेक्स्युअल लाईफचा विचार केला असेल की नाही माहीत नाही पण मी बाकी कायम केला होता... सहाजिकच दिदीबद्दल माझ्या मनात लैंगिक भावना होती, वासना होती तेव्हा तिचे अन जिजूंचे सेक्स्युअल लाईफ कसे असेल ह्याची मी सतत कल्पना करत असे... संगीतादिदी नागडी कशी दिसत असेल? तिला नागडी बघून जिजूंचा लंड कसा उठत असेल? मग ते कसे चुंबाचाटी करत असतील? एकमेकांना चोखून कसे तापवत असतील, तृप्त करत असतील?

ते दोघे कसे झवत असतील अन जिजू संगीतादिदीला वेगवेगळ्या पोजीशनमध्ये कसे चोदत असतील ह्या सगळ्याचा मी सखोल विचार करायचो. तसा विचार करून करून स्वत: कामोत्तेजित व्हायचो आणि त्यांच्या झवाझवीची कल्पना करत जिजूंच्या जागी स्वत:ला कल्पून मी दिदीला झवल्याचे सुख अनुभवत माझा लंड गाळायचो...

पण आता जेव्हा दिदीला तो अपघात होवून ती भाजली होती आणि तिच्या अंगावर सगळीकडे भाजल्याचे व्रण राहिले आहेत तर आता त्यांचे सेक्स्युअल लाईफ कसे असेल ह्याचाही मी नेहमी विचार करत असे... ज्या अर्थी गेल्या तीन वर्षात दिदी गरोदर राहिलेली नाही आणि जेव्हा केव्हा मी त्यांच्याबरोबर असतो आणि त्यांना ऑब्जर्व्ह करत असतो तेव्हा माझ्या लक्षात येत असते की त्यांच्यात सगळे आलबेल नाही आहे... त्यांचे सेक्स्युअल लाईफ नक्कीच डिस्टर्ब झालेले आहे किंवा डॅमेज झालेले आहे...

जेव्हा मी दिदीबद्दल सेक्स्युअल विचार करत नसे आणि तिच्यावरील भावाच्या खऱ्या प्रेमाचा विचार करत असे तेव्हा तिच्या डॅमेज झालेल्या सेक्स्युअल लाईफबद्दल मला तिची किव वाटायची... त्यात खरे तर मी काही करू शकत नव्हतो पण उगाचच मनात विचार यायचा की 'त्या' बाबतीत मी दिदीला काही मदत करू शकतो का???

वासनामय मन सोपा विचार करायचे की दिदीला सरळ विचारुया की जिजू तुला आता झवतात का? आणि झवत नसतील तर मी तुला झवून ते सुख देवू का?? तुझे शरीर जरी विदृप झाले असेल तरी तु मला अजुनही पहिल्यासारखीच आवडते तेव्हा मी तुला झवायचे सुख देतो आणि पाहिजे तर मुलही देतो म्हणजे तुला जगण्याचा अर्थ प्राप्त होईल... पण असा विचार करणे एकदम सोपे होते पण ते प्रत्यक्ष मी संगीतादिदीजवळ व्यक्त करू शकत नव्हतो की तिला तसे प्रत्यक्ष सांगू शकत नव्हतो... कोण भाऊ आपल्या बहिणीला असे सांगेल?? शक्यच नव्हते ते...

पण तरीही माझ्या मनात तसे विचार सारखे यायचे आणि काय केले तर संगीतादिदी परत पहिल्यासारखे आनंदी आणि सुखी होईल ह्याचा मी सतत विचार करत असायचो... त्या अनुषंगाने एक उपाय मला दिसत होता, ज्यावर विचार करायला माझे मन सतत मला भाग पाडत होते!!!

*********

[rajsharma]

दुबईला न्युजपेपरमध्ये मी 'प्लास्टिक सर्जरी'बद्दल जाहीरात बघायचो आणि नेटवरही अनेकदा त्याबद्दल ॲड दिसायची... आधी कधी त्याकडे मी लक्ष दिले नव्हते पण दिदीच्या अपघातानंतर तश्या ॲडकडे लक्ष जावू लागले... लोक अन खासकरून बायकां प्लास्टिक सर्जरी करून आपले व्यंग लपवतात किंवा कृत्रिम सौंदर्य मिळवतात ह्याची कल्पना होती पण तो उपाय संगीतादिदीला करता येईल ह्यावर आधी कधी मी जास्त विचार केला नव्हता...

एक तर तसे कृत्रिम सौंदर्याची गरज काय असा विचार यायचा आणि तसे करायचे झाले तर त्याला खुप खर्च येतो, जो आपल्याला परवडणार नाही, तेव्हा तो विचार न केलेलाच बरा असे वाटायचे... प्लास्टिक सर्जरी नाहीतर लेझर सर्जरी हा पैसेवाल्या सेलिब्रिटींचा प्रांत आहे जो आपल्यासारख्या मध्यमवर्गीय लोकांना परवडणारा नाही अशी मी समजूत करून घेत होतो...

पण दुबईमध्ये अनेक इंटरनॅशनल क्लिनिक आहेत जेथे प्लास्टिक सर्जरी अन लेझर सर्जरी करतात आणि त्यांच्या ट्रिटमेंटच्या डिस्काऊंटच्या जाहीराती पाहिल्या की लक्ष त्याकडे वेधले जायचे... संगीतादिदीचे आधीचे सुंदर सेक्सी फोटो पाहिले की पुन्हा तिचे सौंदर्य परत तसे होईल का अन करायचे झाले तर ते अश्या लेझर किंवा प्लास्टिक सर्जरीने करता येईल का ह्याचा विचार आता सतत मनात येवू लागला...

शेवटी मग मी अश्या सर्जरीच्या ॲड पाहू लागलो आणि त्यातली माहिती वाचू लागलो... दुबईमधील माझ्या घराच्या जवळ तसे २/३ क्लिनिक होते तेथे मी विकएंडला जावून माहिती काढायला लागलो... मी जसजसे माहिती काढायला लागलो तसतसे ह्या कॉस्मॅटिक सर्जरीबद्दल जास्त कळायला लागले...

एक गोष्ट लक्षात आली की अशी ट्रिटमेंट खर्चिक होती... पण इतकीही जास्त नव्हती की ती परवडणार नाही... आयुष्यात एकदाच जर अशी ट्रिटमेंट करायची असेल अन त्याने तुमचे पुढिल आयुष्य जर कायमचे सुखी होणार असेल तर मग ही ट्रिटमेंट थोडी खिश्याला टाच लावून कोणीही घेवू शकतो ही गोष्ट लक्षात आली... बरे कॉस्मॅटिक सर्जरीचा खर्च हा तुम्ही ही ट्रिटमेंट कोठल्या भागावर करताय, किती भागावर करताय ह्यावर अवलंबुन असतो... तेव्हा संगीतादिदीच्या अंगावरील फक्त दिसणाऱ्या भागावर जर ही ट्रिटमेंट करून घेतली आणि तेवढे भाग फक्त पहिल्यासारखा सुंदर करून घ्यायचा झाला तर तो खर्च परवडण्यासारखा होता...

शेवटी मी निश्चय केला की संगीतादिदीला ही कॉस्मॅटिक सर्जरी करायला लावायची आणि तिला तिचे पुर्वीचे सौंदर्य पुन्हा मिळवून द्यायचे... असे करून तिचे आणि जिजूंचे मॅरिड लाईफ अन खासकरून सेक्युअल लाईफ पुन्हा पहिल्यासारखे करून द्यायचे असे मी ठरवले. सहाजिकच त्यांचे सेक्स्युअल लाईफ पहिल्यासारखे झाले तर संगीतादिदी गरोदर राहिल आणि त्यांना मुल झाले की त्यांचे आयुष्य कायमचे सुखी होईल... संगीतादिदीचे असे वाईट झाले अन अजुनही तिला मुल होत नाही आहे ह्याची खंत माझ्या आई-बाबांनाही होती आणि ते सुद्धा उदासच रहायचे...

तेव्हा मी असे काही केले तर सगळे आनंदी आणि सुखी होतील ह्याचा मी विचार केला... हल्ली तर माझ्या लग्नाच्या गोष्टी चालु झाल्या होत्या आणि सगळे मला लग्न कर म्हणून मागे लागायला सुरुवात झाली होती... पण संगीतादिदीच्या ह्या दु:खद घटनेच्या सावटातून मी पर्सनली बाहेर पडत नव्हतो त्यामुळे मी लग्नाला तयार होत नव्हतो... अशी ट्रिटमेंट करून दिदीचे लाईफ सुरळीत आणि सुखी झाले तर मग मी माझे पुढिल लाईफ प्लान करू शकतो असा मी विचार केला आणि माझा निर्णय पक्का केला!

माझ्या पुढिल मुंबईच्या ट्रिपमध्ये जेव्हा मी संगीतादिदी अन जिजूंना भेटलो तेव्हा त्यांच्याकडे मी हा कॉस्मॅटिक सर्जरीचा विषय काढला... पण दोघांनीही तो उडवून लावला... अश्या कॄत्रिम सौंदर्याची दिदीला गरज नाही असे जिजू आणि दिदीनेही मला निक्षून सांगितले... त्यांचा नकार ऐकून मी थोडा उदास झालो पण माझी आशा सोडली नाही. माझ्या त्या ट्रिपमध्ये जेव्हा केव्हा चान्स मिळेल तेव्हा मी त्या दोघांना वेगवेगळे किंवा एकत्र ह्या ट्रिटमेंटबद्दल माहिती दिली आणि त्यांना त्यासाठी तयार करायचा प्रयत्न केला.

पण अर्थात त्यावेळी ते तयार झाले नाही... नंतर मग मी दुबईला निघून आलो आणि जेव्हा केव्हा माझे संगीतादिदीशी किंवा जिजूंशी बोलणे व्हायचे तेव्हा त्यांचा चांगला मूड पाहून मी तो कॉस्मॅटीक सर्जरीचा विषय काढायचो... ते दोघे मला वेगवेगळी कारणे सांगून ती शक्यता फेटाळून लावायचे आणि ते देत असलेल्या प्रत्येक कारणांवर मी उपाय सांगून त्यांना तयार करायचा प्रयत्न करत असे...

माणसाला एखादी गोष्ट पटत नसेल किंवा करायची नसेल पण सतत त्या गोष्टीचा विषय निघत असेल, त्या गोष्टीची चर्चा केली गेली, सतत ती गोष्ट कानावर पडत राहिली की हळु हळु माणूस त्या गोष्टीचा गंभीरपणे विचार करायला लागतो ही एक प्रवृती आहे... तसे मी सतत जिजू आणि संगीतादिदीकडे कॉसमॅटिक सर्जरी करायचा विषय काढू लागलो, त्यांच्या मनात ती गोष्ट भरवून द्यायला लागलो तसे त्यावर ते दोघेही गंभीरपणे विचार करायला लागले आणि माझ्याशी ती शक्यता डिस्कस करू लागले...

शेवटी ते दोघे त्याचा विचार करायला तयार झाले!... पण त्यासाठी किती खर्च येईल त्यावरून ते करायचे की नाही हा निर्णय ते घेतील असे त्यांनी मला सांगितले... तेव्हा मग मी संगीतादिदीला तिच्या चेहऱ्यापासून गळ्यापर्यंतचे तसेच दंडापर्यंतच्या हाताचे फोटो काढुन पाठवायला सांगितले... मग ते फोटो प्रिंट करून मी कॉस्मॅटिक सर्जरी करणाऱ्या ३/४ क्लिनिकमध्ये देवून त्यावरील ट्रिटमेंटचे कोटेशन घेतले... ॲव्हरेज ७/८ लाखाचा खर्च येणार होता जो मी दिदी अन जिजूंना सांगितला...

त्यांना तो खर्च जास्त वाटला आणि त्यांनी ट्रिटमेंटला नकार दिला... मी त्यांना म्हटले की खर्च मी करणार आहे तेव्हा त्यांनी त्याची काळजी करू नये... पण त्यालाही त्यांनी नकार दिला कारण तो ट्रिटमेंटचा ७/८ लाखाचा खर्च होताच पण दिदी अन तिच्याबरोबर अजुन कोणी असे दुबईला येण्या-जाण्याचा अन रहाण्याचा खर्चही होणार होता. तेव्हा इतक्या खर्चात मला पाडायला ते अजिबात तयार नव्हते...

पण मी अजिबात हार मानली नाही आणि सतत काही ना काही ऑप्शन सांगून त्यांना तयार व्हायला दबाव टाकू लागलो... इव्हन माझ्या आईकडुन मी त्यांच्यावर दबाव आणला आणि त्यांना तयार व्हायला भाग पाडले... शेवटी मग अर्धा खर्च जिजू अन अर्धा खर्च मी करायचा ह्या बोलीवर ते त्या कॉस्मॅटिक ट्रिटमेंटसाठी तयार झाले!... जिजू अन संगीतादिदी तयार झाले ह्याचा मला प्रचंड आनंद झाला! त्यांचे डिस्टर्ब झालेले मॅरिड लाईफ सुरळीत करण्यास मी कारणीभूत ठरणार होतो ह्याचा मला अभिमान वाटायला लागला आणि ती गोष्ट पुर्णत्वाला नेवून यशस्वी करण्याचा मी चंग बांधला...

आणि मग संगीतादिदीची दुबईला येवून ती कॉस्मॅटिक ट्रिटमेंट करून घ्यायची माझी तयारी चालु झाली... काय काय करायचे, कसे कसे करायचे, कधी करायचे ह्याचे सगळे प्लानिंग मी चालु केले... जसजसे मी ते प्लानिंग करून लागलो, अजुन जास्त माहिती काढू लागलो, घरच्यांशी चर्चा करू लागलो तसतसे अनेक गोष्टी माझ्या लक्षात येवू लागल्या. खासकरून संगीतादिदी अन तिच्याबद्दलच्या माझ्या लैंगिक वासनेच्या अनुषंगाने मी जेव्हा सगळ्याचा विचार करू लागलो तेव्हा अनेक गोष्टी मला सुचू लागल्या आणि त्याप्रमाणे मी प्लानिंग करू लागलो...

दुबईला यायला सगळ्यात पहिले पासपोर्ट पाहिजे तो सगळ्यांचा रेडी होता. कारण मी दुबईला जॉबसाठी आलो त्याच्या वर्षभरानंतर सगळ्यांचा पासपोर्ट काढून ठेवलेला होता, दुबईला फिरायला यायच्या प्लानिंगने. तेव्हा संगीतादिदीबरोबर कोण कोण येणार हे ठरवायचे होते. पर्सनली मला तर ती एकटीच आलेली पाहिजे होती म्हणजे त्या पुर्ण ट्रिपमध्ये दिदी माझ्याबरोबर एकटी असणार होती अन मला एकट्याला दिदीचा पुर्ण सहवास मिळणार होता.

तेव्हा मग मी माझे आई-वडिल अन जिजूंना पटवून दिले की संगीतादिदी एकटीच आली तर बरे कारण इथे आल्यानंतर तिचा सगळा वेळ त्या ट्रिटमेंटमध्येच जाणार होता आणि पुर्ण वेळ तिला त्या क्लिनिकमध्येच रहावे लागणार होते... तेव्हा तिच्याबरोबर जे कोणे येतील त्यांना घरीच रहावे लागले असते. क्लिनिकमध्ये ट्रिटमेंटचा भाग म्हणून तिच्याबरोबर फूल टाईम नर्स वगैरे असणार होती तेव्हा कोणाही रिलेटिव्हला तेथे रहायची गरज नव्हती.

बरे ज्या क्लिनिकमध्ये ट्रिटमेंट घ्यायची मी फायनल केले होते ते क्लिनिक माझ्या घरापासून खुप जवळ होते आणि घर माझ्या ऑफिसपासून चालत अंतरावर होतो. तेव्हा घर किंवा ऑफिसला येता-जाता मी क्लिनिकमध्ये कधीही जावू शकत होतो अन संगीतादिदीला भेटू शकत होतो... तेव्हा तिच्याबरोबर कोणी यायची गरज नव्हती. तसेच जे काही २/३ महिने ट्रिटमेंटसाठी संगीतादिदी दुबईला येणार होती तो काळ जिजू तिकडे मुंबईमध्ये एकटेच असणार होते. तेव्हा आई-बाबा तेथेच असले तर त्यांच्याकडे जावून-येवून असतील म्हणजे संगीतादिदीच्या गैरहजेरीचा जिजूंना काही त्रास होणार नव्हता. तेव्हा मग ह्या ट्रिटमेंटसाठी फक्त संगीतादिदी एकटीच दुबईला येईल हे आमचे पक्के झाले!

ट्रिटमेंट होणाऱ्या क्लिनिकमध्ये मी संगीतादिदीचे डिटेल्स देवून तसेच ॲडवान्स पेमेंट वगैरे करून तिची केस रजिस्टर करून घेतली आणि तिच्या ट्रिटमेंटच्या छोट्या-मोठ्या ज्या सर्जरी होणार होत्या त्याचे शेड्युल सेटप करून घेतले. त्यानंतर मी दिदीला दुबईला यायचा मेडिकल ट्रिटमेंट व्हिजा आणि फ्लाईट तिकिट वगैरे बूक केले. आधी मी विचार केला की मी स्वत: जावून दिदीला घेवून यावे आणि तसे मी तिला बोलूनही दाखवले. पण मग उगाच माझ्या तिकिटाचा अजुन एक्स्ट्रा खर्च नको म्हणून दिदीने मला येवू नकोस म्हणून बजावले आणि ती एकटीच येईल असे सांगितले...

यथावकाश तो दिवस उजाडला जेव्हा संगीतादिदीचे फ्लाईट होते आणि त्या दिवशी रात्री मी तिला न्यायला एअरपोर्टवर गेलो. दिदीचे स्वागत करायला तेथे मी लाल गुलाबांचा एक बुके घेतला. फ्लाईट वेळेवर आले आणि सगळ्या प्रोसीजर पार करून एकदाची दिदी बाहेर आली! लांबून मला पाहून तिला आनंद झाला आणि तिला पाहून मी खूष झालो! जवळ आल्यावर मी तिला गुलाबांचा बुके दिला आणि तिला 'वेलकम दुबई' म्हणत हात पसरले.

तिने हसत त्याचा स्विकार केला आणि मला थँक्स म्हणत माझ्या कवेत शिरली. मग मी तिला मिठी मारली आणि तिनेही मला आलिंगन दिले... मी तिला असे करकचून आवळले की तिच्या उभारांचे गोळे माझ्या छातीवर चिरडून गेले. ते कमी होते की काय पण मी तिचे नितंब धरून तिला माझ्या जांघेच्या भागावर आवळून धरले...

माझ्या 'तश्या' स्वागताने ती प्रचंड भांबावली आणि 'अरे सोड मला, असे काय करतोस?'... म्हणत पटकन तिने माझ्या मिठीतून स्वत:ची सुटका करून घेतली... लटकेपणे मला दटावत ती म्हणाली,

"हा काय चावटपणा, सागर?... इतक्या लोकांसमोर असे काय करतोस??"

"अग दिदी... फॉरेनमध्ये असेच ग्रिट करतात... मी नेहमी स्वप्न बघायचो... की असे मी कधी कोणाला ग्रिट करेन??... शेवटी आज इच्छा पुरी झाली!..." मी चावटपणे हसून तिला म्हणालो.

"मार देईन तुला... तुझी बायको आली की तिला कर असे ग्रिट... कसे दाबून घेतलेस मला... बेशरम!" दिदीने तक्रारीच्या सुरात पण हसत म्हटले...

"ओके ओके... बरं चल... दे तुझी बॅग इकडे..."

असे म्हणत मी तिची ट्रॉली बॅग धरून ओढायला लागलो आणि पटकन मला काही आठवले म्हणून थांबत मी तिला म्हणालो,

"अग दिदी थांब... आपण एक सेल्फी काढुया..."

"आता कशाला सेल्फी??... तुला माहित आहे ना हल्ली मी जास्त फोटो काढत नाही..." दिदीने किंचित विषन्नपणे म्हटले.

"अग... हा सेल्फी खास असेल... आज आत्ता तु दुबईला आली आहेस तेव्हा अशी दिसतेय... जेव्हा तु इथुन परत जाशील तेव्हाही आपण असाच सेल्फी काढुया... तु आलीस कशी आणि जाताना होणार कशी आहेस हा फरक ह्या आणि त्या सेल्फीमधुन दिसणार आहे... तेव्हा एक सेल्फी तो बनता है..."

म्हणत मी बळेबळे दिदीला पोज घ्यायला लावली आणि आम्हा दोघांचे काही सेल्फी तेथे काढले... नंतर मग आम्ही तेथून निघालो आणि माझी कार पार्क केली होती त्या पार्किंगमध्ये गेलो... कारमध्ये बसल्यावर मी संगीतादिदीला जिजूंबरोबर फोन लावून दिला आणि ती सुखरूप पोहचली हे त्यांना सांगत त्यांच्याशी बोलू लागली. त्यांच्याशी पाच मिनिटे बोलल्यावर मी आईला फोन लावून दिला आणि तिच्याशी बोलायला लावले.

एअरपोर्टवरून माझ्या घरी पोहचेपर्यंत आम्हाला साधारण पाऊण तास लागला आणि दिदी पहिली वेळ दुबईला आलेली होती तेव्हा बाहेर जी दुबई दिसत होती त्याबद्दल मी तिला माहिती देत होतो... रात्रीच्या लायटिंगमधील दुबईच्या मॉडर्न बिल्डिंग पाहून दिदी हरखुन गेली आणि नवलाईने बाहेर पहात होती. तिला दुबईची माहिती देत, गप्पा मारत आम्ही माझ्या बिल्डींगमध्ये पोहचलो.

[rajsharma]

कार पार्किंगमध्ये पार्क करून आम्ही वर १६ व्या मजल्यावरील माझ्या स्टुडिओ फ्लॅटमध्ये पोहचलो. आत शिरल्यावर मी मागे वळुन नाटकीपणे झुकून दिदीला पुन्हा एकदा वेलकम करत म्हटले,

"वेलकम, माय डिअर सिस्टर, टू अवर हाऊस... ॲन्ड ऑफकोर्स इन दुबई!..."

"थॅंक्यू!...," दिदीनेही हसून थोडे झुकत म्हटले आणि पुढे म्हणाली, "अरे परत वेलकम?"

"येस्स... कारण दुबईमध्ये प्रथमच माझे कोणी नातेवाईक आले आहे, माझ्या ह्या घरात आले आहे... तेव्हा मी जाम खूष आहे... आणि नातेवाईक कोण? तर माझी लाडकी दिदी... म्हणून पुन्हा एकदा खास वेलकम!" मी हसत म्हणालो

"ओहह छो च्विट... थँक्यू डिअर ब्रदर..." दिदी लाडेलाडे म्हणत मला बिलगली...

आणि मी पुन्हा एकदा तिला मिठीत घेत आवळुन धरण्यात कसर सोडली नाही... तिला तसेच घट्ट धरून तिच्या अंगाची ऊब घेत मी पुढे बोलत राहिलो...

"दिदी... मी खुप खूष आहे की तु ह्या ट्रिटमेंटसाठी तयार झालीस आणि येथे आलीस..."

"हुंम्म्म... तु अगदी पिच्छा पुरवलास... मग तयार झाल्याशिवाय पर्याय तरी होता का मला??" दिदीने लटक्या तक्रारीत म्हटले.

"मी तुला तयार करायचा चंगच बांधला होता... मला तुझे दु:ख सहन होत नव्हते... तुझा उदासपणा मला अस्वस्थ करायचा..." मी तिच्या पाठीवरून हात फिरवत म्हणालो.

"दु:ख? उदासपणा?? छेऽऽ... मी कशाला राहू??" दिदीने माझे बोलणे खोडत म्हटले पण चेहऱ्यावरील उदासीनता तिला लपवता आली नाही.

"बस काय, दिदी... तु जरी सांगत नसली तरी मी सहज ओळखू शकत होतो... कोणीही ओळखेल... की त्या घटनेनंतर तुझे सौंदर्य जे विद्रुप झालेय त्याने तु दु:खी आहेस, उदास आहेस..."

दिदीच्या पाठीवरून हात फिरवताना मला तिच्या ड्रेसच्या आतील ब्रेसीअरची पट्टी हाताला लागत होती ती जाणवत होती...

"अरे तो अपघात होता... कदाचित मी काही चुका केल्या असतील त्याची शिक्षा होती... जे झाले ते झाले... मी त्याचा स्विकार करून जगत होते, जगत आहे... माझी काही तक्रार नाही..." दिदी उदासपणे म्हणाली.

"दिदी, काहितरीच बोलू नकोस... तु कोठलीच चुक केलेली नाही की देवानी तुला ही शिक्षा द्यावी... उलट देवाने तुझे सौंदर्य असे बिघडवून तुझ्यावर अन्याय केलाय... माझी देवाकडे ही नेहमी तक्रार असेल..." मी फणकाऱ्यात म्हटले.

"ये येडा बाबा...," दिदीने मला टपली मारत पुढे म्हटले, "देवाला कशाला दोष देतोस?? आणि त्या देवानेच तुला ही बुद्धी दिली ना? माझी ही अशी सर्जरी करण्याची... त्यानेच तुला हा उपाय सुचवला... आणि त्यासाठी ही मी इथे आली आहे... तेव्हा देवाचे आभार मान उलट!" दिदीने मला समजावले.

"हो... खरे आहे तुझे... देवाचेच आभार की त्याने हा उपाय सुचवला... आणि मी तुझ्यासाठी हे करू शकतो, करत आहे..." मी तिला दुजोरा देत म्हटले.

"आणि मी तुझे आभार मानते... की तु माझ्यासाठी इतके करतोय..." दिदीने माझ्या गालाची पप्पी घेत म्हटले...

"एनी टाईम, दिदी... तुझ्यासाठी काय पण... मी तुझ्यासाठीच सगळे करतोय... तुझ्यासाठीच जगतोय..." मी जोशात तिला म्हणालो आणि तिला अजुन जवळ आवळून घेतले...

"अरे माझ्यासाठी काय जगतोय... अजुन तुझे सगळे आयुष्य आहे... तुला लग्न करायचेय, छान बायको आणायचीय... मग मुलं होतील... मला 'आत्या, आत्या...' म्हणतील... त्यांच्यासाठी तुला जगायचेय... माझ्यासाठी थोडीच..." दिदीने मिश्किलपणे म्हटले...

"बस काय, दिदी... त्याच्या आधी मला 'मामा, मामा...' कधी ऐकवणार?? ते पहिले आहे... मग 'आत्या, आत्या' ऐकायला येईल..." मी चावटपणे हसत तिला म्हणालो.

"अरे आता काय सांगू?.. सगळे देवाच्या हाती..." दिदी पुन्हा किंचित विषन्नपणे म्हणाली...

"डोन्ट वरी, दिदी... सगळे ठिक होईल... मी आहे ना..." मी सुचकपणे हसत तिला म्हणालो...

"होऽऽ... तु तर आहेच... आणि आता असेच मला आवळत उभे रहाणार आहेस की तुझे घर-बीर दाखवणार मला?" दिदीने हसून म्हटले...

"ओहह सॉरी सॉरी... चल तुला घर दाखवतो... घर आहेच तरी केवढे?? इतकेच तर आहे..."

असे म्हणत मी तिला माझा तो सेंट्रली एसी स्टुडिओ फ्लॅट दाखवला... तो स्टुडिओ फ्लॅट म्हणजे जेमतेम दोन खोल्यांचे घर होते... दरवाज्यातून आत शिरले की एक छोटा पॅसेज ज्याच्या डाव्या बाजुला बाथरूम कम टॉयलेट होते तर उजव्या बाजुला छोटे किचन होते. किचनलाच लागून पुढे एक छोटी बाल्कनी होती. पॅसेजमधुन पुढे गेलो की एक मोठा लांबलचक रुम होता जो टॉयलेट, पॅसेज, किचन आणि बाल्कनी ह्या सगळ्यांची लांबी होईल इतका मोठा होता.

त्या एकच लांबलचक रुमच्या मध्ये मी सात फूट लांब अन उंच असे कपाट ठेवून रुमचे दोन भाग केले होते. डावा भाग म्हणजे हॉल होता जेथे भिंतीवर फ्लॅट टिव्ही, खाली छोटे युनीट तर समोर थ्री सीटर सोफा वगैरे होता. आणि उजव्या भागात कोपऱ्यात एक किंग साईज डबल बेड होता आणि बाजुच्या भिंतीला ड्रेसींग टेबल लावलेले होते. रुमच्या मध्ये पार्टीशनसारखे लांब आणि उंच कपाट होते ज्याचे दरवाजे बेडच्या साईडने उघडणारे होते...

माझा तो स्टुडिओ फ्लॅट मी संगीतादिदीला दाखवला, जो पाहून ती खूष झाली. नंतर मी तिला बेडच्या समोरील कपाटाचा एक दरवाजा उघडून तो कप्पा तिला दाखवत म्हणालो,

"दिदी, हा कप्पा मी तुझ्यासाठी मोकळा केला आहे... येथे तु तुझे कपडे वगैरे ठेव..."

"अरे कपाटात जागा करायची काय गरज होती? मी बॅगेतच ठेवले असते ना कपडे..." दिदीने हसून म्हटले.

"बस काय, दिदी... तु काय २/३ दिवसाकरीता आलीस काय?? चांगले २/३ महिने तरी रहाणार तु येथे... तेव्हा कपाटात नीट कपडे ठेव... सगळे घर तुझेच आहे... स्वत:चे घर असल्यासारखे सगळं बिनधास्त वापरायचं... कळलं का??" मी तिला दटावत म्हटले.

[rajsharma]

"हो कळलं!... माझचं तर घर आहे... बिनधास्त रहाणार मी इथे..." दिदीने जोशात हसून म्हटले.

"देअर यु आर! बरं... चल लवकर फ्रेश हो बघू... आपण बाहेर जेवायला जावुया..." मी उत्साहाने म्हणालो.

"अरे नको नको... बाहेर नको... ही मी अशी... लगेच कुठे मला बाहेर फिरवतोय... तसेही प्रवासाचा थोडा क्षीण आहे... तु इथेच खायला मागव ना?... का मी करू काहितरी आपल्यासाठी तुझ्या किचनमध्ये??" दिदीने म्हटले.

"अरे बस काय, दिदी... तुला काय इथे स्वयंपाक करायला आणलीय होय??" मी आश्चर्याने म्हणालो.

"मग काय झालं?... सारखं बाहेरचं काय खायचं? इतके छान किचन आहे, सगळ्या वस्तू आहेत... तर घरात बनवायला काय हरकत आहे??" दिदीने सहजपणे म्हटले.

"हे बघ दिदी... तुझा बहुतेक वेळ त्या ट्रिटमेंटमध्ये जाणार आहे... तेव्हा घरात जेवण वगैरे बनवायचा विचारही करू नकोस... तशी गरज पडली तर आपण बघू ते नंतर... आता मी मागवतो पार्सल... जवळच एक गुजराती हॉटेल आहे... मस्त थाळी पार्सल देतो तो... तोपर्यंत तु कपडे वगैरे बदलू फ्रेश हो..."

असे म्हणत मी कपाटापलीकडील हॉलच्या भागात गेलो आणि टिव्ही युनीटवरील लॅन्ड लाईन फोन घेवून सोफ्यावर बसून गुजराती रेस्टॉरन्टचा नंबर लावू लागलो. येथे दुबईत लोकल लॅन्डलाईन फोन फ्री असतात म्हणून जेथे शक्य आहे तेथे लॅन्डलाईनवरून फोन करतात. तिकडे कपाटाच्या मागे संगीतादिदीने तिच्या बॅगेतून नाईट-गाऊन काढला आणि ती तो घालायला लागली...

फोन करता करता मी सोफ्यावर जिथे बसलो होतो तेथून माझी नजर समोरील भिंतीवर लावलेल्या फ्लॅट टिव्हीच्या काळ्या स्क्रिनवर पडली तर त्यात मला मागच्या भागातील कोपऱ्यात असलेले ड्रेसींग टेबल दिसले. ड्रेसींग टेबलच्या आरश्यात मला बाजुला कपडे बदलत असलेली संगीतादिदी स्पष्ट दिसत होती...

इतका काळ त्या घरात राहून माझ्या लक्षात ही गोष्ट कधी आली नाही की हॉलच्या भागात सोफ्यावर बसून मला कपाटामागील बेडचा भाग असा टिव्ही स्क्रिनच्या ब्लॅक आरश्यासारख्या काचेतून ड्रेसींग टेबलच्या आरश्यातून बघता येईल... दिदीला तर हे घर नवीन होते तेव्हा तिच्या ते लक्षात येणे शक्यच नव्हते आणि ती आपल्या धुंदीत कपडे बदलत होती... मी जेवण ऑर्डर करायचा फोन करता करता गुपचूप तिला पाहू लागलो...

संगीतादिदीने अंगावर घातलेला पंजाबी ड्रेसचा कुर्ता आधी काढला आणि तिचे वरचे अंग फक्त काळ्या ब्रेसीयरमध्ये मला दिसले! खुप काळानंतर मी असे संगीतादिदीला कपडे बदलताना अर्ध-नग्न पहात होतो... टिव्हीची स्क्रिन काळी होती तेव्हा मला कलरफूल दिसत नव्हते पण सगळ्याचे कलर समजण्याइतके स्पष्ट त्यातून नक्कीच दिसत होते... दिदीला तो अपघात झाल्यानंतर मी पहिली वेळ असे तिला अर्ध-नग्न पहात होतो आणि प्रथमच मला दिसले की आगीने भाजल्यानंतर तिच्या अंगावर सगळीकडे भाजल्याचे व्रण राहिले होते...

तिने मागे हात नेत ब्रा चा हूक काढला आणि ब्रा काढुन बाजुला टाकली... आता संगीतादिदीच्या उभारांचे गोळे नग्न झाले होते. मग तिने कंबरेवरील सलवारची नाडी सोडत सलवार खाली सरकवला आणि पायात पाडला. आता तिच्या अंगावर फक्त काळ्या रंगाची पॅन्टी होती आणि तिचे बाकी अंग नग्न होते...

इतर कधी म्हणजे खास करून तिला तो अपघात झाला त्याच्या आधी कधी मी संगीतादिदीला असे अर्ध-नग्न पाहिले की माझा लंड आचके देत ताठरायचा... पण आत्ता जेव्हा मी तिला तसे अर्ध-नग्न पाहिले तेव्हा मला उत्तेजना वाटली नाही तर धक्का बसला! दिदीच्या सगळ्या अंगावर भाजल्याचे व्रण होते... तिच्या अर्ध्या गालापासून भाजल्याचे व्रण चालु होत होते ते अगदी तिच्या पायापर्यंत पुर्ण अंगावर होते...

तो अपघात झाल्यानंतर दिदी पुर्ण अंगभर कपडे घालायला लागली होती आणि कोणासमोर चुकुनही कपडे बदलत नव्हती त्यामुळे तिच्या अंगावरील भाजल्याचे हे सगळे व्रण कोणाला दिसत नव्हते की कळत नव्हते... आता मला कल्पना आली की तिचे मादक सेक्सी अंग किती विदृप झाले होते ते. तेव्हा त्याक्षणी माझ्या मनात कामवासना आली नाही तर तिच्याबद्दल मला प्रचंड किंव वाटली!

मी जेवण ऑर्डर करेपर्यंत दिदीने मागच्या भागात कपडे बदलले आणि ती पुढच्या भागात आली. मग ती फ्रेश व्हायला टॉयलेटमध्ये गेली तोपर्यंत मी कपडे बदलायला मागच्या भागात गेलो. माझे कपडे बदलताना मला बाजुला पडलेली दिदीची काळी ब्रा दिसली. मी ती ब्रा हातात उचलून घेतली आणि ब्रा च्या मुलायम स्पर्शाने माझ्या लंडात हलचल व्हायला लागली. खुप दिवसांनी मला संगीतादिदीची ब्रा हातळायचा चान्स मिळाला होता तेव्हा उत्तेजनेने मन उचंबळू लागले आणि लंड कडक व्हायला लागला.